Ο,τι ξαφνιάζει ευχάριστα ή δυσάρεστα. Ο,τι δεν ξαφνιάζει καθόλου. Ο,τι έχω σκεφτεί ή χρειάζεται να το σημειώσω για να το ξανασκεφτώ. Ο,τι συμβαίνει γύρω ή μέσα ή πέρα. Πέρα βρέχει, μέσα βρέχει, έξω βρέχει και ήλιος πουθενά ή κάνω λάθος? Μπορεί, όλα είναι πιθανά.
Σάββατο, Απριλίου 22, 2006
πώς κρατιέται ξυπνητό το μυαλό
Αρχινά το λοιπόν ο χορός των λιπών οβελίας, κρασί, κοκορέτσι
δάκρυ, γέλιο, φυγή να μικραίνει η πληγή να μη μείνει αυγό στο κοτέτσι!
*** αερικό μου, γυμνάζω το νου για να παραμένει ευκίνητος! Επίσης ευχούλες:-)
*** padrazo, για μένα έχει πάψει να είναι γιορτή, άσε που δε θυμάμαι να σήμαινε κάτι -από πάντα. Ναι, μαζευόταν όλη η οικογένεια, κρατούσαμε τα έθιμα, ψήναμε, φορούσαμε τα καλά μας.. αλλά.. απλώς ένιωθα την υποχρέωση να συμβαδίζω με τους άλλους, να μη τους στενοχωρώ, να μη τους πάω κόντρα, να μη χαλώ χατήρια, να χαμογελάω χαζοχαρούμενα, να τσουγκρίζω, κλπ, κλπ.. χωρίς να νοιώθω ο,τιδήποτε διαφορετικό από ό,τι μια άλλη "κοινή" μέρα.. ίσα ίσα, μάλλον κάτι στενάχωρο ένοιωθα που ήμουν υποχρεωμένη να υποκρίνομαι.. επειδή "έτσι πρέπει".. Το σχόλιό μου αυτό θα μπορούσε να είναι ποστ, αλλά πιο καλά να μένει εδωδά κρυμμένο, μαζί με τα στιχάκια.. να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ τους!.. Καλά να περνάς!:-)
5 σχόλια:
Αρχινά το λοιπόν
μη δηλώσεις απών
στο μεγάλο τσιμπούσι, στη μάχη,
κι ας σε παν σηκωτό
το πρωί στο γιατρό
με πρησμένη κοιλιά και στομάχι.
Ρεφρέν 1:
Δώστε μου λίπη λοιπόν να στανιάρω
πιο δυνατός ν' αντικρύσω το Χάρο!
Ρεφρέν 2:
Δώσε μου λίπη, πολλά λιπαρά
πάρε τη λύπη και κάν'τη χαρά!
:-DD Να 'στε καλά να γραφετε χαρουμενα στιχακια
χαμογελα να δινετε σ' ολα τα συννεφακια :-)
Καλή Ανάσταση!
Γιορτή της απώλειας. Αυτό είναι για μένα το πάσχα.
*** αερικό μου, γυμνάζω το νου για να παραμένει ευκίνητος! Επίσης ευχούλες:-)
*** padrazo, για μένα έχει πάψει να είναι γιορτή, άσε που δε θυμάμαι να σήμαινε κάτι -από πάντα.
Ναι, μαζευόταν όλη η οικογένεια, κρατούσαμε τα έθιμα, ψήναμε, φορούσαμε τα καλά μας.. αλλά.. απλώς ένιωθα την υποχρέωση να συμβαδίζω με τους άλλους, να μη τους στενοχωρώ, να μη τους πάω κόντρα, να μη χαλώ χατήρια, να χαμογελάω χαζοχαρούμενα, να τσουγκρίζω, κλπ, κλπ.. χωρίς να νοιώθω ο,τιδήποτε διαφορετικό από ό,τι μια άλλη "κοινή" μέρα.. ίσα ίσα, μάλλον κάτι στενάχωρο ένοιωθα που ήμουν υποχρεωμένη να υποκρίνομαι.. επειδή "έτσι πρέπει"..
Το σχόλιό μου αυτό θα μπορούσε να είναι ποστ, αλλά πιο καλά να μένει εδωδά κρυμμένο, μαζί με τα στιχάκια.. να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ τους!..
Καλά να περνάς!:-)
Δημοσίευση σχολίου