Ο θάνατός σου, ζωή μου

Χτες πέθανε ένας βουλευτής, αδιάφορο ποιού κόμματος. Θρήνος στο σπίτι του για το χαμό του, χαράς ευαγγέλια στο σπίτι του διαδόχου του. Ετσι είναι, πιόνια είμαστε, αλλά ούτε καν να κρατιούνται τα προσχήματα; Πόσος φθόνος υπάρχει; Και καλά εδώ, στην περίπτωση δεν έβαλε κανείς ανταγωνιστής το χεράκι του. Το συνηθισμένο είναι να θάβει (μεταφορικά ή στην πράξη αδιάφορο) ο ένας τον άλλο.
Ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, όποιος κι αν είσαι, μακαρίτη βουλευτή.