Τρίτη, Φεβρουαρίου 28, 2006

Su Doku

Πριν απο ένα μήνα περίπου, μου χάρισαν ένα βιβλίο με 200 Su Doku. Τώρα που έλυσα τα πρώτα 100 σκέφτηκα -κάλλιο αργά παρά ποτέ- να μοιραστώ τα υπόλοιπα με όποιον έχει κολλήσει αυτή τη μανία. Εδώ λοιπόν, τα πρώτα 6:





Η αξία μιας αγκαλιάς

Η αγκαλιά δε μετριέται με χρήμα, ούτε μπαίνει στο χρηματιστήριο αξιών. Δεν έχει βάση το χρυσάφι, ούτε το πετρέλαιο. Ισως για τούτο δεν την εκτιμάμε. Κι όμως! Ρωτήστε τα παιδιά τα στερημένα από χάδι να σας πούνε τι έχει μεγαλύτερη αξία στη ζωή. Κοιτάξτε το ζητιάνο στη γωνία και σκεφτείτε πόσο θα ηθελε ένα χάδι αντί το κέρμα μας. Μάλλον για πέταμα την έχουμε την αγκαλιά μας και, όταν μας τη ζητούν, το θεωρούμε πολύ λίγο να την προσφέρουμε. Ανθρωπος που μεγάλωσε δίχως αγκαλιά, είναι μισός και παλεύει ολόκληρη ζωή να αναπληρώσει το άλλο μισό του -αν καταλάβει ότι του λείπει.

Σκέψεις δευτεριάτικες που δεν τις κάνω χωρίς λόγο.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 26, 2006

Πόσο τη θέλουμε την οικογένεια?

Απ' όσο δείχνουν τα φαινόμενα, ΔΕΝ ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ. Ως Κοινωνία και ως Κράτος, είμαστε εντελώς αντίθετοι στο θεσμό. Τον πολεμάμε με κάθε τρόπο. Πολεμάμε τα μέλη της οικογένειας απο τη βρεφική τους ηλικία μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το οξύμωρο είναι πως δεν έχουμε πάρει χαμπάρι ότι ΕΜΕΙΣ είμαστε Κοινωνία και Κράτος και Οικογένεια.
..θλιβερές σκέψεις για μια Κυριακάτικη βραδιά..

Οι κλίνες δεν είναι αγκαλιές

Ετσι ακριβώς. Λέμε «υπάρχουν τόσες κλίνες» για κακοποιημένα παιδιά, κακοποιημένες γυναίκες, για παραμελημένα βρέφη, «διατίθενται τόσες κλίνες» στην τάδε κλινική, στο δείνα νοσοκομείο, στην παιδοψυχιατρική μονάδα Αλφα, στη Βήτα εντατική.

Τι κρύβεται πίσω από τις κλίνες που υπάρχουν και διατίθενται, πόση ανεπάρκεια κλινών υπάρχει, πόσο προσωπικό απαιτείται για να καλύψει επείγουσες ανάγκες, πόσοι ειδικοί επιστήμονες λείπουν, ποιες και πόσες οικογένειες αιμορραγούν, τι συμβαίνει τελικά πίσω από αυτό τον ψυχρό όρο «κλίνες» δεν αποκαλύπτεται από κανέναν.

Τι να κάνει μια «κλίνη» π.χ. σε ένα παιδάκι που τόχουν ζεματίσει οι γονείς του με βραστό νερό ή του έχωσαν ένα ψαλίδι στην πλάτη; Θα το έκαναν αυτό οι γονείς, αν υπήρχε η ανάλογη κοινωνική φροντίδα στήριξης για την οικογένεια;

Κάθε τόσο μαθαίνουμε ότι όλο και κάποιο νήπιο ή βρέφος έχει κακοποιηθεί από τους γονείς του και δεν μπορώ να φανταστώ ότι έχουν χαλάσει οι γονείς και πως η κοινωνία μας αρχίζει να μισεί τα παιδιά της. Μπορώ όμως να υποθέσω ποιες συνθήκες άθλιας διαβίωσης οδήγησαν τους άμοιρους γονείς σε θλιβερές συμπεριφορές.

Μέσα στην ανεργία, στην απελπισία, στις ουσίες (συχνά) βρίσκονται πελαγωμένοι νέοι άνθρωποι που αποφάσισαν κάποια στιγμή να ενώσουν τις ζωές τους και να δημιουργήσουν οικογένεια, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο. Ονειρα; Ναι, όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο.

Η ακύρωση του ονείρου οδηγεί σε κατάσταση παράνοιας, έστω στιγμιαίας. Δεν δικαιολογώ τις αποτρόπαιες πράξεις εναντίον ανθρώπων αδύναμων, όπως είναι τα παιδιά και οι γυναίκες, μονάχα υποστηρίζω ότι ΑΝ ΕΙΧΕ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ να στηρίξουν αντί να χαντακώσουν περισσότερο τα αδύναμα μέλη, όσους δυστυχούν δηλαδή, σίγουρα εκείνοι δεν θα έφταναν στα άκρα.

Εμαθα ότι μόνο στην Αθήνα υπάρχει Κέντρο Υγείας Βρεφών.

Εμαθα ότι μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη υπάρχουν Παιδοψυχιατρικές Υπηρεσίες.

Εμαθα ότι οι Υποστηρικτικές Υπηρεσίες των Εισαγγελιών Ανηλίκων είναι ανεπαρκείς σε ειδικευμένο προσωπικό.

Εμαθα ότι δεν επαρκούν οι Κοινωνικοί Λειτουργοί, οι Ψυχολόγοι και οι Παιδοψυχολόγοι, όταν δεν είναι ανύπαρκτοι.

Με δυο λόγια, δεν υπάρχουν ή δεν επαρκούν να καλύψουν, όχι όλη την επικράτεια αλλά και τις δυο μεγαλύτερες πόλεις μας, εκείνοι οι ειδικοί επιστήμονες που θα κάνουν μια σωστή εκτίμηση για την κατάσταση μιας οικογένειας ώστε να της δοθεί η ανάλογη βοήθεια.


Καλύτερα ένα παιδί με τους γονείς του, που όταν βοηθηθούν δεν θα είναι «κακοί» όπως βιαζόμαστε να τους χαρακτηρίσουμε, παρά ένα παιδί σε ίδρυμα χωρίς γονείς.

ΝΑΙ, ΣΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

ΟΙ ΚΛΙΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΛΙΕΣ, δεν μπορούν να προσφέρουν αγάπη, ζεστασιά και στοργή στην παιδική ψυχή, στην ψυχή μιας γυναίκας που κακοποιείται.

Ολοι πληρώνουμε φόρους. Γιατί τους πληρώνουμε; Για δρόμους, έργα βιτρίνας, αεροδρόμια; Ναι, ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.

ΠΡΟΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ κατά τη γνώμη μου. Διαφορετικα, είναι σα να στολίζουμε χρυσαφικά ένα σκέλεθρο.

ο τρελλοαέρας που με ξύπνησε τι αέρας είναι?

Πρίν από λίγα λεπτά με ξύπνησε ο αέρας. Τέτοιον αέρα δε θυμάμαι στη ζωή μου ως τώρα. Που να σφυρίζει τόσο λυσσασμένα. Που να μυρίζει χώμα. Ναι, μέσα από τις χαραμάδες των κουφωμάτων μπαίνει χώμα στο σπίτι. Λεπτή σκόνη που ευωδιάζει Σαχάρα. Γλιτώνουμε και το ταξίδι στα λαγγεμένα μέρη. Το τραγούδι της Ερήμου έρχεται σε μας. Κρατηθείτε γερά. Απογειωνόμαστε.



..μπορεί να γίνεται κι ο πόλεμος των ΤΕΣΛΑ.. :-)

Σάββατο, Φεβρουαρίου 25, 2006

πόσα είναι τα κομβία της μαντάμ alexaινας?

Ιδού πόσα ακριβώς:



Rodiat2.blogspot.com (taparaponasas stonOHE )
rodiat2.blogspot.com
Avg. Review for blogger.com: 4.5 of 5 stars
Traffic Rank for rodiat2.blogspot.com: 3,562,217

Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον, το ταπεινόν αυτό μπλογκάκιον έχει 4,5 στα 5 αστέρια, παναπεί 3.562.217 επισκέψεις.

Θα είμεθα υπερήφανοι, εάν δεν αντιλαμβανόμεθα το απροσμέτρητον βάθος της μαντάμ.
Από ύψος, καλά τα πάει, αλλά στη βυθοσκόπηση σκοντάφτει.

ΜΗ ΔΙΝΕΤΕ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΚΑΤΙ ΜΥΡΙΖΕΙ ΕΔΩ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ

..αλλέως πως θα είχαν πλακώσει οι διαφημιστές.. :-)

Για περισσότερα, στον πιτσιρίκο

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 24, 2006

Παγκοσμιοποιημένα φασόλια επιτίθενται στην ελληνική αγορά

Μέσω των πολυκαταστημάτων LIDL διετίθεντο φασόλια σε κατάσταση σήψεως, αμερικανικής και κινέζικης προέλευσης, πλήρη εντόμων.
Αυτό που δεν ελέχθη είναι: Τα έντομα είχαν ελληνική ιθαγένεια ή ήταν λαθρομετανάστες..???..
Η είδηση μεταφέρεται ως ανεφέρθη προ ολίγου στο δελτίο ειδήσεων της ΕΤ3, εκτός από το καίριο ερώτημα, το οποίο είναι δική μου απορία.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ (μικρά αποσπάσματα-1)

Εν γένει, τα πράγματα στα οποία η νόησή μας είναι περισσότερο ικανή είναι εκείνα για τα οποία έχουμε τη λιγώτερη επίγνωση. (σελ 44)

«Είμαστε αυτό που προσποιούμαστε ότι είμαστε, γι αυτό πρέπει να προσέχουμε παρα πολύ τι προσποιούμαστε ότι είμαστε.» (σελ. 57) KURT VONNEGUT

«...Η συνείδηση δεν έχει πρόσβαση σ’ αυτά» (σελ. 59) Σχόλιο: Το θέμα των εικόνων (αυτο-εικόνων εδώ) έπεται της ύπαρξης της συνείδησης. Πώς γίνεται να μην έχει πρόσβαση η συνείδηση αφού εκείνη έχει δημιουργήσει τις εικόνες;;

Συνειρμός (σελ. 68): Θυμήθηκα την Νίνα που ταξινομούσε τους ανθρώπους ανάλογα με το μέγεθος του λοβού των αφτιών τους και τους εκτιμούσε ανάλογα. Ηταν πεπεισμένη πως όσοι έχουν μεγάλο λοβό είναι κακοί άνθρωποι!!! (πώς ήρθε ο συνειρμός δεν ξέρω..)

Συνειρμός (σελ. 69): Θυμήθηκα το ταβερνάκι όπου πήγαινα μαζί με την Λένη και το Γιάννη, όταν συναντούσαν εκεί τον πατέρα τους με τη γυναίκα του. Πολύ αργότερα, η Λένη μου είχε πει πως, αν δεν ήμουν μαζί τους, δε θα πήγαιναν ούτε εκείνοι στις συναντήσεις. Η εντύπωσή μου, τότε που συνέβαιναν αυτά, ήταν θετική, δηλαδή ότι υπήρχε συμπάθεια μεταξύ του πατέρα και των παιδιών. Ισως η ένταση αποδυναμωνόταν με τον εξακοντισμό της εκατέρωθεν επάνω σε μένα, που ένοιωθα πολύ καλά, μια και όλοι ασχολούνταν μαζί μου!

Η δουλειά ενός συγγραφέα είναι να χρησιμοποιεί τις λέξεις έτσι όπως τις χρησιμοποιούν οι άλλοι άνθρωποι, όχι να λέει στους άλλους πώς να τις χρησιμοποιούν. (σελ. 108)

Σχόλιο (σελ. 115): Αυτό που λέω «Να βγαίνουμε ΕΞΩ από τα πράγματα» (συνολική θεώρηση προβλημάτων)

Πρέπει να είμαστε αφέντες των λέξεών μας και όχι σκλάβοι τους. (σελ. 125)

...όσα μπορούμε να εκφράσουμε με λέξεις περιορίζονται, σε μεγάλο βαθμό, από τις κοινωνικές διαδικασίες μέσα από τις οποίες μάθαμε να χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις. (σελ. 134)

Οσο πιο βέβαιοι είμαστε ότι μας αρέσει αυτό που κάνουμε, τόσο πληρέστερη είναι η καταστολή που υφίστανται οι υπόλοιπες φιλοδοξίες μας. (σελ. 152)
Σχόλιο: Χμμμ... Ισως και να μην έχει άδικο...

«Ποτέ να μη μιλάς πιο ξεκάθαρα απ’ όσο σκέφτεσαι.» JEREMY BERNSTEIN (σελ. 545) Σχόλιο: Τι είναι πάλι αυτό το «πρέπει»;;

«Ο ειδικός είναι κάποιος που δε χρειάζεται να σκέφτεται. Ο ειδικός γνωρίζει.» FRANK LLOYD WRIGHT (σελ. 224)

Ισως όταν εξασκούμε μια δεξιότητα που ήδη κατέχουμε να θέτουμε σε λειτουργία ένα ιδιαίτερο είδος μάθησης, στην πορεία του οποίου η αρχική διαδικασία εφαρμογής της δεξιότητάς μας αντικαθίσταται ή «υποσκελίζεται» από νέες και απλούστερες διαδικασίες. (σελ. 225)

Η αναδιατύπωση είναι η πιο ισχυρή μέθοδος για να προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από ένα φαινομενικό αδιέξοδο. (σελ. 230)

Για να καταλάβουμε πώς λειτουργεί κάτι, είναι χρήσιμο να ξέρουμε πώς μπορεί να χαλάει. (σελ. 233)

Για να εξέλθουμε από τη νηπιακή ηλικία, πρέπει να θυσιάσουμε τις αναμνήσεις μας, αφού είναι γραμμένες με αρχαίους χαρακτήρες τους οποίους οι κατοπινοί εαυτοί μας δεν είναι πλέον σε θέση να διαβάσουν. (σελ. 253)

Οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι φίλοι και τέλος τα αυτο-ιδανικά μας, μας επιβάλλουν νέους κανόνες για το πώς να χρησιμοποιούμε ό,τι έχει απομείνει από εκείνες τις αρχικές καταστάσεις: μας μαθαίνουν πώς και πότε να αισθανόμαστε και να εκδηλώνουμε την κάθε ένδειξη συναισθήματος. (...) Η ενήλικη νόησή μας έχει ανασυγκροτηθεί τόσο πολλές φορές, ώστε της είναι αδύνατο να θυμάται ή να κατανοεί και πολλά πράγματα από το πώς νοιώθαμε όταν ήμασταν παιδιά. (σελ. 287)
Σχόλιο: Διαφωνώ!!! Θυμόμαστε και παραθυμόμαστε!!! Ισως να μη ΘΕΛΟΥΜΕ να θυμόμαστε, μιμούμενοι πιθηκίζοντες αυτό που θεωρούμε «ενήλικη συμπεριφορά» (που.. ναι.. το μάθαμε κι αυτό!)

«Ολοι μπορούν να υπερνικήσουν μια θλίψη, εκτός από εκείνον που τη δοκιμάζει.» Ουΐλλιαμ Σαίξπηρ (σελ. 304) Σχόλιο: ΣΩΣΤΟΣ!!!

__________________________________

ΣΗΜ. Το βιβλίο το διάβασα πριν από 5 χρόνια περίπου και από τότε όλο και του ξαναρίχνω ματιές.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ
του Marvin Minsky
εκδοσεις ΚΑΤΟΠΤΡΟ
Αποσπάσματα απο το βιβλίο
+ σχόλια +
ρητά

(συνεχίζεται)

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2006

Περί μαγειρικής: Εσύ μαγειρεύεις?

Σπάνια μαγειρεύω και μονάχα αν "δω" τη μαγειρική ως δημιουργική απασχόληση. Τότε, φοράω τα γάντια μου τα χειρουργικά, ταχτοποιώ στη σειρά όλα όσα θα χρειαστώ, μελετώ τη συνταγή και παρεμβαίνω τόσο δραστικά που προκύπτει, συνηθέστατα, κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που περιγράφεται, αλλά εξίσου, αν όχι περισσότερο, νόστιμο! Ρωτήστε να σας πουν. Όταν δεν χρησιμοποιώ συνταγή, είναι επειδή το έχω ήδη φανταστεί το αποτέλεσμα από μόνη μου και απλώς δημιουργώ. Όταν δεν μαγειρεύω, αυτό γίνεται είτε επειδή κάποιος άλλος μαγειρεύει, είτε επειδή… χλαπακιάζω κάτι στα γρήγορα!

Με διαδικτυακούς φίλους ανταλλάσσουμε συχνά μαγειρικές εμπειρίες, όμως αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα ήταν όταν ένας από αυτούς ανέλυσε διεξοδικά τη σημασία που έχει το μαγείρεμα, όχι μονάχα ως τρόπος καλής διατροφής, αλλά και ως τρόπος συμπεριφοράς πρώτα προς τον εαυτό μας και ύστερα προς τους άλλους.

Μαγειρεύω σημαίνει σέβομαι, αγαπώ και φροντίζω πρώτα πρώτα εμένα, και, μια και τα μαθαίνω αυτά, τα προεκτείνω και προς τους γύρω, τους οποίους μαθαίνω να σέβομαι, να αγαπώ και να φροντίζω.

Λένε για "πολιτικά μαγειρέματα" αλλά δεν το πιστεύω καθόλου ότι, γενικώς, οι πολιτικοί είναι ικανοί για καλή μαγειρική. Ούτε στη σαλάτα τα καταφέρνουν, που τη σερβίρουν χωρίς καμιά φαντασία και περιμένουν κιόλας να τη χάψουμε! Αλλωστε, ξέρει να μαγειρεύει κανείς από αυτούς;

Οχι, δεν είναι μαγειρική να βράσεις δυο αυγά, αλλά μπορεί και να είναι αν υπάρχει φαντασία στο πώς θα τα βράσεις, πόσα λεπτά, πώς θα τα σερβίρεις. Εδώ, τα κανάλια έχουν πάρει κεφάλι. Το ίδιο ανιαρό φαγητό αλλά σε διάφορες παραλλαγές: Αυγά βραστά σφιχτά, μελάτα, νερουλά, αυγά βραστά ποσέ ή φλαμπέ με μπανάνα και σοκολάτα, αυγά βραστά σκέτα με αλατοπίπερο, κλπ. Όταν τελειώσουν τα βραστά, πιάνουν τα τηγανητά, που έχουν και περισσότερες παραλλαγές: γίνονται και ομελέτα! Α! Εχω 17 δικές μου συνταγές ομελέτας.

(Προβληματισμός σε παρένθεση: Ο ιός των πουλερικών επιδρά και στα αυγά; Αληθεύει ότι όποιος καταφέρει να κλωνίσει πρώτος αυγά θα κατακτήσει το σύμπαν; Αν γίνει αυτό, στο μέλλον, μπορεί το αυγό να αποτελέσει τη βάση της οικονομίας. Κλείνει η παρένθεση.)

Παλιότερα, υποτιμούσα αυτή την ενδιαφέρουσα δημιουργική ενασχόληση, ίσως επειδή το "κάθε_μέρα_τι_θα_φάμε" είναι βαρετό. Σήμερα, έχω ανάγει το "κάθε μέρα" σε ένα ερώτημα χωρίς απάντηση και σχεδιάζω υποχθονίως έκτακτες εκπλήξεις -ακόμα και για μένα.

Μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο εκπληκτικό (με όλη τη σημασία της λέξης, σε βγάζει από την πλήξη) είναι να έχεις μπροστά σου διάφορα, λίγα ή πολλά, υλικά από τα οποία δημιουργείται κάτι τι που θα καταναλωθεί και θα κριθεί κιόλας αμέσως;

Η μαγειρική είναι μια παρεξηγημένη Τέχνη. Με Ταυ κεφαλαίο. Το μειονέκτημά της, σχετίζεται με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τον όρο "Τέχνη", το έργο της δεν έχει διάρκεια. Μάλιστα, αυτό ακριβώς, η διάρκεια, είναι το βασικό μειονέκτημα. Τα προϊόντα της Μαγειρικής Τέχνης, επιβάλλεται να καταναλώνονται αμέσως, διαφορετικά χάνουν το δικαίωμα να ονομάζονται Τέχνη. Ενα μπαγιάτικο πιάτο, δεν τρώγεται, ενώ ένας πίνακας που εικονίζει ο,τιδήποτε (ακόμα και ένα φρέσκο ή ζαρωμένο φρούτο) αποκτά τόσο περισσότερη αξία όσο μπαγιατεύει.

Κάτι ακόμα σημαντικό, που υποστηρίζει τη μαγειρική ως Τέχνη, είναι πως τα δημιουργήματα είναι μοναδικά και ανεπανάληπτα. Ακόμα και αν περιλαμβάνουν τα ίδια υλικά ή αν τα έχει μαγειρέψει ο ίδιος μάγειρας, τα "πιάτα" δεν επαναλαμβάνονται. Για τούτο μάλλον λέμε ότι... η σπανακόπιτα της μαμάς μου είναι η καλύτερη!!!

Κάτι εξίσου σημαντικό είναι ότι η μαγειρική φροντίζει για την ύπαρξη του σώματος ως φορέα του πνεύματος. Γιατί, ενώ υπερεκτιμούμε τις Τέχνες ως "πνευματικές τροφές", ενώ νοιώθουμε μεγάλη αγαλλίαση ατενίζοντας π.χ. ένα πίνακα ζωγραφικής ή ένα γλυπτό, καθώς και ακούγοντας μια υπέροχη μελωδία, δεν νοιώθουμε το ίδιο για ένα υπέροχο πιάτο;

Αντιθέτως, συχνότατα, υποβιβάζουμε τους μερακλήδες σε κοιλιόδουλους! Μάλλον συμβαίνει αυτό επειδή έχει παρεξηγηθεί το ότι η ύπαρξή μας είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε απόλαυση.

Αν δεν υπάρχω ως οντότητα σωματική, αδυνατώ να απολαύσω ένα έργο Τέχνης. Το να αρνούμαι να συντηρηθώ ως έργο Τέχνης, που είναι ο εαυτός μου, υποβιβάζει την αξία μου ως ανθρώπου. Ο άνθρωπος, όπως και όλα τα Δημιουργήματα, είναι έργα Υψίστης Τέχνης.

Επίτηδες το βάζω στο θεολογικό, για να τονίσω το οξύμωρο των θρησκευόμενων που υποτιμούν την τροφή, την θεωρούν -στην καλύτερη περίπτωση- ως αναγκαίο κακό, δίνοντας ιδιαίτερη αξία στη νηστεία.

Η Τέχνη της μαγειρικής περιλαμβάνει όλους τους τρόπους διατροφής, και τη νηστεία. Οπότε; Οπότε, το να μαγειρεύει κάποιος με τέχνη την τροφή του και να την απολαμβάνει δεν είναι αμάρτημα. Αμαρτία θα ήταν να παρατάει το σώμα του πεινασμένο ή κακοχορτασμένο από τροφές πλαστικές, βιαστικά και άτεχνα μαγειρεμένες.

Πάμε τώρα στην αμαρτωλή απόλαυση. Γιατί θεωρείται κακή και αμαρτωλή η απόλαυση ενός καλομαγειρεμένου φαγητού και όχι η απόλαυση π.χ. ενός έργου ζωγραφικής ή ενός καλογραμμένου βιβλίου; Γιατί η απόλαυση του πνεύματος υπερτερεί από την απόλαυση του σώματος;

Την απλή απόλαυση εννοώ, όχι τη λαιμαργία. Η λαιμαργία δεν σημαίνει απόλαυση, είναι το ακριβώς αντίθετο. Αλλά, στην περίπτωση των έργων Τέχνης, το αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά, σεβόμενοι ένα συλλέκτη. Ένα λαίμαργο, δεν τον σεβόμαστε καθόλου. Κι όμως, ένας λαίμαργος είναι ένας συλλέκτης τροφών, μόνο που αδυνατεί να τις αποθηκεύσει μέσα του για πολύ καιρό, λόγω της πεπτικής λειτουργίας, που τον αναγκάζει να τις αποβάλλει υποχρεωτικά.

Τι υπέροχο θα ήταν αν συνέβαινε το ίδιο και με τα έργα Τέχνης! Να έφευγαν πετώντας από τους συλλέκτες μετά από τον κανονισμένο από τη Φύση χρόνο και να πήγαιναν να κοσμήσουν άλλες συλλογές! Κάθε άνθρωπος να είχε το ίδιο δικαίωμα με όλους τους άλλους στην κατοχή και απόλαυση των έργων Τέχνης! Κάθε άνθρωπος τότε θα ήταν δημιουργός έργων Τέχνης, κανείς δεν θα ξεχώριζε και τα έργα απλώς θα άλλαζαν κάθε τόσο κυριότητα.

Μετά από όλα αυτά, μένω στη διαπίστωση ότι ο άνθρωπος είναι ένα έργο Τέχνης και αυτός είναι ο κύριος λόγος που πρέπει να τον αγαπάμε και να τον σεβόμαστε και να τον φροντίζουμε και… να του μαγειρεύουμε οπωσδήποτε!

Α! Η μουσική ίσως είναι η Τέχνη που έχει τη μεγαλύτερη ομοιότητα με τη μαγειρική, επειδή τα υλικά και των δυο τους είναι διάχυτα στο περιβάλλον και επειδή, με την ελάχιστη αλλαγή στη σύνθεση, παρασκευάζεται ένα καινούργιο απολαυστικό έργο. Η μουσική ίσως αποδειχτεί μακροβιότερη, επειδή ο ήχος δεν πεθαίνει, δεν καίγεται, δεν αφανίζεται.

Τα περί μουσικής όμως είναι αντικείμενο επόμενου προβληματισμού.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22, 2006

ΠΩΛΕΙΤΑΙ επικαιρότητα

Ποια είναι η επικαιρότητα που πωλείται σήμερα; Η απεργία των ναυτεργατών. Πώς έφτασαν αυτοί οι άνθρωποι στο έσχατο όριο; Λένε ότι "εκβιάζουν" την κυβέρνηση. Απλώς διεκδικούν κάτι ελάχιστα καλύτερο, μια μικρή αύξηση αποδοχών.

Τα πλοία μένουν εγκλωβισμένα στα λιμάνια, τα οπωροκηπευτικά σαπίζουν. Μα.. αν μια απεργία δεν δημιουργούσε κάποιου είδους αναστάτωση, τι απεργία θα ήταν;

Αυτή είναι η επικαιρότητα εδώ και λίγες μέρες. Δεν υπήρξαν όμως ως επικαιρότητα τα ζητούμενα από τους τωρινούς απεργούς. Αυτή είναι σήμερα η επικαιρότητα. Αύριο, ίσως φτερνιστεί ανάποδα κάνα κοτόπουλο.. ποιος ξέρει τι θα πωλείται αύριο;

Με δυο λόγια, ευτυχώς που κόπασε κάπως η διεθνής τρομολαγνία περί πτηνώδους γρίππης, ώστε να ακουστούν οι ναυτεργάτες. Για σκεφτείτε κι εσείς...

Ο Δαίμων του διαδικτύου

Ερε τι πάθαμε! Ιντερνετώθηκε και ο Δαίμων.. ξέφυγε από το τυπογραφείο όπου εντρυφούσε εδώ και κάτι αιώνες, μετά την γνωστή εφεύρεση του κυρίου Γουττεμβεργίου (έλλην ήτο και αυτός; μάλλον..) και έπιασε πρώτη θέση θεωρείο στο διαδίκτυο. Καιρός ήταν, ε; Κρίμα το Δαιμονάκι.. τόσα χρόνια σάπιζε στα υπόγεια.

Θα πει κάποιος πολύ κακοπροαίρετος ότι τώρα που τα τυπογραφεία γίνανε μέγκλα και καρακαντάν έξτρα πρίμα γκουτ, ζούπερ και άνω δλδ, με τις ανέσεις τους, ευάερα, ευήλια, πεντακάθαρα, με δέκα και βάλε ρωσσίδες καθαρίστριες που κάνουν πιρουέττες ξεσκονίζοντας.. τώρα βρήκε να φύγει το παλιοδαιμόνιο;

Τι ήθελε δηλαδή; Και υγιεινή διατροφή του δίνανε, από ξενερέ και κάτω.. Οι φίρμες δεν πατάνε ποτέ στα τυπογραφεία, όπως και όπου και αν βρίσκονται αυτά.. ε.. μη σκίσουμε καμιά τιράντα.. μη λερωθεί ο κόμπος της γραβάτας.. κάπως έτσι. Ασε τη χωρίστρα. Οι μη καραφλοί, ε.. Ασε και τη περμανάντ και τη βαφή -φυσικά. Αν και στα βαθιά σκοτάδια αυτά δε φαίνονται...

Ξέφυγα από το Δαίμονα όμως. Σκοπίμως; Οχι, το Σχέδιο τον έβγαλε. Απο το κείμενό μου, να εξηγούμαι, από τα τυπογραφεία μόνος του έφυγε. Κάτι δεν τού 'κατσε καλά και έτζασε το παιδί. Μπορεί να τον τρόμαξε κι ο κύριος Χαρδαβέλλας.. ποιος ξέρει;..

Και μετά τον κατηγοράει κι από πάνω πως πήγε, λέει, και κούρνιασε στο ιντερνέτ, λέει, και κάνει παιδεραστίες, λέει, και (φτου κακά) τσατ, λέει, και φορουμίζεται, λέει, και... απαπαπαπαπα.. και blog έκανε, λέει, και άντε να δούμε πώς θα ξεblogαριστεί τώρα.. Δεν ξέρει τι λέει αυτός ο κύριος.. Οπ! όχι αυτός, ο Δαίμονας δεν ξέρει τι λέει..

Ο Δαίμων του Διαδικτύου.. Κάτι προς τον Ιππότη της Ασφάλτου μου κάνει.. Ασφαλτος και αυτός, σαν την εθνική μας Αντζελα.. Κούκλα μου αγαπημένη, πού τραγουδάς φέτος; Ασε τις Καλομοίρες, σε σένα δαιμονιάζουμε καλύτερα! Και η Πρώτη!

σσστττ.. μη με μαρτυρήσεις.. δεν έχω έρθει ποτέ, αλλά για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά -ούτε στην Καλομοίρα έχω πάει, αποφεύγω τους ανοιχτόκλειστους χώρους γενικώς.

Γενικώς λοιπόν, πλέω στο διαδίκτυο, παρέα με Δαίμονες, Δαιμονάκια, Δαιμονόπουλα και δαιμονισμένους/ες. Ερε γλέντια!

Στην τιβί όμως όλο και γυροφέρνει.. σε κάτι ριάλιτυ.. σε κάτι αθώα παιχνιδάκια όπου ξεβρακώνονται.. και, τι; κακό είναι που ξεβρακώνονται; Αλλωστε, το βράδυ το κάνουν.. Στα πρωϊνάδικα που ξεβυζώνονται κιόλας είναι καλύτερα;

Ποιος; Ποιος είπατε ότι το κάνει; Ποιος ευθύνεται; Ο Δαίμων; Ποιος Δαίμων παιδιά; Αυτός βρίσκεται στο ίντερνετ! Μη τρελλαθούμε και τελείως, ε...

Τρίτη, Φεβρουαρίου 21, 2006

3ος Γαλαξίας στο βάθος

Το αστέρι όπου κατοικώ είναι κόκκινο και υγρό. Κολυμπώ σε ένα υγρό παχύρρευστο πλανήτη, που βρίσκεται στον Τρίτο Γαλαξία στο βάθος. Εδώ γεννήθηκα, εδώ θα σβήσω κάποτε -ίσως. Ούτε θυμάμαι πότε ακριβώς γεννήθηκα. Μπορεί πριν το Μεγάλο Μπαμ, μπορεί και μετά. Ούτε είναι βέβαιο ότι θα σβήσω. Εδώ όμως γεννώ και θα συνεχίσω να γεννώ τις εικόνες μου. Χιλιάδες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, άπειρες εικόνες, που είναι όλες δικές μου. Μέσα μου βρίσκονται και, μετά τη γέννησή τους, πάλι εξακολουθούν να βρίσκονται μέσα μου. Είμαι φίσκα στις εικόνες. Μπορεί αυτές να με καταστρέψουν, να γεμίσω δηλαδή τόσο πολύ που να μη χωράνε άλλες εικόνες μέσα μου και να σκάσω. Να κάνω ένα Μεγάλο Μπαμ και να μετράει πλέον ο χρόνος πριν και μετά το δικό μου Μεγάλο Μπαμ. (π.ΜΜ. και μ.ΜΜ.) Αλλά και ο χρόνος δικός μου είναι, οπότε, άμα θέλω, τον καταργώ. Αφαιρώ την εικόνα του από μέσα μου και όλα γίνονται απαλά και ευωδιαστά. Μπορεί να παραμείνουν κατακόκκινα, αλλά μπορεί και να τους αλλάξω χρώμα. Ολα μπορώ να τα πετύχω, αφού γεννήθηκα σε αυτό τον τόπο. Μπορώ να αλλάξω και τη μορφή του τόπου, να μην είναι πλέον υγρός ή να σταματήσει να ρέει. Ισως όμως μπορέσω να αφαιρέσω εντελώς και την εικόνα του τόπου, να πάψει πια να υπάρχει τόπος και να βρεθώ στο Κενό. Οπότε, μπορώ ανέτως να αναιρέσω τη γέννηση των εικόνων μου, αλλά και τη δική μου γέννηση. Αρα, μπορώ να πάψω να υπάρχω ή να γίνω το ίδιο το Κενό. Μέχρι να ανασυρθεί εκ νέου η εικόνα μου από κάποιο νέο κάτοικο του κόκκινου πλανήτη, που μπορεί πλέον να μην έχει μάζα κόκκινη και ρευστή αλλά πολύχρωμη και στερεή. Ολα επιτρέπονται και όλα είναι δυνατό να συμβούν. Εκτός αν πάψουν να δημιουργούνται εικόνες, πράγμα που το βρίσκω απίθανο!

Σάββατο, Φεβρουαρίου 18, 2006

παρακαλώ, καλή μου Αρχή, προστάτεψέ με!

Η πλάκα με τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα είναι ότι τώρα που φακελλώνει ο ένας τον άλλον, τώρα που κάμερες και κινητά διαγκωνίζονται ποιος (και με ποιο τρόπο) θα πρωτοπρολάβει να αποθηκέψει (για να αποκαλύψει όποτε κάνει κέφι) τα ανομολόγητα, τώρα που καθένας τσιτσιδώνεται χωρίς ίχνος τσίπας -στα κανάλια και αλλαχού- τώρα που παίζουμε τη μανέστρα στην παγκόσμια σούπα, τώρα ακριβώς ήρθε η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων ΓΙΑ ΝΑ μας προστατέψει. Από ποιον; Μα.. από τον εαυτό μας πρωτίστως!

παροιμίες, η σοφία του λαού

..απο το ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΑΡΟΙΜΙΟΜΥΘΟΙ του Δημ Σ. Λουκάτου:

Κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει

Αλλα τα μάτια του λαγού, κι άλλα της κουκουβάγιας

Η όρνιθα πίνει νερό και κοιτάει τον ουρανό

Οποιον ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρών' οι κότες

Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε

Σαρανταπέντε Γιάννηδες, ενός κοκόρου γνώση

Γκιάξε με Γιάννη κι άλειψέ με λάδι

Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει

Από τα μετρημένα τρώει ο λύκος

Τί έχεις Γιάννη; Τί είχα πάντα

Η αλαζονία κάνει παρέα με το φθόνο

Ομοιος στον όμοιο, κι η κοπριά στα λάχανα

Οποιος έχει πολύ πιπέρι, βάζει και στα λάχανα

Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι

«Εσύ, δέντρο της ελιάς, είσαι χλωρό!»
«Η καρδιά μου το ξέρει!»

«Κουμπάρε, φάε κι ελιές..»
«Καλό είν' και το χαβιάρι!»
«Μα κοστίζει..»
«Μα τ' αξίζει!»

Και σένα, γύφτο, τ' αμόνι σού 'φαγα;

Και με τον άντρα κάπαρη και με το φίλο κάπαρη. Κάλλια τιμή και κάπαρη, παρά πομπή και κάπαρη.

Ο λύκος όταν γεράσει γίνεται μασκαράς των σκυλιών

Ο καλός ο καπετάνιος, στη φουρτούνα χαίρεται

Στην αντάρα τρέχει ο λύκος

Οποιος δε θέλει να ζυμώσει, πέντε μέρες κοσκινίζει

Φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης

Οταν λείπει ο γάτος, χορεύουν τα ποντίκα

Μια αλεπού κουτσονόρα, τις θέλει όλες κουτσονόρες

Κι η αχελώνα τ' αχελωνάκια της γι αετούδια τά 'χει

Η καμήλα δε θωρρεί τη δικιά της καμπούρα, μοναχά του παιδιού της

Αμα θέλει ξύλο η προβατίνα, τρίβεται στου τσοπάνη τη γκλίτσα

Ο ποντικός στην τρύπα του δε χώραγε, κολοκύθια έσερνε

Οταν αποκλάψαν όλοι, τότε δάκρυσε κι η χήρα

Ο παπάς τα γένια του πρώτα βλογάει

Ο κόσμος εποντίζετο κι η γριά ξεροχτενίζετο

Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα
κι ο Γρηγόρης την επήρε του Μελέτη τη γυναίκα

Ολο το βόδι εφάγαμε και στην ουρά αποστάσαμε

Ο μυλωνάς γίνηκε βασιλιάς και πάλι αλεύρια γύρευε

Οντεν σειούσαν την αχλάδα, όσοι ελάχασιν εφάγαν

Λαγός τη φτέρη έσειε, κακό της κεφαλής του

Κέλε κέλε, εσέγκαν το μουσκάρ' σο μαντρίν

Η κουκουβάγια το κουκουβαγιέλι της περδικέλι το θαρρούσε

Η κότα σγαλίζοντας, έβγαλε το φίδι και την έφαε

Εκάκιωσεν ο βάτραχος κι η λίμνη δεν το ξέρει

Είπ' η γάνα τση καφρίλας:
«Κάμε πέρα, μη με χρίσεις!»

Είχε ο φρόνιμος χουλιάρι, κι έτρωε ο ζουρλός με δαύτο

Γελάτε σεις, μα εγώ καβαλεριά πηγαίνω

Για ν' αρέσω τση μιανής, για ν' αρέσω τσ' αλληνής,
δεν έκαμα με τη γυναίκα μου παιδί!

χρήσιμα blogs - ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ

Χτες το βράδυ, συζητώντας με νέους γύρω στα 19, έλαβα την εξήγηση ότι οι καθηγητές "κόβουν" ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών του Μαθηματικού Ιωαννίνων, για να μην επιβαρύνουν το δείκτη της ανεργίας. Πόσο παράλογο! Αλλά, δεν είναι εξίσου παράλογο να απορρίπτονται σε ποσοστό πάνω από 80% οι φοιτητές..???.. (απορία εκφράζω)
Κυκλοφορώντας στη blogόσφαιρα, ανακάλυψα σήμερα μέσω του monitor ένα blog όχι μονάχα ενδιαφέρον αλλά και χρήσιμο, το Ψυχογνωσία, όπου με το άρθρο Αυτοκτονικές τάσεις στην εφηβεία θίγει ένα καίριο πρόβλημα.
Θυμόμαστε όλοι οι ενήλικες, πιστεύω, ότι περάσαμε απο αυτή τη δύσκολη φάση στην εφηβεία μας. Πόσο οδυνηρό ήταν το να "μη μας νοιώθουν" οι μεγάλοι.. να "μη καταλαβαίνει κανείς" τα προβλήματά μας, να μη μπορούμε να μοιραστούμε τις ανησυχίες μας, πόσο απελπισμένοι νοιώθαμε σε περίπτωση κάποιας αποτυχίας στις εξετάσεις...
Αντιγράφω μια παράγραφο του πολύ καλού (γνώμη μου) άρθρου:
_______________________________________
Οι αυτοκτονικές τάσεις, εκτός από καταθλιπτικό σύμπτωμα, αποτελούν πολύ συχνά στην ηλικία αυτή κραυγή βοήθειας. Οι έρευνες δείχνουν πως η μεγάλη αύξηση αυτοκτονιών που παρατηρείται στους εφήβους κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες οφείλεται στην αποξένωση, στην κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών, στο αυξανόμενο άγχος και ανταγωνισμό στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας, στη συχνότερη κακομεταχείρηση των παιδιών και την έκθεσή τους στη βία.
_______________________________________
η έμφαση στον "ανταγωνισμό στην εκπαίδευση" δική μου.
ΕΠΕΙΔΗ μας είπαν κάτι για αριστούχους, παραθέτω ερώτημα φοιτητή:
«Με την ανταμοιβή θα γίνουμε αριστούχοι;»

Ενα σχόλιο για την παρουσίαση των υποκλοπών

Χτες έλαβα ένα μέηλ απο ευγενέστατη δημοσιογράφο που μου ζητούσε να σχολιάσω, αν επιθυμώ φυσικά, τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε το θέμα των υποκλοπών από τα ΜΜΕ.
ΕΠΕΙΔΗ όταν λέμε ΜΜΕ εννοούμε κυρίως την τιβι,
ΕΠΕΙΔΗ είδα 2-3 δελτία και λυπήθηκα κάποιους κ.κ. καθηγητές που προσπαθούσαν ματαίως να επικοινωνήσουν με τους κ.κ. πολιτικούς,
ΕΠΕΙΔΗ αποκαρδιώθηκα με αυτούς τους διαλόγους μεταξύ κωφών,
ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ το σπορ της παρακολούθησης ειδήσεων σχετικών με το θέμα.
Ενημέρωσα λοιπόν την συμπαθή δημοσιογράφο ότι δεν έχω και τόσο καλή εικόνα για το ζητούμενο. Παρ' όλ' αυτά, και επειδή μου αρέσει να βοηθώ τους νέους ανθρώπους, ανεβάζω εδώ ένα σχετικό σχόλιό μου των ημερών εκείνων:
________________________________________
Το δυστύχημα είναι ότι πιάστηκαν οι πολιτικοί στην παγίδα της άγνοιάς τους περί τα ηλεκτρονικά. Από τώρα και στο εξής, καλό θα είναι να εξετάζονται οι υποψήφιοι βουλευτές στο κατά πόσο σκαμπάζουν έστω και λιγουλάκι από σύγχρονη τεχνολογία.
Για να μη πιάνονται στον ύπνο, λέω τώρα.. 11 μήνες ύπνος βαρύς κι ασήκωτος πάει πολύ, δε νομίζεις;
(φοβερή πλάκα στα παράθυρα.. ρεζιλίκι!)
________________________________________
το σχόλιο αυτό αναρτήθηκε στο ποστ του Old Boy H VODAFONE σας ενημερώνει

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 16, 2006

καταιγιστικός blogλαπλασιασμός

Αυξάνονται και πληθύνονται οι εισερχόμενοι στη blogόσφαιρα. Μπαίνουμε με τη θέλησή μας στο φάκελό μας, φακελωνόμαστε εν γνώσει μας. Σαν τα ποντίκια που ακολουθούν το τυρί για να κλειστούν στη φάκα. Είναι παγίδα ο κόσμος των blogs..?..
Πόσο είναι στο χέρι μας να υπάρχουμε χωρίς τις άνωθεν παροχές; Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τα ανάλογα μηχανήματα, τι είμαστε; Υπάρχουμε χάρη στη μανία της πληροφορίας, χάρη στη διαφήμιση, ως εν δυνάμει καταναλωτές κυρίως. Διαφορετικά...
Διαφορετικά, ΤΙ..?..

τα βραβεία της Γιούρομπανκ

Η Γιούρομπανκ έδωσε ισάριθμα βραβεία σε 60 αριστούχους μαθητές που πέτυχαν να εισαχθούν σε ΑΕΙ. Το άκουσα στην τιβι, το κανάλι ΕΤ1 είχα ανοιχτό. Δεν είδα τις σκηνές, επειδή η τιβι βρίσκεται στην πλάτη μου όταν εργάζομαι στον υπολογιστή μου. Ακουσα πάντως, ότι τα βραβεία επέδωσε ο κ. Παπούλιας, Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Αυτή η σύσφιξη σχέσεων μεταξύ οικονομικών και θεσμικών αρχόντων με προβληματίζει. Δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι η εν λόγω τράπεζα χρησιμοποίησε τον κ. Πρόεδρο, τον θεσμικό μου Αρχοντα (για να μη γράψω τον ίδιο τον θεσμό του Πολιτεύματός μας) για ίδιον όφελος. Κάνω πάλι λάθος; Πάντα γινόταν αυτό, θα πει κάποιος καλοπροαίρετα. Ναι, αλλά οι καιροί σήμερα είναι διαφορετικοί. Η εξουσία του χρήματος υποκαθιστά βήμα βήμα την εκλεγμένη εξουσία. Μπα, λάθος σκέψη πάλι!
Οταν δεν έχει χρήματα η Πολιτεία για να βραβεύσει, το κάνουν οι Εθνικοί Ευεργέτες. Οπότε, τι έγινε σήμερα; Χρίστηκε ο κ. Λάτσης Εθνικός Ευεργέτης; Πόσο του κόστισε; Η εξαγορά των νέων που βραβεύτηκαν πόσο θα τον ωφελήσει μακροπρόθεσμα; Παράξενα που σκέφτομαι ώρες ώρες... Α! Βγήκε στο παράθυρο και η κυρία Υπουργός Παιδείας και μίλησε για την αξία του αριστεύειν. Ποιάς Παιδείας; Αριστεύειν σε ποια Παιδεία; Το κυνήγι του βαθμού αυτοσκοπός; Από δω οι άξιοι αριστούχοι, από κει οι ανάξιοι. Το διαχωρίζειν εστί καλόν; Ναι, από τώρα. Με τις (οικονομικές) ευλογίες του κάθε "παράγοντα". ΣΤΟΠ. Σταματάω εδώ. Θού Κύριε.
Ελευθερία και Ανεξαρτησία έχουμε, ας την χαιρόμαστε βραβευμένοι και μη. Αμήν.
Τι κάνω τώρα με αυτό το ποστ; Χαλάω τη χαρά των παιδιών που (καλά έκαναν και) πήραν τα βραβεία τους; Οχι, δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Καλά κάνουν τα παιδιά μας και προσπαθούν για το καλύτερο, μέσα από τη μάθηση. Θα προτιμούσα όμως το βραβείο να είναι ανάλογο εκείνου που περιμένουμε από τα παιδιά μας να γίνουν, ανάλογο με το χαρακτήρα που περιμένουμε να διαπλάσουν. Χάθηκε δηλαδή να είναι μια δωρεάν πρόσβαση διαρκείας, για όλα τα χρόνια των σπουδών τους, σε μουσεία, θέατρα, κινηματογράφους; Ενα δωρεάν εισιτήριο δια βίου σε αρχαιολογικούς χώρους, σε πλοία για διαδρομές άγονης γραμμής, σε τρένα για διαδρομές ανά την Ευρώπη; Ιδέες ρίχνω... Α! Εστω, ένα ειδικό επίδομα διακοπών, ας πούμε... Ποιος μου λέει ότι τα χρήματα που δόθηκαν θα τα χαρεί (και θα προγραμματίσει το ξόδεμά τους) ο αριστούχος και δεν θα πάνε προς ενίσχυση των καθημερινών εξόδων της οικογένειας, καιροί γαρ δύσκολοι. Οπότε, άλλο ένα κίνητρο προς τους γονείς να κυνηγάνε τα παιδιά τους να διαβάσουν ΓΙΑ ΝΑ κυνηγήσουν τους βαθμούς με τη σειρά τους. Αυτή η σκοπιμότητα θα μας φάει. Φυσικά, όλα αυτά είναι καλύτερα από τη σύνταξη π.χ. ενός blog.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2006

Τα δυο χαρτιά

Για του λόγου το αληθές, ανεβάζω το ακριβές αντίγραφο του διαβιβαστικού που μου έστειλε η Γραμματεία του ΥΠΠΕ, καθώς και το χειρόγραφο σημείωμα, γραμμένο με μαύρο στυλό.
Μίκρυνα αρκετά τις εικόνες για να ανεβούν εύκολα.



Πριν από μια ώρα έλαβα ένα χοντρό φάκελο

Περιέχει τα 5 αντίτυπα του έργου που είχα υποβάλλει πέρυσι στο Διαγωνισμό του ΥΠΠΕ για νέους θεατρικούς συγγραφείς.
Και τα πέντε δείχνουν ανέγγιχτα. Ούτε ένα μικρό τσάκισμα, ούτε μια ελάχιστη μουτζουρίτσα.. να φαίνεται ότι κάποιος τα διάβασε κάπως προσεκτικά.
Στο τέλος ενός αντιτύπου είναι γραμμένο με μαύρο μπικ (και όχι μολύβι όπως νόμισα αρχικά) κάτι που μοιάζει με περίληψη ή με κριτική. Ευχαριστώ από καρδιάς το μέλος της Κριτικής Επιτροπής που έλαβε τον κόπο να γράψει αυτές τις λίγες γραμμούλες, ακόμη και αν -καθώς φαίνεται- μάλλον το ξεφύλλισε απλώς το εργάκι μου και δεν το διάβασε με προσοχή. Αλλά, γιατί διαμαρτύρομαι; Οχι, φυσικά και ΔΕΝ διαμαρτύρομαι! Επαιξα και έχασα. Ενα παιχνίδι είναι αυτοί οι διαγωνισμοί, κάθε διαγωνισμός δηλαδή, όπως τελικά καταλαβαίνω.
Οταν αποφάσισα να συμμετάσχω, είπα μέσα μου να στείλω κάτι τι πρωτότυπο, κάτι που να μην είναι μασημένο, κάτι που να απέχει από τα μυρηκαστικά (της πλειονότητας) των τηλεοπτικών σεναρίων. Κοτζάμ Υουργείο Πολιτισμού είν' αυτό, είπα μέσα μου, εδώ δε θα υπάρχουν κλίκες, μέσα, οικονομικές ή άλλες εξαρτήσεις. Κάποιοι ειδικοί θα με διαβάσουν, θα με κρίνουν, θα με απορρίψουν με κάποιο σκεπτικό ή, με κάποιο σκεπτικό επίσης, μπορεί και να με βραβεύσουν.
Αν αυτό το μικρό προχειρογραμμένο (και όχι μολυβογραμμένο, όπως έγραψα αρχικά) σημείωμα αποτελεί το σκεπτικό της Επιτροπής, ευχαριστώ (ξανά) επειδή έτσι θα μάθω να γράφω επιτέλους και του χρόνου θα το πάρω με τα τσαρούχια μου το πρώτο βραβείο, δε μου γλιτώνει! Θα γράψω ακριβώς ό,τι θέλει να δει στο θέατρο ένας τηλεθεατής. Γιατί τηλεθεατής; Σάμπως πάει στο θέατρο αυτός; Οχι, αλλά μπορεί να μεταδοθεί η παράσταση από την τιβι.. οπότε... Ναι, έχετε δίκιο!
Ομολογώ ότι μέχρι πριν λίγο έψαχνα να βρω ποια ήταν τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής, αλλά δεν τα βρήκα. Θα ξαναψάξω καλύτερα και θα ενημερώσω. Για την ώρα, αντιγράφω το μικρό τρυφερό σημειωματάκι. Ευχαριστώντας πάλι. Σοβαρότατα το γράφω αυτό το "ευχαριστώ" γιατί είναι το μοναδικό δείγμα, η μόνη απόδειξη ότι διαβάστηκε (έστω, ξεφυλλίστηκε) το έργο μου από κάποιον φιλότιμο άνθρωπο. Εστω και αν δεν επρόκειτο περί ειδικού -έτσι δείχνει το σημείωμα, δε φταίω αν κάνω συνειρμούς ότι αρχικά δόθηκαν τα έργα να διαβαστούν για ξεδιάλεγμα από άσχετους ανθρώπους -υπαλλήλους του ΥΠΠΕ- εν δυνάμει (σωστά κ. kukuzelis;) θεατές.
__________________________
ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ (διατηρώ την ορθογραφία, τη στίξη, τις σειρές εγγραφής)
Μία μικρή πλατεία
Ένα περίπτερο, ένα μπαλκόνι
μιλούν ακαταλαβίστικα
κ΄ ένας φίλος μαθαίνουν ότι
αυτοκτόνησε. Πάνε στη κηδεία
κ΄ το βράδυ συζητάνε περνουν
ένα δέμα πού είναι πίσω από τό
περίπτερο κ΄ γράφει ότι πρέπει νά
φάνε ένα πόδι τού φίλου τούς πού πέθανε
Ήμαρτον.
__________________________
ήμαρτον και'γώ και Θεέ μου συγχώρεσέ με!:-) του χρόνου -το πήρα πατριωτικά το ζήτημα και δε θα σταματήσω εδώ- θα γράψω κάτι τι εύληπτο, σα να γράφω στα τηλεοπτικά φιλαράκια (μας)
ΣΗΜ. Ξέρω ξέρω.. του χρόνου θα απαγορευτεί δια ροπάλου το γράψιμο στα αντίτυπα. Θα επιστρέφονται κλιβανισμένα ή μπορεί ακόμα και να σταματήσει η διαδικασία επιστροφής τους. Αυτό είναι το ζητούμενο; ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ ΛΙΓΟΥΛΑΚΙ. Πληρώνονται τα μέλη των Επιτροπών; Εφόσον πληρώνονται, ας ολοκληρώνουν το έργο τους με ένα συνοπτικό σκεπτικό. Μη περιμένουν να τους μάθω τη δουλειά τους.

Ενα τυχαίο βραβευμένο έργο

Ψάχνοντας, βρήκα αυτό εδώ το έργο με την περίληψή του και το τοποθετώ ως (υπο)δείγμα.

«Το πρωτάθλημα» της Πένυς Φυλακτάκη
Ημερομηνία Thursday, May 05 @ 22:18:40 EEST
Θέμα ΘΕΑΤΡΟ
Στο πλαίσιο του προγράμματος «Αδειος Χώρος»Εθνικό Θέατρο - Πειραματική Σκηνή
Ημέρες παραστάσεων: 14, 15, 16, 17, 18, 19 Ιουνίου 2005Ώρα: 20:00
Το έργο «Το Πρωτάθλημα» απέσπασε το 3ο Κρατικό Βραβείο για Νέους ΘεατρικούςΣυγγραφείς, στο Διαγωνισμό Κρατικών Θεατρικών Βραβείων του ΥπουργείουΠολιτισμού το 2004.
Η δράση του έργου εκτυλίσσεται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου όπου ένας άντραςκαι μία γυναίκα έχουν στήσει καρτέρι στους συζύγους τους, οι οποίοι διατηρούν εδώ και ένα χρόνο ερωτικό δεσμό και συναντιούνται στο δωμάτιο τουσυγκεκριμένου ξενοδοχείου. Οι απατημένοι σύζυγοι έχουν μία ώρα μπροστά τους. Πολλά μπορούν να κάνουν μέσα σε αυτό το διάστημα εκτός από ένα -να κρυφτούναπό τον εαυτό τους... Η παράσταση στηρίζεται στο παιχνίδι. Παιχνίδι με τη δυναμική της σκηνής - ταflash-back στο παρελθόν ανασυνθέτουν κάθε φορά ένα νέο παζλ στην αναζήτησητης αλήθειας. Παιχνίδι χαρακτήρων - οι δύο «προδομένοι» ήρωες υποδύονταικαι τους συζύγους τους, «τους προδότες», χωρίς εξωτερικά μέσα, με μοναδικό όπλο την αλλαγή του σωματικού ρυθμού των ηθοποιών. Παιχνίδι με το χρόνο- ημία ώρα μετράει αντίστροφα τόσο για τη σκηνή όσο και για την πλατεία, ο δραματικός χρόνος του έργου ταυτίζεται με το θεατρικό χρόνο των ηθοποιών και των θεατών. Η παράσταση χρησιμοποιεί τα κωμικά στοιχεία του κειμένου και την πλαστικότητα σκηνικού χώρου και ανθρώπινου σώματος για να εκφράσει το εξής: η παραμικρή αλλαγή οδηγεί σε μια άλλη 'αλήθεια'.

Το άρθρο αυτό προέρχεται από CINEEK MAGAZINE
http://www.cineek.gr
Το URL της ιστορίας αυτής είναι ο εξής
http://www.cineek.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=98

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ - ΥΠΠΟ - Το Υπουργείο Πολιτισμού προκηρύσσει τους διαγωνισμούς του Κρατικού Βραβείου Θεατρικού Έργου για το 2006


Αθήνα, 07.02. 2006


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Υπουργείο Πολιτισμού δια του Τμήματος Θεάτρου της Διεύθυνσης Θεάτρου και Χορού, προκηρύσσει τους διαγωνισμούς του Κρατικού Βραβείου Θεατρικού Έργου για το 2006, ως εξής:

Α΄. - Κρατικό Βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου

Για το Κρατικό Βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου μπορεί να υποβάλει θεατρικό έργο οιοσδήποτε.

Χρηματικά έπαθλα

Α' Βραβείο, 9.000 ευρώ
Β' Βραβείο, 5.000 ευρώ
Γ' Βραβείο, 3.000 ευρώ


Β΄. - Κρατικό Βραβείο για νέους θεατρικούς συγγραφείς

Στο διαγωνισμό αυτό συμμετέχουν μόνο νέοι θεατρικοί συγγραφείς. Στην έννοια του νέου θεατρικού συγγραφέα περιλαμβάνονται εκείνοι, θεατρικό έργο των οποίων δεν έχει στο παρελθόν ανεβεί στην σκηνή από επαγγελματικό θίασο ή παρουσιαστεί στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο ή δεν έχει βραβευθεί από Επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού ή άλλη Επιτροπή του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα.

Χρηματικά έπαθλα

Α' Βραβείο, 8.000 ευρώ
Β' Βραβείο, 5.000 ευρώ
Γ' Βραβείο, 3.000 ευρώ


Γ΄. - Κρατικό Βραβείο συγγραφής παιδικού θεατρικού έργου

Χρηματικά έπαθλα

Α' Βραβείο, 8.000 ευρώ
Β' Βραβείο, 5.000 ευρώ
Γ' Βραβείο, 3.000 ευρώ


ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

1. - Τα προς βράβευση έργα δύνανται να ανήκουν σ’ όλα τα είδη της Δραματικής Τέχνης. Τα έργα αυτά πρέπει να μην έχουν εκδοθεί ή ανεβασθεί στο Θέατρο ή την Τηλεόραση και να μη έχουν μεταδοθεί από το Ραδιόφωνο.
2. - Τα υποβαλλόμενα έργα μπορεί να είναι και μονόπρακτα.
3. - Έργο που κρίθηκε άπαξ από την Επιτροπή ή άλλη Επιτροπή του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα δεν μπορεί να υποβληθεί προς κρίση. 4. - Οι διαγωνιζόμενοι λαμβάνουν μέρος με την υποβολή ενός και μόνον έργου και σε μία μόνο από τις παραπάνω περιπτώσεις.
5. - Τα έργα υποβάλλονται με αίτηση με ψευδώνυμο, σε πέντε δακτυλογραφημένα αντίτυπα στην Δ/νση Θεάτρου και Χορού, Τμήμα Θεάτρου (Μπουμπουλίνας 20 106 82 Αθήνα).
6. - Το πραγματικό ονοματεπώνυμο, η διεύθυνση και ο αριθμός τηλεφώνου του συγγραφέα θα περιέχονται μέσα σε σφραγισμένο φάκελο που θα συνοδεύει την αίτηση. Η τυχόν αναγραφή στην αίτηση ή στα αντίτυπα του έργου του πραγματικού ονόματος και όχι του ψευδωνύμου συνιστά λόγον ακυρότητος της συμμετοχής στο διαγωνισμό.
7. - Στην αίτηση συμμετοχής ο ενδιαφερόμενος αναφέρει με σαφήνεια σε ποιόν από τους διαγωνισμούς συμμετέχει, αλλιώς η συμμετοχή του στον διαγωνισμό είναι άκυρη και το έργο του δεν παραπέμπεται στην Επιτροπή.
8. - Σε περίπτωση που έργο βραβευθέν σε οιονδήποτε από τους τρεις διαγωνισμούς παρουσιασθεί από σκηνής από επιχορηγούμενο θίασο, είναι δυνατή ειδική οικονομική ενίσχυση του θιάσου αυτού από το ΥΠΠΟ.
9. - Μετά την υποβολή των έργων δεν επιτρέπεται ν' αποσύρει ο συγγραφέας το έργο του.
10. - Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν αίτηση συμμετοχής σε έναν από τους παραπάνω διαγωνισμούς εντός προθεσμίας 60 ημερών από τη δημοσίευση της παρούσης.

Πληροφορίες και διευκρινήσεις θα δίδονται στα τηλ.

210-8201736 και 210-8201737.

Την είδηση βρήκα στο ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
_________________________________
ΣΗΜ. Σε επόμενο ποστ θα γράψω ΟΔΗΓΙΕΣ για να πάρετε βραβείο, όχι δηλαδή τι να γράψετε, αλλά... ΤΙ ΝΑ ΜΗ ΓΡΑΨΕΤΕ.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 14, 2006

♥ ♪ ♥ ♀ ♂ ♥ ♪ ♥ ♪ ♥

♥ ♪ ♥ ♀ ♂ ♥ ♪ ♥ ♪ ♥ ♀ ♂ ♥ ♪ ♥
♥ ♪ ♥ ♀ ♂ ♥ ♪ ♥ ♪ ♥ ♀ ♂ ♥ ♪ ♥

♥ ♪ ♥ ♀ ♂ ♥ ♪ ♥ ♪ ♥ ♀ ♂ ♥ ♪ ♥
♥ ♪ ♥ ♀ ♂ ♥ ♪ ♥ ♪ ♥
♀ ♂ ♥ ♪ ♥

Πριν τριαντατόσα χρόνια, άρχισε δειλά δειλά να κάνει την εμφάνισή του ο Αη Βαλεντίνος, βοήθειά μας (+ευλόγησον+)

Λέγαμε «μπα, αυτό το φρούτο περαστικό είναι, δε θα πιάσει σε μας, είμαστε ξύπνιοι εμείς οι έλληνες» αλλά φύτρωσε και έπιασε γερά. Οσο περνάνε τα χρόνια, οι ρίζες (οπ! η λατρεία) του αγίου των ερωτευμένων απλώνονται όλο και πλατύτερα, όλο και βαθύτερα. Να ήταν κάπως έτσι άραγε που φύτρωσε και το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου;

Σε μένα φαίνονται όλ' αυτά σαχλαμαρίτσες και καλή ευκαιρία να κονομάνε οι έμποροι και οι βιοτεχνίες (κλέφτες να γίνουνε οι άνθρωποι;) με τα διάφορα αξεσουάρ, αρκουδάκια, καρδούλες, λουλούδια, γλυκά, όλα σε αποχρώσεις του κόκκινου έως ροζέ.

Αλλη μια ευκαιρία να αδειάσουν πορτοφόλια, να δακρύσουν ματάκια από συγκίνηση «Αχ, με θυμήθηκε και φέτος» και τα τοιαύτα.

Λυπάμαι ώρες ώρες όλους όσοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους για αγάπη σε αυτή τη μια φορά το χρόνο «Βαλεντίνο, αγάπη μου» και πάω παρακάτω. Από την άλλη πάλι, χαίρομαι για όλα αυτά τα παιδιά που το γλεντάνε με κέφι.. τι να πω.. είμαι διχασμένη.. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου..

Και στα δικά σας!:-)

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 13, 2006

το ΤΕΣΤ της κότας

Γιατί ήρθε ο ιός των πτηνών στη χώρα μας; Μα, για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε κότες. Και από χτες αρχίσαμε να το αποδεικνύουμε με μπροστάρη ένα κύριο, ο οποίος έπιασε ΜΕ ΓΥΜΝΑ ΧΕΡΙΑ ένα ψόφιο πουλί (μάλλον κύκνος ήταν) και το έβαλε σε νάυλον σακούλα και κατόπιν στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του, και όλ' αυτά τα έπραξε ενώπιον του φακού της τιβι (δε θυμάμαι ποιο κανάλι)

Ο κύριος αυτός απέδειξε περίτρανα ότι δεν είναι κότα. Για να το αποδείξουμε και οι υπόλοιποι, δεν είναι ανάγκη να τρέξουμε στις παραλίες για να βρούμε και να πιάσουμε ΜΕ ΓΥΜΝΑ ΧΕΡΙΑ ψόφια πτηνά.. Αρκεί να αντισταθούμε στο να πλουτίσουμε (κι άλλο) τον κ. Τσένι, αγοράζοντας τα εμβόλιά του.

Οι πάπιες της φωτογραφίας ήταν υγιέστατες τότε που φωτογραφήθηκαν, το καλοκαίρι του 1996 στη Μήλο.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 12, 2006

η χημεία στο διαδίκτυο

Πώς είναι δυνατό να λειτουργεί η χημεία στον άϋλο χώρο του διαδικτύου; Είναι σίγουρο ότι λειτουργεί, αλλά πώς γίνεται αυτό;
Λειτουργεί επειδή και εδώ, όπως και στον αναλογικό κόσμο, δημιουργούνται συμπάθειες και αντιπάθειες, προσωρινές ή μόνιμες, μεγάλες ή μκρές. Συναισθήματα απόρριψης ή παραδοχής ορισμένων χρηστών έναντι κάποιων άλλων. Κάποιοι προτιμούν κάποιους και κάποιους άλλους τους απορρίπτουν -με την πρώτη ματιά συνήθως! Κάποιες φορές, απαιτείται περισσότερος χρόνος για να βγάλει κανείς ένα συμπέρασμα, κάποτε όμως λίγα λεπτά και λίγες γραμμές είναι αρκετές.
Αλλά.. γιατί αναζητείται η επιλογή; Γιατί απορρίπτεται συλλήβδην το blog κάποιου, τη στιγμή που μπορεί να περιέχει κατά καιρούς και πράγματα αποδεκτά από εκείνον που το έχει απορρίψει; Γιατί εγκρίνεται (και λιβανίζεται κατά κόρον) κάποιο άλλο blog;
Είναι μια αίσθηση ασφάλειας που μας ωθεί να διαλέγουμε διαρκώς; Ασφάλειας που μας χρειάζεται ώστε να νιώθουμε υπαρκτοί, ότι έχουμε δηλαδή τη δύναμη να καθορίζουμε τα όριά μας, ότι είμαστε σημαντικοί, ότι, εφόσον παραδεχόμαστε κάποιον άλλον, θα μας παραδεχτεί στη συνέχεια και αυτός.
Διαλέγουμε να συμμετέχουμε σε blogs όπου συνωστίζονται πολλοί, όταν αναζητούμε την υπαρξιακή μας ασφάλεια, το ότι «βρε αδελφέ, κάποιος είμαι κι εγώ αφού κάτι γράφω εδώ που γράφουν οι πολλοί», δεν είμαι και για πέταμα...
Οταν πρωτομπήκα στη blogόσφαιρα, κάποιοι με καλωσόρισαν και κάπου άφησα το πρώτο στίγμα. Μετά, άφησα διάφορα σημάδια δε διάφορα μέρη, να δηλώσω την παρουσία μου και την ψωνάρα μου! Ολοι το ψώνιο μας εκδηλώνουμε εδώ και όποιος το αρνηθεί θα πέσει φωτιά να τον κάψει!;-)
Ετσι λοιπόν, σιγά σιγά πήρα μια μικρή θεσούλα ανάμεσα στους παλιούς, που ήταν κιόλας οργανωμένοι σε ομάδες αλληλοσυμπάθειας ή αλληλοαντιπάθειας, χωρίς να θέλω να εμπλακώ στα διάφορα αδελφικά μαχαιρώματα, δυστυχώς χωρίς επιτυχία, επειδή μάλλον δε γίνεται αποδεκτή η... χρυσή ουδετερότης!
Εξακολουθώ στον ίδιο ρυθμό και το πήρα πλέον απόφαση ότι αποκλείεται να γίνω μια ουδέτερη διαδικτυακή Σταρ!!! Δεν είναι γραφτό, πώς να το κάνουμε!

βαριέμαι

βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι

Σάββατο, Φεβρουαρίου 11, 2006

τα γενέθλια του Αλέκου

Στις 19 Φεβρουαρίου έχει τα γενέθλιά του ο καλύτερός μου φίλος. Φίλος του μυαλού και της καρδιάς, όχι αστεία. Σε χαρές και σε λύπες, παρών. Από τα δεκαοχτώ μας μαζί, πότε πραγματικά και πότε νοερά. Οι ζωές μας ακολουθούν παράλληλες πορείες, δεν διασταυρώθηκαν ποτέ. Δίπλα δίπλα προχωράμε, σε διαφορετικούς δρόμους, αλλά η αφετηρία και το τέρμα κοινό. Σπουδάσαμε, παντρευτήκαμε, κάναμε οικογένεια. Εκείνος σταθερός, δεν έχει καθόλου τη δική μου μανία για αλλαγή, μπήκε πολύ νωρίτερα στο παιχνίδι της ζωής, έχει γίνει τώρα και παππούς. Οταν μιλάμε στο τηλέφωνο και όταν συναντιόμαστε, είναι σαν να μην έχουν περάσει ούτε πέντε λεπτά από την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε ή συναντηθήκαμε. Και δεν συμβαίνει αυτό που συνήθως γίνεται μεταξύ παλιών φίλων και συμμαθητών, να ξαναπιάνουν δηλαδή το νήμα της συζήτησης από εκεί που το είχαν αφήσει χρόνια πριν. Εμείς μιλάμε γι αυτά που συμβαίνουν σήμερα, όλα τα σύγχρονα ζητήματα, δεν αναπολούμε ούτε θυμόμαστε, εκτός αν αναφερθούμε σε κάτι που έχει αλλάξει. Κάθε χρόνο, το πιο σίγουρο τηλεφώνημα είναι αυτό που γίνεται στα γενέθλιά μας.
«Η δεκάτη εβδόμη Ιανουαρίου εκεί;» με ρωτάει
«Ναι, είστε η δεκάτη εννάτη Φεβρουαρίου;» απαντώ
Φέτος έλειπα, γιόρτασα τα γενέθλιά μου μακριά από την Ελλάδα, οπότε, έχασα το τηλεφώνημα. Γι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να θυμηθώ να του τηλεφωνήσω στις 19 του μήνα.
«Η δεκάτη εννάτη Φεβρουαρίου;» θα τον ρωτήσω και θα ακούσω τη φωνή του, που ποτέ δεν έπαψε να βρίσκεται στ' αυτιά μου, και τώρα που γράφω την ακούω.
Σκέφτομαι να του πω να σκαρώσει ένα blog, πλάκα θα έχει αν το κάνει!

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 10, 2006

Σαν σήμερα είχαμε γιορτή

Το Μπάμπη τον έχασα στα δεκαπέντε. Εκανε εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, ο γιατρός ξέχασε μια λαβίδα, έπαθε περιτονίτιδα, και πάει το παληκαράκι. Σκέψου να δεις πως είχε και μάνα γιατρίνα. Ούτε αυτό τον έσωσε. Μαζί μεγαλώναμε, παίζαμε, τρωγόμαστε, σαν όλα τα συνομίληκα ξαδέρφια. Λίγο μικρότερη και πάρα ζωηρή, όλο τον πείραζα και του έσπαγα τα νεύρα. Σφύριζα όταν παίζαμε σκάκι για να του αποσπώ την προσοχή -έτσι έλεγε δλδ και'γώ δε σταμάταγα να σφυρίζω. Εκείνο το καλοκαίρι, λίγο πριν την εγχείρηση, μου κράτησε κάποια στιγμή το χέρι μουρμουρίζοντας ένα σαχλοτράγουδο της εποχής "κοριτσάρα, κοριτσάρα, κοριτσάρα μου, είσαι το πάθος το μεράκι κι η λαχτάρα μου.." και του έδωσα μια ξυλιά που μου χάλασε τη ρομάντζα και μπήκα στο σπίτι να πιω νερό. Πέθανε στις 15 Αυγούστου. Θυμάμαι το πρόσωπό του κάτασπρο, τα χείλη μελανιά και τα μαλλιά θαμπά. Δεν έκλαψα. Είχα κλάψει την προηγούμενη νύχτα, όταν παρακαλούσα το Θεό "κάνε Θεέ μου να μη πεθάνει ο Μπάμπης" όλη τη νύχτα γονατιστή στο κρεβάτι μου. Το πρωί ήρθαν τα κακά μαντάτα και κατάλαβα ότι Θεός δεν υπάρχει. Μετά την κηδεία, πήγαμε σινεμά με τ' αδέρφια μου και είδαμε τη "Συντέλεια του Κόσμου", ένα φιλμ μαυρόασπρο με μονότονη μουσική "νιναρά-α-να νιναρά-α-α-να.."

Τι αρχίζει από ΚΟ-

- Κο.. κο.. κο.. κο.. κότα!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κόκκορας!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κόστος!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. Κοσκωτάς!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κοκορέτσι!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κόκκαλο!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. Κόκκαλης!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κορίτσι!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κοτρώνα!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κορώνα!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. Κορωνιάς!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κορυφή!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κορυφαίος!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. Κώστας!
- Κο.. κο.. κο.. κο.. κότσος!

ΣΗΜ. Αυτό το παιδικό παιχνίδι το θυμήθηκα λόγω των ημερών.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 09, 2006

Η Κοινωνία Των Εθνών

Ετσι λεγόταν το διεθνές όργανο που ρύθμιζε τις σχέσεις μεταξύ των κρατών πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποτυχημένη στην περιορισμένη της μορφή εξαρχής, δεν κατάφερε να τον αποτρέψει. Ετσι, μετά τον πόλεμο, δημιουργήθηκε ο ΟΗΕ που έτυχε πολύ καλής υποδοχής μια και με τη μία απέκτησε πάρα πολλά μέλη σε όλο τον κόσμο. Αρχικά ισχυρός, με τον κορακοζώητο Γενικό Γραμματέα του τον Ου Θαντ, αποδυναμώθηκε στη συνέχεια με διάφορα προσχήματα, με αρνήσεις, αποχές, και λοιπές ταρζανιές κυρίως των ΗΠΑ που αρχικά ήταν η χώρα που στήριξε αυτή τη λειτουργία με ζέση.

Εξακολουθούν οι ΗΠΑ να τον θέλουν υποχείριό τους και δεν χάνουν ευκαιρία να εξευτελίζουν τον ΟΗΕ δια του εξευτελισμού του τωρινού Γραμματέα του -αλλά και αρκετών προηγουμένων- και με συνεχείς αρνήσεις σε ψηφίσματα και αβάσιμα βέτο. Κάπως έτσι, με την υποβάθμιση των διεθνών οργάνων, ξεκίνησε ο Β' Πόλεμος. Κάθε χώρα κάνει ό,τι της καπνίσει, υποκλίνεται στο Μέγα Χάχα, όπως π.χ. ο Τσάμπερλαιν υπέγραφε Συνθήκη με το Χίτλερ και ώσπου να γυρίσει στη Μ. Βρετανία ο Χίτλερ της έδινε την αξία που καθόριζε ο ίδιος ότι είχε η Συνθήκη -μια καλή θέση στο καλάθι των αχρήστων του.

Πανηγυρίζει η Ε.Ε. για την επιτυχία της να συμμετέχει στις παλαβωμάρες των ΗΠΑ, θεωρώντας έτσι ότι, με αυτό τον τρόπο, έχει εξασφαλισμένη τη βοήθειά τους. Τα μπουρλότα όμως που ανάβουν οι ΗΠΑ δεν είναι δίπλα τους, αν ήθελαν θα έβαζαν ένα και στη Βενζουέλα, αλλά δεν το κάνουν. Προτιμούν να πυροδοτούν αενάως το καζάνι της Μέσης Ανατολής, με τη δικαιολογία της προστασίας του Ισραήλ. Πάνω που πάει να κοπάσει η μια καταιγίδα, επειδή κανείς άνθρωπος δεν επιθυμεί το θάνατό του, στέλνουν μια άλλη ισχυρότερη και πιο ξεκάρφωτη και πιο ανόητη.

Επινοούν παραμύθια για μικρά παιδιά κι εμείς οι έξυπνοι ευρωπαίοι τα χάβουμε αμάσητα. Μέχρι που τα παραμύθια παίρνουν σάρκα και οστά και δημιουργούν "πραγματικότητες" πλαστές μεν, αλλά πραγματικά επικίνδυνες. Στη χώρα μας αυτή τη στιγμή πειραματίζονται με ενα νέο όπλο, που πολεμά την πολιτική και αφήνει όλο το χώρο δράσης στο κεφάλαιο.

Ενα νέο μέγεθος βίας αρχίζει να βγαίνει από τα σπάργανα, ο οικονομικός πόλεμος. Οχι πως δεν υπήρχε ως τα τώρα, σήμερα όμως τολμά να βγαίνει στο προσκήνιο ξεκάθαρα, εξευτελίζοντας θεσμούς και καταργώντας τις βάσεις στήριξης του πολιτισμικού και πολιτειακού μας συστήματος.

Ανάμεσα σε τόσα πυρά, θα επιζήσουμε και πάλι, αλλά ποιος ξέρει τι είδους και πόσες απώλειες θα έχουμε... Πριν από λίγο καιρό, ήμουν πιο αισιόδοξη. Σήμερα, αν και ανάμεσα σε τόσες φωτιές, το τούνελ σκοτεινιάζει. Και δε μπορούμε, είναι αργά, να πούμε το ρήμα "φεύγω".

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 08, 2006

Ζεστή σοκολάτα

Μμμμμ... τι ωραία που μυρίζει!
Ετσι είναι με τη ζεστή σοκολάτα. Η απόλαυση αρχίζει από τη μυρωδιά. Μετά, η ζέστη που ξεχύνεται από το χοντρό κεραμεικό κύπελο πλημμυρίζει το δέρμα γλυκά γλυκά. Κατόπιν, καθ' οδόν προς τον καναπέ, αρωματίζεται ολόκληρος ο χώρος και η ζεστή σοκολάτα ποτίζει με το άρωμα της τα πάντα, τα βιβλία, τα έπιπλα, το χαλί, τα κάδρα, τα καβαλέτα, τις αέρινες κουρτίνες. Υστερα, με ένα στροβίλισμα μαγικό, φτάνει μέχρι τον υπολογιστή. Εκεί, πλάι στο πληκτρολόγιο, καταλαγιάζει και, συμπυκνωμένη πλέον, αναλώνεται γουλιά γουλιά εμβαθύνοντας στον εγκέφαλο και τέλος, μέσω αυτού, διαχέεται στα πληκτρολογούμενα κείμενα, στα οργανογράμματα, στις προτάσεις βιβλιοδεσίας. Δεν περιορίζεται όμως, απλώνει τη ζεστασιά και τη γλύκα της προς τους εκτυπωτές, ομορφαίνοντας τα κείμενα και, κυρίως, τα χρώματα. Προσδίδει ζεστασιά και άρωμα σε ό,τι παράγεται με τη συνοδεία της.
Υπέροχη ζεστή σοκολάτα, σ' αγαπώ!

ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΑΙ

ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΑΙ απο την Telepassport. Κάθε μήνα τέτοιες μέρες μου τηλεφωνούν για να με ρωτήσουν αν έχει πληρωθεί ο λογαριασμός μου, ύψους περί τα 12-15 € συνήθως. Δυο τηλεφωνήματα απανωτά τη φορά, λες και κάνουν σκυταλοδρομία. Αναρωτιέμαι πού βρίσκουν χρήματα για τόσους υπαλλήλους και τόσα τηλεφωνήματα, γιατί δεν πιστεύω ότι μονάχα εμένα έχουν βάλει στο μάτι.

- Δεν ξέρω, έχω δώσει πάγια εντολή στην τράπεζα να τους πληρώνει.
- Α. Και δεν ξέρετε τι υπόλοιπο ο λογαριασμός σας;
- Οχι, δεν θυμάμαι τι υπόλοιπο έχει, αλλά σίγουρα έχει αρκετά €.
- Α. Για ελέγξτε το αύριο και θα σας ξανατηλεφωνήσουμε.
- Δε μου λέτε.. θέλω να κάνω διακοπή, να μην έχω πια παρτίδες με την εταιρεία σας.. πού μπορώ να απευθυνθώ;
- (....) ..στο τάδε νούμερο.. αλλά, γιατί; Γιατί να διακόψετε;
- Επειδή δεν το βρίσκω καθόλου κομψό -τουλάχιστον- να με ενοχλείτε κάθε μήνα. Δεν μου αρέσει να με ενοχλείτε και πείτε το και στον αρμόδιο της εταιρείας σας ότι κάνει πολύ κακή εντύπωση να καταζητείτε τους πελάτες σας, λες και είναι εγκληματίες.
- Ναι, θα το πω.. ότι έχετε παράπονα.. Κάποιο από τα καταστήματα που έχουμε ορίσει να γίνονται οι πληρωμές δεν σας βολεύει;
- Οχι, με βολεύει ο τρόπος που αναφέρεται στο συμβόλαιο που υπέγραψα, να τα πληρώνει η τράπεζα. Δε θέλω επιπλέον πονοκεφάλους.
- Α, εντάξει.
- Χαίρεται, κι ευχαριστώ.

Γιατί ευχαρίστησα κι από πάνω; Που μου έκοψε τη μεσημεριάτικη σιέστα μου; Σιγά που θα του έλεγα και τα προσωπικά μου, αν έχω γρίπη με πυρετό ή αν έχω κοιμηθεί καθόλου τη νύχτα.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2006

Ντρέπομαι..

..γιατί δέχομαι οδηγίες
..γιατί ανήκω εις την Δύσιν
..γιατί ο πολιτισμός μου έγινε δήθεν
..γιατί είμαι δειλός και κόλακας
..γιατί κρύβομαι πίσω από το φόβο


Είμαι ένας σκοτεινός άνθρωπος εγώ, ο σύγχρονος ευρωπαίος. Κρύβομαι στη σκιά, εξυπηρετώ ξένα συμφέροντα, προδίδω και εξαπατώ τους συμπολίτες μου, ανοίγω μέτωπα σύγκρουσης μέσα και έξω από τα εδάφη μου, είμαι κατάπτυστος και ανίκανος, είμαι δουλοπρεπής και έχω ανάγει τα ελαττώματα αυτά σε προτερήματα. Αν βουλιάξει η Ενωμένη Ευρώπη, εγώ θα πλύνω τα χέρια μου και θα ζητήσω συγγνώμη -με την πρώτη ευκαιρία.
Καταναλωτής και καλοπερασάκιας, νταβατζής και ιεροκήρυκας, ένας αχταρμάς.

SORRY...

Αρκετά με τις συγγνώμες και τις ήπιες εκφράσεις. Ας μη διαφεύγει ο τόπος προορισμού τους. Αρκετά έχουμε μπερδευτεί ως Ε.Ε.
Μεταξύ ανατολής και δύσης... μήπως να μετακομίζαμε στη Ν. Αμερική;
Spi_Der.. περιμένω δράση! :-)

Σκοτώσαμε τη μάνα, το παιδί, τον πατέρα σου, βασανίσαμε και διαφθείραμε τα αδέρφια σου, κάναμε μπάχαλο τη χώρα σου, κατακλέψαμε το έχειν σου, και τώρα ήρθε η ώρα να ζητήσουμε συγγνώμη για να καθαρίσουμε.

SORRY λοιπόν, όχι για όλα τα προηγούμενα, αλλά για το τελευταίο κατόρθωμά μας, το διασυρμό της θρησκείας σου. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το εννοήσουμε καλύτερα, μια και είμαστε κι εμείς βαθειά θρησκευόμενα άτομα και ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες του Θεού μας.

Η Διαθήκη μου

Αυτές τις μέρες σχεδιάζω τη Διαθήκη μου. Είναι καιρός να τη συντάξω πλέον και επισήμως. Μια παράγραφος θα αφορά την ενημέρωση των διαδικτυακών τόπων όπου συχνάζω περί του θανάτου μου, μερικές μέρες αφού συμβεί, να μην επιβαρύνω άγνωστους ανθρώπους με κηδείες και τα συμπαρομαρτούντα.
Τα σχετικά ID και passwords τα έχω σε ένα μικρούτσικο τεφτέρι, το οποίο θα επισυνάψω στο επίσημο έγγραφο.

Οπως ζούμε, έτσι πρέπει και να πεθαίνουμε.
Με τη γνώση της θνητότητάς μας.

Μεταξύ μας, δεν υπολογίζω να γίνει σύντομα αυτό, αλλά... ποτέ δεν ξέρεις... ;-)
..σκέφτομαι μάλιστα να συντάξω ένα εξαιρετικά χιουμοριστικό τελευταίο μεταθανάτιο ποστ.. να γελάσει κάθε πικραμμένος.. πλάκα δε θά 'χει;

Κυριακή, Φεβρουαρίου 05, 2006

μια αμοιβάδα στο μικροσκόπιο

Τί μου συμβαίνει; Απ' τη μια σκυλοβαριέμαι... από την άλλη αμφισβητώ.. κι από την άλλη φοβάμαι..

Παρατηρώ κάποιες συμπτώσεις, που δεν δείχνουν καθόλου για συμπτώσεις..
Από την άλλη.. καλύτερα να παρατηρώ παρά να με παρατηρούν..
..αλλά και τι να κερδίσει κανείς παρατηρώντας μια τιποτένια αμοιβάδα στο δίχτυ του σύμπαντος;
Ποιος μπορεί να διατυπώσει με βεβαιότητα τα συναισθήματα μιας αμοιβάδας στο μικροσκόπιο;
Αυτά ακριβώς με προβληματίζουν:
Εχουν οι αμοιβάδες συναισθήματα;
Βαριούνται που ζουν;
Αμφισβητούν τον κόσμο τους;
Φοβούνται το μικροσκόπιο;
Αυνανίζονται; (διανοητικά ή με αυθεντικότητα)
..στο τελευταίο ερώτημα περιμένω απάντηση από τον κ. Ασκητή (όνομα και μη χωριό!) ή τη Θέα του σεχ που ενέσκηψε ως διαφωτιστική καταιγίδα, να σπάσει λίγο τη μονοτονία των βονταφονιστών.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 04, 2006

τα λεφτά μας πίσω!

Πόσα πληρώσαμε για την ασφάλεια των Ολυμπιακών αγώνων;
Τι εγγύηση είχαμε από τους ασφαλιστές;

..τώρα που αποδείχτηκε "μάπα το καρπούζι" που λένε, τι θα γίνει; Θα κινήσουμε καμιά διαδικασία να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω ή θα σιγάσουμε..;..

ΚΡΕΙΤΤΟΝ ΤΟ ΣΙΓΑΝ ΤΟΥ ΛΑΛΕΙΝ λέγανε οι αρχαίοι, αλλά στην περίπτωση δεν κολλάει το ρητό.

Μπορούμε να εκβιάσουμε κιόλας, ως σύμβουλοι (τρομάρα μας!) των κινέζων που είμαστε περί των μέτρων -και των μέσων- ασφαλείας.

(εδώ ένα παντελόνι βγαίνει μαϊμού και διεκδικείς τα λεφτά σου, εκτός αν είναι ήδη χεσμένο)

Error We apologize for the inconvenience...

Τι σημαίνει αυτό; Από χτες βράδυ προσπαθώ να στείλω κάποιες εικόνες στο PICTURES 3000 και βλέπω αυτό το μήνυμα:

Error
«We apologize for the inconvenience, but we are unable to process your request at this time. Our engineers have been notified of this problem and will work to resolve it.»

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 02, 2006

Μαίνεται πόλεμος!!!

Πόλεμος αφανής μεταξύ εταιρειών κινητής & σταθερής τηλεφωνίας, με καρυκεύματα πολιτικής χαλάρωσης, τρομολαγνικής κραιπάλης, και άλλα λιγότερο ή περισσότερο καφτερά.
Ο κ. Καρατζαφέρης προβάλλεται ως θεματοφύλαξ του επικοινωνιακού απορρήτου: «Η υπόθεση είναι εξόχως σοβαρή!»
Ο πλέον αρμόδιος, ο πρόεδρος της Αρχής Προστασίας των τηλεπικοινωνιακών δικαιωμάτων του πολίτη, ο κ. Λαμπρινόπουλος, μαθαίνει από τα δημοσιεύματα εφημερίδων τι συμβαίνει εδώ και κάτι χρόνια.
Επι ένα χρόνο υπέκλεπταν.
Επι ένα χρόνο (μετά την ανακάλυψη των υποκλοπών) προσπαθούσαν οι Αρχές υπό τον κ. Βουλγαράκη να συγκαλύψουν το γεγονός και να ανακαλύψουν το δράστη -χωρίς αποτέλεσμα. (σχόλιο δικό μου: σωστά. Τι είναι μια κυβέρνηση και μια χώρα μπροστά στα "αυτοκτονικά" σχέδια ενός 14χρονου; σε τα μας ρε μάγκες; σε τα μας;)
«Δεν ξέραμε πόσο σοβαρό ήταν» !!! (τα θαυμαστικά δικά μου)
Βαρβιτσιώτης: «Πρωτόγνωρο για τα ελληνικά χρονικά» (σχόλιο δικό μου: έχει δίκιο το παιδί, νέος είναι, αλλά γιατί δε ρώτησε το μπαμπά του πριν πετάξει την κοτσάνα;)
Η πλάκα είναι ότι ψηφίσαμε πριν λίγους μήνες στην ΕΕ ΥΠΕΡ της παρακολούθησης!
Χρυσοχοΐδης: «Στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, δεν πρέπει να γκρεμίσουμε όλα» (σχόλιο δικό μου: αν είσασταν κυβέρνηση, άραγε τι θα λέγατε;)

Ολοι συμφωνούν στο ότι Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΗ
(σχόλιο δικό μου: Πάλι καλά. Μας αποπλάνησαν και πρέπει να επανορθώσουν, για τούτο πρέπει να τους βρούμε.. όχι για τίποτ' άλλο..)

τολμώ να εκφράσω μια δειλή απορία: Μήπως η αναθεώρηση του Συντάγματος θα περιλάβει και ανάλογη διαμόρφωση του άρθρου για το απόρρητο των επικοινωνιών;
(πολύ δειλά το εκφράζω, έτσι;)

..και.. συνεχίζω να παρακολουθώ με ενδιαφέρον το ΧΑΑ.. ιδίως τις μετοχές των εταιρειών τηλεφωνίας.. σταθερής και κινητής..

Α! δείρανε και τον Πολυζωγόπουλο και κάποιος αυτόπτης μίλησε για προβοκάτσια..
Α!Α! μάλλον ο ανασχηματισμός αναβάλλεται επ' αόριστον..
Α!Α!Α! οι αυξήσεις πάνε για γαργάρα..

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! τι στο καλό το άνοιξα το κουτί σήμερα; ε;

Βαλεντίνο αγάπη μου, μια φορά το χρόνο

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 01, 2006

Η θυσία της Ιφιγένειας

Στην αρχαία εποχή η θυσία ήταν κάτι σύνηθες. Θυσίαζαν στους θεούς σφάγια ή και τα παιδιά τους ακόμα για να ευοδωθούν οι σκοποί τους, οπως ο Αγαμέμνονας θυσίασε την Ιφιγένεια για να αποπλεύσει ο ελληνικός στόλος, να πάνε οι Αχαιοί στην Τροία για να σφάξουν τα παιδιά των Τρώων.

Στο σχολείο μαθαίναμε -δεν ξέρω αν το διδάσκουν ακόμα με τον ίδιο τρόπο το συγκεκριμμένο κεφάλαιο- ότι η Ιφιγένεια ήταν μια περήφανη ελληνοπούλα που ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ θυσιάστηκε τελικά. Υπήρχε και το σχετικό θεατρικό, που παιζόταν σε σχολικές παραστάσεις. Το μάθημα, φυσικά, είχε σκοπό να διδάξει την αρχή της αφοσίωσης στην πατρίδα και στα ιδεώδη του έθνους, παρακάμπτοντας την οικογένεια ως αξία, ουσιαστικά εξυμνώντας τη βία.

Κατά κάποιο τρόπο, η Ιφιγένεια θυσιάστηκε μπροστά σε ολόκληρο το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, αν και ο Αισχύλος αφήνει ένα πέπλο ομίχλης να καλύπτει τη στιγμή της θυσίας και αντικαθιστά την Ιφιγένεια με ένα νεκρό ελάφι. Ούτε οι θεοί τελικά δεν άντεξαν στη βία του πατέρα απεναντι στο παιδί του -ασχέτως του σκοπού.

Σήμερα, οι νοσηρές φαντασιώσεις εφήβων, οι οποίες ανέκαθεν βασανίζουν αυτή την ηλικία (έχω και προσωπικά παραδείγματα.. δεν ξέχασα ούτε στιγμή ότι υπήρξα και παιδί και έφηβη) επεκτείνονται και στο χώρο του διαδικτύου. Στην εποχή μου, ήταν της μόδας οι απόπειρες αυτοκτονίας μαθητών και (κυρίως) μαθητριών του γυμνασίου, μερικές πετύχαιναν κιόλας. Οι εφημερίδες της εποχής έβριθαν από παρόμοια περιστατικά, ιδίως σε περιόδους εξετάσεων.

Τότε, υπήρχε το παρακράτος και οι φάκελλοι, αλλά κυνηγούσαν άλλους και όχι τους υποψήφιους αυτόχειρες, διαφορετικά θα τη γλίτωναν μερικοί ποιητές -τουλάχιστον.

Σήμερα, είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι;

Πολύ αμφιβάλλω γι αυτό. Αν ήταν έτσι, θα αντιδρούσαμε απέναντι στα τόσα φρικαλέα που συμβαίνουν στον πλανήτη μας. Μήπως η ακαριαία αντίδραση της αρμόδιας Υπηρεσίας έγινε ως άλλοθι για τα πολλά άλλα που συμβαίνουν; Μήπως είναι προπέτασμα καπνού για άλλα αναμενόμενα να συμβούν;

Το παιδί σώθηκε, αναμφίβολα, από το θάνατο. Αυτό είναι το μόνο θετικό.

Το γιατί ένα παιδί, την ώρα που βρίσκεται στο μεταίχμιο της ενηλικίωσης, επιθυμεί το θάνατο δεν έχει εξεταστεί ακόμα επαρκώς. Σε αυτό το "γιατί" έχω μια εξήγηση:

Ο κόσμος των ενηλίκων τρομάζει. Είναι τρομακτικός.. και σήμερα ίσως τρομάζει περισσότερο από ποτέ άλλοτε.



Το άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ΕΔΩ:
ΚΥΒΕΡΝΟΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ

__________________________
ΣΗΜ. όπως βλέπετε, δεν παραθέτω ομαδικές θυσίες ανηλίκων σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου, ούτε πράξεις βίας γενικώς. Μένω στην ελληνική, τη δική μας πραγματικότητα.