Παρασκευή, Ιουνίου 16, 2006

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΙΑΠΡΕΠΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ





Αυτό είναι φως φανάρι! Πολλοί φίλοι επέστρεψαν, προσκαλεσμένοι μάλιστα απο ελληνικά επιστημονικά ιδρύματα, για να στηρίξουν και προωθήσουν την επιστήμη τους στην πατρίδα. Η πατρίς όμως, τα τέκνα της τα καταβρόχθισε δίκην μεζέδων. Πειναλέα γαρ. Ανέκαθεν.



Πολλοί άλλοι ακόμη, παλιοί συμμαθητές στο Δημοτικό ή στο Γυμνάσιο, παλιοί συμφοιτητές, πιάσανε καρέκλες και αποφασίζουν και νομοθετούν εναντίον της γενικής προόδου. Φροντίζουν βέβαια για το στενό τους περιβάλλον. Παιδιά, συζύγους, εξαδέλφους. Οικογένεια. Πάνω απ' όλα.



Μερικοί δεν παρασύρθηκαν, καταπολέμησαν το νόστο και συνεχίζουν να μεγαλουργούν στην αλλοδαπή. Αρκετοί κρατούν τα δεσμά ισχυρά, άλλοι ξέχασαν και τους γονείς που τους γέννησαν. Ενας μου τηλεφωνεί κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα απο μια μακρινή πολιτεία, αλλά έχω πάνω από δέκα χρόνια να τον δω. Του στέλνω γλυκό του κουταλιού, περγαμόντο ναξιώτικο. Ισως έρθει φέτος.



Τους πρώτους τους λυπάμαι. Πέρασαν μακριές περιόδους ανεργίας περιμένοντας τον διορισμό για τον οποίο προσκαλέστηκαν, μερικοί διορίστηκαν σε άσχετες ενελώς θέσεις. Ενώ ήταν καθηγητές εν ενεργεία σε πανεπιστήμια ξένης χώρας, παραιτήθηκαν επειδή τους ζητήθηκε απο τα ευαγή ελληνικά επιστημονικά ιδρύματα, και βρέθηκαν προϊστάμενοι αφανών υπηρεσιών. Βαρειά η απόρριψη στη χώρα που τους γέννησε, ιδίως μετά τη δόξα στα ξένα και την φρούδα προσδοκία. Χάνονται πικραμένοι. Κρίμα!



Τους δεύτερους τους σιχαίνομαι και ντρέπομαι γι αυτούς, όσο κι αν η νοσταλγία για τα παιδικά μου χρόνια είναι ισχυρή. Εναν τον θυμάμαι μικρό αγοράκι, με ξυρισμένο κεφάλι με την ψιλή μηχανή, με κοντά παντελονάκια, καλό και πρόθυμο παιδί. Πώς έφτασε να βγάζει ανόητες αποφάσεις; Πόση δύναμη έχει πια αυτή η καρέκλα της εξουσίας; Δυστυχώς, είναι πολλοί για τους οποίους ντρέπομαι. Ισως και αυτοί να ντρέπονται, έστω στα κρυφά. Αυτό με παρηγορεί κάπως.



Οι τρίτοι στη σειρά, με κάνουν περήφανη, όσο κι αν μου λείπουν. Φάνηκαν αρκετά έξυπνοι, ώστε να διατηρήσουν τις ικανότητες και τα χαρίσματά τους, να μη χαραμιστούν επανερχόμενοι στην ψωροκώσταινα. Ενας έχει μια πλούσια ιστοσελίδα, όπου ενημερώνει για την πρόοδο των επιτευγμάτων του. Δεν σκαμπάζω γρυ, αλλά την επισκέπτομαι κάπου κάπου. Μπράβο παιδιά! Χαίρομαι για σας, κι ας μη μάθουν ποτέ ελληνικά τα παιδιά ούτε τα εγγόνια σας.



Τα βράδια κάνω συχνά τέτοιες σκέψεις. Θυμάμαι. Την περασμένη βδομάδα ήρθε από πολύ μακριά μια αξιόλογη επιστήμων, παλιά συμμαθήτριά μου, να περάσει τους τελευταίους μήνες που της απομένουν (κατά τους γιατρούς) στο πατρικό της. Την έφαγε το μαράζι της ξενητειάς.



Ωρες ώρες μετανοιώνω που δεν εγκαταστάθηκα σε κάποια άλλη χώρα, ενώ είχα πολλές ευκαιρίες να το πράξω. Εζησα και δούλεψα κατά καιρούς στη Γαλλία, Σουηδία, Ολλανδία, Βέλγιο. Ο ουρανός τους όμως δεν δεχόταν να καθρεφτίζεται στα μάτια μου. Ετσι, πάντα επέστρεφα. Βρίσκω ότι τα κατάφερα αρκετά καλά για τα μέτρα μου, χωρίς να εμπλακώ με κλίκες και διατήρησα όσο γίνεται την ελευθερία μου. Με πολύ κόπο. Εξοντωτικό.



Κατά τα άλλα, η κυρίαρχη ανάγκη της χώρας μας είναι οι αγροφύλακες. Εχουμε απόλυτη ανάγκη από αγροφύλακες. Δεν τολμώ να φανταστώ τι θα γίνουμε χωρίς αγροφύλακες. Οχι, δεν τολμώ πραγματικά να φανταστώ ό,τιδήποτε. Ολα είναι υπεράνω κάθε φαντασίας πλέον. Πολύ βαθειά. Απύθμενα.



Η προκήρυξη (δεν ξέρω αν έγινε κιόλας ή επίκειται να γίνει) για τους αγροφύλακες έφτασε πάνω στην ώρα που γίνονται συζητήσεις περί του διορισμού παιδοψυχολόγων στα σχολεία. Τα παιδιά μας όμως, τι ανάγκη έχουν! Την πανίδα και τη χλωρίδα να προστατέψουμε πρώτα κι ύστερα βλέπουμε. Μπορεί να μετατεθούν αγροφύλακες σε θέσεις επιστατών σχολείων, θέσεις που βιαστικά καταργήθηκαν. Για χάρη οικονομίας. Ο Αρχηγός των αγροφυλάκων μήπως θα έχει το αρχηγείο του στο πάρκο της Ριζάρη; Αν είναι να σωθεί το πάρκο, θα πάψω να γκρινιάζω.



5 σχόλια:

des είπε...

Άβολα που αισθάνομαι ώρες ώρες να ζω σε μια χώρα που ‘τρώει τα παιδιά της’… Φτάνω μάλιστα στο σημείο να ντρέπομαι κιόλας. Για τα χάλια των φίλων που σπούδασαν στο εξωτερικό, επέστρεψαν ,για λίγο, στην πατρίδα κι όταν βρήκαν μια δουλειά τους ήθελαν για εργάτες και οχι για συνεργάτες, σε κάθε επίπεδο.
Γι’αυτούς τους φίλους που φεύγουνε τρέχοντας..
Για τα χάλια τα δικά μου, για την ημιμάθεια, τον αρπακολισμό και το κολητιλίκι που με διδάξατε.

Περίεργο.., κι’ενώ το γονεικό κόμπλεξ θέλει τους πατεράδες να γυρεύουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους…αλλά φαίνεται οι άνθρωποι θα είδαν κι’ κι’αποείδαν και σου λένε άμε παιδάκι μου να βρεις καμια παρέα, να βολευτείς σε καμια δουλίτσα, να βγάλεις κανα φραγκάκι… γιατί αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει (;) …»

…Τι μυαλά κουβαλάνε και δαυτοι ..έξω πήγαν να ξεστραβωθούν αντί να καθίσουν εδώ που καθόντουσαν και να κάνουν ωραιότατες (και εξαιρετικά χρήσιμες για την σταδιοδρομία τους) γνωριμίες και παρεούλες για καμια δεκαριά χρονάκια στα ελληνικά πανεπιστήμια. Τι βλακεία! Τι τυχοδιωκτισμός! Και ζητάνε και τα ρέστα! Και σου λένε «η χώρα και το κράτος που τρώει τα καλύτερα παιδιά του και διώχνει την νεολαία της»..

«… Τι λε ρε φιλάρα, και ποιος σου’πε να ξεκουμπιστείς αντί να καθίσομε παρεούλα; κι’επειδή εσύ τράβαγες ζόρι να διαβάζεις, εγώ θα την πληρώσω; άσε μας ρε φίλε στο χαβαλέ και την καψούρα μας…»
(post 3.6.06)

Ουδείς προφήτης στον τόπο, του, διαίρει και βασίλευε...

Ecumene είπε...

Στο εξωτερικο βρισκεις
πιο ευκολα Μανατζερ
βαζουν τη ζωη σου,
αναλογα με το ταλεντο σου
σε μια σειρα...

Οποιος προλαβε,εφυγε...

Κριμα,επρεπε να φυγεις...
και τωρα θα σε γνωριζαμε
απο το mix-ελληνο-αλλοδαπο blog σου..

trol είπε...

εγώ πάντως χαίρομαι που είσαι εδώ, δεν χαίρομαι ακόμα που εγώ γύρισα, αλλά να, βλέπω εσένα, κανα δυό άλλους και παίρνω θάρρος... ¨)

Katerina ante portas είπε...

Mε τα δόντια κράτησα την κόρη μου εδώ. Αλλά όταν μου λέει με παράπονο τη δουλειά των παλιών της συμφοιτητών στην Αγγλία ή στην Κύπρο ή στη Βόρ.Ευρώπη και τις συνθήκες, δεν ξέρω αν πρέπει να λυπηθώ, λιγάκι..

Dellaporta είπε...

Hate to burst your bubble αλλά οι περισσότεροι Έλληνες / Ελληνίδες μόλις τελειώσουν τη σχολή / Πανεπιστήμιο μπαίνουν στην ανεργία!

Έχω τελειώσει εδώ και εναμιση χρόνο Λογιστική και δεν έχω βρει δουλειά ακόμα. Μια συμφοιτήτριά μου εργάζεται ως ευκαιριακή σε super market και μου είπε πως είναι "καλή δουλειά" και έστειλα κι εγώ βιογραφικό αλλά δεν με κάλεσν ακόμα.

ΞΚαι παραπονιέστε οτι σας διόρισαν σε άσχετες θέσεις... Υπάρχουν και χειρότερα.