Το GNU είναι ένα σύνολο κανόνων κάτω απο τους οποίους λειτουργούν οι περισσότερες ιστοσελίδες, καθώς και η δική μου, και τα blogs φυσικά. Σε γενικές γραμμές, επιτρέπεται η διάδοση, αντιγραφή, παραποίηση, κλπ, των κειμένων και άλλων στοιχείων που δημοσιεύονται κάτω απο την ομπρέλα του, αρκεί να αναφέρεται η πηγή απο όπου αντλήθηκαν και, στη περίπτωση παραποίησης, το πρωτότυπο. Επίσης, να μην έχει στόχο τη κερδοσκοπία.
Στην ιστοσελίδα μου, κόμβο Νετ Αρτ και λογοτεχνικών πειραμάτων, όπως δήλωνα φάτσα κάρτα, έχοντας και το GNU στη 1η σελίδα, παραπέμποντας διαρκώς σε αυτό, μάλλιασε το πληκτρολόγιό μου να γράφω και να ξαναγράφω, να δίνω το.. καλό παράδειγμα παραποιώντας και πειραματιζόμενη διαρκώς.. έγινε πριν κάτι μήνες ένα μεγάλο μπάχαλο. Με απαιτήσεις απο κάποια μέλη του κόμβου να "εγγυηθώ" για την ασφάλεια των κειμένων που έστελναν για ανάρτηση, με απαιτήσεις να μη αναδημοσιευθουν αλλού τα έργα τους, να μη παραποιηθούν, κλπ κλπ. Μα, ποια είμαι τελοσπάντων! Τόσο σημαντικός είναι ένας διαχειριστής μιας ιστοσελίδας ή, έστω, ενός κόμβου; Τόσο σημαντικό, ως θέση εξουσίας, το βλέπουν τα μέλη; Παραπάνω απο το GNU κάτω απο το οποίο λειτουργεί; Σα να ζητάμε απο το διευθυντή μιας εφορίας (ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ) να βγάλει νέους νόμους και διατάγματα που να ταιριάζουν στα γούστα μας.
Τελικά, αυτό που κατάλαβαν ήταν ότι είμαι ανεπαρκής μια και δε μπορώ να εγγυηθώ την ασφάλεια των έργων τους και απεσύρθησαν μαζί με αυτά, αφού επαιξε ένα γερό σιχτίρισμα -καθόλου κομψό- εναντίον μου, και μάλιστα πρωτοσέλιδο. Το άφησα να φαίνεται καμπόσο καιρό, μαζόχα και του λόγου μου, ε! Μετά το σιχτίρισμα, ζήτησαν τη διαγραφή τους -θέλοντας ίσως να εκβιάσουν μια παρακλητική συμπεριφορά απο μενα ίσως; δεν ξέρω, το υποθέτω απλώς, με βάση κάποιο παρόμοιο περιστατικό αλλού- και δεν κόλλησα καθόλου: Τους διέγραψα όλους τους ταραξίες. Κάποιοι εξ αυτών, μου ζήτησαν μετά τα ρέστα. Το αντιφατικό που λέγαμε...
Κατόπιν, όλοι όσοι έφυγαν διαφωνούντες και διαμαρτυρόμενοι, γράφουν σήμερα σε άλλες ιστοσελίδες με τους ίδιους κανόνες, κάτω απο την ομπρέλα του GNU πάντα, αλλά όχι τόσο εμφανώς τοποθετημένους ούτε προβεβλημένους. Χαιρετίσματα!
Και εδώ, κάτω απο την ίδια ομπρέλα εκτιθέμεθα όλοι. Οπότε, καθένας μπορεί να αντιγράψει, παραποιήσει ο,τιδήποτε υπάρχει εδώ μέσα, αρκεί να αναφέρεται η πηγή και να μην έχει στόχο την κερδοσκοπία. Εδώ μπορείτε να δείτε το GNU και να αποκτήσετε ιδίαν αντίληψιν, που λένε.
Ο χώρος μου φιλοξενεί πλέον έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, κυρίως εικαστικούς, που γνωρίζουν καλά και δέχονται να προβληθούν με αυτές τις συνθήκες, που, λίγο πολύ, είναι οι συνθήκες του διαδικτύου. Προσπαθούμε να προβάλλουμε τα έργα σε δυο τουλάχιστον γλώσσες μπας και ξεφύγουμε λίγο απο τα στενά όρια της χώρας μας. Για ποιο λόγο; Για το κέφι μας! Υπάρχει καλύτερος και πιο έγκυρος λόγος; Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε φάση σχετικής... αφασίας, επειδή ετοιμάζονται διάφορα, αλλά, πού θα πάει, θα επανακάμψομεν δριμύτεροι.
Η πλάκα είναι ότι όλα προέκυψαν μετά τη γνωριμία εκ του σύνεγγυς, δεν τους γέμισα το μάτι φαίνεται, τι άλλο να υποθέσω; Επρεπε να το παίξω "κάπως" αλλά έλα που αρνούμαι κάθε τύπου μυθοποίηση, να το κάνω με τη δική μου; Οι εικόνες που λέγαμε... Η μυθοποίηση του ιντερνέτ... Η στείρα φαντασία που ασκείται πάνω στη φαντασίωση και πέραν τουτου ουδέν... Αβυσσος η ψυχή τ' ανθρώπου, που έλεγ' η γιαγιά μου.
7 σχόλια:
Απο τη μία μερικοί καλλιτέχνες θεωρούν οτι έχουν πιάσει τον παπά από τα αντίδια επειδή έφτιαξαν ένα πίνακα, ένα τραγούδι ή έβγαλαν μια καλή φωτογραφία.
Παίζει επίσης η άγνοια και ο καθαρός φόβος του Ιντερνετ - τα μέσα προβάλλουν την πλευρά που τους συμφέρει (πορνογραφία στο Ιντερνετ, τρομοκρατία στο Ιντερνετ κλπ).
Τέλος παίζουν και τα προσωπικά κόμπλεξ, ενοχές και εφιάλτες καθενός. Αυτά συνήθως είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα, επειδή είναι και δικαιολογημένα.
Το μίγμα είναι κάτι σαν το Fame Story, άρα αναμενόμενο να έχει την κατάληξη του Fame Story.
Ενα έχω να πώ: εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε.
Μήπως γράφεις πολλά;
Οχι Τάσο, δεν πιστεύω ότι γράφω πολλά. Λίγα είναι αυτά μπροστά στα όσα έχουν κυκλοφορήσει σε διάφορους χώρους με σκοπό να παραμορφώσουν τη δική μου εικόνα. Κάπου έπρεπε να εκθέσω τα όσα συνέβησαν όπως τα αντιλήφθηκα η ίδια. Βοηθά πιστεύω αυτό στο να καταλάβουν και άλλοι χρήστες του ιντερνέτ τι συμβαίνει με τις εικόνες και το ποιος έχει τελικά τον έλεγχο. Τις εικόνες τις δημιουργούμε μόνοι μας, στον εγκέφαλό μας σχηματίζονται με βάση παλιές προϋπάρχουσες προσλαμβάνουσες. Το να βρίσκουμε κάποιον και να του φορτώνουμε το δικό μας δημιούργημα ως δική του υπαιτιότητα, είναι αυτό που μπερδεύει και κάποτε θα πρέπει να το κατανοήσουμε. :-)
alombar42, ο φόβος που αναφέρεις είναι ένα σημαντικό κλειδί κατανόησης του κομφούζιου που συμβαίνει αυτή τη μεταβατική εποχή. Παλαντζάρουμε ανάμεσα σε μια πραγματικότητα, την ύπαρξη της οποίας διδαχτήκαμε -μας "παραδόθηκε"- και σε κάτι που ερεθίζει άμεσα (χωρίς παρεμβολές εικονικές, δεν βλέπουμε μάτια, βλέματα, κλπ, όπως συχνά αναφέρεται η έλλειψή τους από πολλούς σε πολλά διαδικτυακά στέκια) τον εγκέφαλό μας και κρούει κατευθείαν τη θύρα του συναισθήματος.
Είμαστε ανεκπαίδευτοι να νιώσουμε και αυτό είναι που φοβίζει.
Δεν το ξερα ότι τα blogs εμπίπτουν στο GNU. Να μάθω περισσότερα για ένα φίλο που θέλει να αναρτήσει κάποια κείμενά του στο μπλογκ.
Δεν υπάρχει πουθενά (σχεδόν) στο ιντερνέτ προστασία πνευματικής ιδιοκτησίας. Αυτή τη προστατεύει καθένας μόνος του με όποιο τρόπο νομίζει. Και πάλι δύσκολα θα ανακαλύψεις κάποιον που έχει δημοσιέψει κείμενά σου σε εφημερίδα του Σικάγου π.χ. λεμε τώρα. Πρόσφατα ανακάλυψα ένα δικο μου παλιό σε ένα σάϊτ, εντελώς τυχαία ψάχνοντας κάτι άλλο στον κ. γούγλη. Το ΒΡΑΚΙ, αν το θυμάσαι.
Εντύπωση μου κάνει πάντως η απαγόρεψη αναδημοσίεψης των κειμένων της απο την Αθενς Βόις, η οποία... λυμαίνεται το χώρο των μπλογκς.
Εντύπωση επίσης μου κάνει ότι εφημερίδες π.χ. Τα Νεα, που δημοσίεψαν κείμενο μπλόγγερ παραποιημένο (με αλλαγμένο τίτλο) και (πιθανολογώ, ε) στο τζάμπα, ενώ είναι σαφές ότι χωρίς την άδεια του δημιουργού τπτ δε πρέπει να δημοσιεύεται με σκοπό τη κερδοσκοπία. Μια εφημερίδα κερδίζει απο αυτό, έτσι; Εκτός αν πλήρωσε σε € ή σε... είδος, δλδ την ικανοποίηση του δημιουργού που το είδε δημοσιευμένο.
Τι να υποθέσω;
Του λόγου μου, γράφω ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΜΟΥ ότι δεν υπάρχει προστασία. Το ξέρω καλά το θέμα. Και σιγά την πρωτοτυπία! Λέξεις ανακυκλώνουμε και έχω στο νου μου (και στα συρτάρια του πισι μου, ε) ΠΟΛΥ καλύτερα κείμενα!
Κάτι ακόμα που με εντυπωσιάζει είναι η εμμονή στην (υπερ)αξία του έντυπου (γενικά απτού) μέσου, εφημερίδας, βιβλίου, κλπ. Αυτό σημαίνει αντίσταση στο νέο; Φόβο απέναντι στο εφήμερο και το άυλο;
..μια συζήτηση ατέρμονη..
**αν προσέξεις ΚΑΛΑ το κανονισμό του κ. γούγλη, θα δεις ότι ούτε τα μέιλ έχουν προστασία. Ανοίγονται (και ίσως και να πωλούνται στο μέλλον και δεν κινδυνολογώ) κατά βούληση. Κάτι πρέπει να δίνουμε για τη χωρητικότητα που μας παρέχεται.
"Οπότε, καθένας μπορεί να αντιγράψει, παραποιήσει ο,τιδήποτε υπάρχει εδώ μέσα, αρκεί να αναφέρεται η πηγή και να μην έχει στόχο την κερδοσκοπία"
Το GNU (ακριβέστερα το FDL) ΔΕΝ απαγορεύει σε κάποιον να βγάλει λεφτά από παράγωγο έργο, απλά τον υποχρεώνει να το διανέμει με GNU.
Στην πιο ακραία περίπτωση, μια εταιρία *μπορεί* να πάρει τον πηγαίο κώδικα ενός λογισμικού GNU και αφού τον τροποποιήσει για να φτιάξει δικό της λογισμικό, στη συνέχεια να το πουλάει για 5000 ευρώ. *Αλλά* όταν το αγοράσεις, η άδεια χρήσης θα είναι GNU που σημαίνει ότι α) είναι υποχρεωμένη να σου δώσει και τον πηγαίο κώδικα και β) μπορείς κι εσύ στη συνέχεια να διανείμεις αυτό που αγόρασες με τους ίδιους όρους.
Το GNU έχει να κάνει με την ελευθερία (συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας κάποιου να βγάλει λεφτά από το έργο με οποιονδήποτε τρόπο δε στερεί την πρόσβαση στον πηγαίο του κώδικα), όχι με το δωρεάν.
Αν θες να απαγορέψεις κερδοσκοπικά παράγωγα, χρειάζεσαι Creative Commons με ρήτρα για Non-Commercial.
J95, Ευχαριστώ για τη διευκρίνηση:-)
Δημοσίευση σχολίου