ένα επικίνδυνο -και όχι μόνο σουρεαλιστικό- σενάριο

Τα μεταλλαγμένα κρέατα KFC με άρωμα κοτόπουλου, η επιστράτευση του Δαλάι Λάμα, η αλλεργία της Κάμερον Ντίαζ, τα τρίποδα του Μπους, οι αλυσίδες της Κίνας, είναι οι πρωταγωνιστές σε ένα επικίνδυνο -και όχι μόνο σουρεαλιστικό- σενάριο.

Μην ανησυχείτε πολίτες! Δεν είναι μονάχα οι ανθρώπινοι ιστοί που προορίζονται να χαρακτηριστούν άψυχα πράγματα, ώστε αρχικά, σε πρώτο στάδιο, να αντικαταστήσουν όργανα ανθρώπινα και αργότερα, σε επόμενη φάση, να αντικαταστήσουν ολόκληρους ανθρώπους σε διάφορες υποβαθμισμένες θέσεις εργασίας. Τα κρέατα που μας πλασάρουν για να τρώμε, αυτά που έχουν αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια να παράγονται ή, καλύτερα, να κατασκευάζονται και να καταναλώνονται στις Η.Π.Α. και στην Ε.Ε. αλλά και στην Κίνα, που είναι σήμερα η δεύτερη χώρα μετά τις Η.Π.Α. σε αριθμό καταστημάτων της αλυσίδας KFC, αυτά τα κρέατα-πράγματα είναι που ανοίγουν το δρόμο της δικής μας ρεξοποίησης (Rex=πράγμα) επί το λατινικότερο. Ο άνθρωπος αντικείμενο κείται προ των πυλών. Ο ανθρώπινος κλώνος φυτρώνει κρυμμένος πίσω από το μοντέρνο «άτομο» της παγκοσμιοποιημένης έκφρασης των δημοφιλών αστέρων που μεσουρανούν στα ΜΜΕ.

Σιγά-σιγά γίνονται όλα, μεθοδικά. Με το μαλακό. Ατομο; Ε, και τι έγινε; Αυτό που δεν τέμνεται! Τέμνεται ο άνθρωπος; Όχι. Ε, τότε, γιατί όχι «άτομο»; Δεν λέμε «ατομικότητα»; Δεν λέμε «ατομιστής»; Γιατί όχι και «άτομο»; Δικαιολογίες παράλογες, αλλά δεκτές εύκολα από ανθρώπους ημιμαθείς, δικαιολογίες που περιέχουν μισές αλήθειες ώστε να γίνονται ολόκληρες οι «εξηγήσεις» πιστευτές συμπαρασύροντας, μαζί με τις μισές αλήθειες, ολόκληρο το ψέμα. Το ψέμα διανθίζεται με μισές αλήθειες, καρυκεύεται με δήθεν επιστημοσύνη, ώστε να καταπίνεται, να γλιστράει εύκολα. Για τούτο έχω πάψει πια να εμπιστεύομαι την επιστήμη και τη λογική ως κάτι τι που δεν ανατρέπεται. Ισα ίσα ανατρέπονται εύκολα και μάλιστα με τα δικά τους επιχειρήματα -εκ των έσω.

Με τη μανία της παγκοσμιοποίησης, ξεκίνησε και η αντιστροφή, η παραποίηση, η διαστρέβλωση βασικών αφηρημένων εννοιών. Κάποια στιγμή, αρχίσαμε να δεχόμαστε τον πόλεμο ως μέσον διασφάλισης της ειρήνης, τα βασανιστήρια ως προστάτες της δημοκρατίας, τις δολοφονίες ως αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, της οποίας το νόημα αλλάξαμε εντελώς, γιατί, τι σημαίνει τρομοκρατία; Νομιμοποιούμε το κράτος να παράγει τρομοκρατία και φόβο, να διαφημίζει τον τρόμο για να προστατέψει από αυτόν με το καινούργιο ΝΑΤΟ, να επιθυμεί τους πολίτες του όχι ελεύθερους αλλά δέσμιους μιας λαγνείας τρόμου εκτός από τη σαρκική λαγνεία που επίσης βολεύει αρκετά, αλλά εξασφαλίζει μόνον αποχαύνωση και μικρής διάρκειας ηλιθιότητα, ενώ το ζητούμενο είναι μια πιο μόνιμη κατάσταση, μια κατάσταση γενικευμένου πανικού ή ομαδικής υστερίας.

Ο λάγνος αγαπά τη ζωή, αλλά ο τρομολάγνος σεξομανής είναι το κάτι άλλο! Αυτό το πρότυπο προβάλλεται με συνέπεια, αργά αλλά σταθερά, μέσω των κατάλληλων διαφημιστικών βίντεο, μουσικής, ρούχων, περιοδικών μόδας και στάιλ λάιφ. Το μόνο από αυτά που δε γίνεται να ελεγχθεί απόλυτα είναι η μουσική. Ποια είναι η αντίσταση που μπορεί ο άνθρωπος να αναπτύξει απέναντι σε αυτούς τους βομβαρδισμούς της δήθεν τέχνης; Τι άλλο από τη γελοιοποίησή της, τη στροφή -με γνώση όμως- στο καρακιτσάτο! Το κιτς έχει μεταλλαχθεί σήμερα σε αξία και είναι, κατά τη γνώμη μου, η πλέον υγιής αντίσταση στο δήθεν. Περιβαλλόμαστε από δήθεν ωραία κτίρια, αποτελέσματα δήθεν δημιουργών, από κραυγαλέα κατασκευάσματα αμφίβολης αντοχής και ποιότητας, από διακοσμητικά έργα φριχτά, γυαλιστερά και φανταχτερά και ανοήτως μεγαλεπήβολα.

Με ποιο σκοπό; Με σκοπό την αποκοίμιση της αισθητικής ευαισθησίας, του καλού γούστου, του καθαρού αισθητηρίου περί την Τέχνη. Με υποστηρικτές εκείνους οι οποίοι προβάλλονται ως ειδικοί από τα ΜΜΕ, επειδή έχουν τη μανία της προβολής και επειδή είναι εξαγοράσιμοι. Ο κριτικός και ο πνευματικός άνθρωπος έχουν διαφθαρεί ή λουφάζουν παραξενεμένοι ή έχουν εξαφανιστεί ή παραγκωνιστεί απλώς. Ο απλός άνθρωπος αντιδρά στις πομφόλυγες λατρεύοντας την υπερβολή του καρακίτς ή στρέφοντας προς απλούστερες και για τούτο κατανοητές μορφές τέχνης, όπως π.χ. τα κόμικς και τα έργα αφηρημένης τέχνης, ανακαλύπτοντας τη μαγεία των φράκταλς σε κάθε μορφή εικαστικής έκφρασης, της μείξης των ήχων στη μουσική, των φαινομενικά ανοργάνωτων κινήσεων στο χορό. Ζούμε σε μια επαναστατική ιστορική στιγμή, όσον αφορά τις αισθητικές αξίες του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος αλλοτριώνεται μεν, αλλά, το πιστεύω στ’ αλήθεια, η αλλοτρίωση δεν θα ακολουθήσει την προδιαγεγραμμένη πορεία που έχει σχεδιαστεί από τους παρανοϊκούς ερευνητές και κατασκευαστές των διαφόρων συρμών. Πιστεύω ότι, όπως και σε άλλες εποχές ηθικού σουρεαλισμού, η οδός θα χαραχτεί από τη βάση της κοινωνίας, από τον απλό πολίτη και θα ξαφνιάσει με την πρωτοτυπία της. Ναι μεν σήμερα είναι μόδα το πίρσινγκ και η νεολαία τρυπιέται παντού όπου «σηκώνει» σκουλαρίκι, αλλά η γνώμη μου είναι πως στη μεγάλη της μάζα θα αρνηθεί να στολιστεί «φορώντας» τα προγραμματισμένα τσιπάκια.

Ξεκίνησα με ένα τίτλο που αναφέρεται στις μεταλλαγμένες οργανικές τροφές που δεν είναι λαχανικά αλλά πρωτεΐνες και θέλω να σημειώσω ότι η αρχή «είμαστε ό,τι τρώμε» του Ιπποκράτη έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους «ειδικούς» σχεδιαστές του μέλλοντός μας. Οι ασθένειες σέρνονται και κατακλύζουν ήδη τους υπερβολικά «πολιτισμένους» λαούς, που βρίσκουν ευκολία και οικονομία στην κατανάλωσή τους, όταν μάλιστα διαφημίζονται από ένα στρατηγό ή ακόμα και το Δαλάι Λάμα, ο οποίος επιστρατεύτηκε γι αυτή την υπόθεση. Η μάχες δίνονται στην κορυφή του λαμπερού και προβεβλημένου κόσμου των διασημοτήτων και αυτό συμφέρει τον απλό άνθρωπο στο να διαμορφώνει γνώμη. Όταν αρχίσει να μειώνεται ο μέσος όρος ζωής, όταν ο χρόνος παραμονής στα νοσοκομεία θα υπολογίζεται ξεχωριστά ως ξεκάθαρο μεταβατικό στάδιο από τη ζωή στο νεκροτομείο, τότε θα συμβεί το μεγάλο ξύπνημα.

Τα τρίποδα και τα τετράποδα κοτόπουλα, τα ακέφαλα μοσχάρια και τα υπέρβαρα χοιρινά δεν θα αποτελούν πια επιστημονικά θαύματα αλλά θα λάβουν τη θέση τους στη χορεία των τεράτων και θα συμπαρασύρουν και τους δημιουργούς τους στην εξόντωση από τα εξαγριωμένα πλήθη. Όταν διάβασα ότι η Κίνα είναι η δεύτερη χώρα, μετά τις Η.Π.Α., σε αριθμό καταστημάτων των αλυσίδων φαστ φουντ (KFC και τα συναφή) κάτι άστραψε στο νου μου. Λες, είπα μέσα μου, λες αυτό να είναι το όπλο του μέλλοντος, αυτό που θα χρησιμοποιήσουν οι κινέζοι για να κυριαρχήσουν στον πλανήτη; Εχουν αποδειχτεί εξαιρετικοί αντιγραφείς μέχρι τώρα, γιατί όχι και σε αυτό τον τομέα; Με την Κίνα μπροστά, ο μεσαίωνας θα έρθει και θα φύγει συντομότερα από όσο θα τον περίμεναν οι οραματιστές του και, πιθανότατα, θα φύγουν μαζί του και αυτοί οι ίδιοι. Φούντο! Μαζί με τον Δαλάι Λάμα και άλλους θρησκευτικούς, τάχα, ηγέτες.

Γιατί, η θρησκεία δεν έχει το θεό της σε τέτοιες περιπτώσεις ή μάλλον ο θεός της είναι, όπως πάντα ως τώρα, ταυτισμένος με το θεό όλων των ηγετών, το χρήμα δηλαδή. Η θρησκεία, αυτό το σίγουρο λιμάνι, το καταφύγιο των φτωχών και των αδυνάτων απανταχού της Γης, σήμερα τείνει να μεταλλαχτεί και αυτή, αλλά σε προπύργιο μισαλλοδοξίας. Τα πνευματικά KFC μοιράζονται σε πακέτα πάμφθηνα, προσιτά στον καθένα από όλα τα μέσα που διαθέτει η κατεστημένη εξουσία, ραδιόφωνο, τηλεόραση, τύπο, διαδίκτυο. Κύμα είναι όμως και θα περάσει. Ένα φοβερό τσουνάμι, μέσα στο οποίο έχουμε την τιμή να βρισκόμαστε και να κλυδωνιζόμαστε. Τα κύματα περνούν, όπως γνωρίζουμε από προηγούμενες εμπειρίες και ο άνθρωπος έχει μάθει πλέον να κολυμπά.

Οταν κατά καιρούς διαλαλώ την πεποίθηση μου ότι καλό είναι να αφηνόμαστε στο ρεύμα της ζωής σαν φυλλαράκια, αυτή η πεποίθηση αφορά το ρεύμα της ζωής και μόνο, όχι, δεν αναφέρομαι στον ίδιο τον άνθρωπο και τον τρόπο που θα αναπτύξει το πνεύμα και το κορμί του. Οφείλουμε οι άνθρωποι να ενδυναμώσουμε τον εαυτό μας έτσι ώστε να μπορούμε να αφεθούμε στα πράγματα χωρίς κίνδυνο. Η νοημοσύνη μας, η λογική μας, δεν είναι αρκετή σήμερα, σε αυτή την ιστορική στιγμή. Χρειάζεται η αρωγή και του συναισθήματος, χρειάζεται η ζυγαριά μας να έχει δυο τάσια, όπως κάθε αυθεντική ζυγαριά. Χρειάζεται η αποκωδικοποίηση των εικόνων που μας έχουν παραδοθεί με ευλάβεια, η αμφισβήτησή τους και το γκρέμισμά τους στη συνέχεια. Ορτσα τα πανιά, και στη φουρτούνα υπάρχει λιμάνι, εκεί φαίνεται άλλωστε ο καλός ο καπετάνιος!

____________________________________
ΣΗΜ. Πρόκειται για ένα παλιότερο κείμενο που γράφτηκε πριν 5-6 χρόνια περίπου, όταν τα KFC συζητιόντουσαν πολύ. Σήμερα το ανέσυρα και το εμπλούτισα με αφορμή το σχετικό ποστ της Κατερίνας.