Ξυπνώ με τα μάτια κλεισμένα σφιχτά.
Η ουρά της μαϊμούς απλωμένη
στη γραμμή των τσινόρων
εμποδίζει το άνοιγμά τους
- Μάθε μα βλέπεις προς τα μέσα!
Ακούγεται μια υποχθόνια φωνή.
Σκύβω προς το υπόγειο,
ν' ακούσω καλύτερα,
αλλά η φωνή
όσο την πλησιάζω τόσο ξεμακραίνει
ώσπου χάνεται εντελώς.
Τα τσίνορα ορθώνονται σα λόγχες,
το φως κανονιοβολεί φώκιες
μεταξύ των κενών.
Οι φώκιες κρύβονται στις ίριδες
ξερνούν αστέρια,
η λεπτή γραμμή των τσινόρων υποχωρεί,
ανοίγεται προς τα μέσα,
βλέπω πολικές αρκούδες,
αλλά μαϊμού πουθενά.
Η ουρά της έγινε πύραυλος
Παλεύει με σαπουνόφουσκες
Πλησιάζοντας το φεγγάρι
1 σχόλιο:
Α! Πολύ πολύ ωραίο!
Να προβαίνεις περισσότερο σε αυτού του είδους τις καταχωρήσεις (παράκληση),
αγαπητή Ροδιά...
Δημοσίευση σχολίου