Στο ιντερνέτ απόχτησα ένα φίλο. Αληθινό φίλο, με τον οποίο αλληλογραφούσαμε πυρετωδώς για πολύ καιρό. Ανταλλάξαμε πάνω απο 900 μηνύματα ζωηρά, γεμάτα ένταση. Μετά από διαφωνίες, βρισίδια και συμβουλές, ανταλλάσσαμε συνταγές μαγειρικής. Τώρα, έχουμε χαθεί. Αν πέσει πάνω σε κανα blog μου, θα ήθελα να μου ξαναγράψει. Μου λείπει!Στα τελευταία μηνύματά του ήταν βιαστικός και αγχωμένος και διστάζω να στείλω μη και τον ενοχλήσω. Μάλλον κάνω λάθος; Πείτε μου τη γνώμη σας... παρακαλώ... Φοβάμαι μια άρνηση είναι η αλήθεια, αυτό με εμποδίζει να προσπαθήσω να ξανασυνδέσω το νήμα. Σκέφτομαι πάλι ότι είναι πιθανό να ειπώθηκαν όλα όσα ήταν να ειπωθούν και να μην έχει πλέον νόημα μια συνέχεια. Τα μηνύματα αυτά δεν είναι τυπικά δείγματα γραφής αλλά μικρά εικαστικά έργα. Οχι, δεν περιέχουν εικονίτσες εικονίτσες και λογάκια λογάκια. Ο τρόπος γραφής είναι εντυπωσιακός, η αλληλουχία των προτάσεων είναι σαν αναλογική προφορική συζήτηση. Θα ήταν ενδιαφέρον να κάνω κάτι με αυτά; Να τα κοινοποιήσω δλδ. Αλλά, γι αυτή την ενέργεια δεν θα έπρεπε να έχω τη σύμφωνη γνώμη του και μάλιστα να μοιραστούμε το τυχόν οικονομικό προϊόν; Αν τυχόν δεν τον βρω, αν δεν μου απαντήσει; Δε γνωρίζω κανένα στοιχείο του, εκτός από το νικ. Ετσι σκέφτομαι, αλλά ζητάω και μια γνώμη παραπάνω κι ευχαριστώ όποιον το σκεφτεί επίσης λιγουλάκι.
7 σχόλια:
Καλημέρα, καλή και δημιουργική χρονιά!
Ενόχλησέ τον - καλύτερο το ρίσκο της άρνησης ή ακόμα της απόρριψης από την αγωνία της αναμονής, έτσι δεν είναι;
Τώρα το να δημοσιεύσεις προσωπικά μηνύματα είναι ρίσκο (και σηκώνει συζήτηση) - προτείνω μια βόλτα στον e-lawyer :)
Δεν πρόκειται για προσωπικά μηνύματα, αλλά για καφτές συζητήσεις με ενδιαφέροντα θέματα, όπως π.χ. πόσο επιρρεάζει ο συγγραφέας τον αναγνώστη και πόσο ευθύνεται ο αναγνώστης για όσα διαβάζει, ή για το αν οι εικόνες που δημιουργούμε στο μυαλό μας είναι εντελώς δική μας υπόθεση ή μπορούν να μας επιβληθούν, ή περί των σχέσεων των δυο φύλων από την αυγή του κόσμου, κλπ κλπ, διανθισμένα όλα αυτά με συνταγές μαγειρικής!
Σημειώνω ακόμα (για όταν μου χρειαστεί) ότι είναι πολύ δύσκολο να γίνονται συζητήσεις με επιχειρήματα, χωρίς λιβανιστήρια ή "κοσμητικά" επίθετα που δεν αφορούν το συζητούμενο θέμα αλλά τον απέναντι! Εδώ βρίσκεται σε έξαρση η σημασία των εικόνων που μας εμποδίζουν να αφοσιωθούμε στο θέμα συζήτησης και προσπαθύμε να ανακαλύψουμε τι βρίσκεται πίσω απο τα λόγια του κάθε συνομιλητή μας.
Ε, λοιπόν, μου λείπουν οι κανονικές συζητήσεις! Αυτές, που δε θα με πει ο "άλλος" χαζή επειδή διαφωνώ μαζί του ή που δεν θα βιαστεί να συμφωνήσει με μενα επειδή στοχεύει κάπου αλλού και, πιθανότατα, αδιαφορεί για το θέμα.
Εστειλα χτες τη νύχτα ένα ευχετήριο και αναμένω... Ιδωμεν!
Χαίρεσθε :)
Γι' αυτό είπα σηκώνει συζήτηση... μια γενικού περιεχομένου αλληλογραφία που δεν προσδιορίζει τον άλλο (θα μπορούσε δηλαδή να είναι οποιοσδήποτε), υποψιάζομαι οτι μπορεί να δημοσιευτεί με κάποιο άσχετο ψευδώνυμο. Αν όμως έχει κάποια μοναδικότητα, δηλαδή περιέχει απόψεις που έυκολα αποδίδονται σε κάποιον, δεν είναι και σωστό να δημοσιευτούν.
Προτείνω τη δημιουργία μίγματος διανθισμένου με ανώνυμες απόψεις, κάτι που έτσι κι αλλιώς επιτρέπεται, εφόσον δεν προκύψει συνεννόηση. Οι συνταγές μπορεί εύκολα να είναι κάτι καθαρά προσωπικό, όταν δεν είναι γενικόλογες (του Αθήναιου για παράδειγμα είναι αναγνωρίσιμες).
Ψυχρές συζητήσεις προσωπικά εγώ τις κάνω μάλλον αναγκαστικά. Προτιμώ πάντα να έχω κάποιον απέναντί μου (ένα ψευδώνυμο έστω), να τον στολίζω κιόλας αν χρειαστεί. Εχει πιο πολλή πλάκα έτσι, αρκεί βέβαια να παραμένει το θέμα στο κέντρο και ο συζητητής στο περιθώριο.
Η ευχετήρια αφιέρωση δεν ελήφθη!
(?)
Οι γνώμες και οι απόψεις, έτσι κι αλλιώς είναι μοναδικές, εκτός κι αν συζητήσω με κάποιον γνωστό φιλόσοφο, αλλά αυτό είναι αδύνατο -όλοι τέζα είναι!
Το νικ ήδη το έχω παραποιήσει. Κρατάω το δικό μου μονάχα, δεν έχω κάτι να ντραπώ σε όσα έχω εκφράσει. Οι συνταγές.. εχμ.. εδώ είναι ένα ζητηματάκι.. αν δλδ τις έχει στείλει και αλλού.. Αυτό όμως παίζεται, συνταγές κυκλοφορούν πολλές.
Η αφιέρωση βρίσκεται στο απαντητικό σχόλιο αλλά επειδή έχει εκπνεύσει μπορώ να την επαναλάβω στον ίδιο τόπο, αν και, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, στη στέλνω ιδιαιτέρως. Ετσι, να σκάσουν όσοι δεν με παρακολουθούν απο κοντά! :-)
Υπάρχει διαφορά μεταξύ του "το μήλο είναι κόκκινο" και του "το μήλο έχει 88% κόκκινο, 3% πράσινο και 9% μπλε γιατί οι αλφαβηταμίνες επιδρούν με τις χιψωμεγαμίνες και του δίνουν αυτό το χρώμα, σύμφωνα με τη διπλωματική μου εργασία".
Ε, το πρώτο μπορείς άνετα να το δημοσιεύσεις, αλλά για το δεύτερο μάλλον χρειάζεσαι άδεια :)
Αφιέρωση ελήφθη, όβερ - θα κάνω αποκρυπτογράφηση τους στίχοι και θα το ρίξω στις αφιερώσεις όβερ - αν τους έχεις μου τους στέλνεις πριβέ - θενκ γιου, όβερ!
Εγραψα!
Και απάντησε!
Οτι είναι πάντα εδώ (εκεί) και απάντησα πόση ανακούφιση νιώθω που υπάρχει και ξαναεπικοινωνούμε.
..και η ζωή συνεχίζεται..
Δημοσίευση σχολίου