Η απίστευτη ιστορία μου με τον ευγενή σαουδάραβα ιππότη

Κουρδίστηκα απο την παρότρυνση του Γκαζμέντ Καπλάνι και θα διηγηθώ αμέσως τη δική μου περιπέτεια με τον αρχηγό των τρομοκρατών, τον απαίσιο (όπως τον χαρακτηρίζουν οι άλλοι, όχι εγώ) αλλά συνάμα συναρπαστικό και γαλαντόμο εραστή Μπιν. Δεν γράφω το επώνυμο μη τρελλαθεί ο ξενιστής μας κ. Γούγλης, άλλωστε τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, έτσι δεν είναι;

Πριν από 27 χρόνια λοιπόν, ο συνεταίρος μου ταξίδευε ταχτικά στα αραβικά εμιράτα για να κλείνει δουλειές που εκτελούσε το γραφείο μας στην Ελλάδα. Για ένα φεγγάρι μάλιστα συνεργαζόμασταν στενά με την εταιρεία μελετών του κ. Ι. Λάτση, την Πετρόλα Ιντερνάσιοναλ, η οποία σχεδίαζε και εκτελούσε διάφορα έργα στη Σαουδική αραβία.

Ως γνωστόν, γυναίκες δεν κυκλοφορούν ελεύθερα ούτε και σήμερα σε κείνα τα εξωτικά μέρη, οπότε, τη μοναδική φορά που τόλμησα να ταξιδέψω κατά κει έμεινα κλεισμένη μέσα στο καράβι του εν λόγω εφοπλιστού και επιχειρηματία, που ήταν αραγμένο δίκην στρατηγείου στο λιμάνι της Τζέντα. Η αιχμάλωτη της Τζέντα, κάπως έτσι.

Επληττα θανάσιμα και με το δίκιο μου. Ο συνέταιρος έβγαινε καθημερινώς και επισκεπτόταν τον εμίρη Γιαμανί και περνούσαν ατέλειωτες ώρες (ιδίως για μένα που έμενα μόνη) συζητώντας τις λεπτομέρειες για το παλάτι που θα του έχτιζε ο κ. Λάτσης μόλις θα τελείωναν τα έργα στο τοπικό αεροδρόμιο. Οταν επέστρεφε στο πλοίο, όπου φιλοξενούνταν και διάφοροι απότακτοι αξιωματικοί της χούντας, όπως π.χ. ο κ. Καραπαναγιώτης, μου εξέθετε τις απόψεις του εμίρη και έβαζα στο χαρτί διάφορα σκαριφήματα ώστε, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, να εκτελεστούν τα τελικά σχέδια όσο γίνεται πιο κοντά στις επιθυμίες του εμίρη.

Ενα βραδάκι με πανσέληνο, περιμένοντας την επιστροφή του συνεταίρου μου, ο οποίος ήταν καλεσμένος του εμίρη Γιαμανί σε δείπνο, χτύπησε η πόρτα της υπερλούξ καμπίνας μου και, ανοίγοντάς την, αντίκρυσα το ωραιότερο νευρώδες δείγμα του αντρικού φύλου. Με κοίταξε εξεταστικά με το λάγνο βλέμμα του, σαν να με ξεγύμνωνε επιτόπου και μου μίλησε σε άπταιστα ελληνικά:

-Τι κάνεις κούκλα απόψε;
-..... (είχα μείνει άφωνη, αλλά εκείνος συνέχισε)
-Είσαι για ένα ποτάκι στο μπαρ;
-Ε.. ένα λεπτό να αλλάξω... (ψιθύρισα μαγεμένη)
-Ναι, βάλε κάτι προκλητικό, να αναδεικνύει το υπέροχο στήθος σου καλή μου! Πάω και μην αργήσεις, ε!

Ευτυχώς, είχα μαζί μου εκείνον τον υπέροχο στηθόδεσμο που είχε φτιάξει αποκλειστικά για μένα ο εραστής μου ο διάσημος γλύπτης, και τον φόρεσα χωρίς δεύτερη σκέψη, ρίχνοντας επάνω μου μια μεταξωτή εσάρπα και κίνησα για το μπαρ του καταστρώματος. Ημουν σίγουρη ότι αυτό το μπαρ εννοούσε ο μαγνητικός πρίγκηπας με τα γκρίζα μάτια και όχι το μπανάλ κλιματιζόμενο μπαράκι της κύριας σάλας.

Πράγματι, βρισκόταν εκεί πέρα μόνος μαζί με τον μπάρμαν τον Αλέκο και με περίμενε σε συνθήκες βρασμού -θερμοκρασία 47 βαθμών, αν και ήδη είχε βραδιάσει. Ο Αλέκος έσταζε μέσα στο απαραίτητο σμόκιν του, ενώ ο Μπιν, έτσι μου συστήθηκε, φορούσε μια μεταξωτή κελεμπία χρώματος βυσσινί με καταπράσινο τουρμπάνι.


Μόλις έφτασα, σερβιρίστηκαν τα ποτά, ένα τζιν με τόνικ για κείνον και μια 'μαργαρίτα' για μένα -«οι κυρίες πρέπει να πίνουν ελαφρά ποτά» είπε ο συνοδός μου προσφέροντάς μου το τριγωνικό ποτήρι και γλείφοντας τη ζάχαρη από το χείλος του δικού του ψηλού ποτηριού με έκδηλη λαγνεία. Τα αλμυρά φυστίκια που συνόδευαν τα ποτά ούτε που τα άγγιξε -είχε ένα μικρό πρόβλημα με τα νεφρά του, όπως μου εξήγησε.

Ρούφηξα λίγες σταγόνες από τη 'μαργαρίτα' και ένιωσα το χέρι του να πλησιάζει το στηθόδεσμό μου επικίνδυνα. Τραβήχτηκα ελαφρά, αλλά με διαβεβαίωσε ότι ήθελε να ελέγξει το υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένος κι έτσι αφέθηκα αφελώς και ούτε καλοκατάλαβα για πότε βρεθήκαμε στην υπερλούξ καμπίνα μου.

Περιττεύει να γράψω πόσο εξαίρετος και ευφάνταστος εραστής υπήρξε ο καλός μου Μπιν. Οταν τελειώσαμε με τις γυμναστικές επιδείξεις, πιάσαμε ψιλή κουβέντα και μου έδειξε τις φωτογραφίες που είχε στο πορτοφόλι του. Κοιτάζοντας τις άπειρες πόζες με τον Τζωρτζ Μπους τζούνιορ, πότε να παίζουν γκολφ και πότε τέννις, είχα την ευκαιρία να δω πόσα πολλά χαρτονομίσματα περιείχε αυτό το πορτοφόλι από απαλό δέρμα καμήλας.

-Σου αρέσει το πορτοφόλι μου ντάρλινγκ;
-Ναι, είναι πολύ απαλό...
-Αλλά σαν το δερματάκι σου δεν είναι! Να σου το χαρίσω;
-Μπα, μη σου το στερήσω...
-Μα τι λες τώρα καλή μου; Αύριο θα πάρω άλλο, μην ανησυχείς...

Ετσι, μου χάρισε το πορτοφόλι του χωρίς να το αδειάσει. Εβγαλε μονάχα τις φωτογραφίες και τις έβαλε στην αριστερή εσωτερική τσέπη της κελεμπίας του. Δώσαμε ραντεβού για την επομένη, μου υποσχέθηκε ότι θα έρθει και στην Ελλάδα, κι έφυγε ακροποδητί μη με εκθέσει κιόλας.

Το άλλο πρωί, τρώγοντας το πρωινό μας με το συνεταίρο μου, του διηγήθηκα μέσες άκρες τι είχε συμβεί και του έδειξα το πορτοφόλι. Α, όλα κι όλα! Δεν κρατάω μυστικά από τους συνεργάτες μου, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

Εκείνος, με το αντρικό του μυαλό, μέτρησε αμέσως τα χρήματα και βρήκε ότι μπορούσαμε πλέον να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, ακόμα και χωρίς να κλειστεί η δουλειά με τον εμίρη. Τα χρήματα φτάναν και περισσεύαν για δυο χρόνια λειτουργίας του γραφείου μας, ακόμα και χωρίς καμιά δουλειά! Ετσι, το ίδιο απόγευμα πήραμε το αεροπλάνο.

Πολύ αργότερα, βγήκαν στη φόρα τα κατορθώματα του αγαπημένου Μπιν, για τα οποία δεν πιστεύω ούτε λέξη! Αποκλείεται να πρόκειται για τον ευγενή σαουδάραβα ιππότη που γνώρισα εκεί στη Τζέντα. Ισως να είναι κάποιος σωσίας... Δεν αλλάζει έτσι εύκολα ο άνθρωπος!

..ή μήπως αλλάζει;..