Τετάρτη, Νοεμβρίου 30, 2005

Ο θάνατός σου, ζωή μου

Χτες πέθανε ένας βουλευτής, αδιάφορο ποιού κόμματος. Θρήνος στο σπίτι του για το χαμό του, χαράς ευαγγέλια στο σπίτι του διαδόχου του. Ετσι είναι, πιόνια είμαστε, αλλά ούτε καν να κρατιούνται τα προσχήματα; Πόσος φθόνος υπάρχει; Και καλά εδώ, στην περίπτωση δεν έβαλε κανείς ανταγωνιστής το χεράκι του. Το συνηθισμένο είναι να θάβει (μεταφορικά ή στην πράξη αδιάφορο) ο ένας τον άλλο.
Ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, όποιος κι αν είσαι, μακαρίτη βουλευτή.

Αναχωρώ για το χωριό μου!

Γιατί ΟΛΑ στο κέντρο της Αθήνας;
Πολιτισμός δεν είναι ΚΑΙ η ανάσα μας;
Γιατί ΤΟΣΑ γκαράζ;
Αντί να αποθαρρύνεται η εισροή των αυτοκινήτων στο κέντρο, τώρα μάλιστα που με το ΜΕΤΡΟ αναβαθμίστηκε το συγκοινωνιακό, ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΤΑΙ ο πολίτης ΙΧής να αλωνίζει.
Παράνοια; Φταίω μετά που βγάζω τον άγριο απο μέσα μου; Τον καλό, τον αγνό άγριο, να εξηγούμαι, αυτόν που μακάρι να βρίσκαμε όλοι...

Περί Πάρκου Ριζάρη, κλπ

**Τα κτίρια της σχολής Ριζάρη γκρεμίστηκαν σε μια νύχτα πάνω σε κάποια πολιτική αναμπουμπούλα. Σε κάθε πολιτική αναμπουμπούλα γκρεμίζονται κι απο μερικά διατηρητέα κτίρια και χτίζονται κι απο μερικά πάρκα ή σκάβονται κι απο μερικες τρύπες στη θέση κάποιων οικοπέδων.
**Το οικόπεδο Ριζάρη έμεινε κάμποσα χρονάκια στην ησυχία του, να ανθίζει με αγριολούλουδα και αγριόχορτα κάθε άνοιξη και να κάνει ο κάτοικος της περιοχής εκεί Πρωτομαγιά αντί να τρέχει στα κατσάβραχα -υπάρχουν και πτωχοί στο Κολονάκι, οι πλούσιοι έχουν μετακομίσει στας Εκάλας.
**Στο οικόπεδο αυτό προκηρύχτηκε διαγωνισμός αρχιτεκτονικός για Οπερα, Χορόδραμα, και άλλα πολιτιστικά δρώμενα, πολύ ΠΡΙΝ γίνει το Μέγαρο -όλα στο κέντρο της Αθήνας. Το οικόπεδο Ριζάρη γλίτωσε το χτίσιμο, παρ' όλο που ο διαγωνισμός κερδήθηκε και αποζημιώθηκε το γραφείο μελετών που διακρίθηκε.
**Λίγα χρόνια αργότερα, σε σχέδιο αρχιτεκτόνισσας του ΥΠΕΧΩΔΕ έγινε η ανάπλαση, αν και ήταν γνωστό ότι εκεί θα γινόταν σταθμός του ΜΕΤΡΟ. Το χάρηκαν οι περίοικοι αυτό το όμορφο παρκάκι για αρκετά χρόνια.
**Ολο αυτό τον καιρό, ο σύλλογος ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ αγωνίζεται για διάφορα στην περιοχή, ένα απο αυτα και το πάρκο της Ριζάρη. Στην υπόθεση του πάρκου της ΕΣΑ και του υπαίθριου θεάτρου πίσω απο το Μέγαρο, έχασε: Εγινε το γκαράζ που εξαφάνισε υψηλή χλωρίδα και θέατρο -φύτεψαν χορτάρι απο πάνω του, ε και;
**Το υπόγειο γκαράζ στο παρκάκι του Ευαγγελισμού το κρατάει με τα δόντια να μη ξεπεταχτεί, ο σύλλογος κάθε τόσο οργανώνει μαζώξεις αλλά πολλοί μετακόμισαν απο εκεί, άλλοι πέθαναν, και τα νοσοκομεία θέλουν ασθενείς και όχι υγιείς.
**Εχασε και το σταθμό του ΜΕΤΡΟ, αλλά εκεί δεν είχε και πολλά όπλα να πολεμήσει. Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης το κέρδισε προς το παρόν.
**Το πολιτιστικό συγκρότημα Οπερας, μπαλέτου, κλπ, βρίσκεται στα σκαριά -κατι ακούω τελευταία, αναζωπυρωνεται το μένος των οπερετιστών για Μέγαρο. Δεν έχω κάτι εναντίον της Οπερας, προτιμώ όμως λίγη ανάσα στο ύπαιθρο απο τη κάπνα του φουαγέ.
**Το Μέγαρο θα μπορουσε να καλύψει και τις ανάγκες της Οπερας και του μπαλέτου, μας έφαγε όμως η οικονομία. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο αμαρτωλό παραμύθι με πολλούς μάγους.
**Πολεμήστε, πολεμήστε, ο επιμένων νικά, στο τέλος θα δούμε τίνος η επιμονή είναι ισχυρότερη. Ποιος είπε ότι το κράτος είμαστε εμείς; Να του πείτε πως κάνει λάθος. Κράτος δεν υπάρχει, όταν η ανάσα του ενός είναι τροφή για τον άλλο.

ΣΗΜ.1. Ξέρεις πόσες φορές στηθήκαμε μπροστά στις μπουλντόζες; Αλλά, μπορείς να ζεις μια ζωή μπροστά σε μια μπουλντόζα; Χρειάζεται και να ταΐσεις τα παιδιά, λίγο να φας, να κοιμηθείς, να πλυθείς, να πας και προς νερού...
ΣΗΜ.2. Ξέρεις τι είπε ο Τσαρούχης; Οτι «μεγάλος ευεργέτης θα είναι απο τώρα (δεκαετία του '60;) και στο εξής εκείνος που θα γκρεμίζει ένα κτίριο για να το κάνει πάρκο και όχι αυτός που θα χτίζει ένα κτίριο»

ΠΟΡΙΣΜΑ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ

Υ.Γ.1. Βαρέθηκα να παίζω το Δον Κιχώτη. Αλλο έργο: Να σκάσουν οι αθηναίοι(!!!) ή να κάνουν πάρκα στις ταράτσες. Εγώ αναχωρώ για το χωριό μου.
Υ.Γ.2. Καλό κουράγιο!!!:-)

Μετά απο το διάβασμα των σελίδων:
arkoudos και katerina

--------------------------------
Τετάρτη, Νοέμβριος 30, 2005

Ο θάνατός σου, ζωή μου


Χτες πέθανε ένας βουλευτής, αδιάφορο ποιού κόμματος. Θρήνος στο σπίτι του για το χαμό του, χαράς ευαγγέλια στο σπίτι του διαδόχου του. Ετσι είναι, πιόνια είμαστε, αλλά ούτε καν να κρατιούνται τα προσχήματα; Πόσος φθόνος υπάρχει; Και καλά εδώ, στην περίπτωση δεν έβαλε κανείς ανταγωνιστής το χεράκι του. Το συνηθισμένο είναι να θάβει (μεταφορικά ή στην πράξη αδιάφορο) ο ένας τον άλλο.
Ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, όποιος κι αν είσαι, μακαρίτη βουλευτή.

posted by Rodia @ 11/30/2005 11:09:00 πμ

0 Comments:

Τρίτη, Νοεμβρίου 29, 2005

ti ta ginete choris barbarians?

Ego barbarian. Den gabladaenei ellinikos. Grafei ligo ligo. Milaei tipota, gatolou, deep. Ligo grapsei simera alla meta paei paketarei pragmata Rodia. Paei paei kiria Rodia, kali kiria, agapaei barbarians.
Ego eftasa Ellada apo patrida mou Guinea Massaou. Ekei itela massaei alla fagito den eiche massisei kaneis kaneis. Pira brakaki kai irtha edo pera. Kathisa paralia paralia. Anapsa fotia zestathei ligo ligo. Koimithika brakaki deka meres. Meta, irthe enas me ebgale apo brakaki mou kai dose ksylo poly. Klotsies, mpounidi, poly poly sou leo. Mabro imouna pio mabro me ekane kai espase kai brakaki mou kai pos na gyriso patrida mou pou leei gyriso ekei pera? choris brakaki? kolympontas?
Mia mera irthe kiria Rodia paralia kai me brike sto ammos na klaiei. Dakrya mabra apo kardia mou. Me eipe an zografizo kai eipa nai, zografizo. Me ebale zografizo poly poly. Meta pigame dontogiatro bgalei donti. Ponage donti kai dontogiatros ebgale donti mou. Kiria diacheiristria dontogiatros. Poly kakia. Edese emena sto karekla na bgalei donti. Polla sidera gyro gyro. Meta stoma den mporouse faei tipota tipota. Meta perase ponos. Meta efaga olo to psygeio. Meta kiria Rodia eipe grafei ego edo pera na kseblogaristei ligo ligo na paei na koureftei kala kala. Na kopsei malia tis. Emena malia mou oraia kai den kobei tipota tipota. Oute tricha kammia. Tipota. Emena aresei kopeles malia mou kai emena aresei kopeles. Edo grapsei poles istories apo peripeteia emena. Poli peripeteia sou leo. Siga siga mathainei ellinikos kai grapsei pio kala. Alla den thelei ginei ellinas emena. EGO BARBARIAN. Den aresei politismos esas. Polla logia kai agapi tipota tipota. Papapapapa.

Χρόνος

«Η μοναδική περιουσία μας είναι ο χρόνος» είπε ο Περικλής Κοροβέσης, «ο χρόνος είναι χρήμα» λέγαν οι αρχαίοι. Η δική μου γνώμη είναι ότι χρόνος δεν θα υπήρχε αν δεν τον είχαμε εφεύρει. Εχουμε κλειστεί στο κουτάκι του χρόνου που μας επιβλήθηκε απο τη μανία μας να μετράμε. Πόσα ηλιοβασιλέματα θα κερδίζαμε, αν δεν είχαμε το άγχος να προλάβουμε κάτι...


------------------------
posted by Rodia @ 11/29/2005 01:34:00 πμ

0 Comments:
------------------------

Τρίτη, Νοέμβριος 29, 2005

ti ta ginete choris barbarians?


Ego barbarian. Den gabladaenei ellinikos. Grafei ligo ligo. Milaei tipota, gatolou, deep. Ligo grapsei simera alla meta paei paketarei pragmata Rodia. Paei paei kiria Rodia, kali kiria, agapaei barbarians.
Ego eftasa Ellada apo patrida mou Guinea Massaou. Ekei itela massaei alla fagito den eiche massisei kaneis kaneis. Pira brakaki kai irtha edo pera. Kathisa paralia paralia. Anapsa fotia zestathei ligo ligo. Koimithika brakaki deka meres. Meta, irthe enas me ebgale apo brakaki mou kai dose ksylo poly. Klotsies, mpounidi, poly poly sou leo. Mabro imouna pio mabro me ekane kai espase kai brakaki mou kai pos na gyriso patrida mou pou leei gyriso ekei pera? choris brakaki? kolympontas?
Mia mera irthe kiria Rodia paralia kai me brike sto ammos na klaiei. Dakrya mabra apo kardia mou. Me eipe an zografizo kai eipa nai, zografizo. Me ebale zografizo poly poly. Meta pigame dontogiatro bgalei donti. Ponage donti kai dontogiatros ebgale donti mou. Kiria diacheiristria dontogiatros. Poly kakia. Edese emena sto karekla na bgalei donti. Polla sidera gyro gyro. Meta stoma den mporouse faei tipota tipota. Meta perase ponos. Meta efaga olo to psygeio. Meta kiria Rodia eipe grafei ego edo pera na kseblogaristei ligo ligo na paei na koureftei kala kala. Na kopsei malia tis. Emena malia mou oraia kai den kobei tipota tipota. Oute tricha kammia. Tipota. Emena aresei kopeles malia mou kai emena aresei kopeles. Edo grapsei poles istories apo peripeteia emena. Poli peripeteia sou leo. Siga siga mathainei ellinikos kai grapsei pio kala. Alla den thelei ginei ellinas emena. EGO BARBARIAN. Den aresei politismos esas. Polla logia kai agapi tipota tipota. Papapapapa.

------------------------
posted by Rodia @ 11/29/2005 12:58:00 μμ

2 Comments:

Storyteller said...

Mazi zou ki ego barbarian...ego agapaei barbarians!!!

10:05 μμ, Νοέμβριος 29, 2005


barbarian said...

Kai de fobatai mi faei barbaro esena? Mia mikri mpoukitsa to podaraki esena einai. Gia emena leo. Mikro podaraki esena balei psygeio mou.
Xaxa! ego gelasa! Apapapapa! EGO BARBARO XORTOFAGO. Politismenoi trogontai monacha. Oso poli politismo, toso troei esena emena.

11:17 μμ, Νοέμβριος 29, 2005

Δευτέρα, Νοεμβρίου 28, 2005

Ποντίκι μέσα σε σούπα στο Δρομοκαΐτιο

Στο Δρομοκαΐτιο, βρέθηκε μέσα σε σούπα σώμα με τρίχες, πιθανόν ποντίκι. Ο διευθυντής του νοσοκομείου βεβαιώνει ότι πρόσφατα έγινε μυοκτονία και πιθανόν πρόκειται για προβοκάτσια. Το ευτύχημα είναι ότι οι ασθενείς δεν πρόλαβαν να φάνε απο αυτή τη σούπα.
Δικά μου ερωτήματα:
1. Εφαγαν οι ασθενείς τελικά; και, αν έφαγαν, ΤΙ έφαγαν;
2. Γιατί κάνουν μυοκτονίες και δεν παίρνουν μερικές γατούλες που, όπως λέν οι ειδικοί, κάνουν καλό στους ψυχικά ασθενείς;
3. Πόσο κόστισε η μυοκτονία που έγινε, αν έγινε;
4. Ποια είναι η σχέση της μυοκτόνου εταιρείας με το μπατζανάκη του κουμπάρου του διευθυντή;
5. Τι έγινε τελικά το ποντίκι; Το θάψαν, το πέταξαν, το φύλαξαν για την επόμενη σούπα; άλλο;

ΣΗΜ. Στη φωτό, ΖΟΟΜ σε τμήμα της σούπας ΜΕ τμήμα του ποντικού.

Popular Card Visa

Η νέα λαϊκή σουπερμαρκετοκάρτα, η διαφημιζόμενη Popular Card Visa της ΛΑΪΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ θα μας σώσει!
Τρέχα κόσμε στα Σ.Μ. να ψωνίσεις!
..και σε μηνιαία βάση (!!) θα παίρνεις πίσω το 2% απο όοοολες τις αγορές σου..

Ερε γλέντια!:-)


Τώρα, ποιά σχέση έχουν τα τραγούδια απο το Β' όροφο με τη Λαϊκή Τράπεζα και την κάρτα της, ε, αυτό αφήνω να το μαντέψουν άλλοι.

Χρόνια Πολλά Κατερινάκι!

Για τα γενέθλιά σου, καρδούλα μου:-)
Σε θυμάμαι νεογέννητο μωράκι λιανό λιανό, μ' ένα κεφάλι σαν αχλάδι!
Ο πατέρας σου το διασκέδαζε, αλλά φαντάζομαι την αγωνία του μη μείνει έτσι, παρ' όλα τα καθησυχαστικά λόγια του μαιευτήρα. Ολο έλεγε ότι θα μπορείς να έχεις την πιο υπέροχη αλογοουρίτσα όταν μεγαλώσεις!
Μεγάλωσες και το κεφαλάκι σου έγινε ολοστρόγγυλο μέσα κι έξω, με όμορφες ιδέες και καλοσύνη και ευγένεια και θάρρος.
Χρόνια Πολλά και Καλά Κατερίνα, να σε χαιρόμαστε!
------------------------
posted by Rodia @ 11/28/2005 01:34:00 πμ

0 Comments:
------------------------

Δευτέρα, Νοέμβριος 28, 2005

Popular Card Visa

Η νέα λαϊκή σουπερμαρκετοκάρτα, η διαφημιζόμενη Popular Card Visa της ΛΑΪΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ θα μας σώσει!
Τρέχα κόσμε στα Σ.Μ. να ψωνίσεις!
..και σε μηνιαία βάση (!!) θα παίρνεις πίσω το 2% απο όοοολες τις αγορές σου..

Ερε γλέντια!:-)


Τώρα, ποιά σχέση έχουν τα τραγούδια απο το Β' όροφο με τη Λαϊκή Τράπεζα και την κάρτα της, ε, αυτό αφήνω να το μαντέψουν άλλοι.
------------------------
posted by Rodia @ 11/28/2005 06:05:00 μμ

0 Comments:
------------------------

Δευτέρα, Νοέμβριος 28, 2005

Ποντίκι μέσα σε σούπα στο Δρομοκαΐτιο

Στο Δρομοκαΐτιο, βρέθηκε μέσα σε σούπα σώμα με τρίχες, πιθανόν ποντίκι. Ο διευθυντής του νοσοκομείου βεβαιώνει ότι πρόσφατα έγινε μυοκτονία και πιθανόν πρόκειται για προβοκάτσια. Το ευτύχημα είναι ότι οι ασθενείς δεν πρόλαβαν να φάνε απο αυτή τη σούπα.

Δικά μου ερωτήματα:
1. Εφαγαν οι ασθενείς τελικά; και, αν έφαγαν, ΤΙ έφαγαν;
2. Γιατί κάνουν μυοκτονίες και δεν παίρνουν μερικές γατούλες που, όπως λέν οι ειδικοί, κάνουν καλό στους ψυχικά ασθενείς;
3. Πόσο κόστισε η μυοκτονία που έγινε, αν έγινε;
4. Ποια είναι η σχέση της μυοκτόνου εταιρείας με το μπατζανάκη του κουμπάρου του διευθυντή;
5. Τι έγινε τελικά το ποντίκι; Το θάψαν, το πέταξαν, το φύλαξαν για την επόμενη σούπα; άλλο;

ΣΗΜ. Στη φωτό, ΖΟΟΜ σε τμήμα της σούπας ΜΕ τμήμα του ποντικού.

------------------------
posted by Rodia @ 11/28/2005 11:50:00 μμ

0 Comments:
------------------------

Κυριακή, Νοεμβρίου 27, 2005

Απορία 1 κι όποιος ξέρει απαντάει

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τις φόρμες των blogs.
Εχω χρησιμοποιήσει τέσσερις και οι δυο απο αυτές αργούν να ενημερωθούν.
Τι τάχα μπορεί να συμβαίνει..???..

η βροχή σταμάτησε

Λοιπόν... μόλις σταμάτησε να βρέχει και φάνηκε ο ήλιος ο νυχτερινός.
Βγαίνω για τσιπουράκια!
Τσιπουράκια τα λέμε τώρα?
Ε, ναι! Ερχονται κάτι φιλαράκια να τα ξενίσω και να φιλοσοφήσουμε παρέα.
Οχι για τέτοια που αράδιασα πριν λίγο, ε
Για άλλα, ελαφρώς παλιά και βαρέως ζεϊμπεκοπρεπή.
Αλατις!
Τρέχω να συμμαζέψω λιγουλάκι, ένας χαμός απο τελάρα σκόρπια -ετοιμάζω έκθεση γαρ.


...αυτό το γράφω για να το θυμάμαι...

ONLY FOR ME

2 Comments:

0 Comments said...
Είδα το 0comments και είπα: Ωχ φίλος! Ας πω ένα γεια!
Καλώς ήρθες στα μπλόγκια!

8:48 μμ, Νοέμβριος 26, 2005

rodia said...
Μπλογκαρίστηκα να πάρει! Φτου! Και γλιστράει το άσφαλτο...

Μερσί μηδενσχόλιο και ευχαριστώ:-)

11:44 μμ, Νοέμβριος 26, 2005



---------------------------------
Κυριακή, Νοέμβριος 27, 2005

Απορία 1 κι όποιος ξέρει απαντάει

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τις φόρμες των blogs.
Εχω χρησιμοποιήσει τέσσερις και οι δυο απο αυτές αργούν να ενημερωθούν.
Τι τάχα μπορεί να συμβαίνει..???..

6 Comments:

J95 said...
Μπορείς να γίνεις λίγο πιο σαφής σχετικά με την έννοια "φόρμες των blogs";

4:04 μμ, Νοέμβριος 28, 2005

rodia said...
Φόρμες είναι τα έτοιμα blogs που χρησιμοποιούμε π.χ. αυτό εδώ.
Οταν αλλάζω τη λίστα των συνδέμων (λινκς) ή όταν προσθέτω νέο θέμα, αυτή η φόρμα "taparaponasas stonOHE" αργεί πολύ να το "ανεβάσει" ενώ η άλλη που χρησιμοποιώ στο blog "pictures 3000" τα ανεβάζει αμέσως.

4:34 μμ, Νοέμβριος 28, 2005

J95 said...
Πιθανόν πρέπει να κάνεις reload (αν έχεις Firefox) ή Refresh (αν έχεις Explorer). To blogger τα ανεβάζει σχεδόν άμεσα, αλλά ο browser συνήθως δεν πολυασχολείται να κατεβάσει την καινούρια σελίδα αν δεν έχει περάσει κάποιο διάστημα, και σου σερβίρει απλά το πιο πρόσφατο αντίγραφο.

Με το reload τον αναγκάζεις να φρεσκάρει την κατάσταση.

Ο λόγος που στο άλλο blog τα ανεβάζει αμέσως είναι μάλλον οι εικόνες σε κάθε ποστ: μια και μπαίνει στη διαδικασία να κατεβάσει τη γουρουνοεικόνα, φρεσκάρει κι όλα τα υπόλοιπα.

5:23 μμ, Νοέμβριος 28, 2005

rodia said...
Χμμ.. ευχαριστώ για την ιδέα:-)
Θα ανεβάζω εικονίδια μαζί με τα κείμενα.
Τρέχω να δοκιμάσω!

5:43 μμ, Νοέμβριος 28, 2005

Hugin said...
Όποιοσδήποτε άλλος θα βλέπει κατευθείαν τις αλλαγές.Εσύ βλέπεις το παλιό γιατί είναι αυτό που κρατιέται στην λάνθάνουσα μνήμη του υπολογιστή σου.Αύτη η μνήμη "αυτόκαθαρίζετε" κάθε λίγο.Μόλις αυτοκαθαρίστει βλέπεις τις αλλαγές.Υποθέτω οτι στο άλλο σου blog γεμίζει γρήγορα η μνήμη αυτή (πολλές εικόνες) και σβήνει κάθε φορά που κάνεις το update ,ενώ εδώ που έχει πιο πολλά κείμενα και "αργεί να γεμίσει" .
Αν χρησιμοποιείς firefox αυτό μπορείς να το διορθωσείς απο τα:
εργασίες->επιλογές->Απόρητο->Λανθάνουσα Μνήμη<-Εκαθάριση .


9:29 μμ, Νοέμβριος 28, 2005

rodia said...
Το κόλπο με την εικόνα αποδείχτηκε ότι πιάνει. Τα cookies τα σβήνω, το πρόβλημα δεν είναι εκεί, το έλεγξα και σε άλλο πισι και δεν τα βλέπει κανείς. Το πιθανότερο είναι πως συμβαίνει κάτι με τις φόρμες. Κάποιες είναι πιο πολύ χρησιμοποιούμενες ή κάτι άλλο. Περιμένω λεπτομέρειες απο φίλους και θα ενημερώσω. Ευχαριστώ :-)

11:26 μμ, Νοέμβριος 28, 2005

primum philosophare - 2ο

Συνέχεια απο εδώ



Χτες γεννήθηκα, Σήμερα ζω, Αύριο θά 'μαι χώμα.
Κι όλα αυτά σε ένα απειροελάχιστο ανοιγόκλεισμα ματιού.


Σκέφτομαι τον πατέρα μου που έλεγε ότι η ζωή είναι μονόδρομος.
Σε πάει κατευθείαν στο χώμα.
Γίνεσαι τροφή για μαρουλάκια.
Και πέραν τούτου ουδέν.
Χούς ήν και εις χούν απελεύσαι.

Σκέφτομαι ότι απο εκείνες τις απέραντες και ατέρμονες συζητήσεις μπορεί να ξεκίνησε η μανία μου για αναζήτηση.

Αναζήτηση τίνος?
Της Αλήθειας?
Υπάρχει Αλήθεια?
Υπάρχει Μία Αλήθεια?

Πάμε λοιπόν ξανά ένα γύρο -με καρδιά!

Σκέφτομαι την επισήμη της Φυσικής, με τα απειροελάχιστα σωματιδιάκια της τα ορατά πλέον δια γυμνού οφθαλμού -που λένε, γιατί ο γυμνός οφθαλμός δεν μπορεί να τα δει, διαψεύδοντας πανηγυρικά τη ρήση ότι «η Αλήθεια είναι γυμνή».
Η Αλήθεια είναι κάτι τι για το οποίο, ενώ διαισθητικά, μέσω συναισθήματος ή συναισθηματικής νοημοσύνης -για πιο πολύ ντόρο- πολλοί σοφοί είχαν καταλήξει στη θεωρία τους, πολλοί άνθρωποι ένοιωθαν βέβαιοι γι αυτό αλλά χωρίς αποδείξεις, η Αλήθεια λοιπόν αυτή σήμερα έχει τις αποδείξεις της.
Το μεγάλο, το ολόκληρο προϊόν «Αλήθεια» δεν έχει ημερομηνία λήξης. Ημερομηνία λήξης έχουν τα επιμέρους κομματάκια του ή μάλλον οι εικόνες των κομματιών του: Τα αναπόσπαστα τμήματα της Μεγάλης Αλήθειας λήγουν κάποτε. Παύουν να υπάρχουν.

Κόβω και ξαναρίχνω:

Ολα είναι φτιαγμένα απο το ίδιο υλικό, έτσι λέει η Φυσική επιστήμη,
αποτελούμαστε απο το ίδιο υλικό.
Τα σωματιδιάκια που αποτελούν τη ντομάτα
είναι τα ίδια που αποτελούν το σκουλήκι,
το τρένο,
το βατράχι,
τον ελέφαντα,
τον πλανήτη Κρόνο,
τον αστερισμό της Πούλιας (με τα 7 παιδιά, κάτι ήξερε ο Οδυσσέας)
τον ίδιο τον Οδυσσέα,
εμένα,
το τραπέζι της κουζίνας,
τη φωτιά,
το τανκ,
τους δίδυμους πύργους,
το χώμα,
το αεροπλανοφόρο,
το πληκτρολόγιο,
το ποτάμι,
το σύννεφο,
το αυγό,
το διαμάντι,
τον Πατριάρχη,
το αυτοκίνητο,
το χορτάρι,
το βακτήριο του Λαβεράν,
και πάει λέγοντας.

Τίποτα δεν ξεφεύγει απο αυτό το Νόμο της κοινής (με το ίδιο υλικό) κατασκευής όλων.
Σε τίποτα δεν διαφέρουμε.
Τίποτα δεν μας ξεχωρίζει.
Η διαφορά υπάρχει στην πυκνότητα των σωματιδίων.
Πόσο πυκνά είναι τοποθετημένα σε κάθε είδος.

Το πληκτρολόγιο π.χ. είναι πιο πυκνοδομημένο απο εμένα -όταν μου το φέρει κάποιος στο κεφάλι, σίγουρα κάτι θα μου προξενήσει- ενώ είναι πιο αραιοδομημένο απο τον ελέφαντα, που αν το πατήσει θα το διαλύσει, αλλά ο ελέφαντας ο τόσο πυκνοδομημένος, μπορεί να περάσει ένα αραιοδομημένο ποταμάκι χωρίς να του κάνει ζημιά, και αν το ποτάμι πέσει πάνω στην ακόμα πιο αραιοδομημένη φωτιά θα τη σβήσει, αλλά αν η φωτιά χτυπήσει ένα πυκνοδομημένο πύργο θα το καταστρέψει, όπως θα καταστρέψει κι ένα σωρό άλλα πράγματα πυκνοδομημένα -περισσότερο ή λιγότερο άνευ σημασίας.

Ξαναρίχνω, δεν έκατσε καλά το χαρτί, κάθε παραμονή Πρωτοχονιάς ένα τριανταένα και πολύ μου πάει. Απο μη επαγγελματία τι περιμένεις!

Τα απειροελάχιστα σωματίδια λοιπόν της ύλης κάνουν τη ζημιά, ή μάλλον Είναι η ζημιά. Αυτά, που δεν τα βλέπουμε καν. Γιατί είμαστε μέσα τους, γιατί είναι μέσα μας, είμαστε μέρος του συνόλου τους, μας αποτελούν και τα αποτελούμε εικονοποιώντας τα.

Φτου! Ξαναρίχνω η ατζαμού!

Αν υπήρχε τρόπος να βγούμε απο αυτό το συνολικό συνονθύλευμα των απειροελάχιστων σωματιδίων που λέγαμε, θα βλέπαμε (με τα δικά μας μάτια, αφού προϋποθέτουμε ότι θα είχαμε βγει) θα βλέπαμε λοιπόν κάτι σαν ένα πακέτο μπαμπάκι, σαν το γαλαξία ένα πράγμα, σαν ένα σύννεφο που αλλού είναι αραιό και αλλού πυκνό.
Δε θα βλέπαμε και τίποτα σπουδαίο δηλαδή.

Ομως, αυτή η αλλού_αραιή_και_αλλού_πυκνή μάζα απο απειροελάχιστα σωματίδια αποτελεί τον κόσμο μας -ΕΙΝΑΙ ο κόσμος μας, ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ. Για τούτο, ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ. Ολα πια τα είπαν οι αρχαίοι έλληνες? Παρθενογένεσις δεν υπάρχει -αυτό το είπε ο Στέλιος αλλά δεν ξέρω αν είναι δικό του, που σίγουρα δεν είναι αφού δεν υπάρχει παρθενογένεσις και, με την ευκαιρία, απορώ γιατί το κοπυράϊτ κάνει θραύση. Απο ένα καζάνι βουτάμε και τρώμε όλοι αλλά καθένας κρατά το δικό του ψωμί κι έτσι η γεύση του ζουμιού αλλάζει -το ψωμί κάνει τη διαφορά.

...και η αλήθεια δεν είναι γυμνή,
γιατί πρέπει να φορέσει το φουστανάκι των εικόνων για να δει,
να είναι ατελής σαν το γυμνό μας οφθαλμό για να διακρίνει,
να πλάσει μέσα στο υλικό του εγκεφάλου μας,
τις εικόνες που μάθαμε να αναγνωρίζουμε:

τη δική μου στον καθρέφτη μου, τον καθρέφτη τον ίδιο, το ποτήρι, το κινητό, το φεγγάρι, το λεωφορείο, τη γάτα, τον κ. Γιάννη τον περιπτερά, τον υπολογιστή, τον πλανήτη Αρη, το πουντιασμένο κοτόπουλο και τη θεότρελη αγελάδα, τη φάλαινα και τη φώκια, τη φωνή που μιλάει και διατάζει πολέμους (μορφή ενέργειας είναι κι αυτή, ε) και πάει λέγοντας.

(Α! Ξέρετε πως οι εσκιμώοι έχουν εφτά λέξεις για το άσπρο χρώμα? Το άσπρο είναι η βασική τους εικόνα, μάλλον γι αυτό.)

Η αδυναμία μας να συλλάβουμε και να αναγνωρίσουμε την εικόνα του συνόλου μέσα στο οποίο βρισκόμαστε, μας επιτρέπει -μας επιβάλλει μάλλον- να το αντιλαμβανόμαστε τμηματικά. Με το σχηματισμό επιμέρους εικόνων.

«Αν δεν φτιάξω την εικόνα του τραπεζιού, τραπέζι δεν υπάρχει»
έλεγε ο μακαρίτης Κώστας Φωτεινός, σπουδαίος επιστήμονας ανθρωπολόγος, Πριν ανακαλυφτεί το DNA.

Ο Δημόκριτος είχε διατυπώσει τη θεωρία του 2.000 χρόνια ΠΡΙΝ ανακαλυφτούν τα τηλεσκόπια, μικροσκόπια, κλπ οπτικά βοηθήματα.

Ο μικρόκοσμος και ο μεγαλόκοσμος είναι αξεχώριστοι. Ενας είναι ο κόσμος.
Η μαθηματικώς αποδεδειγμένη θεωρία του Αϊντάϊν και του δασκάλου του Καραθεοδωρή, ότι καμμιά μορφή ενέργειας δεν χάνεται, τώρα γίνεται απτά κατανοητή.
Ολα μέσα εδώ είναι.
Ο κόσμος μας λοιπόν δεν βασίζεται στη λογική.
Η λογική μάλιστα τον εμπόδισε να μας φανερωθεί τόσον καιρό.
...αλλά, Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ, που λέει και ο γέροντας του Λιακόπουλου...

Κάποτε, θα γράψω για την ιστορία των γυαλιών μου και τις συμπτώσεις, ίσως γράψω και για το απειροελάχιστης διάρκειας ταξίδι μου σε μακρυνή απόσταση και την ακριβή περιγραφή χώρου που ποτέ δεν είχα επισκεφτεί. Οι εικόνες πάνε κι έρχονται και όσο περισσότερο ελευθερωνόμαστε απο την πίεση της λογικής και τον περιορισμό της μάσκας (του τσουβαλιού που λέγαμε) τόσο το συναίσθημα (η νοημοσύνη του συναισθήματος, για όσους δεν μπορούν να ξεφύγουν απο λέξεις_κλειδιά) θα αποκτά την ικανότητα να ενοποιείται με το ΟΛΟΝ.

***Τα μάτια μάς εμποδίζουν να βλέπουμε***

Ας αφήσουμε ελεύθερο τον εγκέφαλό μας, την ψυχή μας, την ΕΝΕΡΓΕΙΑ μας, να εννοήσει.

*Το ρήμα «βλέπω» πέθανε. Ζήτω το ρήμα «νοιώθω»*

Σ.Σ.1. Πολλοί θα διαβάσουν το κείμενο ολόκληρο, άλλοι θα σταθούν σε μικρές φράσεις, άλλοι θα βάλουν τη μικρή κουτσομπόλα που κρύβουν μέσα τους να κρίνει, α, θα πουν μερικοί, αυτά είναι μούρλες. Μερικοί θα διασκεδάσουν και κάποιοι -ελπίζω- θα συμφωνήσουν. Αν και κοινωνικό όν, αδιαφορώ παγερά. Δεν με αφορά ο λόγος κανενός. Δεν με αφορά ο λόγος, γενικώς. Δεν σκέφτομαι λογικά. Νοιώθω απλώς. Εννοώ.

Σ.Σ.2. Οταν πριν 5 χρόνια παράτησα τις ακαδημαϊκές συμβάσεις και ξεκίνησα να ζωγραφίζω θέλοντας να αποτυπώσω ΤΟ συναίσθημα -και όχι να ζωγραφίσω ΜΕ συναίσθημα, όπως λένε μερικοί «ευαίσθητοι» σε εισαγωγικά, και θα εξηγήσω μετά το γιατί μπαίνουν τα εισαγωγικά- όταν ξεκινούσα λοιπόν να πλάθω τις παράξενα κατακερματισμένες εικόνες μου, δεν ήξερα ούτε προέβλεπα πού θα με βγάλει αυτή η ιστορία.

Τις εικόνες αυτές, λίγο αργότερα, όταν έμαθα να "παίζω" με το Adobe Photoshop, έψαχνα να τις βρω στα επεξεργασμένα εικονίδια που σκάρωνα στον υπολογιστή. Μετά απο λίγο, πέταξα κατά Fractals μεριά, διαβάζοντας παράλληλα διάφορα σαν τη «Συναισθηματική Νοημοσύνη» του Goleman ή την «Κοινωνία της Νόησης» του Marvin Minsky και ασκούμενη με ζέση στα δικά μου παλαβιάρικα κείμενα επιστημονικής φαντασίας.

*Αν ζούσα στο μεσαίωνα, σίγουρα θα με καίγαν!*

Αν πάω να τα πω όλα αυτά σε ένα ντόπιο κάτοικο των νησιών του Πάσχα, θα βιαστεί να συμφωνήσει μαζί μου χωρίς πολλά λόγια, κουνώντας το κεφάλι, γιατί και εκείνος ξέρει ότι δεν θα βρέξει αν δεν βγει η φυλή να χορέψει ξυπόλητη χτυπώντας τα τύμπανα και κραυγάζοντας. Αλληλεπίδραση και ώσμωση που λέγαμε..?

Γιατί κάποιο καιρό εγκαταλείψαμε το δρόμο του συναισθήματος και πιάσαμε το δρόμο της λογικής?
Θα ήταν άραγε δυνατό να φτάσουμε στα τωρινά συμπεράσματα της Φυσικής επιστήμης αν είχαμε εννοήσει διαφορετικά, απο διαφορετικό δρόμο, τον κόσμο?
Θα υπήρχε καν επιστήμη, έτσι όπως τη γνωρίζουμε, αν ακολουθούσαμε άλλη πορεία και όχι την πορεία του Λόγου?
Ο καιρός που διαπλεύσαμε μέχρι εδώ είναι χαμένος?
Φτάσαμε στο ίδιο συμπέρασμα κατευθείαν απο τον άνθρωπο των σπηλαίων, ο οποίος εννοούσε μεν ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου αλλά παράλληλα είχε την ανάγκη να το εξηγήσει και για τούτο χρειαζόταν ένα εργαλείο αποτελεσματικό: και εγεννήθη Λόγος!


Το μυαλό μας, όπως έδωσε εντολή στο χέρι να πιάσει μια πέτρα και να τη λαξεύσει για να κατασκευάσει το πρώτο εργαλείο/όπλο, ώστε να τραφεί και να επιζήσει των εχθρών του -ορατών και αοράτων, αντιληπτών και μη- έτσι έδωσε εντολή στον εαυτό του να αναπτύξει την τεχνική του Λόγου, της λογικής, ώστε να κατανοήσει τον κόσμο του.

Και τώρα τι κάνουμε?

Κατέχουμε τη Γνώση, οπότε... Ξου απο τον Παράδεισο!

Κάνω μια σκέψη ότι ο Παράδεισος των γραφών μπορεί να είναι ο εικονοποιημένος μας κόσμος.
...γιατί η Κόλαση, όπως γράφεται και πιστεύεται κιόλας, διαρκεί αιώνια...

Ο κόσμος της μιας στιγμής. (!!!)

Το δέντρο του DNA μας δίνει αυτή την πληροφορία. Φάγαμε τον καρπό του και ξυπνήσαμε με το χορό των σοφών, των μαγισσών, των πρωποπλάστων, των προφητών, των οδηγητών, των θρησκειών, των επιστημόνων, να μας ζαλίζει τα ούμπαλα.

Φτου! ξυπνήσαμε λοιπόν. Και τώρα τι?

Ο Λόγος, η λογική, αντιμάχεται το συναίσθημα. Δεν του κάθεται καλά να χάσει την πρωτοκαθεδρία. Για τούτο σκάρωσε ένα όπλο. Δίνει τροφή στη μικρή κουτσομπόλα που κρύβεται μέσα μας για να φουσκώσει και να καταλάβει με τον όγκο της μεγάλο χώρο στον εγκέφαλό μας, να μην ασχολούμαστε με άλλα παρά μονάχα με την επιφάνεια του παγόβουνου. Ο,τι συμβαίνει εκεί πάνω έχει σημασία. Αγνοούμε το Ολον του παγόβουνου και αρκούμαστε σε μια κουταλίτσα απο το σύνολο.

...και... Δεν θα εξηγήσω το περί των εισαγωγικών στη λέξη «ευαίσθητοι» ακριβώς για να περιορίσω συνειδητά τη μικρή μου κουτσομπόλα, αυτή που κρύβεται μέσα μου. Να ξενηστικωθεί, να ρέψει απο ασιτία η κακούργα!

Συνείδηση! Αλλη μια λέξη που οδηγεί κάπου και έχει πολύ ενδιαφέρον...
...και η λέξη παρθενογένεσις με εξιτάρει! Ολη αυτή η κυκλική μετακίνηση του πνεύματος...
Πνεύμα! Κι άλλη λέξη? Πού θα με βγάλει τελικά αυτός ο δρόμος? Υπάρχει Τέλος?
Τελοσπάντων. ;-)

(μπορεί και να συνεχίσω)

Σάββατο, Νοεμβρίου 26, 2005

primum philosophare - 1o

Παίρνω το σχήμα που μου δίνεις:

Οταν θυμώνεις,
τα αγκάθια του αχινού
κι όταν πονάς,
το στρογγυλό της ασπιρίνης.

Παίρνω το σχήμα που μου δίνεις.



Primum vivere, deinde philosophare λέγαν οι λατίνοι και μάλλον είχαν άδικο. Αν δεν φιλοσοφήσουμε, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε; Πώς θα υπάρξουμε; Το φαγητό τρέφει το σακκί που μας περιέχει, δεν τρέφει το μέσα μας. Πάμε λοιπόν να φιλοσοφήσουμε καλέ μου εαυτέ. Πάμε να μοιραστούμε τα κόπια μας με όποιον έχει διάθεση, με καθένα που έφτασε ο καιρός του να προβληματιστεί πάνω σε αυτά που μας μπερδεύουν. Αϊντε!

(η φιλοσοφική ανάλυση που ακολουθεί, δωράκι στο φίλο μου το Στέλιο)



Εν αρχή ήν ο Λόγος.
Πρώτα είναι η λογική.
Ακριβώς.
Η λογική ή το χάος ή το τίποτε.
Το ίδιο είναι.
Ο Θεός έπλασε τον κόσμο.
Το περιβάλλον.
Οπως ζωγραφίζει ο ζωγράφος μια εικόνα.
Τελευταίο έφτιαξε τον άνθρωπο.
Κατ' εικόνα και ομοίωσή Του.
Ακριβώς.
Ο άνθρωπος πλάθει τον κόσμο.
Το περιβάλλον.
Τον πλάθει στο νου του, στον εγκέφαλό του.
Ο κόσμος υπάρχει στο μυαλό μας.
Ο κόσμος δεν είναι κάτι τι αντικειμενικό.
Το αν η γνώμη και η εικόνα για τον κόσμο
που έχει κάποιος
συμφωνεί με τη γνώμη και την εικόνα για τον κόσμο
που έχει κάποιος άλλος
ή αν κάποιες ομάδες ανθρώπων
-μικρές ή μεγάλες-
συμφωνούν για την εικόνα του κόσμου
ή έχουν την ίδια γνώμη γι αυτόν

Είναι απλώς μια σύμπτωση:

Οφείλεται στην ταύτιση του χωροχρόνου τους
ή είναι αποτέλεσμα μιας κοινής (απο κοινού, για όλους)
λογικής εκπαίδευσης.

Στο τέλος, ο άνθρωπος πλάθει τον άνθρωπο.
Τον εαυτό του και τον άλλο.
Κατ' εικονα και ομοίωσή του.
Τον πλάθει με τη λογική του,
με το νού του.

Εγώ είμαι αυτός που έχω πλάσει εμένα
Εγώ είμαι αυτός που έχω πλάσει εσένα
Εσύ είσαι αυτός που έχει πλάσει εσένα
Εσύ είσαι αυτός που έχει πλάσει εμένα

...και αυτό ισχύει για τον καθένα,
όλοι οι άνθρωποι και καθένας χωριστά
το ίδιο κάνουμε:
Πλάθουμε τον εαυτό μας
και τον άλλον.

Ο άλλος δεν υπάρχει αν δεν του φτιάξουμε
την εικόνα του.


Εχω ευθύνη για την εικόνα που πλάθω για σένα,
όπως ευθύνομαι για τον εαυτό μου,
για τη δική μου εικόνα,
αυτή που έχω πλάσει για μένα.
Εσύ ευθύνεσαι για τις δικές σου εικόνες,
αυτές που έχεις πλάσει
για τον εαυτό σου, για μένα, για τον κόσμο.

Οι εικόνες επιδρούν η μια στην άλλη
-αλληλοεπίδραση και ώσμωση-

Τα χρώματα μπερδεύονται
οι ανθρωποι τρελλαίνονται.

Ανακαλύπτουμε πως δε γίνεται να υπάρχει κάτι,
-ο,τιδήποτε-
ερήμην μας.

Ολα βρίσκονται στον εγκέφαλό μας
Ολα βρίσκονται στον εγκέφαλο του Θεού


***Βάρδα μη γίνει κανα delete!***


Σ.Σ. 1. Στον πειραματικό μου κόμβο, πριν λίγους μήνες, έγινε ένα πείραμα. Τυχαίο; Οχι, ήρθε ο καιρός του να γίνει. Προσχεδιασμένο; Οχι, αλλά συνέβη πάντως και τώρα καταλαβαίνω τη σημασία του. Πόση ευθύνη είχε καθένας που συμμετείχε σε αυτό. Μια απλή ιδέα έδωσε το έναυσμα. Η πορεία εξελίχτηκε εξαιρετικά γοργά και οδήγησε σε ένα εντελώς απρόσμενο αποτέλεσμα. Οι εικόνες ξεσπάθωσαν, αποκαλύφτηκαν, βγήκαν στη φόρα -πώς το λένε.

Καποιοι είδαν τις εικόνες τους και τρόμαξαν.
Επειδή δεν τις αναγνώρισαν.
Επειδή τους φορούσαν μάσκα.
Επειδή έχουν μάθει
ή έχουν πιεστεί φορτικά
να φορούν μάσκα
στις εικόνες τους
-αυτές που πλάθουν για τον εαυτό τους,
τους άλλους,
τον κόσμο.

Κάποιοι διατήρησαν τις εικόνες τους.
όσοι τις αναγνωρίζουν
όσοι τολμούν να μη φορούν μάσκα.
Μάσκα είναι ο περιορισμός
μάσκα είναι το σακκί που περιέχει
όλες τις εικόνες
όλα αυτά που είμαστε
και δεν εκφράζουμε.

Ονομάζουμε σταθερότητα
κάτι που δεν υπάρχει
κάτι που παλεύουμε να υπάρξει
επειδή έτσι μάθαμε/μας δίδαξαν/μας επεβλήθη.

κλπ κλπ κλπ


***Κατόπιν όλων αυτών, οι μασκοφόροι απεχώρησαν***


Σ.Σ. 2. Στην εποχή μας, την οποία -σημειωτέο- εμείς πλάσαμε,
-δεν ήρθε να μας βρει η εποχή-
ή μπορεί να ήρθε ο καιρός για να έρθει η εποχή,
αλλά ο καιρός μάς περιέχει
και τον περιέχουμε
είμαστε κομμάτια του καιρού, είμαστε μέσα στον καιρό
και ο καιρός είναι μέσα μας, στον εγκέφαλό μας και αυτός.

Στην εποχή μας λοιπόν, οι εικόνες κυριαρχούν, και δεν εννοώ τις εικόνες των διαφημίσεων, της TV, τα wallpapers, τα avatars. Οι εικόνες που βγαίνουν στο προσκήνιο και απειλούν τη πνευματική μας μακαριότητα, είναι οι δικές μας οι εικόνες, αυτές που εμείς οι ίδιοι κατασκευάζουμε, εμείς οι ίδιοι αναρτούμε στα τοιχώματα του μυαλού μας, εμείς οι ίδιοι καταστρέφουμε, εμείς οι ίδιοι καίμε -εξ ού και το «κάψιμο του μυαλού».

Οι εικόνες που μπερδεύονται, η σύγχιση που προκαλεί το μπερδεμά τους, απειλεί το νου μας, απειλεί τη λογική μας. Η λογική λοιπόν, ο Λόγος, όπου βασίστηκε η κατασκευή του κόσμου μας και του εαυτού μας και των άλλων, αποκαλύπτεται πως είναι μια σαθρή βάση.



***Ο Καντ με τον «Καθαρό Λόγο» του είναι εγκληματίας***



Ο καιρός της λογικής παρέρχεται. Δεν είναι ικανή η λογική να οδηγήσει τους ανθρώπους στο ποθούμενο διακαώς απο αυτούς, δηλαδή την ευτυχία. Είμαστε ανίκανοι να πλάσουμε την εικόνα της ευτυχίας, ούτε την εικόνα ενός ευτυχισμένου κόσμου, ούτε την εικόνα ενός ευτυχισμένου εαυτού. Πολύ λιγότερο ικανοί είμαστε στο πλάσιμο της εικόνας ενός ευτυχισμένου άλλου -πλάθουμε συνήθως αυτόν τον «άλλον» ως ανταγωνιστή, αντίπαλο, αντίζηλο. Ακριβώς επειδή τον τοποθετούμε απέναντί μας. Δύσκολα πλάθουμε την εικόνα του μέσα μας. Πολύ δύσκολα και με πολύ κόπο και, συνήθως, δεν θέλουμε ούτε καν να το προσπαθήσουμε αυτό. Επειδή ακριβώς δυσκολευόμαστε να πλάσουμε τη δική μας εικόνα. Η λογική δεν μας βοηθά σε αυτό. Χάνουμε το Μέτρο μας. Φουσκώνουμε τα προτερήματα και κρύβουμε τα ελαττώματα κάτω απο το χαλί. Με τη λογική μας πλάθουμε καλά τη μάσκα μας, το τσουβάλι που μέσα του κρυβόμαστε και τελικά πιστεύουμε πως ο εαυτός μας είναι αυτό το τσουβάλι και όχι το περιεχόμενό του. Ανεβάζουμε τη μάσκα στη θέση του εαυτού. Ολα αυτά εξαιτίας της λογικής, που εδράζεται στον εγκέφαλο.


***Στον εγκέφαλο όμως εδράζεται και το συναίσθημα***


Το συναίσθημα που κάποια στιγμή στην ιστορία του ανθρώπου πατικώθηκε -δεν ήταν ίσως καιρός να παίξει πρωτεύοντα ρόλο- και έμεινε πατικωμένο με μικρές αναλαμπές, εξακολουθεί να πιέζεται και τώρα, αλλά όλο και με λιγότερη δύναμη. Η πίεση ατονεί. Ο άνθρωπος προχωρεί προς την ολοκλήρωσή του, προς την ισορροπία του εγκεφάλου του: λογική και συναίσθημα σε ίσα μερίδια. Συναίσθημα λέγοντας, όχι τη κλάψα και τα ναζάκια αλλά:

Αυτό που εξέφρασαν σοφοί σαν το Δημόκριτο που τον κορόϊδευαν
Αυτό που εξέφρασε ο Χριστός και το σταύρωσαν
Αυτό που εξέφρασαν οι «μάγισσες» και τις καίγαν.

Θα υπήρχαν σίγουρα πολλοί άνθρωποι, σε διάφορους καιρούς, που θα εξέφρασαν το συναίσθημα, ίσως όμως δεν ήταν αρκετοί ώστε να επιδράσουν στις εικόνες του περιβάλλοντος και των συνανθρώπων τους. Το φρένο ήταν η λογική. Υπέρμετρα ανεπτυγμένη απο την παρεξήγηση των λόγων και των κειμένων.

(συνεχίζεται εδω)

Παρασκευή, Νοεμβρίου 25, 2005

ο ΟΤΕ και άλλα παραμύθια

Σήμερα έφαγα τη μισή μέρα στον ΟΤΕ. Τζάμπα τόσες ώρες, απο τη μία το μεσημέρι μέχρι τώρα που γράφω. Για ένα λογαριασμό ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ 15 του μήνα. Ναι, τόσο μπερδεμένη και θλιβερή περίπτωση. Ας τα πάρω απο την αρχή.

Πριν 1,5 μήνα περίπου, μαγεμένη απο τα ευγενικά τηλεφωνήματα που λάβαινα απανωτά και σε ώρες μεσημεριανής σιέστας -ε, να ζωγραφίζω ΚΑΙ το μεσημέρι; πιάνεται το χέρι μου βρε αδερφέ- αποφάσισα να βάλω σύνδεση DSL. Το πρόβλημα ήταν ότι το τηλέφωνό μου ήταν στο όνομα μιας εταιρείας ψόφιας, τρίμηνης διάρκειας, που είχα στήσει πριν 25 περίπου χρόνια -ναι, τόσα! Η κοπέλα με διαβεβαίωσε ότι όλα θα τα τακτοποιήσει και πήγα και υπέβαλλα τη σχετική αίτηση. Ολα καλά ως εδώ. Εντωμεταξύ, διατηρώ ένα παλιό αριθμό τηλεφώνου στο παλιό μου γραφείο, που δε θέλω να το διακόψω μια και εκεί παραμένει ο συνάδελφος που χρησιμοποιεί και το χώρο, να μην αλλάξει τηλέφωνο ο άνθρωπος, ε.

Η Υπηρεσία του καλού μας ΟΤΕ θεώρησε σκόπιμο να στείλει το λογαριασμό εξόφλησης του μήνα Νοέμβρη στη διεύθυνση του παλιού γραφείου. Ελαβα όμως και ένα λογαριασμό στη δική μου διεύθυνση. Ο συνάδελφος με ενημέρωσε και μου έστειλα το λογαριασμό με φαξ. Συνέκρινα τους δυο λογαριασμούς και βρήκα ότι είναι ίδιοι. Ποσόν, ας πούμε Α, το ίδιο και στους δυο λογαριασμούς -εδώ, σε αυτή τη σύμπτωση, είναι η γκαντεμιά- Περίοδος Παροχής Υπηρεσιών 27-7 έως 27-9, με bold γράμματα και μέσα σε κουτάκι (εδώ είναι το κλειδί, προσοχή) η ίδια και στους δυο λογαριασμούς. Ενημέρωσα τον ΟΤΕ και παρεκάλεσα να μη ξαναστείλουν λογαριασμό στην παλιά διεύθυνση -πού την ανακάλυψαν;- και να συνεχίσουν να μου στέλνουν το λογαριασμό όπως τόσα χρόνια, 25 για την ακρίβεια. Ολα καλά; Αμ δε...
Κάθε χαρτάκι λογαριασμού του ΟΤΕ έχει πάνω πάνω δεξιά έναν αριθμό, τον Κωδικό Λογαριασμού. Επίσης, στη σελίδα του ενημερωτικού περί των κλήσεων κλπ κλπ, ΑΝΑΛΥΣΗ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ δλδ, υπάρχει με ψιλά γράμματα κάπου κοντά στη μέση της σελίδας, μια σειρούλα που λέει: Κλήσεις: Τηλεφ. Κίνηση -Χρήση και σε μια παρένθεση γράφει κάποιο χρονικό διάστημα που όμως ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ με αυτό που γράφεται στην 1η σελίδα του λογαριασμού. Γιατί δεν συμφωνεί; Ρωτείστε να μάθετε! Αρκετά έμαθα εγώ σήμερα.

Αυτά που έμαθα, τα έμαθα σταδιακά, απο τη 1 το μεσημέρι μέχρι τις 6 το απόγευμα, τηλεφωνώντας μέσω του αρ. 134 σε διάφορες Υπηρεσίες με τις οποίες οι υπάλληλοι του 134 με συνέδεαν αφού τους εξηγούσα και πάλι και πάλι και ξανά ότι δεν μπορούσα να τηλεφωνήσω πουθενά αλλού με κομμένο τηλέφωνο. Η τρίτη στη σειρά υπάλληλος ήταν μια κυρία με βαθειά φωνή που με καθησύχασε λέγοντάς μου να μην ανησυχώ και ότι σε μισή ωρίτσα όλα θα ήταν εντάξει. Χαλάρωσα λοιπόν και πέρασε η ώρα και έκλεισαν τα καταστήματα του ΟΤΕ, πράγμα που με ανάγκασε αργότερα -κατά τις 4 η ωρα- να επισκεφτώ ένα γείτονα για να συνεχίσω τον τηλεφωνικό μου μαραθώνιο απο το σπίτι του (και το τηλέφωνό του).

Με τα πολλά, κατάλαβα, αφού επιτέλους κάποιος υπάλληλος μπόρεσε να συνθέσει σωστά τις σαφείς πληροφορίες που έδινα για το θέμα, ότι δηλαδή πώς γίνεται να μου κόψουν το τηλέφωνο με πληρωμένο λογαριασμό, και να μου επιστήσει την προσοχή στα ψιλά γράμματα των λογαριασμών. Τι είχε γίνει; Απλώς, ο μηνιαίος λογαριασμός είχε κοπεί σε δυο κομμάτια, σαν να μην ήμουν μία πελάτισσα αλλά δύο διαφορετικά πρόσωπα, παρόλο που δεν είχα δώσει καμμία εντύπωση ούτε στη γραπτή μου αίτηση αλλά ούτε και προφορικά για το αντίθετο. Ο μισός λογαριασμός ήταν πληρωμένος και ο υπόλοιπος μισός απλήρωτος. Ζήτησα να με διευκολύνουν να ενώσουν το τηλέφωνο και να τον πληρώσω αύριο το πρωΐ, αλλά αυτό δεν γινόταν επειδή υπερέβαινε το ποσό τα 60 ευρώ. Με πληροφόρησε κάποιος υπάλληλος -ο 6ος στη σειρά αν θυμάμαι καλά- ότι υπάρχουν καταστήματα του ΟΤΕ που μένουν ανοιχτά ως το βράδυ (ωράριο καταστημάτων εμπορικών) και μου έδωσε το τηλέφωνο ενός σχετικά κοντινού, αφού μου υπέδειξε μερικά στην άλλη άκρη της Αθήνας. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανας χάρτη στα γραφεία του ΟΤΕ. Αν δεν υπάρχει, καιρός είναι να εφοδιαστούν ώστε να ξέρουν πού βρίσκεται το Αιγάλεω και αν είναι πιο κοντά στο Σύνταγμα απο το Ψυχικό ή την Καλλιθέα π.χ. Τελοσπάντων, πήρα ένα ταξί και έφτασα εγκαίρως στο κατάστημα ζητώντας απο τον υπάλληλο να φροντίσει να συνδέσει τη γραμμή μου σύντομα, μια και την είχα απόλυτη ανάγκη. Περίμενα, βλέπετε, ένα καλλιτέχνη σουηδό και ήθελα να του δείξω μερικά πράγματα στο ιντερνέτ.

Ο υπάλληλος με κοίταξε απλανώς και μου είπε «αύριο κυρία μου γιατί τώρα έχουν πέσει τα μηχανήματα». Ολόκληρος ΟΤΕ και να του πέφτουν τα μηχανήματα με μια μπόρα; Σπουδαίο ευρωπαϊκό πρόσωπο μα την αλήθεια! Συγχίστημα και είπα την κακία μου, πως δηλαδή θα αλλάξω εταιρεία με πρώτη ευκαιρία, η telestet έχει ξεκινήσει ανεξάρτητο δίκτυο με τη vivodi ή κάπως έτσι από ό,τι μαθαίνω, και να πεθάνει ο ΟΤΕ και έφυγα.

Αύριο το πρωΐ θα καταθέσω μια έγγραφη αναφορά με το ιστορικό στο κατάστημα του ΟΤΕ της περιοχής μου, να σφίγγουν λίγο τα λουριά. Θα εισπράξω κάποια συγγνώμη ίσως, προπονημένοι θα είναι οι διάφοροι διευθυντάδες σε αυτή τη λέξη, και το χαρτί μου μάλλον θα πεταχτεί σε κανα καλάθι αχρήστων. Νοιώθω όμως ότι πρέπει να το κάνω επειδή όσο αδιαφορούμε ως πολίτες τόσο μας γαμούν και άνευ σιέλου οι Υπηρεσίες, ευγενέστατες κατά τα άλλα. Τι να την κάνω την ευγένεια των υπαλλήλων όταν εκφράζεται ΓΙΑ ΝΑ πουληθούν εμπορεύματα και όχι για να εξυπηρετήσουν; Ελα μου ντε.

Οπως μπορείτε να καταλάβετε, δεν πρόκειται να βάλω σύνδεση του ΟΤΕ για το ιντερνέτ. Αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να φροντίσω την ηρεμία μου. Περιμένω με ένδιαφέρον να πλακώσουν όσο περισσότερες ξένες εταιρείες γίνεται για να έχουμε να διαλέγουμε, βρε αδερφέ, αφού πληρώνουμε τόσα κερατιάτικα κάθε μήνα και όχι να νοιώθουμε υποτελείς. Θα υπάρχουν και καλοί και εξυπηρετικοί υπάλληλοι, δε λέω, εύστροφοι που γνωρίζουν τη δουλειά τους. Σήμερα, στο προσωπικό μου γκάλοπ, σημείωσα έναν, ναι, ΕΝΑΝ στους δέκα.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 24, 2005

Ο μεσαίος χώρος και άλλες ουτοπίες

Απάντηση σε ένα φίλο

Μετά απο πολλή σκέψη, τείνω να αναιρέσω την πανάκεια του "μεσαίου χώρου". Ο χώρος αυτός πάσχει, όσο κι αν θέλουμε να βλέπουμε θετικά την "ειρηνική συνύπαρξη του διαφορετικού" κλπ κλπ.. άλλωστε η Ενωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου που αναφέρεις δε μπόρεσε να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, ακριβώς επειδή ο εσμός των διαφόρων που την αποτελούσαν ήταν -παράλληλα με την ουτοπική λατρεία του λαού, αχ αυτός ο λαός πια- το φρένο της! Φρένο για ό,τι δημιουργικό και πρωτοποριακό, στο πολιτικό πλαίσιο πάντα, γιατί οι καλλιτέχνες έχουν ανάγκη να παραμυθιάζονται και όσο παραμυθιάζονται δημιουργούν...:-) και η Τέχνη ακμάζει σε περιόδους σαφούς ουτοπίας! Οταν η πολιτική ψιλοροχαλίζει...

Οπότε, το να παρομοιάζεται το ιντερνέτ με εκείνο το μεσαίο χώρο όπου χωρούν όλοι οι καλοί, μάλλον μοιάζει κάργα ουτοπικό και έχει αποδειχτεί επανειλλημένως αυτό με τις εξακολουθητικές διαλύσεις σελίδων και σελίδων "αγαπημένων" και αγαστά συνεργαζομένων χρηστών. Ο ανθρώπινος φθόνος, το ένα και πολύ σοβαρό απο τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, καραδοκεί. Μη δούμε κάποιον να προκόβει. Μάλλον σε αυτό το αμάρτημα υπέπεσε και η διοίκηση του ΟΤΕ προσφάτως και ανακοίνωσε την παράλογη αύξηση των τιμολογίων του -ευτυχώς το θέμα μπαλώθηκε, αν και αμφιβάλλω για την αντοχή της κλωστής!;-)

Αυτό που πιστεύω είναι ότι δεν είναι ο "χώρος" ούτε ο "τόπος" που κάνουν να ευδοκιμούν οι άνθρωποι. Βάλε τον γκαντέμη στο πολυτελέστερο ξενοδοχείο, κάτι θα βρει να παραπονεθεί. Ο άνθρωπος είναι λοιπόν αυτός που κάνει το χώρο και τον τόπο να ευδοκιμούν για την πάρτη του. Αμα δεν συμβεί κοσμογονική αλλαγή στο μέσα του ανθρώπου, με τη θέλησή του φυσικά, δε γίνεται τίποτα. Το κουκούτσι της ψυχής του χρειάζεται προσαρμογή και αυτό ίσως συμβεί με τη διαρκή τριβή της ενημέρωσης, όποια και αν είναι αυτή και από όπου και αν προέρχεται. Αργά αλλά σταθερά ο άνθρωπος θα καταλάβει περισσότερα για τον ίδιο του τον εαυτό αν αφεθεί να αποβάλλει το φόβο και την ανάγκη του να εξουσιάζεται. Με το ζόρι δε γίνεται κάτι. Ούτε η πειθώ που έρχεται απο τα έξω χρησιμεύει. Από το μέσα γίνεται η αλλαγή.

Α! Μια φορά είχε μαζευτεί ένα μελίσσι στο ενδιάμεσο του τοίχου στο γραφείο ενός φίλου και συναδέλφου. Εμπαιναν μέλισσες και ενοχλούσαν τους εργαζόμενους. Εριξαν τον τοίχο αφού "κάπνισαν" το μελίσσι και πήραν το μέλι. Οι μέλισσες ψοφήσαν. Οι εργαζόμενοι ησυχάσανε.
Ο "εργαζόμενος" είναι μυστήριο τρένο. Οταν καταλάβουμε τι σημαίνει εργαζόμενος και το καταλάβει και ο ίδιος, κάτι μπορεί να γίνει. Αυτά.:))

σκόρπιες σημειώσεις περί των ιστοσελίδων

1. Οικειότητα που αναπτύσσεται (διαχείριση - μέλη)

- Οικογενειακή ατμόσφαιρα με όλα τα αρνητικά σημεία ΚΥΡΙΩΣ, δλδ ανταγωνισμό μεταξύ των μελών για πλησίασμα και το "κέρδισμα" της προσοχής του admin.
- Τοποθέτηση του admin σε θέση συγγενή με τη θέση της "μητέρας" στο σάϊτ, αναζήτηση σε αυτόν ενός ρόλου όχι απλά "διευθυντικού" ή "κατευθυντήριου", αλλά ρόλου "στοργικού" ή και "απορριπτικού" συχνότατα, τον οποίο (ρόλο) τα μέλη ΘΕΛΟΥΝ να σέβονται.
- Κατεπέκταση, έχουν ανάγκη κάποιον άλλο "ανώτερο" και "αποδεκτό" από όλους να αποφασίζει για λογαριασμό τους και να τους καθοδηγεί. Ως εκτούτου, ο admin "απαγορεύεται" να συμμετέχει ισότιμα στα δρώμενα ενός κόμβου και "πρέπει" να είναι απομονωμένος στη θέση του "κριτή".
- Το έργο του δεν είναι αποδεκτό εύκολα ή το αποδέχονται με δυσφορία, διαφωνούν με αυτό (και όχι μόνο με το έργο αλλά και με τη συχνότητα εμφάνισης έργων του admin, έστω και αν είναι πολύ αραιότερη απο άλλων δημιουργών) το κατακρίνουν ή το λιβανίζουν, συνήθως μέσος δρόμος δεν υπάρχει, η συζήτηση "φρακάρει" ή/και παγώνει ή γίνεται προκλητική, φτάνει στα άκρα για να προκαλέσει, λες και ελέγχουν διαρκώς την αντοχή του admin, σαν να ελέγχουν την αντοχή (και ανοχή) μιας μητέρας (ή γονιού γενικότερα) στις παρεκτροπές ή ατασθαλίες του παιδιού. Το κάθε μέλος μιας κοινότητας βάζει, ηθελημένα ή όχι, τον εαυτό του στη θέση του παιδιού. Το σημείο αυτό χρειάζεται περισσότερη ανάλυση -θα προσπαθήσω αργότερα να το εξηγήσω καλύτερα.
- Θα μπορούσα να παραλληλίσω τον admin με τη "μάνα του λόχου" και τα μέλη με τα φαντάρια, αν μπορούσε να αναπτυχτεί οικειότητα σε ένα κόμβο που θα έμοιαζε με το στρατό. Στο στρατό όμως δεν τολμάει κανείς να αντιταχτεί στον "ανώτερο" και ο υπεράνω δε δείχνει καμμιά ανεκτικότητα, ούτε διστάζει να αποβάλλει τον ταραξία. Οπότε... ο παραλληλισμός δεν ευσταθεί.

* Με δυο λόγια, η θέση του διαχειριστή μιας κοινότητας είναι παρεξηγημένη επειδή ακριβώς μεταφέρεται εικονικά σε οικογενειακό περιβάλλον.
* Οπότε, ο admin πρέπει να μένει μακρυά απο τη ροή των δρώμενων του σάϊτ για να μην εμπλακεί στα συναισθηματικά παιχνίδια των μελών - δημιουργών.
* Αυτό είναι περισσότερο παγίδα για τα μέλη, που σχηματίζουν μια εικόνα του διαχειριστή ως "παντογνώστη" και "υπεράνω" και όχι τόσο για τον ίδιο τον admin, όταν φυσικά γνωρίζει τον ακριβή ρόλο και τη θέση του και έχει διαλέξει την αποστασιοποίηση μετά λόγου γνώσεως.