Οι ηδονοβλεψίες του αίματος...

Καλά, δε σκέφτεται κανείς ότι η συνεχής δημοσίεψη φωτογραφιών φρίκης εξοικειώνει το μάτι (και την ψυχή) μας σε εικόνες βίας;

Τότε, παλιά, στο Βιετ-Ναμ, ήταν διαφορετικά. Δεν υπήρχε αυτός ο καταιγισμός "πληροφόρησης" και οι εικόνες των βουδιστών μοναχών που καιγόντουσαν ζωντανοί ξυπνούσαν συνειδήσεις.

Αραγε, οι εικόνες από τη σφαγή στο Μάι-Λάι ξύπνησαν τους αμερικανούς πολίτες περισσότερο από τα χιλιάδες κορμιά στρατιωτών που επέστρεφαν μέσα σε φέρετρα;

Σήμερα, στρατολογούνται για να πολεμήσουν άνθρωποι "που θέλουν να γίνουν" αμερικανοί, το δέλεαρ είναι η πράσινη κάρτα εργασίας και το αμερικανικό διαβατήριο. Οι δικοί τους δεν θα επιρρεάσουν την (κάθε) κυβέρνηση των ΗΠΑ επειδή δεν ψηφίζουν -ακόμα.

Σήμερα, "βλέπουμε" ζωντανό πόλεμο και γενοκτονίες (Αφρική, Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Λίβανος) την ώρα που τρώμε πίτσες και χωνεύουμε τις φριχτές εικόνες μαζί με τις χορταστικές λιγδερές μπουκιές μας.

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ (για να πεισθούμε)

..άλλωστε, οι εικόνες μπορεί να λειτουργούν και εκφοβιστικά, π.χ. "κοίτα φουκαρά, κοίταζε καλά μη πάθεις κι εσύ τα ίδια"..
(γνώμη μου)

Ασε που στριτζώνονται τα καλοκαθισμένα στους καναπέδες ολοστρόγγυλα κωλαράκια, εκφράζοντας την απέχθειά τους "τσ τσ τσ τσ, τι γίνεται στον κόσμο!" την ίδια ώρα που ο νους υπολειτουργεί μπουκωμένος σάλτσες τίγκα στην πολιτική ανάλυση και την ακρίβεια και την τιμή του πετρελαίου και τα ματαιωμένα δρομολόγια των πλοίων εξαιτίας πολέμου και.. και.. και...

Αραγε, αν οι πόλεμοι αυτοί χαμήλωναν τον τιμάριθμο έως αστραγάλων, αν η ζωή ΜΑΣ, ημών των πολιτισμένων, γινόταν πιο εύκολη, πιο φτηνή και παραδεισένια, αν αυξάνονταν στο τριπλό οι μισθοί και οι συντάξεις, αν πέφτανε βροχή τα επιδόματα και οι επιδοτήσεις, αν η εφορία έπαυε να υπάρχει λόγω κατάργησης φόρων και ΦΠΑ, θα σκεφτόμαστε καθόλου τη φρίκη τους;

Οπότε, τις εικόνες φρίκης τις αφήνω για τους ηδονοβλεψίες του αίματος...


__________________________
ΣΗΜ.
1. Τον έχει κανείς ακουστά το Τζακομέττι -σκηνοθέτη της σειράς ταινιών με τίτλο «Σκυλίσια Ζωή» στη δεκαετία του '60- που περίμενε τον κατάλληλο φυσικό φωτισμό για να γυρίσει σκηνές θανατικών ποινών στην Αφρική; Ναι, ήταν στημένος με το συνεργείο του και συνεργαζόταν με τους δολοφόνους για την καλύτερη απόδοση των εικόνων...
2. Τον Πατρίς Λουμούμπα τον θυμάται κανείς; Καλά, αυτός, η μοναδική ελπίδα της Αφρικής, έφυγε νωρίς... χωρίς να προλάβει ο Τζακομέττι να απαθανατίσει το κομένο του κεφάλι.