Χτες το βράδυ, συζητώντας με νέους γύρω στα 19, έλαβα την εξήγηση ότι οι καθηγητές "κόβουν" ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών του Μαθηματικού Ιωαννίνων, για να μην επιβαρύνουν το δείκτη της ανεργίας. Πόσο παράλογο! Αλλά, δεν είναι εξίσου παράλογο να απορρίπτονται σε ποσοστό πάνω από 80% οι φοιτητές..???.. (απορία εκφράζω)
Κυκλοφορώντας στη blogόσφαιρα, ανακάλυψα σήμερα μέσω του monitor ένα blog όχι μονάχα ενδιαφέρον αλλά και χρήσιμο, το Ψυχογνωσία, όπου με το άρθρο Αυτοκτονικές τάσεις στην εφηβεία θίγει ένα καίριο πρόβλημα.
Θυμόμαστε όλοι οι ενήλικες, πιστεύω, ότι περάσαμε απο αυτή τη δύσκολη φάση στην εφηβεία μας. Πόσο οδυνηρό ήταν το να "μη μας νοιώθουν" οι μεγάλοι.. να "μη καταλαβαίνει κανείς" τα προβλήματά μας, να μη μπορούμε να μοιραστούμε τις ανησυχίες μας, πόσο απελπισμένοι νοιώθαμε σε περίπτωση κάποιας αποτυχίας στις εξετάσεις...
Αντιγράφω μια παράγραφο του πολύ καλού (γνώμη μου) άρθρου:
_______________________________________
Οι αυτοκτονικές τάσεις, εκτός από καταθλιπτικό σύμπτωμα, αποτελούν πολύ συχνά στην ηλικία αυτή κραυγή βοήθειας. Οι έρευνες δείχνουν πως η μεγάλη αύξηση αυτοκτονιών που παρατηρείται στους εφήβους κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες οφείλεται στην αποξένωση, στην κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών, στο αυξανόμενο άγχος και ανταγωνισμό στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας, στη συχνότερη κακομεταχείρηση των παιδιών και την έκθεσή τους στη βία.
_______________________________________
η έμφαση στον "ανταγωνισμό στην εκπαίδευση" δική μου.
ΕΠΕΙΔΗ μας είπαν κάτι για αριστούχους, παραθέτω ερώτημα φοιτητή:
«Με την ανταμοιβή θα γίνουμε αριστούχοι;»
2 σχόλια:
Ε, ναι! Πώς δίνουμε στο σκυλάκι ένα μπισκοτάκι όταν κάνει κάποιο ανδραγάθημα; Έτσι.
Ναι, όπως δίνουμε ζαχαρίτσα στ' αλογάκια του ιππόδρομου, ε;
:-)
..το πείραμα του Παβλόφ έχει πολλές εφαρμογές..
Δημοσίευση σχολίου