3ος Γαλαξίας στο βάθος

Το αστέρι όπου κατοικώ είναι κόκκινο και υγρό. Κολυμπώ σε ένα υγρό παχύρρευστο πλανήτη, που βρίσκεται στον Τρίτο Γαλαξία στο βάθος. Εδώ γεννήθηκα, εδώ θα σβήσω κάποτε -ίσως. Ούτε θυμάμαι πότε ακριβώς γεννήθηκα. Μπορεί πριν το Μεγάλο Μπαμ, μπορεί και μετά. Ούτε είναι βέβαιο ότι θα σβήσω. Εδώ όμως γεννώ και θα συνεχίσω να γεννώ τις εικόνες μου. Χιλιάδες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, άπειρες εικόνες, που είναι όλες δικές μου. Μέσα μου βρίσκονται και, μετά τη γέννησή τους, πάλι εξακολουθούν να βρίσκονται μέσα μου. Είμαι φίσκα στις εικόνες. Μπορεί αυτές να με καταστρέψουν, να γεμίσω δηλαδή τόσο πολύ που να μη χωράνε άλλες εικόνες μέσα μου και να σκάσω. Να κάνω ένα Μεγάλο Μπαμ και να μετράει πλέον ο χρόνος πριν και μετά το δικό μου Μεγάλο Μπαμ. (π.ΜΜ. και μ.ΜΜ.) Αλλά και ο χρόνος δικός μου είναι, οπότε, άμα θέλω, τον καταργώ. Αφαιρώ την εικόνα του από μέσα μου και όλα γίνονται απαλά και ευωδιαστά. Μπορεί να παραμείνουν κατακόκκινα, αλλά μπορεί και να τους αλλάξω χρώμα. Ολα μπορώ να τα πετύχω, αφού γεννήθηκα σε αυτό τον τόπο. Μπορώ να αλλάξω και τη μορφή του τόπου, να μην είναι πλέον υγρός ή να σταματήσει να ρέει. Ισως όμως μπορέσω να αφαιρέσω εντελώς και την εικόνα του τόπου, να πάψει πια να υπάρχει τόπος και να βρεθώ στο Κενό. Οπότε, μπορώ ανέτως να αναιρέσω τη γέννηση των εικόνων μου, αλλά και τη δική μου γέννηση. Αρα, μπορώ να πάψω να υπάρχω ή να γίνω το ίδιο το Κενό. Μέχρι να ανασυρθεί εκ νέου η εικόνα μου από κάποιο νέο κάτοικο του κόκκινου πλανήτη, που μπορεί πλέον να μην έχει μάζα κόκκινη και ρευστή αλλά πολύχρωμη και στερεή. Ολα επιτρέπονται και όλα είναι δυνατό να συμβούν. Εκτός αν πάψουν να δημιουργούνται εικόνες, πράγμα που το βρίσκω απίθανο!