σιγά σιγά καταλαβαίνω γιατί μου "τη σπάνε" οι ευχές

Επειδή:

1. Μεταθέτουν στο μέλλον όλα τα καλά και υπέροχα πράγματα που μπορεί να συμβούν.

2. Απαγορεύουν, κατά κάποιο τρόπο, να γιορτάζουμε και να περνάμε καλά κάθε μέρα -εμείς οι άνθρωποι.

3. Υπενθυμίζουν άκομψα την ακατάπαυστη ροή του χρόνου.


Αντιστέκομαι στους ημερήσιους εορτασμούς επειδή θέλω να είναι κάθε μέρα γιορτή για όλους τους ανθρώπους. Τι να ευχηθώ π.χ. σε μια Μαρίνα που σήμερα ζει στο Λίβανο ή στο Ιράκ ή στην Ακτή Ελεφαντοστού ή σε ένα χαρτοκούτι στη Ν. Υόρκη; Τι να πω π.χ. σε μια γάτα με κομμένη ουρίτσα την ημέρα_για_τα_ζώα ή σε μια γδαρμένη μικρή φώκια; Τι να πω π.χ. σε ένα κακοποιημένο ή παρατημένο παιδάκι την ημέρα_του_παιδιού; Τι να ευχηθώ;

Οσο και να ευχόμαστε, τα πράγματα αλλάζουν μονάχα με πράξεις. Οι ευχές ελαφραίνουν τη συνείδησή μας -απλώς.

Σήμερα, νιώθω την ανάγκη να τιμωρήσω τον εαυτό μου που γιόρταζε για πολλά χρόνια χωρίς να έχει εννοήσει πολλά από όσα φριχτά συμβαίνουν στον κόσμο. Για τούτο, περισυλλογή και αγρανάπαυση.

..από την άλλη πλευρά.. συγκινούμαι που μπορούμε, έστω και για μια μέρα, έστω και υποκριτικά -ως ηθοποιοί- να φερόμαστε όμορφα, να θυμόμαστε φίλους, να εκφράζουμε την αγάπη μας..