Αντοχή και πείσμα

Με αφορμή το ευγενικό ερώτημα της radiolover Κυρία Ροδιά, πως προλαβαίνετε να έχετε τόσα μπλογκ και να γράφετε σε όλα;; Εγώ ένα έχω και δεν προλαβαίνω ...
Σκέφτηκα και έδωσα μια απάντηση που νομίζω ότι είναι σημαντική και για άλλους, οπότε, την επαναλαμβάνω και εδώ πέρα για να μη την ξεχάσω:

Σκορπίζομαι και τσαλακώνομαι χωρίς δισταγμό.. χωρίς φόβο.. λες να είναι αυτό;Πάντως, εδώ που τα λέμε, τώρα που το σκέφτομαι -τι με βάζεις και κάνω ξημερώματα!- όταν έχω κάτι στο νου μου να διεκπεραιώσω, αντέχω. Οταν χαλαρώνω, άστα να πάνε! Χάνεται η αντοχή μου, η δύναμή μου, αρχίζει να παρουσιαζει προβλήματα η υγεία μου, πονάκια και σφάχτες κάνουν την εμφάνισή τους, όλα τα γεροντικά συμπτώματα.. Ενώ, όταν βρίσκομαι υπατμόν, ε, όλα πάνε πρίμα, νοιώθω σωστό θηρίο!!!
Τίγρις και αγριοκάτσικο!:-)))

Που σημαίνει ότι το σώμα ακολουθεί το πνεύμα. Το "μέσα μας" διατάζει και το σώμα εκτελεί, ακολουθεί. Οταν αφήνουμε το σώμα να παίρνει το πάνω χέρι, ε, τότε όλο ξεφυτρώνουν διάφορα σωματικά προβλήματα και βάσανα και όλο έχουμε να απαριθμούμε πόνους, σφάχτες, και άλλα πληκτικά πράγματα.. τόσο το ζάχαρο, τόσο η χοληστερίνη, τόσο η οστεοπώρωση...
ΠΑΠΑΠΑΠΑ!!!! ΦΡΙΚΗ!!!
Συνταγή; Ολα χύμα. Ολα ένα πανηγύρι. Χωρίς σταματημό. Ετσι κι αλλιώς, το τέλος του ανθρώπου είναι δεδομένο. Υπάρχει κανας λόγος να το επισπεύδουμε; Να το φέρνουμε πριν την ώρα του; Να το προ(σ)καλούμε; Το ξέρουμε, δεν το αγνοούμε, αλλά και δεν το ευχόμαστε. Αυτά... Εχω άδικο; Κάνω λάθος; Εβίβα! -όχι μπίρα παρακαλώ, δεν μου αρέσει. χεχε..


Ενα μικρό παράδειγμα: Χτες, απο το μεσημέρι ταξίδευα ως το βράδυ, που έφτασα στο ΕΛ Βενιζέλος. Μετρό δεν είχε μετά τις οχτώ. Ταξί δεν ήθελα να πάρω. Πήρα λεωφορείο για Σύνταγμα. Πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία, πήγαμε απο Αλεξάνδρας, χασομέρι, φτάσαμε Σύνταγμα μετά τις δέκα. Τρόλλεϊ. Τσούλημα και φόρτωμα και ξεφόρτωμα και ξαναματαφόρτωμα και ξαναξεφόρτωμα δυο τσουλητές -ευτυχώς- βαλίτσες. Εφτασα σπίτι σώα και αβλαβής, ανέβασα τα μπαγκάζια, πήγα για σοκολατίνα και σουβλάκια, όλα οκ. αλλά το ψυγείο αποψυγμένο -είχα κατεβάσει το γενικό το ζώον! ΦΤΟΥ! Ταχτοποίηση του ψυγείου, καθάρισμα, πέταμα τα χαλασμένα τρόφιμα. Ενα μπανάκι, μια ταινία, και στα μπλογκς τα παραμελημένα τόσες μέρες. Παράλληλα, αρχειοθέτηση του νέου υλικού μου και οργανόγραμμα των επόμενων κινήσεων για το επόμενο ταξίδι που θα κάνω σε μερικές μέρες. Εχω καιρό για να σκεφτώ το ταπεινό μου σαρκίον; ΟΥ. που θα πει ΟΧΙ. Ελεγχος του τηλεφωνητή, σημείωση για τα αυριανά τηλεφωνήματα. Το πρωί λαϊκή και σούπερ μάρκετ για ανανέωση τροφίμων, μαγείρεμα, μπουγάδα, θα κατέβω να ψωνίσω μελάνια και βιντεοκασέτες. Α! Να μη ξεχάσω να παραγγείλω και λάδι. Πολλά; Οχι δα, απλώς τα απαραίτητα! Υπνος; Οταν νυστάξω! Πόρισμα; Ακολουθώ το ρυθμό μου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Οταν πεινάω τρώω, όταν διψάω πίνω, όταν νυστάζω κοιμάμαι.