Τι είναι αυτό που αναγκάζει το στόμα να ανοιγοκλείνει όταν μια συζήτηση έχει τελειώσει; Η ανάγκη της τελευταίας λέξης, αυτή η ακατανόητη ανάγκη να σφραγιστεί η συνομιλία, η εντύπωση ότι ο τελευταίος -που κλείνει και την πόρτα- είναι ο ισχυρότερος, η τελευταία θηλειά στο δίχτυ που πλέκει ένας διάλογος, όλα αυτά μαζί αποτελούν το ένα και μοναδικό: Την παγίδα της τελευταίας λέξης.
Η παγίδα αυτή έχει επεκταθεί τώρα και στο γραπτό λόγο, στις συζητήσεις μέσω διαδικτύου. Λόγος και αντίλογος και η τελευταία λέξη παρούσα.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Οτι λείπει η αυτοπεποίθηση; Οτι περισσεύει η φλυαρία; Οτι ο εγωϊσμός σπάει κόκκαλα; Το ότι μια συζήτηση αποκαλείται και λογομαχία (με την πολεμική έννοια!) δείχνει την επιθυμία του νικητή, όχι τόσο να υποδηλώσει τη νίκη του ξαπλώνοντας στις δάφνες του, αλλά να εξοντώσει (και να το δείξει τρανταχτά ότι εξόντωσε) τον αντίπαλο και να περιφέρει ως τρόπαιο τη λέξη του την τελευταία.
Κατά τη γνώμη μου, εμένα, που παλεύω να εξαλείψω αυτό το βραχνά και να βγαίνω από την παγίδα, σημαίνει ανασφάλεια και ανάγκη να ακουστεί αυτός που χρησιμοποιεί αυτό το όπλο της τελευταίας λέξης. Σημαίνει ουρλιαχτό απελπισίας βγαλμένο από ψυχές που πιέζονται και βασανίζονται, ψυχές που παραμένουν μισές και με φτερά κομμένα, αναγκασμένες (από το περιβάλλον αλλά και από το μέσα τους) να μην εκφράζονται.
Ωριμάζω σημαίνει πως δεν ενδιαφέρομαι αν ακούγομαι ή όχι, ωριμάζω σημαίνει ότι αποφεύγω συνειδητά την παγίδα της τελευταίας λέξης και τη χαρίζω γενναιόδωρα... στον αντίπαλο!!!
__________________
ΣΗΜ. 1. Εχουν γίνει ακόμα και φόνοι γι αυτή τη λέξη, την τελευταία.
ΣΗΜ. 2. Ο πρώτος λόγος (φρ. "έχει τον πρώτο λόγο") είναι κάτι τι όχι και τόσο διαφορετικό.
ΣΗΜ. 3. Ο πρώτος λόγος και η τελευταία λέξη είναι ένα παρανοϊκό ζευγάρι, το οποίο θορυβεί τόσο ώστε να ξεφεύγει από την προσοχή μας το κυρίως σώμα μιας συζήτησης. Το αν αυτός ο θόρυβος γίνεται σκοπίμως ή όχι δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω. Το ότι προσπαθώ να βγάζω το ζουμί από κείμενα συζητήσεων είναι, νομίζω, κάτι -τουλάχιστον- ελπιδοφόρο!
Η παγίδα αυτή έχει επεκταθεί τώρα και στο γραπτό λόγο, στις συζητήσεις μέσω διαδικτύου. Λόγος και αντίλογος και η τελευταία λέξη παρούσα.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Οτι λείπει η αυτοπεποίθηση; Οτι περισσεύει η φλυαρία; Οτι ο εγωϊσμός σπάει κόκκαλα; Το ότι μια συζήτηση αποκαλείται και λογομαχία (με την πολεμική έννοια!) δείχνει την επιθυμία του νικητή, όχι τόσο να υποδηλώσει τη νίκη του ξαπλώνοντας στις δάφνες του, αλλά να εξοντώσει (και να το δείξει τρανταχτά ότι εξόντωσε) τον αντίπαλο και να περιφέρει ως τρόπαιο τη λέξη του την τελευταία.
Κατά τη γνώμη μου, εμένα, που παλεύω να εξαλείψω αυτό το βραχνά και να βγαίνω από την παγίδα, σημαίνει ανασφάλεια και ανάγκη να ακουστεί αυτός που χρησιμοποιεί αυτό το όπλο της τελευταίας λέξης. Σημαίνει ουρλιαχτό απελπισίας βγαλμένο από ψυχές που πιέζονται και βασανίζονται, ψυχές που παραμένουν μισές και με φτερά κομμένα, αναγκασμένες (από το περιβάλλον αλλά και από το μέσα τους) να μην εκφράζονται.
Ωριμάζω σημαίνει πως δεν ενδιαφέρομαι αν ακούγομαι ή όχι, ωριμάζω σημαίνει ότι αποφεύγω συνειδητά την παγίδα της τελευταίας λέξης και τη χαρίζω γενναιόδωρα... στον αντίπαλο!!!
__________________
ΣΗΜ. 1. Εχουν γίνει ακόμα και φόνοι γι αυτή τη λέξη, την τελευταία.
ΣΗΜ. 2. Ο πρώτος λόγος (φρ. "έχει τον πρώτο λόγο") είναι κάτι τι όχι και τόσο διαφορετικό.
ΣΗΜ. 3. Ο πρώτος λόγος και η τελευταία λέξη είναι ένα παρανοϊκό ζευγάρι, το οποίο θορυβεί τόσο ώστε να ξεφεύγει από την προσοχή μας το κυρίως σώμα μιας συζήτησης. Το αν αυτός ο θόρυβος γίνεται σκοπίμως ή όχι δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω. Το ότι προσπαθώ να βγάζω το ζουμί από κείμενα συζητήσεων είναι, νομίζω, κάτι -τουλάχιστον- ελπιδοφόρο!
7 σχόλια:
και τι γίνεται με την τελευταία λέξη που δεν ειπώθηκε και είναι η πρώτη λέξη στον επόμενο "διάλογο" ?
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και τις ευχές.
Είπαμε.. ζευγαρωτά πάνε αυτές οι δυο, πρώτη και τελευταία.
Α! Οι καλύτεροι και πιο περιεκτικοί διάλογοι είναι αυτοί οι... ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ..!!!
:-)
πολύ σωστές όλες σου οι παρατηρήσεις...
Ωριμάζω σημαίνει πως δεν ενδιαφέρομαι αν ακούγομαι ή όχι, ωριμάζω σημαίνει ότι αποφεύγω συνειδητά την παγίδα της τελευταίας λέξης και τη χαρίζω γενναιόδωρα... στον αντίπαλο!!!
Πολύ σωστό...
Ωραίο αυτό που λες Μαρίνα...είμαστε ακρωτηριασμένοι και φωνάζουμε για το δίκιο μας...δήθεν...οπως λες. τέλος πάντων. είναι μεγάλη αρρώστεια και την έχω κι εγώ. σιγά σιγά την αποβάλλω.
Αλλά θα κρατήσω τη συνήθεια να έχω το τελευταίο πατατάκι:)
Το πρόβλημα με την τελευταία λέξη δημιουργήθηκε όταν ο διάλογος μετετράπη από διάλογος αποδείξεων σε διάλογο εντυπώσεων. Όταν λοιπόν βλέπεις ότι κάποιος προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις, χωρίς ουσία, όπως γίνεται συνήθως, ε τότε προσπαθείς να έχεις την τελευταία λέξη. σε αντίθετη περίπτωση, δεν νομίζω ότι υπάρχει ομιλητής πυ ενδιαφέρεται για την σειρά.
ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΕΙΣ ΕΤΣΙ;;;;
:pppp
Δημοσίευση σχολίου