Οι κλίνες δεν είναι αγκαλιές

Ετσι ακριβώς. Λέμε «υπάρχουν τόσες κλίνες» για κακοποιημένα παιδιά, κακοποιημένες γυναίκες, για παραμελημένα βρέφη, «διατίθενται τόσες κλίνες» στην τάδε κλινική, στο δείνα νοσοκομείο, στην παιδοψυχιατρική μονάδα Αλφα, στη Βήτα εντατική.

Τι κρύβεται πίσω από τις κλίνες που υπάρχουν και διατίθενται, πόση ανεπάρκεια κλινών υπάρχει, πόσο προσωπικό απαιτείται για να καλύψει επείγουσες ανάγκες, πόσοι ειδικοί επιστήμονες λείπουν, ποιες και πόσες οικογένειες αιμορραγούν, τι συμβαίνει τελικά πίσω από αυτό τον ψυχρό όρο «κλίνες» δεν αποκαλύπτεται από κανέναν.

Τι να κάνει μια «κλίνη» π.χ. σε ένα παιδάκι που τόχουν ζεματίσει οι γονείς του με βραστό νερό ή του έχωσαν ένα ψαλίδι στην πλάτη; Θα το έκαναν αυτό οι γονείς, αν υπήρχε η ανάλογη κοινωνική φροντίδα στήριξης για την οικογένεια;

Κάθε τόσο μαθαίνουμε ότι όλο και κάποιο νήπιο ή βρέφος έχει κακοποιηθεί από τους γονείς του και δεν μπορώ να φανταστώ ότι έχουν χαλάσει οι γονείς και πως η κοινωνία μας αρχίζει να μισεί τα παιδιά της. Μπορώ όμως να υποθέσω ποιες συνθήκες άθλιας διαβίωσης οδήγησαν τους άμοιρους γονείς σε θλιβερές συμπεριφορές.

Μέσα στην ανεργία, στην απελπισία, στις ουσίες (συχνά) βρίσκονται πελαγωμένοι νέοι άνθρωποι που αποφάσισαν κάποια στιγμή να ενώσουν τις ζωές τους και να δημιουργήσουν οικογένεια, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο. Ονειρα; Ναι, όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο.

Η ακύρωση του ονείρου οδηγεί σε κατάσταση παράνοιας, έστω στιγμιαίας. Δεν δικαιολογώ τις αποτρόπαιες πράξεις εναντίον ανθρώπων αδύναμων, όπως είναι τα παιδιά και οι γυναίκες, μονάχα υποστηρίζω ότι ΑΝ ΕΙΧΕ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ να στηρίξουν αντί να χαντακώσουν περισσότερο τα αδύναμα μέλη, όσους δυστυχούν δηλαδή, σίγουρα εκείνοι δεν θα έφταναν στα άκρα.

Εμαθα ότι μόνο στην Αθήνα υπάρχει Κέντρο Υγείας Βρεφών.

Εμαθα ότι μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη υπάρχουν Παιδοψυχιατρικές Υπηρεσίες.

Εμαθα ότι οι Υποστηρικτικές Υπηρεσίες των Εισαγγελιών Ανηλίκων είναι ανεπαρκείς σε ειδικευμένο προσωπικό.

Εμαθα ότι δεν επαρκούν οι Κοινωνικοί Λειτουργοί, οι Ψυχολόγοι και οι Παιδοψυχολόγοι, όταν δεν είναι ανύπαρκτοι.

Με δυο λόγια, δεν υπάρχουν ή δεν επαρκούν να καλύψουν, όχι όλη την επικράτεια αλλά και τις δυο μεγαλύτερες πόλεις μας, εκείνοι οι ειδικοί επιστήμονες που θα κάνουν μια σωστή εκτίμηση για την κατάσταση μιας οικογένειας ώστε να της δοθεί η ανάλογη βοήθεια.

Καλύτερα ένα παιδί με τους γονείς του, που όταν βοηθηθούν δεν θα είναι «κακοί» όπως βιαζόμαστε να τους χαρακτηρίσουμε, παρά ένα παιδί σε ίδρυμα χωρίς γονείς.

ΝΑΙ, ΣΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

ΟΙ ΚΛΙΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΛΙΕΣ, δεν μπορούν να προσφέρουν αγάπη, ζεστασιά και στοργή στην παιδική ψυχή, στην ψυχή μιας γυναίκας που κακοποιείται.

Ολοι πληρώνουμε φόρους. Γιατί τους πληρώνουμε; Για δρόμους, έργα βιτρίνας, αεροδρόμια; Ναι, ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.

ΠΡΟΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ κατά τη γνώμη μου. Διαφορετικα, είναι σα να στολίζουμε χρυσαφικά ένα σκέλεθρο.