Μεγάλωσα την εποχή που υπήρχαν μονάχα δυο ραδιοφωνικοί σταθμοί. Κλασσική μουσική έπαιζαν κάθε Μεγαλοβδομάδα, καθώς και σε μέρες πένθους. Συνειδητά, γνώρισα τον Μότσαρτ απο τη "Μικρή νυχτερινή μουσική" του λίγο πριν συμπληρώσω τα είκοσι. Μου τον σύστησε ένας καλός εραστής μου συνομίληκος, μανιακός της κλασσικής μουσικής, τον οποίο παντρεύτηκα μετά απο τριετή δεσμό και χώρισα μετά από τρίμηνης διάρκειας γάμο. Ωραίες εποχές!
Οταν τα παιδιά μου ήταν μωρά, έβαζα Μότσαρτ να παίζει σιγανά δίπλα στην κούνια τους. Μια φίλη ψυχολόγος μου είχε πει ότι η μουσική του Μότσαρτ διεγείρει και συμβάλλει στην ισορροπημένη ανάπτυξη του εγκεφάλου. Την άκουσα και τα παιδιά έγιναν "κανόνια" στα μαθηματικά.
Σήμερα ακούω από το μεσημέρι Μότσαρτ. Ενδιαφέρον πρόγραμμα, αλλά, όσο νά'ναι το βαρέθηκα τώρα και πάω για ύπνο. Αρκετά.
3 σχόλια:
Όταν λές από το μεσημέρι...
ποιας μέρας;
Είδα ότι γνωρίζετε καλά το θέμα.
Ρωτήστε με κάτι άλλο..
:-)
Το θέμα του θείου Amadé, ή το θέμα της κλασικής, λεγόμενης, μουσικής;
Ακούω πως ο όρος αυτός έχει φυράνει πολύ. Κατήντησε να περιλαμβάνει και τα διαβόητα Κάρμινα μπουράνα, του δύσμοιρου Orf.
Γι αυτό το έργο, ο συναγωνιστής Ζουράρις, είχε πει κάποτε πως κάνει μόνο για επίθεση των σταυροφόρων στα κάστρα της Πόλης.
Τέλος πάντων.
Τελικά η φίλη σου έχει δίκιο.
Και σε μένα έπιασε.
Δημοσίευση σχολίου