Γρηγόρης: ένας παιδικός έρωτας απο την Αφρική

Οταν ήρθε ο Γρηγόρης από την Αφρική να επισκεφτεί τους συγγενείς εδώ, στην Ελλάδα, πήγαινα στην Ε' Δημοτικού. Εκείνος με περνούσε ένα χρόνο. Ηταν χειμώνας και είχε χιονίσει, στον κήπο μας το είχε στρώσει κι από τα κλωνάρια της αμυγδαλιάς κρεμόντουσαν παγωμένα κρύσταλλα. Ο Γρηγόρης έβλεπε χιόνι για πρώτη φορά στη ζωή του και ήταν ενθουσιασμένος. Κουκουλωθήκαμε γερά και βγήκαμε να το θαυμάσουμε από κοντά.

Εκεί, κάτω από την αμυγδαλιά, μασουλώντας παγωμένα κρύσταλλα σα νά 'ταν γλυφιζούρια, μου εξομολογήθηκε πόσο με αγάπησε με την πρώτη ματιά και προσπαθούσε να με βάλει να του ορκιστώ ότι θα τον παντρευτώ όταν μεγαλώσω. Η εξομολόγησή του με κολάκεψε ασφαλώς, άσε που ο Γρηγόρης ήταν ένα όμορφο αγόρι με μακρύ πρόσωπο, με απαλό και κάτασπρο δέρμα και όμορφα στοχαστικά μάτια με βλέμμα μελαγχολικό. Κάπως σαν τον Τζέημς Στιούαρτ σε μικρή ηλικία έμοιαζε, με δυο λόγια ένας γόης. Αν δεν υπήρχε ένα βασικό εμπόδιο, θα είχα αφήσει τον εαυτό μου να τον ερωτευτεί.

Το βασικό εμπόδιο ήταν πως είμασταν ξαδέρφια εξ αγχιστείας. Δεν καταλάβαινα τότε ποια διαφορά υπάρχει, ήμουν κολλημένη στο βαθμό συγγενείας και ήξερα ότι τα ξαδέρφια δεν παντρεύονται μεταξύ τους. Μου εξηγούσε ότι τα "εξ αγχιστείας" ξαδέρφια εξαιρούνται, αλλά δεν τολμούσα να ορκιστώ κάτι που μπορεί να μου απέκλειε δια βίου την περίπτωση να παντρευτώ. Ετσι, δεν ορκίστηκα.

Μάθαινα αραιά και που νέα του, για τα ταξίδια του, για τις σπουδές του, πράγματα που δε συγκράτησε η μνήμη μου. Οταν ερχόταν κάποιος συγγενής από Κέηπ Τάουν ή από Ροδεσία ρωτούσα για το Γρηγόρη, αλλά κανείς ποτέ δεν μου είπε ότι εκείνος εξακολουθούσε να με σκέφτεται, ποτέ δεν έλαβα γράμμα ή μήνυμά του. Πριν από αρκετά χρόνια είχα στείλει σε μια ιστοσελίδα κάποιου συλλόγου ελλήνων της Ν. Αφρικής ένα ερώτημα στο βρόντο, αν γνωρίζει κάποιος έναν άνθρωπο με ελληνική καταγωγή με αυτό το όνομα, αλλά απάντηση δεν έλαβα. Φαντάζομαι να είναι καλά, να έχει γίνει παπούς και να θυμάται τα παγωμένα κρύσταλλα που τρώγαμε κάποτε μαζί.


____________________
ΣΗΜ. Αυτή την ιστορία τη θυμήθηκα επειδή γνώρισα πρόσφατα ένα νέο σοβαρό άντρα, κάποιον Γρηγόρη με όμορφο πρόσωπο, με απαλό λευκό δέρμα και όμορφα στοχαστικά μάτια με βλέμμα μελαγχολικό. Αραγε όλοι οι Γρηγόρηδες μοιάζουν;