Το βιβλίο του Larry Cool εν όψει! "ΤΟΝ ΚΑΝΕΝΑ ΘΑ ΤΟΝ ΦΑΩ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ!"

Μετά το μυθιστόρημά του "Αστρικές Συνουσίες" που κυκλοφόρησε το 2000 από τίς εκδόσεις "Μοντέρνοι Καιροί" δεν είχε την τύχη που του άξιζε, δεδομένου ότι αφαιρέθηκε ένα ολόκληρο κεφάλαιο και η γλώσσα του κειμένου δεν αποδόθηκε ορθώς. Πριν από λίγο έμαθα μου ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει το νέο μυθιστόρημά του και ενημερώνω πάραυτα!

Καλή Επιτυχία Λάρρυ!:-)



Ιδού η ενημερωτική ειδοποίηση απο τον ίδιο το δημιουργό:


Με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνω ότι δύο φίλοι θα εκδώσουν τον Μάιο το μυθιστόρημά μου, με τίτλο:

ΤΟΝ ΚΑΝΕΝΑ ΘΑ ΤΟΝ ΦΑΩ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ!

Ούτιν εγώ πύματον έδομαι (Οδ.ι369)

Οι εκδοτικοί οίκοι,
MODERN TIMES - ΟΞΥ – ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ – ΠΑΤΑΚΗΣ – ΚΕΔΡΟΣ – ΑΓΡΑ – ΩΚΕΑΝΙΔΑ – ΠΟΛΙΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ – ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ – ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ – ΕΜΠΕΙΡΙΑ – SCRIPTA – ΨΥΧΟΓΙΟΣ – ΝΕΦΕΛΗ – ΛΙΒΑΝΗΣ – ΑΓΚΥΡΑ – ΕΣΤΙΑ – ΡΟΕΣ – ΚΟΧΛΙΑΣ – ΕΚΚΡΕΜΕΣ – ΑΠΟΠΕΙΡΑ – ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ – ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ – ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ – ΔΙΗΓΗΣΗ – ΜΙΝΩΑΣ – κ.α,
αρνήθηκαν να το εκδώσουν. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε κάποιος απ' αυτούς, «αξίζει να εκδοθεί, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να το εντάξουμε στο πρόγραμμά μας».

Το μυθιστόρημα, ΤΟΝ ΚΑΝΕΝΑ ΘΑ ΤΟΝ ΦΑΩ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ, είναι άγριο –και στη γλώσσα και στο περιεχόμενο. Δεν είναι κάποιο συμβατικό μυθιστόρημα που μπορουν να το βάλουν μέσα στη μηχανή του κιμά όπου σπρώχνουν την λογοτεχνία οι έμποροι του είδους για να βγάλουν χρήματα.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ο Larry ξυπνά ένα πρωί και δεν θυμάται τίποτε. Ούτε καν τ' όνομά του. Είναι κυριολεκτικά, ο Κανένας!
Περιπλανώμενος σε μια άγνωστη, ζοφερή μητρόπολη και προσπαθώντας να βρει ποιος είναι και τί τού συμβαίνει, ανακαλύπτει μια προηγμένη τεχνολογικά –αλλά και εξαθλιωμένη- κοινωνία η οποία αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή απειλή. Τα πράγματα και οι άνθρωποι χάνουν αιφνιδίως το βάρος τους και πετούν στο διάστημα. Για να μην διαλυθούν στο χάος κατασκευάζουν ένα απέραντο δίκτυο ασφαλείας που τους συγκρατεί καλύπτοντας ολόκληρο τον πλανήτη.

Ο Larry αναζητώντας ταυτότητα και νόημα μέσα σ' αυτόν τον παρανοϊκό κόσμο όπου κάθε ανθρώπινη αξία και βεβαιότητα συντρίβονται, παρασύρεται σ' έναν κυκεώνα από ιλαροτραγικές περιπέτειες με τρομοκράτες, επιθεωρητές ασφαλείας, εικονικά όντα, κλπ.
Στο τέλος, και καθώς η μητρόπολη διαλύεται, ανακαλύπτει πως ό,τι έζησε –δηλ. ο ζοφερός τεχνολογικός κόσμος και οι περιπέτειές του μέσα σ' αυτόν- ήταν ένας μύθος του ίδιου του τού μυαλού. Αφού λοιπόν όλα είναι μια διήγηση, ο Larry αναζητεί και βρίσκει την πρώτη εκείνη λέξη με την οποία θ' αρχίσει η ιστορία ενός άλλου –πιο φωτεινού αυτή τη φορά- κόσμου.

ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Κατά τας επομένας ώρας περιεπλανώμην ασκόπως υπό βροχής, ανέστιος, αποτεθαρρημένος, ρυπαρός τε και πεινών, σκοντάπτων ως προς τους πόδας παραπαίων ως προς τας φρένας. Οπίσω μου ο κύων εγρύλλιζεν ανήσυχος δεικνύων τους οδόντας του προς αοράτους εχθρούς. Δις ή τρις εστράφην, αλλ' ουδένα ιδών εξηκολούθησα την μοναχικήν μου πορείαν.
Αφνιδίως ησθάνθην να εγκαταλείπω το πεζοδρόμιον, να χάνω την επαφήν μετά του εδάφους, αιθεραβατών έκπληκτος, ανερχόμενος άφωνος, υψούμενος άνευ βάρους! Ο κύων υλάκτησεν αγρίως και πηδήξας εδάγκασεν τον αριστερόν μου πόδα εμπήξας τους κυνόδοντας του εντός του γαστροκνημίου μου με προφανή σκοπόν όπως σταματήση την ανοδικήν μου πορείαν.
Όντως! Το βάρος του ζώου εξισορροπούν την άνωσιν ανέκοψεν την ανύψωσιν εις τρόπον ώστε άνθρωπος και κύων ευρέθημεν ενάεροι έν περίπου μέτρον υπέρ της επιφανείας τού εδάφους παρασυρόμενοι οριζοντίως υπό του παγερού ανέμου προσκρούοντες επί προσόψεων και πινακίδων.

Ησθανόμην τους κοπτερούς κυνόδοντας να σχίζωσιν βραδέως κι οδυνηρώς την σάρκαν μου, εκβάλλων διάτορον κραυγήν πόνου, έως ότου ο δήκτης κύων απεχωρίσθη του ποδός μου πέσας επί του εδάφους, ενώ εγώ ηκολούθουν ανιούσαν τροχιάν, κινών σπασμωδικώς χείρας τε και πόδας.
Εναεριζόμενος, μεταρσιούμενος, την των στιγμών υστάτην, ενεπλάκην εν τω εκ σχοινίων πλέγματι, ακινητοποιηθείς εις μέγα ύψος ως παγιδευθέν έντομον εντός τεραστίου ιστού αράχνης. Έτρεμον εκ του ψύχους, έφριττον υπό του τρόμου!

Τότε ο υετός έπαυσεν επ' ολίγον, και εν τω ανοίγματι τ' ουρανού ενεφανίσθη ο αργυρούς δίσκος της σελήνης πλέων γαλήνιος κι ατάραχος εν μέσω τρικυμίας μελανών νεφών άτινα εφέροντο ταχέως υπό ισχυρών ανέμων. Καλυπτομένη υπό ομβροφόρων νεφελών και πάλιν εμφανιζομένη η μεγαλοπρεπής σελάνα, προσέδιδεν εις το εξωπραγματικόν Λονδίνον μεταλλικάς αποχρώσεις, ενώ αι άπειροι κρεμάμεναι εκ του ιστού σταγόνες εξέπεμπον gris argent και gris perle λάμψεις.
Μετέωρος, συνειλημμένος υπό της σαγήνης εντός τρομακτικής θαλάσσης, εκοίταζον εκστατικός τ' ανεξιχνίαστα σημεία των θεών, ενώ την ζοφεράν ποιητικότητα των στιγμών επέτεινον αι φθάνουσαι έως της πανσελήνου θρηνητικαί ουρανομήκεις ωρυγαί τού εις μέγα βάθος κάτωθεν ευρισκομένου κυνός.

Μ' εμπεπηγμένους όνυχας κι οδόντας εντός των βεβρεγμένων σχοινίων συνεκρατούμην έντρομος κι ασάλευτος πασχίζων ν' αντέξω και να μην αποκοιμηθώ. Τότε είδα διερχόμενον βραδέως προ της αργυράς πανσελήνου σκιάγραμμα –κ. σιλουέτα- τεραστίου αεροπλοίου τύπου τζέππελιν, γεγονός το οποίον απέδωσα εις πλαναισθησίαν λόγω εξαντλήσεως, και προβλέπων ότι αι δινάμεις μου θα μ' εγκατέλειπον οσονούπω, προσεδέθην δια λόγους ασφαλείας εις το πλέγμα δια του λαιμοδέτου και της ζώνης της περισκελίδος.
Βαθμιαίως το βάρος μου επανήλθεν και έρπων επί του ολίσθηρού πλέγματος ηύρον πρότονον σχοινίον τη βοηθεία του οποίου κατερριχήθην έως του εδάφους προσγειωθείς εις ερημικήν τοποθεσίαν. Συρθείς δε δια των τελευταίων μου δυνάμεων υποκάτω γεφύρας αρτηρίας οδού ελιποθύμησα μεταξύ εφθαρμένων επισώτρων και κατεστραμμένων αυτοκινήτων

(συνεχίζεται)