Παρασκευή, Ιουνίου 23, 2006

Η δικαίωση του κάγκουρα




Οταν μια διασημότητα καταξιώνεται, περνά αυτομάτως στο περιθώριο, μπαγιατεύει. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον καταξιωμένο καλλιτέχνη. Ολα όσα είχε να πει, τα τράβηξαν με το τσιγγέλι των ερωτήσεων οι δημοσιογράφοι όταν ήταν διάσημος -όταν τον έκαναν διάσημο. Μετά τη διασημότητα, έρχεται η καταξίωση και η ανάπαυση πάνω στις δάφνες. Δύσκολο το κράτημα στο πρώτο πλάνο του ενδιαφέροντος του κοινού -Νού. Για τούτο ο ταλαίπωρος ψάχνει -ο ίδιος αλλά και ο τυχόν προαγωγός (μάνατζερ)- να βρει διάφορα τρικάκια ώστε να κρατιέται διαρκώς στην επικαιρότητα. Σαν λεμόνι που, ενώ έχει στιφτεί χιλιάδες φορές, επιμένει να το στίψει λίγο ακόμα ο λεμονοστίφτης των ΜΜΕ, διαβεβαιώνει ότι υπάρχει λίγο ζουμάκι ακόμα μέσα του και είναι κρίμα να χαθεί.

Ποιος επιμένει να γίνει διάσημος έστω για τα πέντε δέκα λεπτά της ώρας που (κατά Αντυ Γουόρχολ) τού αναλογούν; Ο κάγκουρας ίσως...

2 σχόλια:

YO!Reeka's είπε...

Κάγκουρα, πάντως, λένε στη Μακεδονία τους τύπους που έρχονται από τα χωριά (βλ. κάμπος) και πάνε ανά δυάδες ή τριάδες στα μπαρ, είναι ντυμένοι παράξενα και κάθονται με ένα ποτό στο χέριο και παρατηρούν τους λοιπούς θαμώνες, ιδίως τις γυναίκες, ελπίζοντας ότι θα γίνει κάποιο θαύμα.
:)

Ecumene είπε...

Kai giati den anoigei blok?.....
..........