Ανακάλυψα πριν από λίγο το post με τίτλο lol στο πολύ καλό blog momentcollections με τα λόγια του αρχιεπισκόπου μας:
------------------------
"Αλλά μπορούν να καταλάβουν (σσ. όσοι γράφουν με μονοτονικό) τι κίνδυνοι ελλοχεύουν στην ελληνοτουρκική μεθόριο [...], τι μεθοδεύσεις γίνονται για να τους υποκλέψουν ή μειώσουν το εφάπαξ;"
"Το μονοτονικό πέτυχε να δώσει τραγικά δείγματα οσφυοκαμψίας ενώπιον των μεγάλων συμφερόντων πολυεθνικών εταιρειών, διαφημιστικών γραφείων, εκδοτικών οίκων, εφημερίδων και περιοδικών."
"Πίσω από την επιβολή του μονοτονικού συστήματος κρύβεται η παγκοσμιοποίηση, η οποία αποβλέπει στην αλλοτρίωση των παραδόσεων, της ταυτότητας και της διάρκειας των λαών."
------------------------
Μετά την προσεκτική ανάγνωση, άρχισα να φοβάμαι για την ψυχή μου. Εχω αναρτήσει κατά καιρούς διάφορα κείμενα που υπερασπίζουν το δικαίωμα της γλώσσας να κινείται, να μη μένει στατική, βασισμένη στη σκέψη του σοφού αξέχαστου Δασκάλου μου Λευτέρη Ζωΐδη που δίδασκε ότι «η γλώσσα δεν είναι κάτι τι το στατικόν, εξελίσσεται, εμπλουτίζεται, ανανεώνεται, ρέει».
Σε αυτό το πλαίσιο, τόλμησα να αναζητήσω κανόνες γραφής της ελληνικής με λατινικό αλφάβηττο. Εγκλημάτισα; Ο χρόνος θα δείξει...
Μερικά αρθράκια σε απλό, απλοϊκό, και ποιητικό λόγο:
Η ΛΕΞΗ ΣΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΟΧΩΡΟ
Η γλώσσα μας καλεί να την κρατούμε ζωντανή
TOKOY TAKI *
* Κανόνες βασικοί γραφής και προφοράς sta greecklish, κλπ
17 σχόλια:
Γεγονός είναι ότι το μονοτονικό εφαρμόσθηκε για να απλοποιηθεί η γραφή και να ελαττωθούν τα λάθη. Με τον τρόπο αυτό χάθηκε η ρίζα ορισμένων λέξεων και μέρος του μηχανισμού της ελληνικής γλώσσας.
Τα greeklish τώρα επίσης εφευρέθηκαν για να απλοποιηθεί πάλι η γραφή των λέξεων και να διευκολυνθεί ένα σύστημα που δεν υποστήριζε τα ελληνικά. Κάτι που σήμερα μπορεί άνετα να αλλάξει με την πρόοδο των υπολογιστών.
Και οι δύο αλλαγές οδήγησαν στην απλούστευση και όχι στη εξέλιξη και τον εμπλουτισμό. Μάλλον σε μαρασμό οδηγούν.
Ουδεμία σχέση έχουν όλα αυτά φυσικά με όσα καταμαρτυρεί ο αρχιεπίσκοπος και με την παγκοσμιοποίηση (η οποία αυτή τη στιγμή είναι ικανή να υποστηρίξει το ελληνικό αλφάβητο - για το αλφάβητο μιλάμε, όχι για την γλώσσα την ίδια).
Η παγκοσμιοποίηση στοχεύει στην παγκόσμια επικοινωνία και ανταλλαγή. Απλά κάποιοι προσπαθούν να αυξήσουν την εξουσία τους και τα οφέλη τους μέσω αυτής και αυτοί είναι που στοχεύουν στην αλλοτρίωση των λαών. Απλά ο αρχιεπίσκοπος (όπως και ένα σωρό άλλοι) δημαγωγεί.
Περιμενω σχολιο του ειδικου
Funel....
Μα.. εξέλιξη δεν είναι και η απλοποίηση;
Αυτό που δεν έγινε είναι η ανάδειξη της δομής της γλωσσας. Να διδάσκεται δλδ με τρόπο κατανοητό, σαν παιχνίδι, η σύνθεση των λέξεων και η σύνδεση μεταξύ τους.. το θέμα.. οι καταλήξεις.. τα παράγωγα.. κλπ κλπ
Ο στεγνός τρόπος διδασκαλίας νομίζω είναι που έχει αποδυναμώσει τη γλώσσα -ΑΝ έχει αποδυναμωθεί, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω.
Αλλωστε, ως κάτι τι το ζωντανό και ρέον, η γλώσσα θα βρει την άκρη της...
..και.. τα greeklish είναι γεγονός. Δε θα έπρεπε να βρεθούν κάποιοι κανόνες για τη γραφή αυτή αντί να τη δαιμονοποιούμε;..
:-)
για μένα τα γκρικλις είναι εργαλέιο πρακτικό και καλά θα κάνει να μην έχει κανόνες.
όσον αφορά το μονοτονικό, απ όσο ξέρω, η ελληνική γλώσσα δεν είχε πνεύματα στην αυθεντική της μορφή, τα απόκτησε για πρακτικούς λόγους, κι για επίσης πρακτικούς λόγους τα απώλεσε.
βέβαια θα συμφωνήσω με τον φίλτατο νταρθ ότι έτσι χάθηκε η ρίζα των λέξεων, κάτι το οποίο βρίσκω λίγο τραγικό.
Γεγονός είναι ότι το μονοτονικό εφαρμόσθηκε για να απλοποιηθεί η γραφή και να ελαττωθούν τα λάθη. Με τον τρόπο αυτό χάθηκε η ρίζα ορισμένων λέξεων και μέρος του μηχανισμού της ελληνικής γλώσσας.
Ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο είναι γεγονός. Για την ακρίβεια το πρώτο είναι η μισή αλήθεια και το δεύτερο είναι νεοσυντηρητικός μύθος.
Και σας παρακαλώ darth κ μαριλίνα να μου εξηγήσετε τι ακριβώς εννοείτε με το "χάθηκε η ρίζα των λέξεων".
Περιμένεις έναν Μπαμπινιώτη ή τις γνώσεις που θε έπρεπε να έχεις από το δημοτικά, να στις αναπτύξει κάποιος στο χώρο των σχολίων ενός Blog;
Άλλωστε προφανώς δεν θυμάσαι καν το πολυτονικό για να μπορείς να αντιληφθείς ποιά ακριβώς ήταν η χρησιμότητά του. Όπως ακριβώς και προφανώς δεν αντιλαμβάνεσαι ότι το ότι ορισμένα πράγματα ΕΙΝΑΙ γεγονός, δεν σημαίνει ότι προτείνουμε να γυρίσουμε σε αυτά. Είναι ήδη παρελθόν, αλλά παραμένει γεγονός η απώλεια του μηχανισμού της γλώσσας, με σκοπό την απλοποίηση, η οποία ΔΕΝ είναι εξέλιξη, είναι απλοποίηση, αλλιώς θα την ονόμαζαν εξέλιξη αντί για απλοποίηση.
ΥΓ: Όσο για τα greeklish, προσωπικά εγώ έχω δηλώσει τί γνώμη έχω γι αυτά. Ανεξαρτήτως Χριστόδουλου και λοιπών δημαγωγών.
Γνωρίζω πολύ καλά το πολυτονικό, είναι τυπωμένο στο γονίδιό μου, που λένε, λόγω ηλικίας και εμμονής στα ζητήματα της γλώσσας.
Δεν περιμένω από κανένα να μου απαντήσει, ούτε ως Μπαμπινιώτης, που δεν τον εκτιμώ και τόσο εξ αιτίας των -δολοφονικών για τη γλώσσα- παρεμβάσεών του, ούτε ως φιλόλογος. Ενα post ανέβασα, να μοιραστώ μερικές σκέψεις και ένα φόβο.
Γράφεις καμηλιέρη «Είναι ήδη παρελθόν, αλλά παραμένει γεγονός η απώλεια του μηχανισμού της γλώσσας..» και δεν καταλαβαίνω πώς εννοείς το χαμό του μηχανισμού αυτού. Οι λέξεις υπάρχουν, η σημασία τους επίσης, όσο και αν μερικές έννοιες τείνουν να αλλοιωθούν εσκεμμένως, ακολουθώντας το συρμό της εποχής περί διαστρέβλωσης των νοημάτων.
Η διδασκαλία πάσχει, νομίζω. Ο πλούτος της γλώσσας μας βρίσκεται στον κορμό -το θέμα- των λέξεων. Εκεί προσαρμόζονται οι καταλήξεις και δίνουν την εκάστοτε σημασία. Τον κορμό αυτόν ανακαλύπτουμε στις λέξεις που έχουν δανειστεί άλλες, ξένες, γλώσσες και κατανοούμε με ευκολία το νόημά τους.
Για τα γκρίκλις, ας μη μαλλώνουμε, ε; Εμένα μου αρέσει να πειραματίζομαι και θα επιμείνω.
;-)
Α! στη δουλειά μου, η απλοποίηση είναι εξέλιξη. Νομίζω πως ισχύει γενικά αυτό. Για να προκύψει το απλούστερο, χρειάζεται να γίνουν ένα σωρό διεργασίες, δεν προκύπτει χωρίς βάσανο. Η γλώσσα χρειαζόταν την κατάργηση των τόνων. Ηταν αίτημα πολλών δεκαετιών πριν προκύψει, καθώς επίσης η καθιέρωση της δημοτικής στα δημόσια έγγραφα. Να καταλαβαίνουμε τι γράφουνε και να εξοικονομούμε φαιά ουσία.
Η ορθογραφία πάλι είναι κάτι τι το προσποιητό. Η αρχαία ορθογραφία με τα διαφορετικά γράμματα για κάθε ήχο, π.χ. ι,η,υ,ει,οι,υι, βασιζόταν στη διαφορετική φωνητική προφορά. Σήμερα που όλα τα ι προφέρονται το ίδιο, ποιο το νόημα να δυσκολεύεται η ζωή για πολλούς ανθρώπους, να μένει η γλώσσα μας στα στενά όρια της πατρίδας μας, ώστε να πεθάνει με τον τελευταίο από μας;
Το όραμά μου είναι μια γλώσσα ελληνική που να μπορεί να εξαπλωθεί, να πάψει να είναι δυσνόητη και δυσαναγνωστη (για τους ξένους) και σε αυτό θα βοηθήσει η οποιαδήποτε απλοποίηση.
Χωρίς φόβο, αλλά... με πάθος!
:-)
Κατ' αρχάς ο J95 ήταν που είχε τις απαιτήσεις για εξηγήσεις και αυτός όντως δεν γνωρίζει το πολυτονικό (27 ετών είναι), εσύ το ξέρω ότι το γνωρίζεις.
Με λίγα λόγια, (στον J95 δεν μπορεί κανείς να εξηγήσει με λίγα λόγια οπότε όντως χρειάζεται να του αναφέρουμε γνώσεις που θα έπρεπε να έχει από το δημοτικό) οι τόνοι υποδήλωναν κάποια πράγματα και υποδείκνυαν την ρίζα αλλά και το πώς δημιουργήθηκε πολλές φορές αυτή η λέξη.
Η ομορφιά της ελληνικής γλώσσας και ο λόγος που μελετάται παγκοσμίως από τους γλωσσολόγους (σε αντίθεση με τις άλλες γλώσσες)είναι ακριβώς αυτοί οι μηχανισμοί της που εμείς ως ξενομανείς θέλουμε να διαγράψουμε.
Και υπάρχει όντως μια πολύ μεγάλη ισοπέδωση της ελληνικής γλώσσας, μιας γλώσσας που έχει θεωρηθεί από πολλούς ανά τον κόσμο γλωσσολόγους ως η πουσιότερη, περιεκτικότερη, περιγραφικότερη και εν γέννη η μοναδική γλώσσα με την οποία μπορείς να πείς πάντα ακριβώς αυτό που θες. Εξ ου και η δυσκολότερη, και ως γνωστών ο έλλην θέλει να μην κουράζεται....
Μα.. συμφωνώ ότι η ελληνική γλώσσα είναι ίσως η πλέον σημαντική, επειδή ακριβώς μπορεί να εκφράσει με ακρίβεια το κάθε τι, για τούτο δε βρίσκω τυχαίο το ότι χρησιμοποιείται εν γένει από τις επιστήμες.
Για τον ίδιο λόγο, αυτή τη δυνατότητα/ικανότητά της, θέλω πολύ να μη μείνει μια στεγνή γλώσσα που μιλιέται όλο και από λιγότερους στον πλανήτη.. θέλω να διαδοθεί, να γίνει και επικοινωνιακή γλώσσα.. με οποιοδήποτε τρόπο, έστω και λειψά.. και όποιος θέλει ας εντρυφήσει, μετά την ανακάλυψη της μαγείας της, και στα ενδότερα!
Πώς να συμβεί όμως αυτό αν ο τρόπος διδασκαλίας της είναι στεγνός, χωρίς φαντασία, κολλημένος σε στεγανά "αριστογνωσίας"..?
Η ελληνική γλώσσα πλάθεται, διαπλάθεται, αναπλάθεται, μπορεί να παίξει κανείς μαζί της, μπορεί να δημιουργεί, να αναπαράγει νέους όρους, νέες λέξεις εσαεί.
Καταλαβαίνεις λοιπόν την επιμονή μου στην εξεύρεση ενός γλαφυρού τρόπου διδασκαλίας, περίπου σαν κι αυτόν που είχα την τύχει να τη μάθω. Τότε, ο Δάσκαλός μου εθεωρείτο αιρετικός, τη στιγμή που οι άλλοι φιλόλογοι στεκόντουσαν αυστηρά στο γράμμα των στερεότυπων των υπουργικών εγκυκλίων. Παρ' όλ' αυτά, επέμενε και μάθανε αρκετά παιδιά ελληνικά.
Μακάρι να βρεθεί σήμερα ένας τόσο παθιασμένος άνθρωπος Δάσκαλος -φιλόλογος* ή όχι- να δώσει ένα οργανωμένο παιχνιδιάρικο τρόπο εκμάθησης γεμάτο φαντασία και δημιουργικότητα!
:-)
*γιατί άραγε οι φιλόλογοι έχουν μονάχα το πλeονέκτημα να οργανώνουν προγράμματα εκμάθησης της γλώσσας, τη στιγμή που είναι κοινώς αποδεκτό -σχεδόν!- ότι στερούνται πρακτικής και οργανωτικής σκέψης;
Κατ' αρχάς ο J95 ήταν που είχε τις απαιτήσεις για εξηγήσεις και αυτός όντως δεν γνωρίζει το πολυτονικό (27 ετών είναι), εσύ το ξέρω ότι το γνωρίζεις.
Γιατί δε γνωρίζω το πολυτονικό; Δεν έχω κάνει αρχαία εγώ στο Λύκειο; Δεν έχω διαβάσει καμιά 800αριά βιβλία σε πολυτονικό; Και μιλώντας για ιστορία της γλώσσας, πώς πας από γνώση της μυκηναϊκής διαλέκτου;
Η ερώτηση ήταν απλή: τι σημαίνει "χάθηκε η ρίζα των λέξεων"; Το είπατε κι εσύ και η Μαριλίνα με την ίδια βεβαιότητα που θα έλεγε κανείς "η γη είναι στρογγυλή". Όταν λες κάτι τέτοιο με τόση βεβαιότητα, υποτίθεται ότι είσαι σε θέση να εξηγήσεις τι σημαίνει "γη", τι σημαίνει "στρογγυλή" και γιατί η γη είναι στρογγυλή.
Αν αυτό που λες είναι σωστό, θα έπρεπε να το δικαιολογήσεις αντί να επιτίθεσαι στις γνώσεις μου.
Με λίγα λόγια, (στον J95 δεν μπορεί κανείς να εξηγήσει με λίγα λόγια οπότε όντως χρειάζεται να του αναφέρουμε γνώσεις που θα έπρεπε να έχει από το δημοτικό) οι τόνοι υποδήλωναν κάποια πράγματα και υποδείκνυαν την ρίζα αλλά και το πώς δημιουργήθηκε πολλές φορές αυτή η λέξη.
Οι τόνοι ήταν: η οξεία, η βαρεία και η περισπωμένη. Τα πνεύματα ήταν η δασεία και η ψιλή. Επίσης υπήρχε και η υπογεγραμμένη, που δεν ήταν ούτε τόνος ούτε πνεύμα αλλά καταργήθηκε μαζί με αυτά.
Η οξεία δήλωνε (μουσικό) τονισμό στην υψηλή συχνότητα.
Η βαρεία δήλωνε (μουσικό) τονισμό στη χαμηλή συχνότητα.
Η περισπωμένη δήλωνε (μουσικό) τονισμό σε δύο χρόνους, υψηλό-χαμηλό, σαν κυματάκι.
Η δασεία δήλωνε τον ήχο /h/.
Η ψιλή δήλωνε την απουσία αυτού του ήχου.
Η υπογεγραμμένη (ακριβέστερα: υπογεγραμμένο ιώτα) ήταν το προσωπικό λιθαράκι της αλεξανδρινής βλακείας στην απλοποίηση της ελληνικής γλώσσας: τους φάνηκε πιο κομψό το "ι" στις καταλήξεις των λέξεων (π.χ. στις δοτικές) να δηλώνεται με σημαδάκι: αντί για "ΤΩΙ ΘΕΩΙ", "τω, θεώ,". Το αποτέλεσμα: έπαψε να προφέρεται εντελώς το "ι" σε αυτές τις λέξεις και η δοτική πήρε τον πούλο.
Αυτό που περιγράφουν λοιπόν οι τόνοι, είναι η προφορά των λέξεων στην αττική διάλεκτο της κλασικής εποχής, μια γλώσσα με εντελώς διαφορετικό φωνολογικό σύστημα και σύστημα τονισμού από τη σημερινή. Π.χ.
`υψηλός = /huepseelos/. Συχνά μάλιστα το κάνουν λανθασμένα, π.χ. αφ' `υψηλο~υ είναι λάθος, γιατί το φωνολογικό φαινόμενο είναι π+h = φ:
απ' `υψηλού = απ hυψηλού -> αφ' υψηλού (η δασεία κανονικά εμπεριέχεται στο φ. Φωνολογικά το αφ' `υψηλού έχει μία παραπανίσια δασεία και αντιστοιχεί στο παντελώς ανελλήνιστο απhhuepseelu).
Με δεδομένο ότι η γλώσσα μας δεν έχει μακρά και βραχέα ούτε /h/ εδώ και 2500 χρόνια, το να χρησιμοποιείς ένα σύστημα που ΔΕΝ αντιστοιχεί στην προφορά της, για την ακρίβεια οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα τόσο για τους μηχανισμούς της γλώσσας όσο και για "τη ρίζα των λέξεων". Π.χ. γράφοντας "τρι~αντα", υποννοείς ότι κάποτε υπήρχε η προφορά /triaada/ ενώ στην πραγματικότητα η αρχαία λέξη ήταν "τριάκοντα" (/triakoda/) και ποτέ δεν υπήρχε μακρό "α" στο θέμα της λέξης.
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα και προφανώς προδίδουν την άγνοιά μου περί τα γλωσσολογικά.
Έχεις δίκιο ότι θα έπρεπε να ήξερα από το δημοτικό ότι η ζωντανή γλώσσα μου είναι μια παραφθαρμένη παραλλαγή της Ιδανικής Ελληνικής (= αττικής διαλέκτου του 5ου αιώνα) και χρέος μου είναι να πιθηκίζω τους κανόνες της δεύτερης, αν θέλω κάποια στιγμή να ξαναχτίσω Παρθενώνες όπως είναι η φυσική κατάσταση των Γνήσιων Ελλήνων(ΤΜ)... Τέτοιες μαλακίες μας μαθαίνουνε στο δημοτικό.
Κύριε βατραχέα μας, που λέει και ο κ. funEL, από μένα έχετε ένα ολοστρόγγυλο άριστα με τόνο!
Τα γράψατε σούπερ ντούπερ και γεμάτα:-)
Συμφωνώ απολύτως με την άποψη ότι η γλώσσα είναι δυναμικό στοιχείο και ως κοινωνικό και πολιτισμικό φαινόμενο υπόκειται σε αλλαγές, μετατροπές και εξέλιξη.
Σε αυτό που διαφωνώ, είναι ότι για αυτόν ακριβώς το λόγο, η γλώσσα δεν είναι υποκείμενο νυσταλέων βουλευτών, ούτε πολιτικών σκοπιμοτήτων από οποιαδήποτε πλευρά και αν προέρχονται. Η όποια αλλαγή στη γλώσσα μας είναι σεβαστή, αρκεί να γίνεται για λόγους εξέλιξης και ανάγκης, μέσα από μηχανισμούς και φορείς που έχουν ως αντικείμενο μελέτης τη γλώσσα και που απαρτίζονται από τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας, και όχι από ασχέτους βουλευτές, οι οποίο περνούν το νομοσχέδιο εν κατάσταση ύπνωσης, την ώρα που βγαίνει παγανιά "ο κλέφτης δια να κλέψει και ο φονιάς δια να φονεύσει" που θα έλεγε και ο ποιητής.
Πέραν αυτού το μονοτονικό σύστημα, δεν δημιουργεί προβλήματα στη γλώσσα, ούτε από την άποψη της ορθογραφίας, ούτε από την άποψη της σύνταξης. Ο τονισμός των λέξεων δημιουργήθηκε για να καλύψει την ανάγκη εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας από μη Έλληνες κατά την Αλεξανδρινή περίοδο και η συντήρηση ή κατάργησή των τόνων δεν επιφέρει καμία μεταβολή στον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τη γλώσσα μας.
Σε άλλες γλώσσες ο κατάλληλος τόνος συμβολίζει μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο προφέρεται ένα γράμμα. Τέτοιο φαινόμενο δεν παρατηρείται στην ελληνική γλώσσα. Π.χ. ο ίππος στο πολυτονικό γράφεται με δασεία. Σήμερα όμως κανείς δεν προφέρει τον ίππο σαν (h)ίππο. Η ρίζα των λέξεων δεν χάνεται λοιπόν από την ανυπαρξία των διάφορων σημείων τονισμού, αλλά από άλλους παράγοντες με πρωταρχικό αυτόν της έλλειψης παιδείας λόγω του στρεβλού μας εκπαιδευτικού συστήματος.
Μετά τιμής,
+ΚΟΚΟΡΜΑΝ+
J95 said:
Η υπογεγραμμένη (ακριβέστερα: υπογεγραμμένο ιώτα) ήταν το προσωπικό λιθαράκι της αλεξανδρινής βλακείας στην απλοποίηση της ελληνικής γλώσσας: τους φάνηκε πιο κομψό το "ι" στις καταλήξεις των λέξεων (π.χ. στις δοτικές) να δηλώνεται με σημαδάκι: αντί για "ΤΩΙ ΘΕΩΙ", "τω, θεώ,". Το αποτέλεσμα: έπαψε να προφέρεται εντελώς το "ι" σε αυτές τις λέξεις και η δοτική πήρε τον πούλο.
---
Μάλλον δεν ισχύουν αυτά που γράφεις εδώ, j95.
Πρώτον, το "ι" που λες είχε σταματήσει να προφέρεται πολλούς αιώνες πριν την εξαφάνιση της δοτικής (η οποία πιθανότατα επιβίωνε, σε κάποιες χρήσεις της, μέχρι και τον ένατο-δέκατο μ.Χ. αιώνα).
Δεύτερον, στη σταδιακή απώλεια της τελευταίας οδήγησαν ριζικές αλλαγές στη δομή της γλώσσας και όχι, βέβαια, κάποιες αλλαγές στην ορθογραφία. Αν έπαιζε η ορθογραφία ρόλο στη συντήρηση ή τη μεταβολή της προφοράς, τα νέα ελληνικά θα έπρεπε να προφέρονται περίπου όπως τα αρχαία (αφού η ελληνική γράφεται, από τότε μέχρι σήμερα, με την ορθογραφία περίπου της αρχαίας).
Τρίτον, το "μπαστουνάκι" ήταν βυζαντινή (και όχι αλεξανδρινή) καινοτομία και η καθιέρωσή του οφειλόταν και σε πρακτικούς λόγους: με αυτόν τον τρόπο π.χ. διέκριναν τα δύο "αι" (άλλο το "αι" στο "αι αδικίαι", άλλο στο "τη-ι αδικία-ι").
Και τέταρτον, η δουλειά των Αλεξανδρινών αναγνωρίζεται στις μέρες μας -και από διαπρεπείς ξένους επιστήμονες- ως σημαντικότατη. Τα περί "βλακείας" τους τα βρίσκω τουλάχιστον άδικα και επιπόλαια (όταν, μάλιστα, τα λες με αφορμή ζητήματα που δεν φαίνεται να γνωρίζεις τέλεια.)
Δημοσίευση σχολίου