Οταν «κρίνουμε, συγκρίνουμε, προτιμούμε, απορρίπτουμε», ζούμε στην «κριτική». Οταν ζούμε στην κριτική, ζούμε στο σκοτάδι. Ζούμε στο εσωτερικό σκοτάδι. Ενώ έχουμε την ψευδαίσθηση ότι βλέπουμε πιο καθαρά, πιο αντικειμενικά, στην πραγματικότητα έχουμε τυφλωθεί.
Οποιος ζει στην κριτική, δεν έχει εμπιστοσύνη πρώτα στον εαυτό του κι ύστερα στους άλλους. Οποιος δεν έχει εμπιστοσύνη, δεν έχει γνώση, ουσιαστική γνώση. Οποιος δεν έχει γνώση, δεν έχει πίστη. Οποιος δεν έχει πίστη, ζει σε καθημερινή αγωνία. Αυτός ο άνθρωπος είναι απελπισμένος.
Οποιος καρπός έχει ρίζα του την κριτική, είναι δηλητηριαμένος.
Πρέπει να τον αρνηθούμε. Οταν σας αγαπώ εσάς, γιατί έχω κρίνει, συγκρίνει, προτιμήσει κι απορίψει κάποιον ή κάποιους άλλους, δεν σας αγαπώ. Είναι ακριβώς το ίδιο με το να σας έχω απορρίψει εσάς, γιατί αγαπώ κάποιον ή κάποιους άλλους.
(...)
Μα όλ' αυτά τα δηλητηριασμένα φρούτα που ανήκουν περισότερο στο δικό μας δυτικό πολιτισμό, όσο κι αν μείνουν πίσω μας, ξανάρχονται σαν «επιδημίες». Κάθε φορά που θα ζήσουμε μια αλλαγή, κάθε φορά που θα γίνει μια αλλαγή δίπλα μας, γύρω μας, νιώθουμε απειλημένοι κι η κριτική αναβλύζει απο τις ιστορικές μας ρίζες. Και μιλώ για τις ιστορικές ρίζες του ανθρώπου, γιατί η «απόρριψη» σαν πράξη και σαν συναίσθημα είναι αποκλειστική ανθρώπινη κατασκευή. Ανήκει στις ρίζες της ιστορίας του είδους μας και όχι στις ρίζες της φύσης του ανθρώπου.
Δεν είναι κοσμικός νόμος, αλλά ιστορική κατασκευή.
(...)
Δεν αρνιόμαστε την «κριτική» με μια «αντίθετη κριτική»
__________________________
..μερικές γραμμές του ανθρωπολόγου Κ. Φωτεινού.
Οποιος ζει στην κριτική, δεν έχει εμπιστοσύνη πρώτα στον εαυτό του κι ύστερα στους άλλους. Οποιος δεν έχει εμπιστοσύνη, δεν έχει γνώση, ουσιαστική γνώση. Οποιος δεν έχει γνώση, δεν έχει πίστη. Οποιος δεν έχει πίστη, ζει σε καθημερινή αγωνία. Αυτός ο άνθρωπος είναι απελπισμένος.
Οποιος καρπός έχει ρίζα του την κριτική, είναι δηλητηριαμένος.
Πρέπει να τον αρνηθούμε. Οταν σας αγαπώ εσάς, γιατί έχω κρίνει, συγκρίνει, προτιμήσει κι απορίψει κάποιον ή κάποιους άλλους, δεν σας αγαπώ. Είναι ακριβώς το ίδιο με το να σας έχω απορρίψει εσάς, γιατί αγαπώ κάποιον ή κάποιους άλλους.
(...)
Μα όλ' αυτά τα δηλητηριασμένα φρούτα που ανήκουν περισότερο στο δικό μας δυτικό πολιτισμό, όσο κι αν μείνουν πίσω μας, ξανάρχονται σαν «επιδημίες». Κάθε φορά που θα ζήσουμε μια αλλαγή, κάθε φορά που θα γίνει μια αλλαγή δίπλα μας, γύρω μας, νιώθουμε απειλημένοι κι η κριτική αναβλύζει απο τις ιστορικές μας ρίζες. Και μιλώ για τις ιστορικές ρίζες του ανθρώπου, γιατί η «απόρριψη» σαν πράξη και σαν συναίσθημα είναι αποκλειστική ανθρώπινη κατασκευή. Ανήκει στις ρίζες της ιστορίας του είδους μας και όχι στις ρίζες της φύσης του ανθρώπου.
Δεν είναι κοσμικός νόμος, αλλά ιστορική κατασκευή.
(...)
Δεν αρνιόμαστε την «κριτική» με μια «αντίθετη κριτική»
__________________________
..μερικές γραμμές του ανθρωπολόγου Κ. Φωτεινού.
5 σχόλια:
K. Ροδιά φάγατε τίποτις και σας πέιραξε γιότι τόση ποστοδιάρροια μόνο η γερόντισα είχε λόγω σαβουροφαγίας.
Αν όμως θέτε κάποιο αντίδοτον.
Προσευχή νηστεία και ενα τρισάγιον.
Είναι από τη συγκίνηση που καθαρογράφω τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε... σνιφφ.. ήμαρτον!
:-)
Ναι, είμαστε πολλές.. ;-)
..τώρα.. αυτό είναι πλεονέκτημα..???..
Ασε καλύτερα να μη σου πω.. ή να σου πω; Περιμένω.
Τώρα θα πάω εδώ: blogometro να γράψω κάτι τι σχετικό.
:-)
εγω ειμαι εδω ,επειδη ειναι παρασκευη.
εμ
Δημοσίευση σχολίου