διάφορα απλά αναμνηστικά και άλλα

Το μήνυμα-κάλεσμα-κραυγή-γνωστοποίηση του Art Attack μου θύμισε μια παλιά ιστορία. Συνέβη στο Ρόττερνταμ, δεκαετία '70, όπου ήταν αρόδου το γκαζάδικο όπου ήταν μπαρκαρισμένος ο αγαπημένος μου αδελφός ως τζόβεννο. Ηταν η μέρα των γενεθλίων του -έκλεινε τα 25- και ήτανε μεν μόνος, αλλά αποφασισμένος να τα γιορτάσει. Βγήκε στην πόλη, μπήκε σ' ένα ζαχαροπλαστείο, παράγγειλε μια τούρτα, άναψε και τα κεράκια και τα φύσηξε! Για πότε μαζεύτηκε τόσος κόσμος γύρω του, κιθάρες, τραγούδια, κλπ, ούτε που το κατάλαβε -όπως μου έγραψε στο τρυφερό του γράμμα. «Πέρασα τα ωραιότερα γενέθλια, μην ανησυχείς για μένα» έτσι έκλεινε το γράμμα του. Οχι, δεν ανησυχούσα για σένα. Είχες ένα μοναδικό χάρισμα να έλκεις ανθρώπους, να μη περνάς απαρατήρητος. Ισως τα βάρη που φορτωνόσουν ανέκαθεν να ήταν αυτά που σε τραβήξανε κάτω.. ή απάνω..;

Κάποιο άλλο μήνυμα, που το διάβασα εδώ, μου θύμισε μια γυναίκα με διάσημο όνομα. Τόσο διάσημο, που έχει γίνει δρόμος κιόλας και αρκετά κεντρικός -περνούν και λεωφορεία από εκεί. Είχε δοθεί στο δρόμο εξαιτίας της ύπαρξης του σπιτιού του εκλεκτού προγόνου της. Πριν πολλά χρόνια, το σπίτι δόθηκε για αντιπαροχή. Εμαθα προσφάτως ότι πούλησε και το μεγάλο διαμέρισμα που είχε αποκτήσει. Το πούλησε για να συνεχίσει να ζει με τις ανέσεις όπου ήταν μαθημένη και τις οποίες δεν κάλυπτε η πενιχρή της σύνταξη. Μη φανταστεί κανείς υπερβολικές απαιτήσεις, μερικά βιβλία, ένα θέατρο αραιά και που, και διατήρηση των κοινωνικών της συναναστροφών. Παιδιά δεν απέκτησε, προτίμησε να ζήσει μόνη παρά να συνεχίσει έναν αποτυχημένο γάμο. Κυρία με τα όλα της, μπήκε ήδη περήφανα στην ένατη δεκαετία μιας ενδιαφέρουσας ζωής.

Τώρα που ανέφερα τα παιδιά, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αποκτήσει κάποιος παιδιά και άλλοι τόσοι ακριβώς για να μην αποκτήσει. Τα δικά μου, αποφάσισα να τα αποκτήσω όταν είχα εκπληρώσει τα (πιο πολλά) καθήκοντα προς τον εαυτό μου. Δεν μου έμεναν απωθημένες επιθυμίες σχετικά με την καριέρα και το κορμί μου, είχα μια σχετική οικονομική άνεση και ένα καλό σύντροφο. Στην πορεία μερικά άλλαξαν, π.χ. η οικονομική άνεση ανεβοκατέβαινε -όπως κάνει μέχρι σήμερα!- και ο καλός σύντροφος έκοψε ρόδα μυρωμένα! Αυτά τα γεγονότα όμως, αντί να μου δημιουργήσουν προβλήματα, βοήθησαν στο να αναπτυχθεί ένας ιδιαίτερα γερός σύνδεσμος με τα παιδιά μου. Μεγάλωσα (ξανά) μαζί τους, μοιραζόμαστε πολλά πράγματα, αγαπιόμαστε. Χαίρομαι για τις ιδέες τους, συζητούμε πολύ και για πολλά, ζούμε διαφορετικά και σε διαφορετικούς τόπους.

Δυστυχώς, είμαι και 'γώ παιδί. Λέω "δυστυχώς" επειδή... Αυτό όμως είναι μεγάλο θέμα και χρειάζεται ένα ολόκληρο ποστ δικό του!