Ενα σενάριο με προεκτάσεις

τίτλος: παρακολουθώντας βήμα βήμα ένα αποτρόπαιο γεγονός
τόπος: Βέροια (ή άλλη επαρχιακή πόλη)
χρόνος: μια νύχτα Φλεβάρη
παίζουν: 6 μικρά παιδιά από 10 μέχρι 14 χρονών και κάποιος/οι μεγάλος/οι

Τα 5 παιδιά (2 ελληνάκια, 1 αλβανάκι, 1 βορειοηπειρωτάκι, 1 ρουμανάκι) κυνηγούν 1 γεωργιανάκι. Μόλις έχουν παίξει μπάσκετ και το γεωργιανάκι πηγαίνει στο μάθημα ζωγραφικής.

Το γεωργιανάκι φοβάται επειδή τα 5 παιδιά το πλακώνουν συχνά στο ξύλο και τρέχει να ξεφύγει καθώς διαπιστώνει να έχουν ξανά άγριες προθέσεις.

Τα παιδιά οσμίζονται (όπως τα σκυλιά) τη μυρωδιά του φόβου του και το κυνηγούν.

Περίπτωση Α': Το γεωγιανάκι σκοντάφτει, πέφτει και χτυπάει άσχημα.

Περίπτωση Β': Το γεωγιανάκι κατευθύνεται προς ένα ερειπωμένο σπίτι να κρυφτεί από τους διώκτες του, αλλά το προλαβαίνουν και του ρίχνουν ένα γερό ξύλο που το αφήνουν αναίσθητο.

Περίπτωση Γ': Το γεωγιανάκι τρώει μια πέτρα (από αυτές που του ρίχνουν οι "φίλοι" του) στο κεφάλι και πέφτει κάτω.

Περίπτωση Δ': Το γεωγιανάκι φτάνει στο ερειπωμένο σπίτι, κρύβεται, αλλά το βρίσκουν και το κλειδώνουν σε ένα δωμάτιο, όπου υφίσταται βασανιστήρια.


Ερωτήματα για όλες τις περιπτώσεις:

1. Γιατί τα παιδιά δεν κάλεσαν βοήθεια όταν είδαν το γεωργιανάκι αναίσθητο;

2. Μήπως κάλεσαν βοήθεια, αλλά όχι τη "σωστή"; Δηλαδή, μήπως κάλεσαν κάποιον (γονιό ή συγγενή τους) ο οποίος ανέλαβε δράση στο να σύρει το γεωργιανάκι στο ερειπωμενο σπίτι και να το θάψει;

3. Το γεωργιανάκι ήταν νεκρό ή ζωντανό μετά το πέσιμο, ή τον ξυλοδαρμό, ή τον λιθοβολισμό, ή τα βασανιστήρια;

4. Μήπως ο "μεγάλος" που προσέτρεξε για βοήθεια γνώριζε ήδη ότι το ερειπωμένο σπίτι θα κατεδαφιζόταν;

5. Μήπως είχε κάποια σχέση με τον χειριστή του σκαπτικού μηχανήματος που μετέφερε τα μπάζα και μετέφερε το πτώμα πριν τη θεμελίωση της νέας οικοδομής;

6. Μήπως το πτώμα τσιμενταρίστηκε στα θεμέλια; (όπως στην περίπτωση του μηχανολόγου που τσιμεντάρησε σε θεμέλιο πολυκατοικίας το πτώμα του γιού του)


Γενικές απορίες:

1. Η μάνα του σκοτωμένου παιδιού πώς αντιμετωπιζόταν από τον κόσμο της πόλης; Γιατί φοβόταν να επιμείνει, να ξαναπάει στον κ. δ/ντή του σχολείου για να ξαναπαραπονεθεί που απειλούσαν και δέρνανε το παιδί της;

2. Γιατί ο κ. δ/ντής του σχολείου αρνείται ότι τον είχαν επισκεφτεί η μάνα του παιδιού, αλλά και άλλοι γονείς, που εξέφραζαν παράπονα για την παραβατική συμπεριφορά ορισμένων παιδιών; Μήπως συμμεριζόταν τις απόψεις των παιδιών αυτών; Ακόμα χειρότερα, μήπως πυροδοτούσε τον υπερεθνικισμό τους; (η απορία ισχύει και για μερικούς δασκάλους που κάνουν τώρα το παγώνι)

3. Γιατί ο κ. πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων υποστηρίζει ότι όλα ήταν πολύ καλά και υπό έλεγχο; Γιατί νομίζει πως μας ενδιαφέρει αν ο ίδιος είναι ευϋπόληπτος πολίτης εδώ και 35-40 χρόνια; Για τη θέση που κατέχει η υπευθυνότητα έχει σημασία και όχι η υπόληψή του.

4. Γιατί η έρευνα της αστυνομίας άργησε τόσο πολύ να γίνει στον τόπο του εγκλήματος και στράφηκε κυρίως προς το εξωτερικό; Τόση εμπιστοσύνη πια στην καθαρότητα των ελληνικών χεριών;

5. Γιατί ο αρμόδιος εισαγγελέας άφησε ελεύθερα τα παιδιά μετά την ομολογία τους;

6. Γιατί δεν τα εξέτασε ψυχολόγος;

7. Τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης (ή τάξεων) του Α' δημοτικού σχολείου Βέροιας δεν έχουν ανάγκη ψυχολόγου; Πώς λογαριάζει η πολιτεία να τα συνδράμει, να τα στηρίξει;

8. Γιατί δεν υπάρχει προστασία των παιδιών δραστών από την επέλαση των ΜΜΕ;

9. Ποιος ο ρόλος της κυβέρνησης; Τι μέτρα θα παρθούν; Οι αρμόδιοι υπουργοί (Δικαιοσύνης, Δημ. Τάξης, Εσωτερικών, Παιδείας) κοιμούνται;

10. Γιατί δεν αναλαμβάνει τελικά η TV την κυβέρνηση και όλες τις υπηρεσίες, μια και κάνει καλύτερα τη δουλειά της σε όλους τους τομείς;

11. Ολα αυτά τα καινούργια αγάλματα με αγωνιστές κουμπουροφόρους και σπαθάρχες που έχουν ανεγερθεί στις πλατείες των επαρχιακών πόλεων, και που είχα την ευκαιρία να θαυμάσω στο πρόσφατο ταξίδι μου στην ενδοχώρα, τι ρόλο παίζουν; Χάθηκαν οι μοντέρνοι καλλιτέχνες; Ετσι καλλιεργούμε την αγάπη για τις Τέχνες και την έφεση στη δημουργικότητα στα παιδιά μας;


_____________________
Παρατήρηση: Είδα ένα ντοκυμαντέρ όπου σε κάποιο τόπο της δυτικής Ελλάδας εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα της ΕΕ για παιδιά με παραβατική συμπεριφορά, όπου φιλοξενούνται παιδιά απο άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να βοηθηθούν στην επανένταξή τους στη κοινωνία και μου έκανε ευχάριστη εντύπωση. Τα δικά μας παιδιά γιατί τα παραμελούμε ως κοινωνία και ως κράτος;

(συνεχίζεται και προσθέστε ό,τι νομίζετε, δεν δηλώνω τόσο ευφάνταστη)