Αυξάνονται και πληθύνονται οι εισερχόμενοι στη blogόσφαιρα. Μπαίνουμε με τη θέλησή μας στο φάκελό μας, φακελωνόμαστε εν γνώσει μας. Σαν τα ποντίκια που ακολουθούν το τυρί για να κλειστούν στη φάκα. Είναι παγίδα ο κόσμος των blogs..?..
Πόσο είναι στο χέρι μας να υπάρχουμε χωρίς τις άνωθεν παροχές; Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τα ανάλογα μηχανήματα, τι είμαστε; Υπάρχουμε χάρη στη μανία της πληροφορίας, χάρη στη διαφήμιση, ως εν δυνάμει καταναλωτές κυρίως. Διαφορετικά...
Διαφορετικά, ΤΙ..?..
8 σχόλια:
Υπάρχουμε και συνυπάρχουμε θεία χάριτι, θα απαντούσε ένας θρησκευάμενος.
Πάντως αυτό το υπάρχουμε προϋποθέτει μιαν αρχή πάνω από τα υπάρχοντα.
Στον Πλούταρχο, στο «περί του ει του εν Δελφοίς», μία από τις εξηγήσεις που δίδεται στην γριφώθη αυτή επιγραφή του αετώματος του ναού του Phοίβου, είναι και η εξής:
Απευθύνται στον θεό και του δηλώνει ομολογία πίστης. ΕΙ = είσαι.
Ο θεός δεν υπάρχει, αλλά είναι. Οι θνητοί υπάρχουν υπό της αρχής του άναρχου θεού.
Οι χριστιανοί προχώρησαν ακόμα παραπέρα, βάζοντας τον Θεό να δηλώνει «εγώ ειμί ο ων και ο ην και ο ερχόμενος», ενώ ευλογούν τον «θεόν τον άναρχον, τον συνάναρχον υιόν και το θείον πνεύμα».
Τώρα, αν θέλουμε να λησμονήσουμε τις θρησκείες και να αποφορτίσουμε την λέξη από το αρχαίο της νόημα, θα έλεγα πως δεν μπορούμε να υπάρχουμε αυτεξούσιοι. Ως όντα πολιτικά, ήτοι πρωτίστως κοινωνικά, μπορούμε μόνο να συνυπάρχουμε ως συνάνθρωποι, συμπολίτες, συμμέτοχοι, συν boggers!
Έχουμε την ανάγκη των άλλων. Έχουμε την ανάγκη του φαίνεσθαι και της αποδοχής, εκτός από το είναι.
Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος.
Δεν είναι τα αντικείμενα και οι δραστηριότητες, αλλά οι συνάνθρωποι που μας κάνουν να υπάρχουμε.
Δεν το είχα σκεφτεί έτσι...ως παγίδα. Όντως όμως, με τα blogs απαλλάσσουμε τους ενδιαφερόμενους από χρονοβόρα και κοπιαστική έρευνα. Όλα στο πιάτο. Είμαι αυτή, αυτός είναι ο χαρακτήρας, τα ενδιαφέροντα μου, η ψυχολογία μου. Είμαι μία εν δυνάμει καταναλώτρια/ψηφοφόρος/συγγραφέας/
πολιτικός/διαφημίστρια/hacker/
αυτόχειρας/δολοφόνος...και πάει λέγοντας. Κι όχι μόνο απλώνουμε κόκκινα χαλιά, αλλά φοράμε πάντα τα καλά μας, για να υποδεχθούμε τους περαστικούς και μάλιστα εθιζόμαστε σ'αυτή τη συνήθεια. Μάλλον πρέπει εμείς οι ίδιοι να ορίσουμε μέτρα αυτοπροστασίας...
Sorry, πιάστηκα απ'το "φακέλωμα" και παρασύρθηκα :)
Καλησπέρα & από μένα! Αυτό που γράφεις έχει να κάνει και με την ηλεκτρονική μας ταυτότητα. Δηλώνουμε τα στοιχεία μας στους καταλόγους, άρα υπάρχουμε στις κοινότητες του Διαδυκτίου. (Μια απλούστευση ενός σκεπτικού με πολλές παραμέτρους όμως...) Μ.
Καλησπέρα Μαρίνα! Μόλις μπορεσεις δες το βλογ μου σε παρακαλώ. Η πρώτη μου αγάπη λεγόταν Μαρίνα (τι πρωτότυπο) και την ζωγράφιζα κάπως έτσι... (λες να με εντοπίσουν από αυτά τα προσωπικά δεδομ΄'ενα;;;;;)
Σ;))))
Οταν και εάν ποτέ τα βγάλουμε όλα στη φόρα, τότε ακριβώς θα προκύψει το μέγα λάθος. Αδυνατώ να προβλέψω το μέλλον, μπορώ όμως να το βλέπω αισιόδοξο, αφού όλοι θα παρακολουθούν όλους. Φυσικά τα κέντρα εξουσίας θα παραμείνουν ανέγγιχτα, όμως μέσα στο πλήθος πολλοί θα κρύβονται άνετα.
πριν το μπλογκ ο εαυτός μου και καναδυό φίλοι, μετά το μπλογκ πάλι εγώ κι αυτοί... τώρα εγώ, αυτοί, κι εσείς, κι οι "άλλοι"! εν γνώσει των συνεπειών...
Δημοσίευση σχολίου