(Το άρθρο αναρτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2005 στο "kivernologotexnia.com"
Πατείστε το σύνδεσμο για να το δείτε)
Η αρθρογράφος Μαρία Σαριδάκη προβληματίζεται στο θέμα των blogs.
Ένα από τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι καταναλωτές πληροφορίας στο επικοινωνιακό περιβάλλον των νέων μέσων είναι ένα είδος «συνδρόμου διάσπασης προσοχής». Ο βομβαρδισμός με πληροφορίες φέρνει το χρήστη στη θέση του άμαχου πληθυσμού και με δυσκολία πλέον ξεχωρίζει τι τον αφορά και τι όχι, χάνοντας πολύτιμο χρόνο και αρκετή υπομονή.
Από την πλευρά του επιτιθέμενου, οι παραγωγοί της πληροφορίας στην προσπάθεια τους να κερδίσουν την προσοχή των αποπροσανατολισμένων «καταναλωτών», προσπαθούν να βρουν καινούριες μεθοδολογίες και μανιέρες. Τα στρατηγικά ερωτήματα στρέφονται γύρω από την αξία που διακομίζει η κάθε πληροφορία, για παράδειγμα, ποιος χρειάζεται την επιστημονική πληροφορία και ποιος διαχειρίζεται την εγκυρότητα της, πόση είναι η αναγκαία ταχύτητα της οικονομικής πληροφόρησης, ποιοι είναι οι αποδέκτες της. Για αυτό τον τελευταίο καιρό, η ανάγκη για Οικονομία της Προσοχής γίνεται ένα από τα κύρια σημεία αναφοράς στις σχετικές μεθοδολογίες. Τα νέα επικοινωνιακά περιβάλλοντα έχουν πλέον αποδεχτεί ότι ο αριθμός των πληροφοριών στις οποίες μπορεί ο χρήστης να αφοσιωθεί δεν είναι μόνο περιορισμένος, αλλά και ποιοτικά ελεγχόμενος. Πέρα λοιπόν από την εμφάνιση, προσπαθούν να δημιουργήσουν το αποτελεσματικό σύνολο περιεχομένου το οποίο θα λειτουργεί καθησυχαστικά για το χρήστη δηλώνοντας ότι εδώ είναι ζώνη εκτός πληροφοριακών βομβαρδισμών.
Το τι είναι όμως χρήσιμο και τι όχι, εξαρτάται πέρα από το προφίλ του χρήστη και από την δεδομένη στιγμή και το συγκεκριμένο ενδιαφέρον που έχει. Οι ιδιαιτερότητες μας έστω ότι μπορούν να καταγραφούν σε αυτοματοποιημένα προφίλ που θα μας ακολουθούν σαν ταυτότητα. Οι ιδιαιτερότητες των στιγμών μας όμως? Οι αλλαγές μας? Οι καινούριες μας εμμονές? Πόσα Tera πληροφοριών και ποια σύμβαση περί εχεμύθειας θα χωρέσει την καθημερινή πραγματικότητά μας ή για να το θέσουμε λιγότερο φιλοσοφικά, θα οδηγήσει στην συνταγή της αποτελεσματικής πληροφόρησης?
Αφού λοιπόν στο αταξίδευτο καράβι των νέων μέσων οι παραγωγοί πληροφορίας βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, ο κλήρος πέφτει πάλι στον καρχαρία, δηλαδή στον χρήστη, ο οποίος καλείται να εκπαιδευτεί για το τι τον ενδιαφέρει, πως να βρίσκει την χρήσιμη πληροφορία εγκαίρως και πως να εκπαιδεύει τα συστήματα του. Τον τελευταίο καιρό οι μελέτες πάνω σε συστήματα πλοήγησης σελίδων στρέφονται προς το χρήστη. Ήρθε ο καιρός που οι διαδράσεις μας θα λειτουργούν σαν κουμπαράδες και το “Δρω διαδραστικά για να μην Δρω παραπάνω” θα είναι κάτι παραπάνω από ανάγκη για κάθε νέο επικοινωνιακό περιβάλλον.
Από την άλλη μεριά της όχθης, στο ποτάμι της πληροφορίας, παραμονεύουν η ανάγκη για ανθρώπινη επικοινωνία και η ανάγκη ανταλλαγής της κοινωνικής εμπειρίας. Ο ίδιος ο χρήστης στην προσπάθεια του να συγκεντρώσει το σύνολο της πληροφορίας που τον διαμορφώνει εξελικτικά, έχει καταφύγει στο «αγαπημένο μου ημερολόγιο» και αρχειοθετεί τις εντυπώσεις του σε μια δημόσια πλατφόρμα. Και εδώ υπάρχει το εύρημα από τον χρήστη – αποδέκτη της πληροφορίας που δεν μπορεί να διαχειριστεί κανένας κατασκευαστής. Και έρχεται ξανά στο προσκύνιο ο δημόσιος λόγος, αυτή τη φορά με την μορφή μιας παλιάς προσωπικής αγαπημένης συνήθειας, της συγγραφής ημερολογίου. Οι τρόποι δεν αλλάζουν πολυ, οι χώροι διαφοροποιούνται.
Όταν διαβάζω blogs, είναι ξεκάθαρο ότι διαβάζω ημερολόγια. Προσωπικές σκέψεις, απόπειρες έκφρασης με κάθε τρόπο, διήγηση, περιγραφή στιγμής. Κάθε καταχώρηση, μια νέα καταχώριση σε ένα νεαρό χωροχρονικό πεδίο. Ο συγγραφέας δηλώνει: είμαι Εγώ, αυτά βλέπω, έτσι σκέφτηκα, έτσι νιώθω, αυτό γέννησα και μαζί με εμένα καταγράφω και την εποχή μου, τη διαδρομή μου, την πραγματικότητα του τώρα μου. Ο χώρος είναι προσωποποιημένος, ατομικός και μοιάζει να απουσιάζει μόνο η αίσθηση του χαρτιού και η γοητεία της λαθρανάγνωσης.
Αφού όμως είναι ημερολόγιο γιατί δε νιώθω την αίσθηση της κρυφής ανάγνωσης? Την απλή ξεκάθαρη ημερολογιακή χρήση. Είναι απλό, γιατί σε αυτή τη νέα πλατφόρμα, ο blogger και εγώ, είμαστε συνένοχοι. Είμαι απαραίτητος αναγνώστης της προσωπικής του κατάθεσης. Εδώ κύριες και κύριοι, η κάθαρση έρχεται με την έκθεση, όχι με την εκμυστήρευση. Αν όμως έχουμε έκφραση με απαραίτητη τη συμμετοχή του κοινού τότε πηγαίνουμε σε άλλα μονοπάτια. Οι λέξεις Happening και Web Art μου έρχονται πρώτες- πρώτες. Αποτυπώνοντας τα virtual χνάρια τους και τα καθημερινά τους δρομολόγια στο Net, τονίζουν ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του, την αίσθηση του δεσμού, καθώς όλα ενώνονται και όλα είναι κομμάτι ενός η περισσοτέρων συνόλων. Η δε προσωποποίηση των blogs τα κάνει κάτι παραπάνω από μία ακόμη προσωπική γωνία. Σαν το Virtual Εγώ μας στο Net. Όχι real-time, όχι θνητό (όσο βαστάξει ο σέρβερας), μα σίγουρα ανθρώπινο. Μήπως όμως και τα ημερολόγια δεν γράφονται με την κρυφή επιθυμία να διαβαστούν? Μήπως τελικά ο πόλεμος της πληροφορίας είναι ένας πόλεμος πάνω στην πρόκληση της προσοχής και τα blogs δίνουν την απάντηση? Τα προσωποποιημένα blogs και η διάδοση τους, με έβαλαν σε σκέψεις και τα σύγκρινα με Net Art.
Τα blogs έχουν ξεκινήσει πολλά χρόνια, όχι με αυτή τη μορφή και όχι με τη σημερινή ευκολία στη χρήση. Πλέον όμως περιέχουν καθημερινές μαρτυρίες-καταθέσεις και έχουμε φτάσει σε σημείο να τα χρησιμοποιούμε σαν πηγές. Εγώ για παράδειγμα μαθαίνω από τa blogs και έχω τους προσωπικούς μου bloggers. Μου αρέσει να διαβάζω τις ερμηνείες τους για τα άρθρα που διάβασα και εγώ, να ακολουθώ τις δικές τους διαδρομές στο net, να βλέπω μέσα από τις λέξεις την πορεία της καθημερινής τους πραγματικότητας και να προσπαθώ να πάω ένα βήμα πριν την αυτολογοκρισία τους. Γιατί όπως σε όλα τα ημερολόγια και ίσως σε όλα τα έργα τέχνης, η αυτολογοκρισία είναι πάντοτε ένας παράγοντας αφού ακόμη και στην απουσία της κραυγάζει κάτι. Όσο για την ειλικρίνεια, το ανέφερα και πάνω, νομίζω οτι η έκφραση δεν έχει ειλικρίνεια, όσο περισσότερο κρύβουμε, όσο περισσότερο μυθεύουμε τόσο μας προδίδουν οι ανάγκες μας. Και μην ξεχνάμε ότι είναι ένα ημερολόγιο που θα κοινοποιηθεί, πρέπει να κοινοποιηθεί και πρέπει να τραβήξει την προσοχή, να ξεχωρίσει μέσα στα χιλιάδες Virtual Εγώ. Σε μιά ακραία μορφή σύνδεσης, θα μπορούσε το Web να αντικατασταθεί από συνδέσμους blogs που θα επιδείκνυαν/πρότειναν/κατεύθυναν σε links και να γίνουν οι νέοι επικοινωνιακοί μεσάζοντες μας?
Τρίτη, Ιανουαρίου 31, 2006
Η αθανασία των πραγμάτων πεθαίνει
Τα αθάνατα
Πριν καμπόσα χρόνια, ήταν μεγάλο πλεονέκτημα η ανθεκτικότητα των πραγμάτων, μιας συσκευής, ενός ρούχου, οποιουδήποτε αγαθού. Οι επιχειρήσεις που τα παρήγαν, καταξιώνονταν στη συνείδηση των αγοραστών, διηύρυναν τις εργασίες τους, προσλάμβαναν υπαλλήλους.
- Αυτό το ψυγείο είναι αθάνατο!
- Αυτό το παλτό είναι αθάνατο!
- Αυτές οι κάλτσες είναι αθάνατες!
Παρόμοια ήταν τα σλόγκαν της εποχής, τέτοια έλεγαν οι πλασιέ για να πείσουν τους πελάτες, αυτά έλεγαν οι αγοραστές για να καυχηθούν. Το γερό, το αθάνατο, στήριζε την παροιμία «η φτήνια τρώει τον παρά» και όλοι έκαναν οικονομία να ψωνίσουν κάτι τι καλό, αντί να ξοδευτούν στα φτηνοπράγματα.
Σήμερα, η αθανασία των πραγμάτων δεν έχει πέραση. Ζητιούνται πράγματα φτηνά και πολλά. Το «ουκ εν τω πολλώ το εύ» πέθανε. Ζήτω το πολύ και το «Κυριακής χαρά, Δευτέρας θλίψη»! Φτηνά ρούχα αλλά μοντέρνα, τα φοράς δυο μήνες κι ύστερα τα πετάς και ξαναπάς στο ΙΔΙΟ μαγαζί να ψωνίσεις κι άλλα φτηνιάρικα και τιποτένια πράγματα, αλλά που είναι ΙΝ, για να τα πετάξεις κι αυτά με τη σειρά τους. Φτηνές συσκευές, πέντε φορές στην πρίζα και μετά πάπαλα. Ούτε στο μάστορα δεν αξίζει να τις πας, με τα ίδια λεφτά αγοράζεις καινούργιες.
Το ότι με τις αγορές αυτές στηρίζονται επιχειρήσεις πολυεθνικές, που λυμαίνονται τις πανανθρώπινες αξίες και την ίδια την υπόσταση του ανθρώπου, περνάει ντούκου, είναι ψιλά γράμματα. Η παιδική εργασία και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος δεν αφορά τους μανιακούς αγοραστές των ειδών του συρμού και αν πει κάποιος ότι αυτές οι αγορές είναι πεταμένα λεφτά, έρχεται χωρίς χρονοτριβή η ατάκα: «δικά μου είναι κι ό,τι θέλω τα κάνω, τα πετάω και τα καίω»!
Παρά την υπερπαραγωγή αγαθών, οι επιχειρήσεις πάνε από το κακό στο χειρότερο, φαλιρίζουν και κλείνουν ή συγχωνεύονται και ανοίγουν παραμάγαζα σε χώρες με φτηνό εργατικό δυναμικό. Απολύονται εργαζόμενοι ή υποαπασχολούνται με το εφεύρημα του «μειωμένου ωραρίου». Εντωμεταξύ, οι χώρες με τα φτηνά εργατικά χέρια ανθίζουν, ανεβαίνει ο ρυθμός ανάπτυξης, πλουτίζουν οι επιχειρήσεις, καλοπερνούν οι άνθρωποι. Ωσπου να συμβεί και εκεί το «ξύπνημα του λαού», να διώξουν τους εκμεταλλευτές, να πάρουν τα ηνία οι ντόπιοι, να πέσουν σε χειρότερη μοίρα από την προηγούμενη -παράδειγμα η Αφρική. Και ο κύκλος δεν έχει αρχή και τέλος.
Το όπλο σε αυτό τον πόλεμο δεν είναι το πολύ χρήμα. Το βασικό όπλο είναι το λιγοστό χρήμα, ο οβολός, αυτό που διαθέτει καθένας πελάτης (και όχι πολίτης) για να προμηθευτεί τα απαραίτητα. Όταν αυτό το ελάχιστο χρήμα ξοδεύεται για τα παραπανίσια, ξοδεύεται δηλαδή αντί να πεταχτεί κατευθείαν στα σκουπίδια, γίνεται όπλο, γεμίζει τα σακούλια των πλουσίων, των τραπεζών, των επιχειρηματιών. Η παροιμία «φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι» ισχύει για τα χοντρά βαλάντια. Για τα φτωχικά, το άδειασμα του σακουλιού είναι το μόνο βέβαιο.
Ο αφανής, ο μικρός άνθρωπος, κατέχει τη μεγαλύτερη δύναμη, το ρευστό χρήμα. Αυτό είναι το τελευταίο καταφύγιό του, η δύναμή του για οποιαδήποτε διεκδίκηση. Αν του το πάρουν με το δέλεαρ των καρτών του πλαστικού χρήματος, θα έχει νικηθεί κατά κράτος, θα βρεθεί κάτω από πλήρη έλεγχο. Ηδη, η εξάπλωση της τρομολαγνείας και του πανικού για «ασφάλεια» απέναντι στην κατασκευασμένη τρομοκρατία, έχουν κάνει μεγάλα βήματα μέσα στη συνείδηση του ανθρώπου.
Η τράπεζα τον θέλει καταχρεωμένο, ο επιχειρηματίας τον θέλει καταδυναστευμένο από στιγμιαίες ορμές καταναλωτισμού, ο εργοδότης τον θέλει φτηνό και ελεγχόμενο, η κυβέρνηση τον θέλει τρομοκρατημένο, ο ίδιος θέλει την ησυχία του και παραδίδεται αμαχητί για να «περνάει καλά». Αυτή η μικρή μονάδα, ο άνθρωπος, πολίτης και πελάτης, εργαζόμενος και καταναλωτής, υπερχρεωμένος και ανασφαλής, αυτή η μονάδα κατέχει το υπερόπλο, την βούλησή του. Εδώ βρίσκεται το κλειδί, στο μεγάλο ΟΧΙ.
- ΟΧΙ, δεν θα πληρώσω!
- ΟΧΙ, δεν θα αγοράσω κάτι σκάρτο!
- ΟΧΙ, δεν θέλω δάνειο!
- ΟΧΙ, δεν θέλω κάρτα!
- ΟΧΙ, δεν θέλω κάμερες!
Ο μικρός άνθρωπος του ΝΑΙ, έχει την εντύπωση ότι γίνεται ένα, ενσωματώνεται στα γρανάζια του Συστήματος και αποκτά ένα κομμάτι εξουσίας. Ο μικρός άνθρωπος του ΟΧΙ, διατηρεί την μοναδικότητά του και, μέσα σε αυτήν, είναι μεγάλος. Ο μικρός άνθρωπος του ΟΧΙ, μπορεί να κρατήσει την αθανασία των πραγμάτων ζωντανή.
Το μέλλον αόρατο μεν, αλλά προβλεπόμενο. Οι μεγάλες επιχειρήσεις σβήνουν από το χάρτη ή μειώνονται δραματικά, μένουν 2-3 βιομηχανίες αυτοκινήτων παγκοσμίως, 2-3 βιομηχανίες συσκευών και υφασμάτων. Στο μέλλον θα ανθίζουν μικρές επιχειρήσεις, οικογενειακές, που θα εξυπηρετούν λίγους. Ο πλανήτης μοιράζεται στα τρία και το κάθε τρίτο διατηρεί τα μονοπώλιά του, τον απόλυτο έλεγχο των κατοίκων του, την διακίνηση των τρομοκρατών και των σεκιουριτάδων του. Γίνονται ανταλλαγές πληθυσμών, εργατικών χεριών, αγαθών, σε πλαίσιο διακρατικών συμφωνιών. Το ελεύθερο εμπόριο έχει εκλείψει.
Χμμμ.. αααααουουουαααχχχχχχχχχχχ… (χασμουρητό) και ’γω τι να κάνω; Να σκάσω για παραμείνει το εμπόριο ελεύθερο; ΟΧΙ δα….. Εγώ είμαι καλοπερασάκιας και μετά από μένα, τσιμέντο να γίνει!
Πριν καμπόσα χρόνια, ήταν μεγάλο πλεονέκτημα η ανθεκτικότητα των πραγμάτων, μιας συσκευής, ενός ρούχου, οποιουδήποτε αγαθού. Οι επιχειρήσεις που τα παρήγαν, καταξιώνονταν στη συνείδηση των αγοραστών, διηύρυναν τις εργασίες τους, προσλάμβαναν υπαλλήλους.
- Αυτό το ψυγείο είναι αθάνατο!
- Αυτό το παλτό είναι αθάνατο!
- Αυτές οι κάλτσες είναι αθάνατες!
Παρόμοια ήταν τα σλόγκαν της εποχής, τέτοια έλεγαν οι πλασιέ για να πείσουν τους πελάτες, αυτά έλεγαν οι αγοραστές για να καυχηθούν. Το γερό, το αθάνατο, στήριζε την παροιμία «η φτήνια τρώει τον παρά» και όλοι έκαναν οικονομία να ψωνίσουν κάτι τι καλό, αντί να ξοδευτούν στα φτηνοπράγματα.
Σήμερα, η αθανασία των πραγμάτων δεν έχει πέραση. Ζητιούνται πράγματα φτηνά και πολλά. Το «ουκ εν τω πολλώ το εύ» πέθανε. Ζήτω το πολύ και το «Κυριακής χαρά, Δευτέρας θλίψη»! Φτηνά ρούχα αλλά μοντέρνα, τα φοράς δυο μήνες κι ύστερα τα πετάς και ξαναπάς στο ΙΔΙΟ μαγαζί να ψωνίσεις κι άλλα φτηνιάρικα και τιποτένια πράγματα, αλλά που είναι ΙΝ, για να τα πετάξεις κι αυτά με τη σειρά τους. Φτηνές συσκευές, πέντε φορές στην πρίζα και μετά πάπαλα. Ούτε στο μάστορα δεν αξίζει να τις πας, με τα ίδια λεφτά αγοράζεις καινούργιες.
Το ότι με τις αγορές αυτές στηρίζονται επιχειρήσεις πολυεθνικές, που λυμαίνονται τις πανανθρώπινες αξίες και την ίδια την υπόσταση του ανθρώπου, περνάει ντούκου, είναι ψιλά γράμματα. Η παιδική εργασία και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος δεν αφορά τους μανιακούς αγοραστές των ειδών του συρμού και αν πει κάποιος ότι αυτές οι αγορές είναι πεταμένα λεφτά, έρχεται χωρίς χρονοτριβή η ατάκα: «δικά μου είναι κι ό,τι θέλω τα κάνω, τα πετάω και τα καίω»!
Παρά την υπερπαραγωγή αγαθών, οι επιχειρήσεις πάνε από το κακό στο χειρότερο, φαλιρίζουν και κλείνουν ή συγχωνεύονται και ανοίγουν παραμάγαζα σε χώρες με φτηνό εργατικό δυναμικό. Απολύονται εργαζόμενοι ή υποαπασχολούνται με το εφεύρημα του «μειωμένου ωραρίου». Εντωμεταξύ, οι χώρες με τα φτηνά εργατικά χέρια ανθίζουν, ανεβαίνει ο ρυθμός ανάπτυξης, πλουτίζουν οι επιχειρήσεις, καλοπερνούν οι άνθρωποι. Ωσπου να συμβεί και εκεί το «ξύπνημα του λαού», να διώξουν τους εκμεταλλευτές, να πάρουν τα ηνία οι ντόπιοι, να πέσουν σε χειρότερη μοίρα από την προηγούμενη -παράδειγμα η Αφρική. Και ο κύκλος δεν έχει αρχή και τέλος.
Το όπλο σε αυτό τον πόλεμο δεν είναι το πολύ χρήμα. Το βασικό όπλο είναι το λιγοστό χρήμα, ο οβολός, αυτό που διαθέτει καθένας πελάτης (και όχι πολίτης) για να προμηθευτεί τα απαραίτητα. Όταν αυτό το ελάχιστο χρήμα ξοδεύεται για τα παραπανίσια, ξοδεύεται δηλαδή αντί να πεταχτεί κατευθείαν στα σκουπίδια, γίνεται όπλο, γεμίζει τα σακούλια των πλουσίων, των τραπεζών, των επιχειρηματιών. Η παροιμία «φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι» ισχύει για τα χοντρά βαλάντια. Για τα φτωχικά, το άδειασμα του σακουλιού είναι το μόνο βέβαιο.
Ο αφανής, ο μικρός άνθρωπος, κατέχει τη μεγαλύτερη δύναμη, το ρευστό χρήμα. Αυτό είναι το τελευταίο καταφύγιό του, η δύναμή του για οποιαδήποτε διεκδίκηση. Αν του το πάρουν με το δέλεαρ των καρτών του πλαστικού χρήματος, θα έχει νικηθεί κατά κράτος, θα βρεθεί κάτω από πλήρη έλεγχο. Ηδη, η εξάπλωση της τρομολαγνείας και του πανικού για «ασφάλεια» απέναντι στην κατασκευασμένη τρομοκρατία, έχουν κάνει μεγάλα βήματα μέσα στη συνείδηση του ανθρώπου.
Η τράπεζα τον θέλει καταχρεωμένο, ο επιχειρηματίας τον θέλει καταδυναστευμένο από στιγμιαίες ορμές καταναλωτισμού, ο εργοδότης τον θέλει φτηνό και ελεγχόμενο, η κυβέρνηση τον θέλει τρομοκρατημένο, ο ίδιος θέλει την ησυχία του και παραδίδεται αμαχητί για να «περνάει καλά». Αυτή η μικρή μονάδα, ο άνθρωπος, πολίτης και πελάτης, εργαζόμενος και καταναλωτής, υπερχρεωμένος και ανασφαλής, αυτή η μονάδα κατέχει το υπερόπλο, την βούλησή του. Εδώ βρίσκεται το κλειδί, στο μεγάλο ΟΧΙ.
- ΟΧΙ, δεν θα πληρώσω!
- ΟΧΙ, δεν θα αγοράσω κάτι σκάρτο!
- ΟΧΙ, δεν θέλω δάνειο!
- ΟΧΙ, δεν θέλω κάρτα!
- ΟΧΙ, δεν θέλω κάμερες!
Ο μικρός άνθρωπος του ΝΑΙ, έχει την εντύπωση ότι γίνεται ένα, ενσωματώνεται στα γρανάζια του Συστήματος και αποκτά ένα κομμάτι εξουσίας. Ο μικρός άνθρωπος του ΟΧΙ, διατηρεί την μοναδικότητά του και, μέσα σε αυτήν, είναι μεγάλος. Ο μικρός άνθρωπος του ΟΧΙ, μπορεί να κρατήσει την αθανασία των πραγμάτων ζωντανή.
Το μέλλον αόρατο μεν, αλλά προβλεπόμενο. Οι μεγάλες επιχειρήσεις σβήνουν από το χάρτη ή μειώνονται δραματικά, μένουν 2-3 βιομηχανίες αυτοκινήτων παγκοσμίως, 2-3 βιομηχανίες συσκευών και υφασμάτων. Στο μέλλον θα ανθίζουν μικρές επιχειρήσεις, οικογενειακές, που θα εξυπηρετούν λίγους. Ο πλανήτης μοιράζεται στα τρία και το κάθε τρίτο διατηρεί τα μονοπώλιά του, τον απόλυτο έλεγχο των κατοίκων του, την διακίνηση των τρομοκρατών και των σεκιουριτάδων του. Γίνονται ανταλλαγές πληθυσμών, εργατικών χεριών, αγαθών, σε πλαίσιο διακρατικών συμφωνιών. Το ελεύθερο εμπόριο έχει εκλείψει.
Χμμμ.. αααααουουουαααχχχχχχχχχχχ… (χασμουρητό) και ’γω τι να κάνω; Να σκάσω για παραμείνει το εμπόριο ελεύθερο; ΟΧΙ δα….. Εγώ είμαι καλοπερασάκιας και μετά από μένα, τσιμέντο να γίνει!
σκέψεις για το ρατσισμό
Ο ρατσισμός απέναντι στον ανίσχυρο υπερισχύει.
Ρατσισμός δεν είναι μόνο ο φόβος (η απέχθεια) απέναντι στο διαφορετικό, αλλά και απέναντι σε αυτό που φοβόμαστε μήπως του μοιάσουμε.
(κλικ πάνω στην εικόνα για να μεγαλώσει)
Κυριακή, Ιανουαρίου 29, 2006
Αγιε μου Γεράσιμε, βάλε το χέρι σου...
...και άρπαξε όλους τους κλέφτες και τους απατεώνες που ευθύνονται για την πτώση των πυλώνων της ΔΕΗ στην Κεφαλονιά μας, αφού δεν τό 'βαλες για να τους κρατήσεις ορθούς. Παρεκτός άμα σ' έβαλε συνεταίρο η ΔΕΗ: Αυτή να παίρνει τα λεφτά κι εσύ, Αγιε μου, να στηρίζεις τσι κολόνες! Κουράζεσαι όμως πολύ, τι να πρωτοπρολάβεις με όλη αυτή την τρέλα τση εξουσίας; Αρπαξε καλύτερα τσου αγιογδύτες μπας και ιδούμε νύχτες φωτεινές και ζεστασιά... Χειμώνας καιρός είναι μαθές.
ΔΕΛΤΙΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Το ΔΕΛΤΙΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ το έστειλα σε όσα blogs πρόλαβα:
Μια νουβέλα το Φλεβάρη
Ελπίζω να αρέσει η ιδέα.
Μια νουβέλα το Φλεβάρη
Ελπίζω να αρέσει η ιδέα.
Σάββατο, Ιανουαρίου 28, 2006
24 ώρες Μότσαρτ
Μεγάλωσα την εποχή που υπήρχαν μονάχα δυο ραδιοφωνικοί σταθμοί. Κλασσική μουσική έπαιζαν κάθε Μεγαλοβδομάδα, καθώς και σε μέρες πένθους. Συνειδητά, γνώρισα τον Μότσαρτ απο τη "Μικρή νυχτερινή μουσική" του λίγο πριν συμπληρώσω τα είκοσι. Μου τον σύστησε ένας καλός εραστής μου συνομίληκος, μανιακός της κλασσικής μουσικής, τον οποίο παντρεύτηκα μετά απο τριετή δεσμό και χώρισα μετά από τρίμηνης διάρκειας γάμο. Ωραίες εποχές!
Οταν τα παιδιά μου ήταν μωρά, έβαζα Μότσαρτ να παίζει σιγανά δίπλα στην κούνια τους. Μια φίλη ψυχολόγος μου είχε πει ότι η μουσική του Μότσαρτ διεγείρει και συμβάλλει στην ισορροπημένη ανάπτυξη του εγκεφάλου. Την άκουσα και τα παιδιά έγιναν "κανόνια" στα μαθηματικά.
Σήμερα ακούω από το μεσημέρι Μότσαρτ. Ενδιαφέρον πρόγραμμα, αλλά, όσο νά'ναι το βαρέθηκα τώρα και πάω για ύπνο. Αρκετά.
Οταν τα παιδιά μου ήταν μωρά, έβαζα Μότσαρτ να παίζει σιγανά δίπλα στην κούνια τους. Μια φίλη ψυχολόγος μου είχε πει ότι η μουσική του Μότσαρτ διεγείρει και συμβάλλει στην ισορροπημένη ανάπτυξη του εγκεφάλου. Την άκουσα και τα παιδιά έγιναν "κανόνια" στα μαθηματικά.
Σήμερα ακούω από το μεσημέρι Μότσαρτ. Ενδιαφέρον πρόγραμμα, αλλά, όσο νά'ναι το βαρέθηκα τώρα και πάω για ύπνο. Αρκετά.
Πέμπτη, Ιανουαρίου 26, 2006
Περί σεξ και λαβυρίνθων μοναξιάς: Ν.Δήμου vs George
Down for Maintenance
Blogger is temporarily unavailable due to planned maintenance.
This downtime will last 30 minutes from 4pm - 4:30pm (PST).
Αυτή ήταν η ταμπέλα που κυριαρχούσε στη blogόσφαιρα, πολύ περισσότερο από τη μισή ωρίτσα που έγραφε.
Τι έγινε παιδιά..??? Το κάψαμε το μαγαζί..???
Υποπτεύομαι ότι ο κ. Γούγλης δεν είχε προβλέψει τον καταιγισμό σχολίων στα posts και έσπευσε να αναδιαρθρώσει τις προσφερόμενες υπηρεσίες, ένα κατσαβίδι από δω, μια τανάλια από κει, τελικά, καθώς φαίνεται, τα έφερε βόλτα. Επισκέφτηκα, κατά τη διάρκεια του πανικού, μερικά ξένα blogs όπου όλα πήγαιναν στρωτά στρωτά. Ουδέν πρόβλημα.
___________________________________________
Τελοσπάντων, το θέμα που θέλω να επισημάνω, δεν έχει απόλυτη σχέση με τα σχόλια αλλά με τα θέματα που τα μαγνήτισαν, καθώς επίσης και με ένα γενικότερο ζήτημα: Πόσο απέχει η πορνογραφία από τη λογοτεχνία και αν είναι λογοτεχνικό ένα κείμενο το οποίο -ελαφρά τη καρδία- χαρακτηρίζεται ως πορνογράφημα. Δεν θα ανατρέξω στον θαυμάσιο Αντρέα Εμπειρίκο, ούτε πουθενά αλλού.
Αυτό που επεσήμανα είναι η υποκρισία μας ημών των νεοελλήνων και αυτή η μομφή, διότι περί μομφής πρόκειται, ουδόλως έχει να κάνει με το πρόσωπο του κ. Ν. Δήμου, του οποίου εκτιμώ τον γραπτό λόγο και το θάρρος του να θέτει διάφορα ζητήματα για συζήτηση ενώπιον αγρίων συνομιλητών που παίζουν τους ευγενείς.
Με όλο το θάρρος, που πηγάζει απο μια κληρονομική (37,50% κεφαλονίτισσα) παλαβωμάρα, τοποθετώ εδώ τους δεσμούς δυο αναρτήσεων που διάβασα προσφάτως και οι οποίες, όπως πιστεύω, έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους:
1. Η ανάρτηση του περί μεγέθους θέματος, από τον έκτακτο George Nonce στο blog του.
2. Η ανάρτηση του περί του σώματος της Margot θέματος, από τον θαυμάσιο κ. Ν. Δήμου στο blog του.
H σειρά που αναφέρω τα δυο θέματα είναι η σειρά με την οποία τα διάβασα. Βρήκα το θέμα του George εξαιρετικά τολμηρό μεν, αλλά και κατατοπιστικό, απελευθερωμένο από ταμπού, ωμό -όπως θα έλεγαν κάποιοι σεμνότυφοι- αλλά εντελώς πραγματικό και προσγειωμένο, γραμμένο απο έναν γνώστη και, για τούτο, χρήσιμο να το λαβαίνουμε υπόψη. Απομυθοποιεί καταστάσεις και, κυρίως, συμπεριφορές. Πιθανότατα δε, γι αυτό το λόγο να μη μαγνήτισε ικανά αριθμητικώς σχόλια, επειδή αρκετοί να αναγνώρισαν τον εαυτό τους στα παραδείγματα και επειδή ακόμα "πώς να εκτεθώ βρε αδερφέ, σχολιάζοντας το ποστ μιας αδερφάρας"!..
Το θέμα του κ. Νίκου Δήμου, πλεονεκτεί (αν επρόκειτο για κάποιον άλλο ίσως να μειονεκτούσε) επειδή είναι επώνυμο, είναι δοσμένο με τρόπο γλαφυρό, με προσοχή, χωρίς να εκθέτει τον γράφοντα αλλά και τον αναγνώστη. Μια ανάμνηση περιγράφει πάνω απ' όλα, χωρίς ξεγύμνωμα, χωρίς ψυχικό "τσαλάκωμα". Τέτοια κείμενα θέλουμε να διαβάζουμε, ίσως για να το παίζουμε κι εμείς "κύριοι" και "κυρίες". Εξευγενισμένα και με ροδογάλανες ανταύγειες.
Το ζουμί τώρα. Στην αντιπαράταξη αυτών των θεμάτων οδηγήθηκα από μια σκέψη η οποία από καιρό με απασχολεί. Το πλήθος των σχολίων με έσπρωξε να την εκθέσω νωρίτερα και ίσως λίγο άσκεφτα ακόμα. Η σκέψη είναι για το λαβύρινθο της μοναξιάς μας, όσων τριγυρίζουμε στον κυβερνοχώρο, όσων ψάχνουμε να βρούμε αυτό το "κάτι" που μας λείπει, είτε αυτό είναι η αυτοεπιβεβαίωση, είτε η επίδειξη, είτε η εκτόνωση, είτε η απλή επικοινωνία, είτε κάτι άλλο που μου διαφεύγει.
Τα θέματα είναι περίπου τα ίδια, το αντικείμενό τους δηλαδή. Γράφουν για το σώμα. Εκθέτουν την αντίληψη των γραφόντων για το ανθρώπινο σώμα. Το ένα πληροφορεί φόρα παρτίδα και με νεολογισμούς αξιοπρόσεκτους, το άλλο αποκαλύπτει (ή συγκαλύπτει;) γλαφυρά και καλυμμένα, με τρόπο που να εκπλήττει χωρίς να σοκάρει. Απευθυνόμενα και τα δυο σε μοναχικούς αναγνώστες, πόσο άραγε κατορθώνουν να τους αποσπάσουν απο το λαβύρινθο της μοναξιάς τους;
Δεν έχω συγκεκριμμένο στόχο αναρτώντας αυτό το θέμα. Σημειώνω απλώς κάποιες σκέψεις, ίσως όχι τόσο ολοκληρωμένες όσο θα ήθελα, ελπίζοντας να τις συμπληρώνω όσο περνά ο καιρός και μαθαίνω περισσότερα για τους ανθρώπους -και για μένα.
Blogger is temporarily unavailable due to planned maintenance.
This downtime will last 30 minutes from 4pm - 4:30pm (PST).
Αυτή ήταν η ταμπέλα που κυριαρχούσε στη blogόσφαιρα, πολύ περισσότερο από τη μισή ωρίτσα που έγραφε.
Τι έγινε παιδιά..??? Το κάψαμε το μαγαζί..???
Υποπτεύομαι ότι ο κ. Γούγλης δεν είχε προβλέψει τον καταιγισμό σχολίων στα posts και έσπευσε να αναδιαρθρώσει τις προσφερόμενες υπηρεσίες, ένα κατσαβίδι από δω, μια τανάλια από κει, τελικά, καθώς φαίνεται, τα έφερε βόλτα. Επισκέφτηκα, κατά τη διάρκεια του πανικού, μερικά ξένα blogs όπου όλα πήγαιναν στρωτά στρωτά. Ουδέν πρόβλημα.
___________________________________________
Τελοσπάντων, το θέμα που θέλω να επισημάνω, δεν έχει απόλυτη σχέση με τα σχόλια αλλά με τα θέματα που τα μαγνήτισαν, καθώς επίσης και με ένα γενικότερο ζήτημα: Πόσο απέχει η πορνογραφία από τη λογοτεχνία και αν είναι λογοτεχνικό ένα κείμενο το οποίο -ελαφρά τη καρδία- χαρακτηρίζεται ως πορνογράφημα. Δεν θα ανατρέξω στον θαυμάσιο Αντρέα Εμπειρίκο, ούτε πουθενά αλλού.
Αυτό που επεσήμανα είναι η υποκρισία μας ημών των νεοελλήνων και αυτή η μομφή, διότι περί μομφής πρόκειται, ουδόλως έχει να κάνει με το πρόσωπο του κ. Ν. Δήμου, του οποίου εκτιμώ τον γραπτό λόγο και το θάρρος του να θέτει διάφορα ζητήματα για συζήτηση ενώπιον αγρίων συνομιλητών που παίζουν τους ευγενείς.
Με όλο το θάρρος, που πηγάζει απο μια κληρονομική (37,50% κεφαλονίτισσα) παλαβωμάρα, τοποθετώ εδώ τους δεσμούς δυο αναρτήσεων που διάβασα προσφάτως και οι οποίες, όπως πιστεύω, έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους:
1. Η ανάρτηση του περί μεγέθους θέματος, από τον έκτακτο George Nonce στο blog του.
2. Η ανάρτηση του περί του σώματος της Margot θέματος, από τον θαυμάσιο κ. Ν. Δήμου στο blog του.
H σειρά που αναφέρω τα δυο θέματα είναι η σειρά με την οποία τα διάβασα. Βρήκα το θέμα του George εξαιρετικά τολμηρό μεν, αλλά και κατατοπιστικό, απελευθερωμένο από ταμπού, ωμό -όπως θα έλεγαν κάποιοι σεμνότυφοι- αλλά εντελώς πραγματικό και προσγειωμένο, γραμμένο απο έναν γνώστη και, για τούτο, χρήσιμο να το λαβαίνουμε υπόψη. Απομυθοποιεί καταστάσεις και, κυρίως, συμπεριφορές. Πιθανότατα δε, γι αυτό το λόγο να μη μαγνήτισε ικανά αριθμητικώς σχόλια, επειδή αρκετοί να αναγνώρισαν τον εαυτό τους στα παραδείγματα και επειδή ακόμα "πώς να εκτεθώ βρε αδερφέ, σχολιάζοντας το ποστ μιας αδερφάρας"!..
Το θέμα του κ. Νίκου Δήμου, πλεονεκτεί (αν επρόκειτο για κάποιον άλλο ίσως να μειονεκτούσε) επειδή είναι επώνυμο, είναι δοσμένο με τρόπο γλαφυρό, με προσοχή, χωρίς να εκθέτει τον γράφοντα αλλά και τον αναγνώστη. Μια ανάμνηση περιγράφει πάνω απ' όλα, χωρίς ξεγύμνωμα, χωρίς ψυχικό "τσαλάκωμα". Τέτοια κείμενα θέλουμε να διαβάζουμε, ίσως για να το παίζουμε κι εμείς "κύριοι" και "κυρίες". Εξευγενισμένα και με ροδογάλανες ανταύγειες.
Το ζουμί τώρα. Στην αντιπαράταξη αυτών των θεμάτων οδηγήθηκα από μια σκέψη η οποία από καιρό με απασχολεί. Το πλήθος των σχολίων με έσπρωξε να την εκθέσω νωρίτερα και ίσως λίγο άσκεφτα ακόμα. Η σκέψη είναι για το λαβύρινθο της μοναξιάς μας, όσων τριγυρίζουμε στον κυβερνοχώρο, όσων ψάχνουμε να βρούμε αυτό το "κάτι" που μας λείπει, είτε αυτό είναι η αυτοεπιβεβαίωση, είτε η επίδειξη, είτε η εκτόνωση, είτε η απλή επικοινωνία, είτε κάτι άλλο που μου διαφεύγει.
Τα θέματα είναι περίπου τα ίδια, το αντικείμενό τους δηλαδή. Γράφουν για το σώμα. Εκθέτουν την αντίληψη των γραφόντων για το ανθρώπινο σώμα. Το ένα πληροφορεί φόρα παρτίδα και με νεολογισμούς αξιοπρόσεκτους, το άλλο αποκαλύπτει (ή συγκαλύπτει;) γλαφυρά και καλυμμένα, με τρόπο που να εκπλήττει χωρίς να σοκάρει. Απευθυνόμενα και τα δυο σε μοναχικούς αναγνώστες, πόσο άραγε κατορθώνουν να τους αποσπάσουν απο το λαβύρινθο της μοναξιάς τους;
Δεν έχω συγκεκριμμένο στόχο αναρτώντας αυτό το θέμα. Σημειώνω απλώς κάποιες σκέψεις, ίσως όχι τόσο ολοκληρωμένες όσο θα ήθελα, ελπίζοντας να τις συμπληρώνω όσο περνά ο καιρός και μαθαίνω περισσότερα για τους ανθρώπους -και για μένα.
Τρίτη, Ιανουαρίου 24, 2006
Ποτ πουρί χιονοπληξίας
Θα το στρώσει...
Δε θα το στρώσει...
Θα το στρώσει...
Δε θα το στρώσει...
Θα το στρώσει!
Και γιατί να το στρώσει;
Αμ, δε θα το στρώσει;
Και γιατί να μη το στρώσει!
Πας στοίχημα; Δε θα το στρώσει!
Πάω ρε! Θα το στρώσει δέκα πόντους!
Και γιατί να το στρώσει μόνο δέκα;
Πολύ είναι δέκα... Θα το στρώσει πέντε!
Δε θα το στρώσει καθόλου!
Δεκαπέντε και βάλε!
Και είκοσι μπορεί... Πάω στοίχημα!
Μπα... αύριο ανεβαίνει η θερμοκρασία.
Τι λε ρε φίλε; Αύριο αποκλεισμός!
Πρωτοφανής βαρυχειμωνιά, λέει το δελτίο.
Η Ιθάκη κι η Κεφαλονιά έχουν βυθιστεί στο σκοτάδι.
Παρά τις δυσκολίες ο Μηχανισμός ανταποκρίθηκε!
Ποιος Μηχανισμός; Ο ανύπαρκτος;
Ο Μηχανισμός ρε, Ενας είναι ο Μηχανισμός!
Υπήρξε απαγόρευση για τα φορτηγά.
Κάποιοι οδηγοί ακινητοποιήθηκαν.
Ουρά τα φορτηγά στα Τέμπη.
Κανένα αυτοκίνητο δεν περνάει την κοιλάδα.
Δεν προειδοποιούν τους οδηγούς να φορούν αλυσίδες.
Οι ίδιοι οι οδηγοί αποφασίζουν να μη κυκλοφορούν.
Σε ολόκληρη τη Θεσαλία ο παγετός έχει δημιουργήσει προβλήματα.
Τριάντα εκατοστά χιόνι μέσα στο Βόλο.
Ενα μέτρο χιόνι στη λίμνη Πλαστήρα.
Θα τα δούμε στη συνέχεια του δελτίου.
Ο παγετός θα επιταθεί τις επόμενες μέρες και ώρες.
Εκατοντάδες οδηγοί αποκλείστηκαν.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε απο τη χιονοθύελλα.
Πώς να σας τραβήξουμε κύριέ μου χωρίς κοτσαδούρα;
Θα κάνουμε την προσπάθεια, αλλά αντιλαμβάνεστε...
Μ' αυτές τις καιρικές συνθήκες, όταν περνούν νταλίκες χωρίς αλυσίδες, υπάρχουν προβλήματα, αντιλαμβάνεστε...
Τα αυτοκίνητα της Νομαρχίας, τα πυροσβεστικά ανοίγουν το δρόμο
Δεν περνάει αμάξει κύριέ μου, καταλαβαίνετε, δεν περνάει αμάξι!
Μόνο με ελικόπτερο περνάτε από εδώ!
Τρόφιμα και νερό διανεμήθηκαν σήμερα στους οδηγούς.
Να ζητήσουμε συγγνώμη από τους οδηγούς που ταλαιπωρήθηκαν.
Δεν ήταν πρόθεσή μας αυτή...
Αυτό το ρεύμα έκλεισε και το άλλο.
Προσοχή! Η άσφαλτος γλιστρά!
Θα υπάρξουν κυρώσεις για τους οδηγούς που δεν τήρησαν τις οδηγίες.
Είχαν τις αλυσίδες, τις επεδείκνυαν αλλά δεν τις έβαζαν.
Πρακτικά, δεν ήθελαν να χαλάσουν τα λάστιχά τους.
Αύριο θα γίνει έρευνα από την αστυνομία.
Ο χάρτης μας δείχνει ότι χιονίζει στην Αττική.
Εχει σταματήσει να χιονίζει στην Καβάλα.
Η Φλώρινα -12 βαθμοί Κελσίου.
Δεν έχουμε καθόλου χιόνι στην Πελοπόννησο.
Στη Ρόδο έχουμε +12 βαθμούς.
Αύριο θα πάει η κακοκαιρία και στη Ρόδο.
Αρα το 6 γίνεται 9 και 12.
Αυτή η αλλαγή έγινε αναγκαία με βάση τις οδηγίες της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας.
Οι οδηγοί παραβίασαν κάποιες κορδέλες στα Τουρκοβούνια.
Αλυσίδες χρειάζονται τα αυτοκίνητα από Αγ. Στέφανο μέχρι Ν. Μάκρη.
800.000 τόνοι αλάτι απλώθηκαν στους δρόμους.
Δύσκολη η σημερινή μέρα για τους περισσότερους οδηγούς.
Κοπάνα απο τη δουλειά σήμερα.
Πάμε για τα ψώνια της ημέρας.
Παγωμένη η λεωφόρος Κηφισίας.
Κάναμε 40 λεπτά να βρούμε ταξί.
Αλλίμονο σε κείνους που δεν έχουν θέρμανση, παιδιά, και δεν έχουν και τα μέσα.
Χιονοθύελλα ακόμα και στην πλατεία Συντάγματος.
Κορδέλλα στον περιφερειακό του Λυκαβηττού.
Στο άλσος Καισαριανής παίζουν χιονοπόλεμο.
Παρατείνεται η απαγόρευση του απόπλου.
Συνεχίζεται η χιονόπτωση στο κέντρο της Θεσαλονίκης.
Κλειστός ο δρόμος προς Χορτιάτη.
Το εθνικό δίκτυο στην κεντρική Μακεδονία είναι ανοιχτό.
Ολα τα σχολεία της κεντρικής Μακεδονίας θα είναι κλειστά εκτός του Ν. Σερρών.
Ποιος δρόμος φίλε μου; Ολα κλειστά.
Καμμιά σταφίδα, λίγο τσάι ζεστό..
Είμαστε από χτες το βράδυ εδώ.
Πρώτη φορά έχω συναντήσει τόση χιονόπτωση με τόση χιονοθύελλα.
Στο Δήμο Γκούρας, 6 χωριά είναι αποκλεισμένα.
35 νταλίκες ακινητοποιήθηκαν στο ρεύμα από Αθήνα προς Λαμία.
Βρισκόμαστε στο πέταλο του Μαλιακού.
Οι άντρες της αστυνομίας έχουν ακινητοποιήσει τα φορτηγά που δεν έχουν αλυσίδες.
Στην Αχαία, 160 χωριά είναι αποκλεισμένα.
Με δυσκολία κατεβήκαμε από τα Καλάβρυτα, φορώντας αλυσίδες.
Φορτηγό πλοίο σημαίας Καμπότζης βυθίστηκε στα ανοιχτά της Σκύρου.
Αύριο θα έρθει η κυρία Βάγια να συγυρίσει ή θα δηλώσει χιονόπληκτη;
(Αυτό που κατάλαβα, σε γενικές γραμμές, είναι ότι η Αχαΐα εγκατέλειψε την Πελοπόνησο)
Δε θα το στρώσει...
Θα το στρώσει...
Δε θα το στρώσει...
Θα το στρώσει!
Και γιατί να το στρώσει;
Αμ, δε θα το στρώσει;
Και γιατί να μη το στρώσει!
Πας στοίχημα; Δε θα το στρώσει!
Πάω ρε! Θα το στρώσει δέκα πόντους!
Και γιατί να το στρώσει μόνο δέκα;
Πολύ είναι δέκα... Θα το στρώσει πέντε!
Δε θα το στρώσει καθόλου!
Δεκαπέντε και βάλε!
Και είκοσι μπορεί... Πάω στοίχημα!
Μπα... αύριο ανεβαίνει η θερμοκρασία.
Τι λε ρε φίλε; Αύριο αποκλεισμός!
Πρωτοφανής βαρυχειμωνιά, λέει το δελτίο.
Η Ιθάκη κι η Κεφαλονιά έχουν βυθιστεί στο σκοτάδι.
Παρά τις δυσκολίες ο Μηχανισμός ανταποκρίθηκε!
Ποιος Μηχανισμός; Ο ανύπαρκτος;
Ο Μηχανισμός ρε, Ενας είναι ο Μηχανισμός!
Υπήρξε απαγόρευση για τα φορτηγά.
Κάποιοι οδηγοί ακινητοποιήθηκαν.
Ουρά τα φορτηγά στα Τέμπη.
Κανένα αυτοκίνητο δεν περνάει την κοιλάδα.
Δεν προειδοποιούν τους οδηγούς να φορούν αλυσίδες.
Οι ίδιοι οι οδηγοί αποφασίζουν να μη κυκλοφορούν.
Σε ολόκληρη τη Θεσαλία ο παγετός έχει δημιουργήσει προβλήματα.
Τριάντα εκατοστά χιόνι μέσα στο Βόλο.
Ενα μέτρο χιόνι στη λίμνη Πλαστήρα.
Θα τα δούμε στη συνέχεια του δελτίου.
Ο παγετός θα επιταθεί τις επόμενες μέρες και ώρες.
Εκατοντάδες οδηγοί αποκλείστηκαν.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε απο τη χιονοθύελλα.
Πώς να σας τραβήξουμε κύριέ μου χωρίς κοτσαδούρα;
Θα κάνουμε την προσπάθεια, αλλά αντιλαμβάνεστε...
Μ' αυτές τις καιρικές συνθήκες, όταν περνούν νταλίκες χωρίς αλυσίδες, υπάρχουν προβλήματα, αντιλαμβάνεστε...
Τα αυτοκίνητα της Νομαρχίας, τα πυροσβεστικά ανοίγουν το δρόμο
Δεν περνάει αμάξει κύριέ μου, καταλαβαίνετε, δεν περνάει αμάξι!
Μόνο με ελικόπτερο περνάτε από εδώ!
Τρόφιμα και νερό διανεμήθηκαν σήμερα στους οδηγούς.
Να ζητήσουμε συγγνώμη από τους οδηγούς που ταλαιπωρήθηκαν.
Δεν ήταν πρόθεσή μας αυτή...
Αυτό το ρεύμα έκλεισε και το άλλο.
Προσοχή! Η άσφαλτος γλιστρά!
Θα υπάρξουν κυρώσεις για τους οδηγούς που δεν τήρησαν τις οδηγίες.
Είχαν τις αλυσίδες, τις επεδείκνυαν αλλά δεν τις έβαζαν.
Πρακτικά, δεν ήθελαν να χαλάσουν τα λάστιχά τους.
Αύριο θα γίνει έρευνα από την αστυνομία.
Ο χάρτης μας δείχνει ότι χιονίζει στην Αττική.
Εχει σταματήσει να χιονίζει στην Καβάλα.
Η Φλώρινα -12 βαθμοί Κελσίου.
Δεν έχουμε καθόλου χιόνι στην Πελοπόννησο.
Στη Ρόδο έχουμε +12 βαθμούς.
Αύριο θα πάει η κακοκαιρία και στη Ρόδο.
Αρα το 6 γίνεται 9 και 12.
Αυτή η αλλαγή έγινε αναγκαία με βάση τις οδηγίες της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας.
Οι οδηγοί παραβίασαν κάποιες κορδέλες στα Τουρκοβούνια.
Αλυσίδες χρειάζονται τα αυτοκίνητα από Αγ. Στέφανο μέχρι Ν. Μάκρη.
800.000 τόνοι αλάτι απλώθηκαν στους δρόμους.
Δύσκολη η σημερινή μέρα για τους περισσότερους οδηγούς.
Κοπάνα απο τη δουλειά σήμερα.
Πάμε για τα ψώνια της ημέρας.
Παγωμένη η λεωφόρος Κηφισίας.
Κάναμε 40 λεπτά να βρούμε ταξί.
Αλλίμονο σε κείνους που δεν έχουν θέρμανση, παιδιά, και δεν έχουν και τα μέσα.
Χιονοθύελλα ακόμα και στην πλατεία Συντάγματος.
Κορδέλλα στον περιφερειακό του Λυκαβηττού.
Στο άλσος Καισαριανής παίζουν χιονοπόλεμο.
Παρατείνεται η απαγόρευση του απόπλου.
Συνεχίζεται η χιονόπτωση στο κέντρο της Θεσαλονίκης.
Κλειστός ο δρόμος προς Χορτιάτη.
Το εθνικό δίκτυο στην κεντρική Μακεδονία είναι ανοιχτό.
Ολα τα σχολεία της κεντρικής Μακεδονίας θα είναι κλειστά εκτός του Ν. Σερρών.
Ποιος δρόμος φίλε μου; Ολα κλειστά.
Καμμιά σταφίδα, λίγο τσάι ζεστό..
Είμαστε από χτες το βράδυ εδώ.
Πρώτη φορά έχω συναντήσει τόση χιονόπτωση με τόση χιονοθύελλα.
Στο Δήμο Γκούρας, 6 χωριά είναι αποκλεισμένα.
35 νταλίκες ακινητοποιήθηκαν στο ρεύμα από Αθήνα προς Λαμία.
Βρισκόμαστε στο πέταλο του Μαλιακού.
Οι άντρες της αστυνομίας έχουν ακινητοποιήσει τα φορτηγά που δεν έχουν αλυσίδες.
Στην Αχαία, 160 χωριά είναι αποκλεισμένα.
Με δυσκολία κατεβήκαμε από τα Καλάβρυτα, φορώντας αλυσίδες.
Φορτηγό πλοίο σημαίας Καμπότζης βυθίστηκε στα ανοιχτά της Σκύρου.
Αύριο θα έρθει η κυρία Βάγια να συγυρίσει ή θα δηλώσει χιονόπληκτη;
(Αυτό που κατάλαβα, σε γενικές γραμμές, είναι ότι η Αχαΐα εγκατέλειψε την Πελοπόνησο)
XIONIZEI
Το θερμόμετρο γλιστράει προς τα κάτω, η κυβέρνηση το τραβάει προς τα πάνω, ο καιρός αλλάζει κάθε πέντε λεπτά, «μην ανησυχείτε, θα τον σταθεροποιήσουμε» λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, η θερμοκρασία ανεβοκατεβαίνει, από το -50 στο +49 και τούμπαλιν, «έχουμε στείλει κλιμάκιο συγκράτησης των θερμοκρασιακών τιμών, μην ανησυχείτε» λέει ο υφυπουργός εμπορίου και θερμοκρασίας, η ασφάλεια που εξασφαλίζουν οι αλυσίδες είναι πασίγνωστη αλλά επαναλαμβάνεται σταθερά σε όλα τα δελτία. Δεν ανησυχούμε. Εδώ, στο ορεινό καταφύγιο, έχουμε δέκα μέτρα χιόνι, δέκα τόνους καυσόξυλα, δέκα βόδια σφαγμένα στην κατάψυξη για σουβλάκια, δέκα ηλεκτρογεννήτριες, δέκα ρωσίδες χορεύτριες και δέκα πόντιους λυράρηδες. Είμαστε εγκλωβισμένοι, αλλά... Γιατί να βγούμε;
Δευτέρα, Ιανουαρίου 23, 2006
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΟΠΛΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΙΟΥ ΤΩΝ ΠΟΥΛΕΡΙΚΩΝ
Είναι ο ρωσικός χειμώνας. Οι κότες θα γεννούν αυγά-παγάκια και από αυτά θα βγαίνουν κοτόπουλα κατεψυγμένα. Οπότε, ιός παπαλα! Πιθανότατα θα γλιτώσουμε και από τα μεταλλαγμένα KFC. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, Ουδέν κακόν αμιγές καλού, κλπ κλπ(αναμετάδοση της ανταποκρίτριάς μας KOKOgirl)
Κυριακή, Ιανουαρίου 22, 2006
Μήνυμα: ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 2006
Η τοποθέτηση εδώ πέρα αυτού του συγκεκριμμένου μηνύματος που έλαβα εις πολλαπλούν, έχει σκοπό τη διερεύνηση του φαινομένου των διαφόρων -λογοτεχνικών κυρίως- διαγωνισμών, των αγωνοθετών και των συμμετεχόντων σε αυτούς.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ Μαραθώνιος ποίησης.
Είναι πλέον θεσμός! και διαγωνισμός!
Ελάτε να ανταλλάξουμε στίχους και συναισθήματα,
στον πολυχώρο «Μαλλιάρης-Ανατόλια»
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2006
και ώρα 12.00μ.μ..μέχρι 7.00μ.μ.
Η Ομάδα Λόγου και Τέχνης Ale Amoroza Ανοικτή Σκηνή Ποιητών
«ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ»
διοργανώνει Διαγωνισμό Ποίησης
Αποστείλετε 2 ποιήματα στις διευθύνσεις:
Ρήγα Φεραίου 44 Τ.Κ.57019, Περαία,Δ. Θερμαϊκού ή
Μεταμορφώσεως 20, Άνω Περαία Τ.Κ.57019-Δ. Θερμαϊκού Πληροφορίες:ΤΑΝΑΣΚΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Τηλ. επικ.:2392027395-6973522742 ή ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ τηλ.επικ.: 2392028572-6972952688
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2006
5 Ε συμμετοχή στην Τράπεζα Εγνατία στον αριθ. Λογ.:0295898409
(Για αναμνήσεις VHS βιντεοκασέτα:10 Ε ή DVD 15 Ε με προπληρωμένο τέλος)
****************************
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Η ομάδα Λόγου και τέχνης ετοιμάζει το 2ο Ανθολόγιο της με ποίηση και πεζό λόγο.Συμμετοχή Διηγημάτων.: 5.800 χαρακτήρες(δλδ.γράμματα) με τα κενά (δηλαδή 4 σελίδες, όπως του1ου Ανθολογίου Ποίησης) και 1.450 χαρακτήρες το πολύ!!!το βιογραφικό του συγγραφέα). Φωτογραφία μεγάλη! Γραμματοσειρά 12 Times New Roman Θα σταλεί σε δισκέτα και εκτυπωμένο. Όχι χειρόγραφο! ( Προσοχή: για κάθε πρόσθετη σελίδα διηγήματος ο λογοτέχνης πληρώνει +20 Ε) στη διεύθυνση Μεταμορφώσεως 20 Άνω Περαία- Δήμος Θερμαϊκού Τ.Κ.57019 υπ’ όψιν Θανοπούλου Μαρίας . Συμμετοχή 120 Ε + 10 Ε έξοδα τηλ. στο λογαριασμό Εγνατίας Τράπεζας 0295898409 με το όνομα του. Στην παρουσίαση του βιβλίου ο κάθε λογοτέχνης θα πάρει 25 Ανθολόγια και έπειτα μπορεί να αγοράσει κι άλλα στην τιμή των 5 Ε. (μόνο για τους συμμετέχοντες του Ανθολογίου) Σε όλες μας τις εκδηλώσεις θα έχουμε την ευγενική συμπαράσταση του Υπουργείου Πολιτισμού!Συμμετοχή ποιημάτων: 5 ποιήματα έως 30 στίχους, ένα μικρό βιογραφικό, 1 φωτογραφία μεγάλη, γραμματοσειρά Times New Roman 12. Θα αποσταλεί σε δισκέτα ή CD και εκτυπωμένο. Όχι χειρόγραφο! Συμμετοχή 120 Ε + 10 Ε έξοδα τηλ. στο λογαριασμό Εγνατίας Τράπεζας 0295898409 με το όνομα του. Στην παρουσίαση του βιβλίου ο κάθε λογοτέχνης θα πάρει 25 Ανθολόγια και έπειτα μπορεί να αγοράσει κι άλλα στην τιμή των 5 Ε. (μόνο για τους συμμετέχοντες του Ανθολογίου) Την τιμή των βιβλίων την ορίζει ο κ. Αντώνης Μαλλιάρης. Το βιβλίο θα παρουσιαστεί τον Ιούνιο του 2006 στην αίθουσα ΑΝΑΤΟΛΙΑ του εκδοτικού οίκου Μαλλιάρης Παιδεία.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ Μαραθώνιος ποίησης.
Είναι πλέον θεσμός! και διαγωνισμός!
Ελάτε να ανταλλάξουμε στίχους και συναισθήματα,
στον πολυχώρο «Μαλλιάρης-Ανατόλια»
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2006
και ώρα 12.00μ.μ..μέχρι 7.00μ.μ.
Η Ομάδα Λόγου και Τέχνης Ale Amoroza Ανοικτή Σκηνή Ποιητών
«ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ»
διοργανώνει Διαγωνισμό Ποίησης
Αποστείλετε 2 ποιήματα στις διευθύνσεις:
Ρήγα Φεραίου 44 Τ.Κ.57019, Περαία,Δ. Θερμαϊκού ή
Μεταμορφώσεως 20, Άνω Περαία Τ.Κ.57019-Δ. Θερμαϊκού Πληροφορίες:ΤΑΝΑΣΚΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Τηλ. επικ.:2392027395-6973522742 ή ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ τηλ.επικ.: 2392028572-6972952688
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2006
5 Ε συμμετοχή στην Τράπεζα Εγνατία στον αριθ. Λογ.:0295898409
(Για αναμνήσεις VHS βιντεοκασέτα:10 Ε ή DVD 15 Ε με προπληρωμένο τέλος)
****************************
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Η ομάδα Λόγου και τέχνης ετοιμάζει το 2ο Ανθολόγιο της με ποίηση και πεζό λόγο.Συμμετοχή Διηγημάτων.: 5.800 χαρακτήρες(δλδ.γράμματα) με τα κενά (δηλαδή 4 σελίδες, όπως του1ου Ανθολογίου Ποίησης) και 1.450 χαρακτήρες το πολύ!!!το βιογραφικό του συγγραφέα). Φωτογραφία μεγάλη! Γραμματοσειρά 12 Times New Roman Θα σταλεί σε δισκέτα και εκτυπωμένο. Όχι χειρόγραφο! ( Προσοχή: για κάθε πρόσθετη σελίδα διηγήματος ο λογοτέχνης πληρώνει +20 Ε) στη διεύθυνση Μεταμορφώσεως 20 Άνω Περαία- Δήμος Θερμαϊκού Τ.Κ.57019 υπ’ όψιν Θανοπούλου Μαρίας . Συμμετοχή 120 Ε + 10 Ε έξοδα τηλ. στο λογαριασμό Εγνατίας Τράπεζας 0295898409 με το όνομα του. Στην παρουσίαση του βιβλίου ο κάθε λογοτέχνης θα πάρει 25 Ανθολόγια και έπειτα μπορεί να αγοράσει κι άλλα στην τιμή των 5 Ε. (μόνο για τους συμμετέχοντες του Ανθολογίου) Σε όλες μας τις εκδηλώσεις θα έχουμε την ευγενική συμπαράσταση του Υπουργείου Πολιτισμού!Συμμετοχή ποιημάτων: 5 ποιήματα έως 30 στίχους, ένα μικρό βιογραφικό, 1 φωτογραφία μεγάλη, γραμματοσειρά Times New Roman 12. Θα αποσταλεί σε δισκέτα ή CD και εκτυπωμένο. Όχι χειρόγραφο! Συμμετοχή 120 Ε + 10 Ε έξοδα τηλ. στο λογαριασμό Εγνατίας Τράπεζας 0295898409 με το όνομα του. Στην παρουσίαση του βιβλίου ο κάθε λογοτέχνης θα πάρει 25 Ανθολόγια και έπειτα μπορεί να αγοράσει κι άλλα στην τιμή των 5 Ε. (μόνο για τους συμμετέχοντες του Ανθολογίου) Την τιμή των βιβλίων την ορίζει ο κ. Αντώνης Μαλλιάρης. Το βιβλίο θα παρουσιαστεί τον Ιούνιο του 2006 στην αίθουσα ΑΝΑΤΟΛΙΑ του εκδοτικού οίκου Μαλλιάρης Παιδεία.
Σάββατο, Ιανουαρίου 21, 2006
ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ
Είμαι η μετάφραση του τελευταίου βιβλίου με τις ιστορίες του μικρού Νικολά και είμαι πολύ θλιμμένη γιατί μου πήρανε τον Ζουμιά μου και τον έκαναν Σουπιά. Αλλο Ζουμιάς και άλλο Σουπιάς. Η μεταφράστρια του βιβλίου διατυπώνει στο εισαγωγικό της σημείωμα τη συγκίνηση που ένοιωσε όταν της ανατέθηκε το έργο αυτής της μετάφρασης. Ισως, σκέφτομαι απλοϊκά, να θέλησε να βάλει τη δική της σφραγίδα στη μετάφραση αυτή των ιστοριών ενός ήρωα που προϋπήρχε στην ελληνική αγορά, αλλά γιατί μια σφραγίδα τόσο μεγάλη που να καπακώσει όλες τις προηγούμενες μεταφράσεις;
Είμαι η τελευταία αυτή θλιβερή μετάφραση και διαφωνώ με τη μεταφράστρια που με έφερε στο προσκήνιο, επειδή δεν ήθελα να καπακωθούν οι προηγούμενες μεταφράσεις, επειδή ήθελα να υπάρχει σεβασμός στον έλληνα αναγνώστη, επειδή ήθελα να μην αγνοηθεί η εποχή που γράφτηκε το βιβλίο και οι διατροφικές συνηθειές της, τότε που το ζουμί το έλεγαν ζουμάκι και μέσα του έφτιαχναν αυγουλάκια ποσέ σαν τα μάτια του επιστάτη με το παρωνύμιο "Ζουμιάς". Ναι, αυτό το παρατσούκλι δεν οφείλεται σε καμμιά σούπα που κάνει κύκλους όταν βράζει και το "Σουπιάς" παραπέμπει ευθέως στη σουπιά με τις γνωστές ιδιότητες, τα μελάνια, κλπ.
Δεν θα αναφέρω κάτι περισσότερο από αυτό το κραυγαλέο, αυτή τη μεταφραστική σφραγίδα, αν και το κείμενο με απογοήτεψε αρκετές φορές για την αδυναμία του να αποδοθεί με μπρίο. Μετά απο τα πρώτα κεφάλαια, μάλλον η μεταφράστρια κουράστηκε ή βαρέθηκε ή κατάλαβε ότι τα χρήματα δεν ήταν αρκετά ή κάποια άλλη δουλειά της προέκυψε ή δεν ξέρω τι να υποθέσω. Αυτό που με στενοχωρεί είναι το ότι είμαι μια θλιβερή μετάφραση, εντελώς ανεπαρκής για ένα τέτοιο έργο και δεν ξέρω ποιος ακριβώς φταίει γι αυτό. Μπορεί η μεταφράστρια, αλλά μπορεί και ο εκδότης που πιέζει ή επεμβαίνει με διάφορους τρόπους.
Είμαι μια θλιβερή μετάφραση και αν δεν μου φέρετε πίσω τον κ. Ζουμιά μου, δεν σας το συνιστώ καθόλου να με διαβάσετε. Είμαι πιο θλιβερή κι από την εικόνα που διάλεξα να παρουσιαστώ μαζί της, γεμάτη σύννεφα που κρύβουν ένα μουντό ήλιο. Και γιατί βρήκε το χαρακτηριστικό ονοματάκι του επιστάτη για να σφραγίσει τη μετάφρασή της; Τι της έφταιξα να με κάνει τόσο θλιβερή;
Δεν αποκλείω φυσικά το ενδεχόμενο να μην είχε διαβάσει τις προηγούμενες εκδόσεις των βιβλίων με τις ιστορίες του μικρού Νικόλα η μεταφράστρια. Ισως και να μη γνώριζε καν την ύπαρξή τους...
Παρασκευή, Ιανουαρίου 20, 2006
ένα επικίνδυνο -και όχι μόνο σουρεαλιστικό- σενάριο
Τα μεταλλαγμένα κρέατα KFC με άρωμα κοτόπουλου, η επιστράτευση του Δαλάι Λάμα, η αλλεργία της Κάμερον Ντίαζ, τα τρίποδα του Μπους, οι αλυσίδες της Κίνας, είναι οι πρωταγωνιστές σε ένα επικίνδυνο -και όχι μόνο σουρεαλιστικό- σενάριο.Μην ανησυχείτε πολίτες! Δεν είναι μονάχα οι ανθρώπινοι ιστοί που προορίζονται να χαρακτηριστούν άψυχα πράγματα, ώστε αρχικά, σε πρώτο στάδιο, να αντικαταστήσουν όργανα ανθρώπινα και αργότερα, σε επόμενη φάση, να αντικαταστήσουν ολόκληρους ανθρώπους σε διάφορες υποβαθμισμένες θέσεις εργασίας. Τα κρέατα που μας πλασάρουν για να τρώμε, αυτά που έχουν αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια να παράγονται ή, καλύτερα, να κατασκευάζονται και να καταναλώνονται στις Η.Π.Α. και στην Ε.Ε. αλλά και στην Κίνα, που είναι σήμερα η δεύτερη χώρα μετά τις Η.Π.Α. σε αριθμό καταστημάτων της αλυσίδας KFC, αυτά τα κρέατα-πράγματα είναι που ανοίγουν το δρόμο της δικής μας ρεξοποίησης (Rex=πράγμα) επί το λατινικότερο. Ο άνθρωπος αντικείμενο κείται προ των πυλών. Ο ανθρώπινος κλώνος φυτρώνει κρυμμένος πίσω από το μοντέρνο «άτομο» της παγκοσμιοποιημένης έκφρασης των δημοφιλών αστέρων που μεσουρανούν στα ΜΜΕ.
Σιγά-σιγά γίνονται όλα, μεθοδικά. Με το μαλακό. Ατομο; Ε, και τι έγινε; Αυτό που δεν τέμνεται! Τέμνεται ο άνθρωπος; Όχι. Ε, τότε, γιατί όχι «άτομο»; Δεν λέμε «ατομικότητα»; Δεν λέμε «ατομιστής»; Γιατί όχι και «άτομο»; Δικαιολογίες παράλογες, αλλά δεκτές εύκολα από ανθρώπους ημιμαθείς, δικαιολογίες που περιέχουν μισές αλήθειες ώστε να γίνονται ολόκληρες οι «εξηγήσεις» πιστευτές συμπαρασύροντας, μαζί με τις μισές αλήθειες, ολόκληρο το ψέμα. Το ψέμα διανθίζεται με μισές αλήθειες, καρυκεύεται με δήθεν επιστημοσύνη, ώστε να καταπίνεται, να γλιστράει εύκολα. Για τούτο έχω πάψει πια να εμπιστεύομαι την επιστήμη και τη λογική ως κάτι τι που δεν ανατρέπεται. Ισα ίσα ανατρέπονται εύκολα και μάλιστα με τα δικά τους επιχειρήματα -εκ των έσω.
Με τη μανία της παγκοσμιοποίησης, ξεκίνησε και η αντιστροφή, η παραποίηση, η διαστρέβλωση βασικών αφηρημένων εννοιών. Κάποια στιγμή, αρχίσαμε να δεχόμαστε τον πόλεμο ως μέσον διασφάλισης της ειρήνης, τα βασανιστήρια ως προστάτες της δημοκρατίας, τις δολοφονίες ως αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, της οποίας το νόημα αλλάξαμε εντελώς, γιατί, τι σημαίνει τρομοκρατία; Νομιμοποιούμε το κράτος να παράγει τρομοκρατία και φόβο, να διαφημίζει τον τρόμο για να προστατέψει από αυτόν με το καινούργιο ΝΑΤΟ, να επιθυμεί τους πολίτες του όχι ελεύθερους αλλά δέσμιους μιας λαγνείας τρόμου εκτός από τη σαρκική λαγνεία που επίσης βολεύει αρκετά, αλλά εξασφαλίζει μόνον αποχαύνωση και μικρής διάρκειας ηλιθιότητα, ενώ το ζητούμενο είναι μια πιο μόνιμη κατάσταση, μια κατάσταση γενικευμένου πανικού ή ομαδικής υστερίας.
Ο λάγνος αγαπά τη ζωή, αλλά ο τρομολάγνος σεξομανής είναι το κάτι άλλο! Αυτό το πρότυπο προβάλλεται με συνέπεια, αργά αλλά σταθερά, μέσω των κατάλληλων διαφημιστικών βίντεο, μουσικής, ρούχων, περιοδικών μόδας και στάιλ λάιφ. Το μόνο από αυτά που δε γίνεται να ελεγχθεί απόλυτα είναι η μουσική. Ποια είναι η αντίσταση που μπορεί ο άνθρωπος να αναπτύξει απέναντι σε αυτούς τους βομβαρδισμούς της δήθεν τέχνης; Τι άλλο από τη γελοιοποίησή της, τη στροφή -με γνώση όμως- στο καρακιτσάτο! Το κιτς έχει μεταλλαχθεί σήμερα σε αξία και είναι, κατά τη γνώμη μου, η πλέον υγιής αντίσταση στο δήθεν. Περιβαλλόμαστε από δήθεν ωραία κτίρια, αποτελέσματα δήθεν δημιουργών, από κραυγαλέα κατασκευάσματα αμφίβολης αντοχής και ποιότητας, από διακοσμητικά έργα φριχτά, γυαλιστερά και φανταχτερά και ανοήτως μεγαλεπήβολα.
Με ποιο σκοπό; Με σκοπό την αποκοίμιση της αισθητικής ευαισθησίας, του καλού γούστου, του καθαρού αισθητηρίου περί την Τέχνη. Με υποστηρικτές εκείνους οι οποίοι προβάλλονται ως ειδικοί από τα ΜΜΕ, επειδή έχουν τη μανία της προβολής και επειδή είναι εξαγοράσιμοι. Ο κριτικός και ο πνευματικός άνθρωπος έχουν διαφθαρεί ή λουφάζουν παραξενεμένοι ή έχουν εξαφανιστεί ή παραγκωνιστεί απλώς. Ο απλός άνθρωπος αντιδρά στις πομφόλυγες λατρεύοντας την υπερβολή του καρακίτς ή στρέφοντας προς απλούστερες και για τούτο κατανοητές μορφές τέχνης, όπως π.χ. τα κόμικς και τα έργα αφηρημένης τέχνης, ανακαλύπτοντας τη μαγεία των φράκταλς σε κάθε μορφή εικαστικής έκφρασης, της μείξης των ήχων στη μουσική, των φαινομενικά ανοργάνωτων κινήσεων στο χορό. Ζούμε σε μια επαναστατική ιστορική στιγμή, όσον αφορά τις αισθητικές αξίες του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος αλλοτριώνεται μεν, αλλά, το πιστεύω στ’ αλήθεια, η αλλοτρίωση δεν θα ακολουθήσει την προδιαγεγραμμένη πορεία που έχει σχεδιαστεί από τους παρανοϊκούς ερευνητές και κατασκευαστές των διαφόρων συρμών. Πιστεύω ότι, όπως και σε άλλες εποχές ηθικού σουρεαλισμού, η οδός θα χαραχτεί από τη βάση της κοινωνίας, από τον απλό πολίτη και θα ξαφνιάσει με την πρωτοτυπία της. Ναι μεν σήμερα είναι μόδα το πίρσινγκ και η νεολαία τρυπιέται παντού όπου «σηκώνει» σκουλαρίκι, αλλά η γνώμη μου είναι πως στη μεγάλη της μάζα θα αρνηθεί να στολιστεί «φορώντας» τα προγραμματισμένα τσιπάκια.
Ξεκίνησα με ένα τίτλο που αναφέρεται στις μεταλλαγμένες οργανικές τροφές που δεν είναι λαχανικά αλλά πρωτεΐνες και θέλω να σημειώσω ότι η αρχή «είμαστε ό,τι τρώμε» του Ιπποκράτη έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους «ειδικούς» σχεδιαστές του μέλλοντός μας. Οι ασθένειες σέρνονται και κατακλύζουν ήδη τους υπερβολικά «πολιτισμένους» λαούς, που βρίσκουν ευκολία και οικονομία στην κατανάλωσή τους, όταν μάλιστα διαφημίζονται από ένα στρατηγό ή ακόμα και το Δαλάι Λάμα, ο οποίος επιστρατεύτηκε γι αυτή την υπόθεση. Η μάχες δίνονται στην κορυφή του λαμπερού και προβεβλημένου κόσμου των διασημοτήτων και αυτό συμφέρει τον απλό άνθρωπο στο να διαμορφώνει γνώμη. Όταν αρχίσει να μειώνεται ο μέσος όρος ζωής, όταν ο χρόνος παραμονής στα νοσοκομεία θα υπολογίζεται ξεχωριστά ως ξεκάθαρο μεταβατικό στάδιο από τη ζωή στο νεκροτομείο, τότε θα συμβεί το μεγάλο ξύπνημα.
Τα τρίποδα και τα τετράποδα κοτόπουλα, τα ακέφαλα μοσχάρια και τα υπέρβαρα χοιρινά δεν θα αποτελούν πια επιστημονικά θαύματα αλλά θα λάβουν τη θέση τους στη χορεία των τεράτων και θα συμπαρασύρουν και τους δημιουργούς τους στην εξόντωση από τα εξαγριωμένα πλήθη. Όταν διάβασα ότι η Κίνα είναι η δεύτερη χώρα, μετά τις Η.Π.Α., σε αριθμό καταστημάτων των αλυσίδων φαστ φουντ (KFC και τα συναφή) κάτι άστραψε στο νου μου. Λες, είπα μέσα μου, λες αυτό να είναι το όπλο του μέλλοντος, αυτό που θα χρησιμοποιήσουν οι κινέζοι για να κυριαρχήσουν στον πλανήτη; Εχουν αποδειχτεί εξαιρετικοί αντιγραφείς μέχρι τώρα, γιατί όχι και σε αυτό τον τομέα; Με την Κίνα μπροστά, ο μεσαίωνας θα έρθει και θα φύγει συντομότερα από όσο θα τον περίμεναν οι οραματιστές του και, πιθανότατα, θα φύγουν μαζί του και αυτοί οι ίδιοι. Φούντο! Μαζί με τον Δαλάι Λάμα και άλλους θρησκευτικούς, τάχα, ηγέτες.
Γιατί, η θρησκεία δεν έχει το θεό της σε τέτοιες περιπτώσεις ή μάλλον ο θεός της είναι, όπως πάντα ως τώρα, ταυτισμένος με το θεό όλων των ηγετών, το χρήμα δηλαδή. Η θρησκεία, αυτό το σίγουρο λιμάνι, το καταφύγιο των φτωχών και των αδυνάτων απανταχού της Γης, σήμερα τείνει να μεταλλαχτεί και αυτή, αλλά σε προπύργιο μισαλλοδοξίας. Τα πνευματικά KFC μοιράζονται σε πακέτα πάμφθηνα, προσιτά στον καθένα από όλα τα μέσα που διαθέτει η κατεστημένη εξουσία, ραδιόφωνο, τηλεόραση, τύπο, διαδίκτυο. Κύμα είναι όμως και θα περάσει. Ένα φοβερό τσουνάμι, μέσα στο οποίο έχουμε την τιμή να βρισκόμαστε και να κλυδωνιζόμαστε. Τα κύματα περνούν, όπως γνωρίζουμε από προηγούμενες εμπειρίες και ο άνθρωπος έχει μάθει πλέον να κολυμπά.
Οταν κατά καιρούς διαλαλώ την πεποίθηση μου ότι καλό είναι να αφηνόμαστε στο ρεύμα της ζωής σαν φυλλαράκια, αυτή η πεποίθηση αφορά το ρεύμα της ζωής και μόνο, όχι, δεν αναφέρομαι στον ίδιο τον άνθρωπο και τον τρόπο που θα αναπτύξει το πνεύμα και το κορμί του. Οφείλουμε οι άνθρωποι να ενδυναμώσουμε τον εαυτό μας έτσι ώστε να μπορούμε να αφεθούμε στα πράγματα χωρίς κίνδυνο. Η νοημοσύνη μας, η λογική μας, δεν είναι αρκετή σήμερα, σε αυτή την ιστορική στιγμή. Χρειάζεται η αρωγή και του συναισθήματος, χρειάζεται η ζυγαριά μας να έχει δυο τάσια, όπως κάθε αυθεντική ζυγαριά. Χρειάζεται η αποκωδικοποίηση των εικόνων που μας έχουν παραδοθεί με ευλάβεια, η αμφισβήτησή τους και το γκρέμισμά τους στη συνέχεια. Ορτσα τα πανιά, και στη φουρτούνα υπάρχει λιμάνι, εκεί φαίνεται άλλωστε ο καλός ο καπετάνιος!
____________________________________
ΣΗΜ. Πρόκειται για ένα παλιότερο κείμενο που γράφτηκε πριν 5-6 χρόνια περίπου, όταν τα KFC συζητιόντουσαν πολύ. Σήμερα το ανέσυρα και το εμπλούτισα με αφορμή το σχετικό ποστ της Κατερίνας.
Αντοχή και πείσμα
Με αφορμή το ευγενικό ερώτημα της radiolover Κυρία Ροδιά, πως προλαβαίνετε να έχετε τόσα μπλογκ και να γράφετε σε όλα;; Εγώ ένα έχω και δεν προλαβαίνω ...
Σκέφτηκα και έδωσα μια απάντηση που νομίζω ότι είναι σημαντική και για άλλους, οπότε, την επαναλαμβάνω και εδώ πέρα για να μη την ξεχάσω:
Σκορπίζομαι και τσαλακώνομαι χωρίς δισταγμό.. χωρίς φόβο.. λες να είναι αυτό;Πάντως, εδώ που τα λέμε, τώρα που το σκέφτομαι -τι με βάζεις και κάνω ξημερώματα!- όταν έχω κάτι στο νου μου να διεκπεραιώσω, αντέχω. Οταν χαλαρώνω, άστα να πάνε! Χάνεται η αντοχή μου, η δύναμή μου, αρχίζει να παρουσιαζει προβλήματα η υγεία μου, πονάκια και σφάχτες κάνουν την εμφάνισή τους, όλα τα γεροντικά συμπτώματα.. Ενώ, όταν βρίσκομαι υπατμόν, ε, όλα πάνε πρίμα, νοιώθω σωστό θηρίο!!!
Τίγρις και αγριοκάτσικο!:-)))
Που σημαίνει ότι το σώμα ακολουθεί το πνεύμα. Το "μέσα μας" διατάζει και το σώμα εκτελεί, ακολουθεί. Οταν αφήνουμε το σώμα να παίρνει το πάνω χέρι, ε, τότε όλο ξεφυτρώνουν διάφορα σωματικά προβλήματα και βάσανα και όλο έχουμε να απαριθμούμε πόνους, σφάχτες, και άλλα πληκτικά πράγματα.. τόσο το ζάχαρο, τόσο η χοληστερίνη, τόσο η οστεοπώρωση...
ΠΑΠΑΠΑΠΑ!!!! ΦΡΙΚΗ!!!
Συνταγή; Ολα χύμα. Ολα ένα πανηγύρι. Χωρίς σταματημό. Ετσι κι αλλιώς, το τέλος του ανθρώπου είναι δεδομένο. Υπάρχει κανας λόγος να το επισπεύδουμε; Να το φέρνουμε πριν την ώρα του; Να το προ(σ)καλούμε; Το ξέρουμε, δεν το αγνοούμε, αλλά και δεν το ευχόμαστε. Αυτά... Εχω άδικο; Κάνω λάθος; Εβίβα! -όχι μπίρα παρακαλώ, δεν μου αρέσει. χεχε..
Ενα μικρό παράδειγμα: Χτες, απο το μεσημέρι ταξίδευα ως το βράδυ, που έφτασα στο ΕΛ Βενιζέλος. Μετρό δεν είχε μετά τις οχτώ. Ταξί δεν ήθελα να πάρω. Πήρα λεωφορείο για Σύνταγμα. Πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία, πήγαμε απο Αλεξάνδρας, χασομέρι, φτάσαμε Σύνταγμα μετά τις δέκα. Τρόλλεϊ. Τσούλημα και φόρτωμα και ξεφόρτωμα και ξαναματαφόρτωμα και ξαναξεφόρτωμα δυο τσουλητές -ευτυχώς- βαλίτσες. Εφτασα σπίτι σώα και αβλαβής, ανέβασα τα μπαγκάζια, πήγα για σοκολατίνα και σουβλάκια, όλα οκ. αλλά το ψυγείο αποψυγμένο -είχα κατεβάσει το γενικό το ζώον! ΦΤΟΥ! Ταχτοποίηση του ψυγείου, καθάρισμα, πέταμα τα χαλασμένα τρόφιμα. Ενα μπανάκι, μια ταινία, και στα μπλογκς τα παραμελημένα τόσες μέρες. Παράλληλα, αρχειοθέτηση του νέου υλικού μου και οργανόγραμμα των επόμενων κινήσεων για το επόμενο ταξίδι που θα κάνω σε μερικές μέρες. Εχω καιρό για να σκεφτώ το ταπεινό μου σαρκίον; ΟΥ. που θα πει ΟΧΙ. Ελεγχος του τηλεφωνητή, σημείωση για τα αυριανά τηλεφωνήματα. Το πρωί λαϊκή και σούπερ μάρκετ για ανανέωση τροφίμων, μαγείρεμα, μπουγάδα, θα κατέβω να ψωνίσω μελάνια και βιντεοκασέτες. Α! Να μη ξεχάσω να παραγγείλω και λάδι. Πολλά; Οχι δα, απλώς τα απαραίτητα! Υπνος; Οταν νυστάξω! Πόρισμα; Ακολουθώ το ρυθμό μου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Οταν πεινάω τρώω, όταν διψάω πίνω, όταν νυστάζω κοιμάμαι.
Σκέφτηκα και έδωσα μια απάντηση που νομίζω ότι είναι σημαντική και για άλλους, οπότε, την επαναλαμβάνω και εδώ πέρα για να μη την ξεχάσω:
Σκορπίζομαι και τσαλακώνομαι χωρίς δισταγμό.. χωρίς φόβο.. λες να είναι αυτό;Πάντως, εδώ που τα λέμε, τώρα που το σκέφτομαι -τι με βάζεις και κάνω ξημερώματα!- όταν έχω κάτι στο νου μου να διεκπεραιώσω, αντέχω. Οταν χαλαρώνω, άστα να πάνε! Χάνεται η αντοχή μου, η δύναμή μου, αρχίζει να παρουσιαζει προβλήματα η υγεία μου, πονάκια και σφάχτες κάνουν την εμφάνισή τους, όλα τα γεροντικά συμπτώματα.. Ενώ, όταν βρίσκομαι υπατμόν, ε, όλα πάνε πρίμα, νοιώθω σωστό θηρίο!!!
Τίγρις και αγριοκάτσικο!:-)))
Που σημαίνει ότι το σώμα ακολουθεί το πνεύμα. Το "μέσα μας" διατάζει και το σώμα εκτελεί, ακολουθεί. Οταν αφήνουμε το σώμα να παίρνει το πάνω χέρι, ε, τότε όλο ξεφυτρώνουν διάφορα σωματικά προβλήματα και βάσανα και όλο έχουμε να απαριθμούμε πόνους, σφάχτες, και άλλα πληκτικά πράγματα.. τόσο το ζάχαρο, τόσο η χοληστερίνη, τόσο η οστεοπώρωση...
ΠΑΠΑΠΑΠΑ!!!! ΦΡΙΚΗ!!!
Συνταγή; Ολα χύμα. Ολα ένα πανηγύρι. Χωρίς σταματημό. Ετσι κι αλλιώς, το τέλος του ανθρώπου είναι δεδομένο. Υπάρχει κανας λόγος να το επισπεύδουμε; Να το φέρνουμε πριν την ώρα του; Να το προ(σ)καλούμε; Το ξέρουμε, δεν το αγνοούμε, αλλά και δεν το ευχόμαστε. Αυτά... Εχω άδικο; Κάνω λάθος; Εβίβα! -όχι μπίρα παρακαλώ, δεν μου αρέσει. χεχε..
Ενα μικρό παράδειγμα: Χτες, απο το μεσημέρι ταξίδευα ως το βράδυ, που έφτασα στο ΕΛ Βενιζέλος. Μετρό δεν είχε μετά τις οχτώ. Ταξί δεν ήθελα να πάρω. Πήρα λεωφορείο για Σύνταγμα. Πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία, πήγαμε απο Αλεξάνδρας, χασομέρι, φτάσαμε Σύνταγμα μετά τις δέκα. Τρόλλεϊ. Τσούλημα και φόρτωμα και ξεφόρτωμα και ξαναματαφόρτωμα και ξαναξεφόρτωμα δυο τσουλητές -ευτυχώς- βαλίτσες. Εφτασα σπίτι σώα και αβλαβής, ανέβασα τα μπαγκάζια, πήγα για σοκολατίνα και σουβλάκια, όλα οκ. αλλά το ψυγείο αποψυγμένο -είχα κατεβάσει το γενικό το ζώον! ΦΤΟΥ! Ταχτοποίηση του ψυγείου, καθάρισμα, πέταμα τα χαλασμένα τρόφιμα. Ενα μπανάκι, μια ταινία, και στα μπλογκς τα παραμελημένα τόσες μέρες. Παράλληλα, αρχειοθέτηση του νέου υλικού μου και οργανόγραμμα των επόμενων κινήσεων για το επόμενο ταξίδι που θα κάνω σε μερικές μέρες. Εχω καιρό για να σκεφτώ το ταπεινό μου σαρκίον; ΟΥ. που θα πει ΟΧΙ. Ελεγχος του τηλεφωνητή, σημείωση για τα αυριανά τηλεφωνήματα. Το πρωί λαϊκή και σούπερ μάρκετ για ανανέωση τροφίμων, μαγείρεμα, μπουγάδα, θα κατέβω να ψωνίσω μελάνια και βιντεοκασέτες. Α! Να μη ξεχάσω να παραγγείλω και λάδι. Πολλά; Οχι δα, απλώς τα απαραίτητα! Υπνος; Οταν νυστάξω! Πόρισμα; Ακολουθώ το ρυθμό μου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Οταν πεινάω τρώω, όταν διψάω πίνω, όταν νυστάζω κοιμάμαι.
Τετάρτη, Ιανουαρίου 11, 2006
ο αλλιώτικος μύθος του Θησέα
Τι τό 'θελε κι αυτός ο Θησέας το ταξίδι στην Κρήτη του Μίνωα; Να απελευθερώσει τους νέους της Αθήνας ή να αποδείξει την παλληκαριά του; Μια απόπειρα θυσίας που πέτυχε ή μια φουσκωμένη υπερεκχειλίζουσα περηφάνεια; Αλαζονία ή ταπεινότητα ήταν το κίνητρό του; Τα αποτελέσματα ήταν δυο και διφορούμενα: Η εξόντωση του Μινώταυρου και ο θάνατος του πατέρα του. Αδικος θάνατος; Μπορεί... πάντως αναπόφευκτος: Η νέα εποχή σκοτώνει τις παλιές ιδέες όταν εκείνες δεν αυτοκτονούν και ο Αιγέας, ως εκπρόσωπος του παλιού κατεστημένου, είχε τη γνώση και αυτοκτόνησε ελευθερώνοντας το χώρο για το νέο.
Κι ο Μινώταυρος πάλι; Τι έφταιξε το κακόμοιρο το ζωντανό;
Μήπως το είχε θελήσει να γεννηθεί τέρας; Μια προσομοίωση ήταν του καταπιεστικού κράτους των Κρητών, ένα φόβητρο που ανέμιζε ο κυρίαρχος Μίνωας στους υπηκόους του. Δε λέει πουθενά η μυθολογική ιστορία τι έγινε στην Κρήτη μετά την εξολόθρευση του Μινώταυρου. Μπορεί και να επαναστάτησαν οι κρητικοί, μπορεί κι ο Μίνωας να έχασε την εξουσία του, μπορεί τόσα κι άλλα τόσα να συνέβησαν. Η δική μου γνώμη, βγαλμένη απο πείρα ζωής, είναι πως μάλλον αποσιωπήθηκε το γεγονός. Δεν ανακοινώθηκε πουθενά ο σκοτωμός του Μινώταυρου, ούτε η νίκη του Θησέα, ούτε η αναχώρηση των νέων της Αθήνας. Η δικαιολογία για τη θυσία που δεν έγινε, ίσως ήταν κάποιες δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Οπότε, η ζωή εκεί μακριά συνέχισε τη ροή της φυσικά και ήρεμα μέσα στον προγραμματισμένο φόβο και μονάχα η Αριάδνη σώθηκε μαζί με το μίτο της ακολουθώντας το Θησέα. Προδότρια του έθνους της και συνάμα σωτήρας του εχθρού, που την αντάμειψε με ισόβια εξορία σε ένα νησί των Κυκλάδων, δήθεν επειδή ήθελε να μονάσει. Αυτή είναι η μοίρα των προδοτών όταν δεν συλλαμβάνονται για να τιμωρηθούν. Με αφαίρεση της ζωής κυριολεκτικά, με καρατόμηση, ή με μια ζωή αφανή, αφαίρεση της ζωής τους και πάλι.
Το καράβι του Θησέα μέσα στην καλή χαρά ταξίδευε σκίζοντας τα κύματα προς την Αθήνα. Η χαρά ως σύμβουλος αμεριμνησίας, δεν άφησε ν' αλλαχτούν τα μαύρα πανιά κι ο Αιγέας γκρεμίστηκε απο τα βράχια του Σουνίου. Τι τον έφαγε στ' αλήθεια όμως; Η θλίψη του ή η περιέργειά του; Πρώτα πρώτα, γιατί βρισκόταν στο Σούνιο αντί να κάθεται στα μαξιλάρια του παλατιού του; Τι τον έσπρωξε να πάει να αγναντεύει το πέλαγος; Και ύστερα, γιατί δεν περίμενε να βεβαιωθεί; Γιατί προδίκασε το αποτέλεσμα; Τόση εμπιστοσύνη έτρεφε προς το γιο του; Μάλλον για άχρηστο τον είχε... ένα ξεπεταρούδι ανίκανο, που δεν του έφτανε ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι... αυτή ήταν η γνώμη του για το βλαστάρι του μάλλον. Ηταν εξ αρχής σίγουρος πως δεν θα κατάφερνε τίποτα ο Θησέας.
Τότε γεννιέται ακόμα ένα ερώτημα: Γιατί άραγε τον έστειλε; Γιατί συνηγόρησε στο βέβαιο, όπως πίστευε τουλάχιστον, χαμό του; Αιώνια ερωτήματα χωρίς απαντήσεις ή μάλλον με απαντήσεις τόσο πολύ γνωστές που κάνουν κόπο να τις επαναλαμβάνει κανείς. Αρκεί να τίθενται τα ερωτήματα.
Το μόνο θετικό που βρίσκω στην ιστορία αυτή είναι η ονομασία του πελάγους: Αιγαίο πέλαγος! Αλλά και πάλι... ποιο μυστήριο κρύβει ακόμα; Πόσο βαρύ είναι το νερό του; Πόσο πολύτιμο; Και ακόμα, ποιος ή τι πρέπει να θυσιαστεί σ' αυτό, να κατακρημνιστεί σ' ένα μέλλον απώτερο για να βρει μια περισσότερο αισιόδοξη ονομασία απο αυτή που θυμίζει μνήμα; Αιγαίο πέλαγος, ένας τάφος δηλαδή. Του Αιγαία το μνήμα σα να λέμε.
Κι ο Μινώταυρος πάλι; Τι έφταιξε το κακόμοιρο το ζωντανό;
Μήπως το είχε θελήσει να γεννηθεί τέρας; Μια προσομοίωση ήταν του καταπιεστικού κράτους των Κρητών, ένα φόβητρο που ανέμιζε ο κυρίαρχος Μίνωας στους υπηκόους του. Δε λέει πουθενά η μυθολογική ιστορία τι έγινε στην Κρήτη μετά την εξολόθρευση του Μινώταυρου. Μπορεί και να επαναστάτησαν οι κρητικοί, μπορεί κι ο Μίνωας να έχασε την εξουσία του, μπορεί τόσα κι άλλα τόσα να συνέβησαν. Η δική μου γνώμη, βγαλμένη απο πείρα ζωής, είναι πως μάλλον αποσιωπήθηκε το γεγονός. Δεν ανακοινώθηκε πουθενά ο σκοτωμός του Μινώταυρου, ούτε η νίκη του Θησέα, ούτε η αναχώρηση των νέων της Αθήνας. Η δικαιολογία για τη θυσία που δεν έγινε, ίσως ήταν κάποιες δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Οπότε, η ζωή εκεί μακριά συνέχισε τη ροή της φυσικά και ήρεμα μέσα στον προγραμματισμένο φόβο και μονάχα η Αριάδνη σώθηκε μαζί με το μίτο της ακολουθώντας το Θησέα. Προδότρια του έθνους της και συνάμα σωτήρας του εχθρού, που την αντάμειψε με ισόβια εξορία σε ένα νησί των Κυκλάδων, δήθεν επειδή ήθελε να μονάσει. Αυτή είναι η μοίρα των προδοτών όταν δεν συλλαμβάνονται για να τιμωρηθούν. Με αφαίρεση της ζωής κυριολεκτικά, με καρατόμηση, ή με μια ζωή αφανή, αφαίρεση της ζωής τους και πάλι.
Το καράβι του Θησέα μέσα στην καλή χαρά ταξίδευε σκίζοντας τα κύματα προς την Αθήνα. Η χαρά ως σύμβουλος αμεριμνησίας, δεν άφησε ν' αλλαχτούν τα μαύρα πανιά κι ο Αιγέας γκρεμίστηκε απο τα βράχια του Σουνίου. Τι τον έφαγε στ' αλήθεια όμως; Η θλίψη του ή η περιέργειά του; Πρώτα πρώτα, γιατί βρισκόταν στο Σούνιο αντί να κάθεται στα μαξιλάρια του παλατιού του; Τι τον έσπρωξε να πάει να αγναντεύει το πέλαγος; Και ύστερα, γιατί δεν περίμενε να βεβαιωθεί; Γιατί προδίκασε το αποτέλεσμα; Τόση εμπιστοσύνη έτρεφε προς το γιο του; Μάλλον για άχρηστο τον είχε... ένα ξεπεταρούδι ανίκανο, που δεν του έφτανε ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι... αυτή ήταν η γνώμη του για το βλαστάρι του μάλλον. Ηταν εξ αρχής σίγουρος πως δεν θα κατάφερνε τίποτα ο Θησέας.
Τότε γεννιέται ακόμα ένα ερώτημα: Γιατί άραγε τον έστειλε; Γιατί συνηγόρησε στο βέβαιο, όπως πίστευε τουλάχιστον, χαμό του; Αιώνια ερωτήματα χωρίς απαντήσεις ή μάλλον με απαντήσεις τόσο πολύ γνωστές που κάνουν κόπο να τις επαναλαμβάνει κανείς. Αρκεί να τίθενται τα ερωτήματα.
Το μόνο θετικό που βρίσκω στην ιστορία αυτή είναι η ονομασία του πελάγους: Αιγαίο πέλαγος! Αλλά και πάλι... ποιο μυστήριο κρύβει ακόμα; Πόσο βαρύ είναι το νερό του; Πόσο πολύτιμο; Και ακόμα, ποιος ή τι πρέπει να θυσιαστεί σ' αυτό, να κατακρημνιστεί σ' ένα μέλλον απώτερο για να βρει μια περισσότερο αισιόδοξη ονομασία απο αυτή που θυμίζει μνήμα; Αιγαίο πέλαγος, ένας τάφος δηλαδή. Του Αιγαία το μνήμα σα να λέμε.
Τρίτη, Ιανουαρίου 10, 2006
EXPLOITATION CINEMA
B Movies/Cult/Exploitation Κινηματογράφος στην Ε.Τ.Ε.Κ.Τ.- Ο.Τ. (Βαλτετσίου 25, β όροφος, 210-3602379) κάθε Δευτέρα στις 7 μ.μ. Οι προβολές διοργανώνονται από τον Δημήτρη Παναγιωτάτο και την Αγγελική Πέτρου.
Δευτέρα 16 Ιανουαρίου: Glen or Glenda, Ed Wood, 1953 και Ντοκιμαντέρ για τον Ed Wood
Δευτέρα 23 Ιανουαρίου: A Bucket of Blood, Roger Corman, 1959 και ταινία μεσαίου μήκους του σκηνοθέτη.
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου: L’ Uccelo dale piume di cristallo (The Bird with crystal Feathers,)Dario Argento, 1970
Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου: Vampyros Lesbos, Jesus Franco, 1971 και συνέντευξη του σκηνοθέτη.
Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου: Cat People, Jacques Tourneur, 1942 και Ι walked with a Zombie, Jacques Tourneur, 1943
Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου: Dementia 13, Francis Ford Coppola, 1963
Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου: Εφιάλτης, Ερρίκος Ανδρέου, 1961
Δευτέρα 13 Μαρτίου: The Man with the X Ray Eyes, Roger Corman, 1963
Δευτέρα 20 Μαρτίου: Επιλογή ταινιών Guinea Pig, Sex και τρόμος από την Ιαπωνία.
Δευτέρα 27 Μαρτίου: The Wicker Man, Robin Hardy, 1973
Δευτέρα 3 Απριλίου: The Brain that Wouldn’t Die, Joseph Green, 1962
Δευτέρα 10 Απριλίου: Lady in a Cage του Walter Grauman, 1964
Δευτέρα 8 Μαΐου: Odishon, Takashi Miike, 1999
Δευτέρα 15 Μαΐου: Freeway, Matthew Bright, 1996
Δευτέρα 22 Μαΐου: Faster Pussycat! Kill! Kill! του Russ Meyer, 1965 και Vixen! του Russ Meyer, 1968
Υ.Γ. 1 Σημειώνεται ότι οι περισσότερες ταινίες που θα προβληθούν είναι αδύνατον να βρεθούν με Ελληνικούς υπότιτλους και για αυτό θα πρέπει να αρκεστείτε σε αγγλικούς.
Υ.Γ. 2 Κάποιες από τις ταινίες περιλαμβάνουν πορνογραφικές σκηνές ή/και σκηνές έντονης βίας και γι’αυτό είναι αυστηρώς ακατάλληλες για ανηλίκους.
Δευτέρα 16 Ιανουαρίου: Glen or Glenda, Ed Wood, 1953 και Ντοκιμαντέρ για τον Ed Wood
Δευτέρα 23 Ιανουαρίου: A Bucket of Blood, Roger Corman, 1959 και ταινία μεσαίου μήκους του σκηνοθέτη.
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου: L’ Uccelo dale piume di cristallo (The Bird with crystal Feathers,)Dario Argento, 1970
Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου: Vampyros Lesbos, Jesus Franco, 1971 και συνέντευξη του σκηνοθέτη.
Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου: Cat People, Jacques Tourneur, 1942 και Ι walked with a Zombie, Jacques Tourneur, 1943
Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου: Dementia 13, Francis Ford Coppola, 1963
Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου: Εφιάλτης, Ερρίκος Ανδρέου, 1961
Δευτέρα 13 Μαρτίου: The Man with the X Ray Eyes, Roger Corman, 1963
Δευτέρα 20 Μαρτίου: Επιλογή ταινιών Guinea Pig, Sex και τρόμος από την Ιαπωνία.
Δευτέρα 27 Μαρτίου: The Wicker Man, Robin Hardy, 1973
Δευτέρα 3 Απριλίου: The Brain that Wouldn’t Die, Joseph Green, 1962
Δευτέρα 10 Απριλίου: Lady in a Cage του Walter Grauman, 1964
Δευτέρα 8 Μαΐου: Odishon, Takashi Miike, 1999
Δευτέρα 15 Μαΐου: Freeway, Matthew Bright, 1996
Δευτέρα 22 Μαΐου: Faster Pussycat! Kill! Kill! του Russ Meyer, 1965 και Vixen! του Russ Meyer, 1968
Υ.Γ. 1 Σημειώνεται ότι οι περισσότερες ταινίες που θα προβληθούν είναι αδύνατον να βρεθούν με Ελληνικούς υπότιτλους και για αυτό θα πρέπει να αρκεστείτε σε αγγλικούς.
Υ.Γ. 2 Κάποιες από τις ταινίες περιλαμβάνουν πορνογραφικές σκηνές ή/και σκηνές έντονης βίας και γι’αυτό είναι αυστηρώς ακατάλληλες για ανηλίκους.
Δευτέρα, Ιανουαρίου 09, 2006
ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ: ΙΙ
Εισαγωγή & Πρόσκληση από το Γιάννη Καραμπίτσο:
«Στα 4 χρόνια συνεργασίας μου με την ΕΤΕΚΤ οι εισηγήσεις μου περιστράφηκαν γύρω από την Ιστορία του Κινηματογράφου. Το ταξίδι ξεκίνησε από τον κλασικό, προχώρησε στον μοντέρνο (κυρίως ευρωπαϊκό), έφτασε στον ελληνικό κινηματογράφο. Και ο κύκλος ξαναρχίζει. Με μια αναγκαία τροποποίηση. Με αλλαγή της μεθόδου.
Οι ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ φιλοδοξούν να γίνουν ένα παιχνίδι. Ένα puzzle, εκπαιδευτικό. Ένα παιχνίδι γι αυτούς που αγαπούν να βλέπουν κινηματογράφο, ένα παιχνίδι γι αυτούς που αγαπούν να μελετούν κινηματογράφο. Η επιλογή των ταινιών της ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ι (για συντομία), απέφυγε όσο αυτό ήταν δυνατόν τις επαναλήψεις ταινιών που παίχτηκαν στην ΕΤΕΚΤ πρόσφατα (ας πούμε πέρυσι).
Στόχος αυτού του παιχνιδιού - τι άλλο- η ευχαρίστηση, που προκύπτει όμως μέσα από τη γνώση και τη μάθηση και όχι την ημιμάθεια, από τη ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ στην ενασχόληση με την Τέχνη, τον Κινηματογράφο, τη Ζωή, με τα Πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι όσοι επιθυμούν να παραμείνουν περιστασιακοί θεατές (άλλωστε η ΕΤΕΚΤ είναι μια όαση πολιτισμού που παρέχει τη δυνατότητα δωρεάν γνώσης σε όλον τον κόσμο), απλά δεν θα απολαύσουν την γοητεία που προσφέρει η τέλεση του παιχνιδιού και θα χάσουν την ευκαιρία να καταστούν ενεργοί θεατές, ένα σκαλοπάτι πριν την βουτιά στα βαθιά της δημιουργίας.»
Γιάννης Καραμπίτσος karabitsos@yahoo.gr
Ημέρα & Ωρα Διεξαγωγής Σεμιναρίου: Τρίτη 18.30-21.30 στην Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης
(Ε.Τ.Ε.Κ.Τ.) Βαλτετσίου 25, β' όροφος
Είσοδος δωρεάν
Τρίτη 17/01/2006 ** ΤΡΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ
Τρίτη 24/01/2006 ** Η ΜΕΓΑΛΗ ΧΙΜΑΙΡΑ
Τρίτη 31/01/2006 ** ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΕΦΣΚΙ
Τρίτη 07/02/2006 ** ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ
Τρίτη 14/02/2006 ** ΟΙ ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΑΜΠΕΡΣΟΝΣ
Τρίτη 21/02/2006 ** ΝΟΤΟΡΙΟΥΣ
Τρίτη 28/02/2006 ** ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΖΩΗ
Τρίτη 07/03/2006 ** UMBERTO D
Τρίτη 14/03/2006 ** Ο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ
Τρίτη 21/03/2006 ** Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΣΑΝΣΟ
Τρίτη 28/03/2006 ** Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΥ
Τρίτη 04/04/2006 ** Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ
Τρίτη 11/04/2006 ** Ο ΠΟΡΤΟΦΟΛΑΣ
Τρίτη 09/05/2006 ** ΠΕΡΣΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙΕΝΜΠΑΝΤ
Τρίτη 16/05/2006 ** ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
Τρίτη 23/05/2006 ** ΕΚΛΕΙΨΗ
Τρίτη 30/05/2006 ** Η ΤΙΜΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Τρίτη 06/06/2006 ** ΓΕΡΤΡΟΥΔΗ
«Στα 4 χρόνια συνεργασίας μου με την ΕΤΕΚΤ οι εισηγήσεις μου περιστράφηκαν γύρω από την Ιστορία του Κινηματογράφου. Το ταξίδι ξεκίνησε από τον κλασικό, προχώρησε στον μοντέρνο (κυρίως ευρωπαϊκό), έφτασε στον ελληνικό κινηματογράφο. Και ο κύκλος ξαναρχίζει. Με μια αναγκαία τροποποίηση. Με αλλαγή της μεθόδου.
Οι ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ φιλοδοξούν να γίνουν ένα παιχνίδι. Ένα puzzle, εκπαιδευτικό. Ένα παιχνίδι γι αυτούς που αγαπούν να βλέπουν κινηματογράφο, ένα παιχνίδι γι αυτούς που αγαπούν να μελετούν κινηματογράφο. Η επιλογή των ταινιών της ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ι (για συντομία), απέφυγε όσο αυτό ήταν δυνατόν τις επαναλήψεις ταινιών που παίχτηκαν στην ΕΤΕΚΤ πρόσφατα (ας πούμε πέρυσι).
Στόχος αυτού του παιχνιδιού - τι άλλο- η ευχαρίστηση, που προκύπτει όμως μέσα από τη γνώση και τη μάθηση και όχι την ημιμάθεια, από τη ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ στην ενασχόληση με την Τέχνη, τον Κινηματογράφο, τη Ζωή, με τα Πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι όσοι επιθυμούν να παραμείνουν περιστασιακοί θεατές (άλλωστε η ΕΤΕΚΤ είναι μια όαση πολιτισμού που παρέχει τη δυνατότητα δωρεάν γνώσης σε όλον τον κόσμο), απλά δεν θα απολαύσουν την γοητεία που προσφέρει η τέλεση του παιχνιδιού και θα χάσουν την ευκαιρία να καταστούν ενεργοί θεατές, ένα σκαλοπάτι πριν την βουτιά στα βαθιά της δημιουργίας.»
Γιάννης Καραμπίτσος karabitsos@yahoo.gr
Ημέρα & Ωρα Διεξαγωγής Σεμιναρίου: Τρίτη 18.30-21.30 στην Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης
(Ε.Τ.Ε.Κ.Τ.) Βαλτετσίου 25, β' όροφος
Είσοδος δωρεάν
Τρίτη 17/01/2006 ** ΤΡΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ
Τρίτη 24/01/2006 ** Η ΜΕΓΑΛΗ ΧΙΜΑΙΡΑ
Τρίτη 31/01/2006 ** ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΕΦΣΚΙ
Τρίτη 07/02/2006 ** ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ
Τρίτη 14/02/2006 ** ΟΙ ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΑΜΠΕΡΣΟΝΣ
Τρίτη 21/02/2006 ** ΝΟΤΟΡΙΟΥΣ
Τρίτη 28/02/2006 ** ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΖΩΗ
Τρίτη 07/03/2006 ** UMBERTO D
Τρίτη 14/03/2006 ** Ο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ
Τρίτη 21/03/2006 ** Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΣΑΝΣΟ
Τρίτη 28/03/2006 ** Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΥ
Τρίτη 04/04/2006 ** Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ
Τρίτη 11/04/2006 ** Ο ΠΟΡΤΟΦΟΛΑΣ
Τρίτη 09/05/2006 ** ΠΕΡΣΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙΕΝΜΠΑΝΤ
Τρίτη 16/05/2006 ** ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
Τρίτη 23/05/2006 ** ΕΚΛΕΙΨΗ
Τρίτη 30/05/2006 ** Η ΤΙΜΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Τρίτη 06/06/2006 ** ΓΕΡΤΡΟΥΔΗ
Κυριακή, Ιανουαρίου 08, 2006
Σεισμός στις 13:36 -αν πάει καλά το ρολόι μου + ορεινές αποικίες
Με πρόλαβε ο pitsirikos -μπράβο ψυχραιμία!
Το έγραψα πριν απο λίγο στο στιχοκούτι της vasvoe.
Ανοιξα ΑΜΕΣΩΣ την τιβι σε κρατικό κανάλι, έκανα ζάπινγκ, αλλά η τιβι μας δεν καταλαβαίνει σεισμό.
Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμα ΣΤΑΘΕΡΕΣ αξίες.
..και.. μια γράφω για τιβι, πώς σας φαίνεται (σας ακούγεται, καλύτερα) αυτή η "επαναποίκηση των ορεινών χώρων"; Αποικιοκρατική χώρα η Ελλαδάρα μας!
Είχαμε ορεινές αποικίες και δεν τό 'χα πάρει χαμπάρι!
Εσείς; Πότε θα γίνεται αποικιοκράτες;
Το έγραψα πριν απο λίγο στο στιχοκούτι της vasvoe.
Ανοιξα ΑΜΕΣΩΣ την τιβι σε κρατικό κανάλι, έκανα ζάπινγκ, αλλά η τιβι μας δεν καταλαβαίνει σεισμό.
Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμα ΣΤΑΘΕΡΕΣ αξίες.
..και.. μια γράφω για τιβι, πώς σας φαίνεται (σας ακούγεται, καλύτερα) αυτή η "επαναποίκηση των ορεινών χώρων"; Αποικιοκρατική χώρα η Ελλαδάρα μας!
Είχαμε ορεινές αποικίες και δεν τό 'χα πάρει χαμπάρι!
Εσείς; Πότε θα γίνεται αποικιοκράτες;
Σάββατο, Ιανουαρίου 07, 2006
ένα παιχνίδι εξουσίας
Το θέμα του KissMyHell που αναρτάται εδώ:ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ – ΕΡΑΣΤΗΣ η ΘΥΜΑ;
μου έδωσε την ώθηση να το συνεχίσω εκεί που το πήγαν τα σχόλια, δλδ στη σχέση εξουσιαστή με εξουσιαζόμενο. Είναι ο καταχθόνιος κόμης Δράκουλας εξουσιαστής ή εξουσιάζεται απο τα θύματά του;
Πόσο ο εραστής αποτελεί θύμα του έρωτα ή του προσώπου πάνω στο οποίο αντανακλάται ο έρωτάς του;
Πόσο η εξουσία είναι αυθύπαρκτη (εκ Θεού!) ή πόσο εξαρτάται η ύπαρξή της απο τον εξουσιαζόμενο;
Ξεντώνοντας τα πράγματα, μπορούμε να παραλληλλίσουμε την σχέση εξουσίας-εξουσιαζόμενου με μια απλή (??) σαδομαζοχιστική σχέση (βλ. το φιλμ «Ο θυρωρός της νύχτας»). Είναι όμως έτσι;
Απλοποιείται με αυτό τον τρόπο ο συλλογισμός και εξάγεται ένα οφθαλμοφανές συμπέρασμα ή μπερδεύεται περισσότερο;
Γράφοντας "εξουσία" εννοώ την κάθε εξουσία, απο τη μικρότερη σε εμβέλεια (π.χ. γονείς και παιδιά) έως τη πλέον απλωμένη (π.χ. πλανηταρχία) στη Γη.
Κάτι που μπορεί να ενταχτεί σε αυτό το θέμα είναι ο πόλεμος (ή η πρόταση συμβίωσης -νόμιμης/παράνομης άνευ σημασίας) που έχει ξεσπάσει τελευταίως μεταξύ του Τύπου και των bloggers.
Παίζεται ξεκάθαρα ένα παιχνίδι εξουσίας και με ενδιαφέρον αναμένω τις εξελίξεις.
Πέμπτη, Ιανουαρίου 05, 2006
το "αντάρτικο του κυβερνοχώρου"
Αυτός ο χαρακτηρισμός δε μου κολλάει καλά.
Δεν πιστεύω να έχουμε καμμιά όρεξη
να βρεθούμε στα καλά καθούμενα στο Γκουανταναμο...
Για σκεφτείτε το παιδιά. Διαμαρτύρομαι εντόνως!
Παρακαλώ το νομικό μας σύμβουλο να λάβει θέση επί του θέματος.
Αυτά με τα κόκκινα γράμματα τα έγραψα χτες και μάλιστα με τεράστια ψηφεία. Σήμερα όμως ανακάλυψα ότι τα παιδιά πληρώθηκαν για τα κείμενά τους "ΜΕ ΚΑΛΑ ΛΕΦΤΑ" όπως αποκάλυψε η Λίτσα. Αλλάζει τότε το θέμα ως προς το ένα σκέλος τουλάχιστον. Απομένει το έτερον σκέλος με το χαρακτηρισμό "αντάρτικο" ο οποίος εγκυμονεί αναμνήσεις άλλων εποχών και μας βάζει σε πειρασμούς κιόλας. Θα πρέπει λοιπόν τώρα να ανακηρύξουμε τον αντίστοιχο ΑΡΗ; Και πού θα βρεθούν άλογα στο διαδίκτυο; Υπάρχει μπλογκ περί ιππασίας ή να τρέξουμε στα αγγλόφωνα; κλπ κλπ
Πέρα απο πλάκα όμως, αυτό που εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει είναι η εμπλοκή του άυλου με το αναλογικό, η οποία φαίνεται ξεκάθαρα στη πρεμούρα των εντύπων να (ανα)δημοσιεύουν ψηφιακά κείμενα. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν αυτό αποτελεί ένα απλό φλερτ, μια πρόταση γάμου, μια σαφή πρόσκληση σε ακολασία ή μια προσπάθεια... αποπλάνησης! κλπ κλπ
Δεν πιστεύω να έχουμε καμμιά όρεξη
να βρεθούμε στα καλά καθούμενα στο Γκουανταναμο...
Για σκεφτείτε το παιδιά. Διαμαρτύρομαι εντόνως!
Παρακαλώ το νομικό μας σύμβουλο να λάβει θέση επί του θέματος.
Αυτά με τα κόκκινα γράμματα τα έγραψα χτες και μάλιστα με τεράστια ψηφεία. Σήμερα όμως ανακάλυψα ότι τα παιδιά πληρώθηκαν για τα κείμενά τους "ΜΕ ΚΑΛΑ ΛΕΦΤΑ" όπως αποκάλυψε η Λίτσα. Αλλάζει τότε το θέμα ως προς το ένα σκέλος τουλάχιστον. Απομένει το έτερον σκέλος με το χαρακτηρισμό "αντάρτικο" ο οποίος εγκυμονεί αναμνήσεις άλλων εποχών και μας βάζει σε πειρασμούς κιόλας. Θα πρέπει λοιπόν τώρα να ανακηρύξουμε τον αντίστοιχο ΑΡΗ; Και πού θα βρεθούν άλογα στο διαδίκτυο; Υπάρχει μπλογκ περί ιππασίας ή να τρέξουμε στα αγγλόφωνα; κλπ κλπ
Πέρα απο πλάκα όμως, αυτό που εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει είναι η εμπλοκή του άυλου με το αναλογικό, η οποία φαίνεται ξεκάθαρα στη πρεμούρα των εντύπων να (ανα)δημοσιεύουν ψηφιακά κείμενα. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν αυτό αποτελεί ένα απλό φλερτ, μια πρόταση γάμου, μια σαφή πρόσκληση σε ακολασία ή μια προσπάθεια... αποπλάνησης! κλπ κλπ
Τετάρτη, Ιανουαρίου 04, 2006
ΤΡΕΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΤΕΚΤ
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΟΜΑΔΙΚΑ
Παίζω
Παίζεις
Παίζουμε
Τον κινηματογράφο
Νομίζεις πως υπάρχει
Ένας κανόνας του παιχνιδιού
Γιατί είσαι παιδί
Που δεν ξέρει ακόμα
Πως πρόκειται για παιχνίδι
Αποκλειστικά για μεγάλους
Στους οποίους ήδη ανήκεις κι εσύ
Γιατί ξέχασες
Πως πρόκειται για παιδικό παιχνίδι
Σε τι συνίσταται αυτό το παιχνίδι ;
Υπάρχουν πολλοί ορισμοί
Να δυο τρεις
Το να κοιτιέσαι
Στον καθρέφτη των άλλων
Το να ξεχνάς και να θυμάσαι
Γρήγορα και αργά
Τον κόσμο
Και τον εαυτό σου
Το να σκέπτεσαι και να μιλάς
Αστείο παιχνίδι
Είναι η ζωή
Ζαν-Λυκ, Γκοντάρ
Ένα αφιέρωμα στη Γαλλική Nouvelle Vague από την Ειρήνη Πυρπάσου και τον Σωτήρη Καρκανιά.
Τετάρτη 18 Ιανουαρίου: A Bout de Souffle του Jean-Luc Godard
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου: Les Quatre Cents Coups του Francois Truffaut
Τετάρτη1 Φεβρουαρίου: Hiroshima mon Amour του Alain Resnais
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου: Jules et Jim του Francois Truffaut
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου: Les Bonnes Femmes του Claude Chabrol
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου: Pierrot le Fou του Jean-Luc Godard
Τετάρτη 1 Μαρτίου: Les Parapluies de Cherbourg του Jacques Demy
Τετάρτη 8 Μαρτίου: Cleo de 5 a 7 της Agnes Varda
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ" ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ: II
Εισηγητής Παναγιώτης Μποσνάκης
Στο σεμινάριο αυτό θα προβληματιστούμε πάνω σε όρους της θεωρίας του κινηματογράφου με βάση τις ελληνικές παραμέτρους, όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από την ελληνική φιλοσοφία και αισθητική. Θα προβληθούν κυρίως ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά θα γίνει αναφορά και σε κάποιες ξένες που θέτουν ζητήματα "ελληνικής ματιάς" στο σύγχρονο κινηματογράφο. Για το λόγο αυτό ο εισηγητής του σεμιναρίου θα εισφέρει προς συζήτηση κείμενα και προβληματισμούς από τον ευρύτερο επιστημολογικό χώρο, δηλ. την φιλολογία, την φιλοσοφία, το θέατρο, την ανθρωπολογία και την ιστορία της τέχνης για να εξεταστούν παράμετροι με τις ταινίες που θα προβάλλονται.
Οι προβολές θα γίνονται στην Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (Ε.Τ.Ε.Κ.Τ. Βαλτετσίου 25, β όροφος), από την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου και κάθε Πέμπτη στις 19.00. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
Πέμπτη 12 Ιανουαρίου: Δάφνις και Χλόη του Ορέστη Λάσκου (1931), Φρενίτης του Τζον Κρίστιαν (1971)
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου: Αντιγόνη του Γιώργου Τζαβέλλα (1961)
Πέμπτη 26 Ιανουαρίου: Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη (1955)
Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου: Οι Βοσκοί του Νίκου Παπατάκη (1968)
Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου: Singapore Sling του Νίκου Νικολαϊδη (1990)
Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου: Άγγελος του Γιώργου Κατακουζηνού (1982)
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου: Ηλεκτρικός Άγγελος του Θανάση Ρετζή (1981)
Πέμπτη 2 Μαρτίου: Μεγαλέξανδρος του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1980)
Πέμπτη 9 Μαρτίου: Ένας Ερωδιός για τη Γερμανία του Σταύρου Τορνέ (1987)
Πέμπτη 16 Μαρτίου: Ξένια της Patrice Vivancos (1989)
Πέμπτη 23 Μαρτίου: Αγέλαστος Πέτρα του Φίλιππου Κουτσαφτή (2002)
Πέμπτη 30 Μαρτίου: Κρυστάλλινες Νύχτες της Τώνιας Μαρκετάκη (1992)
Πέμπτη 6 Απριλίου: Μετέωρο Βήμα του Πελαργού του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1991)
Πέμπτη 13 Απριλίου: Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη (1991) Ο Μεγάλος Ερωτικός του Παντελή Βούλγαρη (1973)
Πέμπτη 4 Μαΐου: Τον Καιρό των Ελλήνων του Λάκη Παπαστάθη (1981)
Πέμπτη 11 Μαΐου: Μπάιρον, μπαλάντα για έναν δαίμονα, του Νίκου Κούνδουρου (1992)
Πέμπτη 18 Μαΐου: Ελεάτης Ξένος του Δημοσθένη Θέου (1996)
Πέμπτη 25 Μαΐου: Ταξείδι του Μέλιτος του Γιώργου Πανουσσόπουλου (1979)
ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ
Το μελόδραμα ως είδος, φιλμικό ύφος ή εκφραστικός κώδικας έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της κινηματογραφικής τέχνης σχεδόν από το ξεκίνημά της. Ειδικά στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα και ειδικά στη δεκαετία του 1950 επαναπροσδιόρισε τον κινηματογράφο του Χόλιγουντ σε τέτοιο βαθμό ώστε η επιρροή του να επεκταθεί και σε άλλες κινηματογραφίες όλα αυτά τα χρόνια. Η ανανέωση και οι διαφορετικές κατευθύνσεις που ακολούθησε τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία καταδεικνύουν την εκφραστική δυναμική του μελοδράματος, όπως έχει εμπλουτιστεί σήμερα στη μεταμοντέρνα του κατάσταση. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η κριτική επανεξέταση της δομής του, ήδη από τη δεκαετία του 1970, μέσω διαφόρων προσεγγίσεων των κινηματογραφικών σπουδών. Οι προβολές που προγραμματίζονται έχουν λοιπόν σκοπό να σκιαγραφήσουν δειγματολογικά αυτή την πορεία, εστιάζοντας καταρχήν στα μελοδράματα που γύρισε στην δεκαετία του 1950 ο Douglas Sirk και τις μετέπειτα ταινίες που φέρουν ρητές αναφορές στο έργο του. Από την άλλη μεριά, ο πλούτος της διεθνούς παραγωγής με τις διαφορετικές κατευθύνσεις και τα νέα στοιχεία που αναζωογόνησαν το είδος θα σκιαγραφηθεί με λίγα αλλά ενδεικτικά παραδείγματα, χωρίς φυσικά να εξαντλούν το θέμα.
Οι προβολές θα γίνονται κάθε Παρασκευή στις 7 μ.μ. στην Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (Ε.Τ.Ε.Κ.Τ. Βαλτετσίου 25, β όροφος). Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Για περισσότερες πληροφορίες: 2103602379, 2103615711
Τις εισηγήσεις θα κάνει ο ιστορικός κινηματογράφου Μανόλης Αρκολάκης.
Ο Sirk και η επιρροή του
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου: All That Heaven Allows (Douglas Sirk, 1955)
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου: Far From Heaven (Todd Haydes, 2002)
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου: Written on the Wind (Douglas Sirk, 1956)
Παρασκευή 13 Ιανουαρίου: Fear Eats the Soul (Rainer Werver Fassbinder, 1974)
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου: Imitation of Life (Douglas Sirk, 1959)
Παρασκευή 27 Ιανουαρίου: The Flower of My Secret (Pedro Almodóvar, 1995) Παρασκευή 03 Φεβρουαρίου: Suddenly Last Summer (Joseph Mankiewicz, 1959)
Οικογενειακό μελόδραμα
Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου: Έτσι έσβησε η ζωή μου (Χρήστος Σπέντζος, 1952)
Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου: Cat on a Hot Tin Roof (Richard Brooks, 1958)
Μελόδραμα και ομοφυλοφιλία
Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου: Reflections in a Golden Eye (John Huston, 1967)
Παρασκευή 03 Μαρτίου: Boys Don’t Cry (Kimberley Peirce, 1999)
Ευρωπαϊκό μελόδραμα
Παρασκευή 10 Μαρτίου: Brief Encounter (David Lean, 1945)
Παρασκευή 17 Μαρτίου: Les Dammes du Bois de Boulogne (Robert Bresson, 1954)
Παρασκευή 24 Μαρτίου: The Damned (Luchino Visconti, 1969)
Ασιατικό μελόδραμα
Παρασκευή 31 Μαρτίου: Tokyo Twilight (Yasujiro Ozu, 1957)
Παρασκευή 07 Απριλίου: The Cloud-Capped Star (Ritwik Ghatak, 1960)
Παρασκευή 14 Απριλίου: Purple Butterfly (Ye Lou, 2003)
Παρασκευή 05 Μαΐου: In the Mood for Love (Wong Kar Wai, 2000)
Μελόδραμα στη μεταμοντέρνα κατάσταση
Παρασκευή 12 Μαΐου: All About My Mother (Pedro Almodóvar, 1999)
Παρασκευή 19 Μαΐου: Dancer in the Dark (Lars von Trier, 2000)
Παρασκευή 26 Μαΐου: The Hours (Stephen Daldry, 2002)
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΟΜΑΔΙΚΑ
Παίζω
Παίζεις
Παίζουμε
Τον κινηματογράφο
Νομίζεις πως υπάρχει
Ένας κανόνας του παιχνιδιού
Γιατί είσαι παιδί
Που δεν ξέρει ακόμα
Πως πρόκειται για παιχνίδι
Αποκλειστικά για μεγάλους
Στους οποίους ήδη ανήκεις κι εσύ
Γιατί ξέχασες
Πως πρόκειται για παιδικό παιχνίδι
Σε τι συνίσταται αυτό το παιχνίδι ;
Υπάρχουν πολλοί ορισμοί
Να δυο τρεις
Το να κοιτιέσαι
Στον καθρέφτη των άλλων
Το να ξεχνάς και να θυμάσαι
Γρήγορα και αργά
Τον κόσμο
Και τον εαυτό σου
Το να σκέπτεσαι και να μιλάς
Αστείο παιχνίδι
Είναι η ζωή
Ζαν-Λυκ, Γκοντάρ
Ένα αφιέρωμα στη Γαλλική Nouvelle Vague από την Ειρήνη Πυρπάσου και τον Σωτήρη Καρκανιά.
Τετάρτη 18 Ιανουαρίου: A Bout de Souffle του Jean-Luc Godard
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου: Les Quatre Cents Coups του Francois Truffaut
Τετάρτη1 Φεβρουαρίου: Hiroshima mon Amour του Alain Resnais
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου: Jules et Jim του Francois Truffaut
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου: Les Bonnes Femmes του Claude Chabrol
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου: Pierrot le Fou του Jean-Luc Godard
Τετάρτη 1 Μαρτίου: Les Parapluies de Cherbourg του Jacques Demy
Τετάρτη 8 Μαρτίου: Cleo de 5 a 7 της Agnes Varda
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ" ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ: II
Εισηγητής Παναγιώτης Μποσνάκης
Στο σεμινάριο αυτό θα προβληματιστούμε πάνω σε όρους της θεωρίας του κινηματογράφου με βάση τις ελληνικές παραμέτρους, όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από την ελληνική φιλοσοφία και αισθητική. Θα προβληθούν κυρίως ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά θα γίνει αναφορά και σε κάποιες ξένες που θέτουν ζητήματα "ελληνικής ματιάς" στο σύγχρονο κινηματογράφο. Για το λόγο αυτό ο εισηγητής του σεμιναρίου θα εισφέρει προς συζήτηση κείμενα και προβληματισμούς από τον ευρύτερο επιστημολογικό χώρο, δηλ. την φιλολογία, την φιλοσοφία, το θέατρο, την ανθρωπολογία και την ιστορία της τέχνης για να εξεταστούν παράμετροι με τις ταινίες που θα προβάλλονται.
Οι προβολές θα γίνονται στην Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (Ε.Τ.Ε.Κ.Τ. Βαλτετσίου 25, β όροφος), από την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου και κάθε Πέμπτη στις 19.00. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
Πέμπτη 12 Ιανουαρίου: Δάφνις και Χλόη του Ορέστη Λάσκου (1931), Φρενίτης του Τζον Κρίστιαν (1971)
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου: Αντιγόνη του Γιώργου Τζαβέλλα (1961)
Πέμπτη 26 Ιανουαρίου: Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη (1955)
Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου: Οι Βοσκοί του Νίκου Παπατάκη (1968)
Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου: Singapore Sling του Νίκου Νικολαϊδη (1990)
Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου: Άγγελος του Γιώργου Κατακουζηνού (1982)
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου: Ηλεκτρικός Άγγελος του Θανάση Ρετζή (1981)
Πέμπτη 2 Μαρτίου: Μεγαλέξανδρος του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1980)
Πέμπτη 9 Μαρτίου: Ένας Ερωδιός για τη Γερμανία του Σταύρου Τορνέ (1987)
Πέμπτη 16 Μαρτίου: Ξένια της Patrice Vivancos (1989)
Πέμπτη 23 Μαρτίου: Αγέλαστος Πέτρα του Φίλιππου Κουτσαφτή (2002)
Πέμπτη 30 Μαρτίου: Κρυστάλλινες Νύχτες της Τώνιας Μαρκετάκη (1992)
Πέμπτη 6 Απριλίου: Μετέωρο Βήμα του Πελαργού του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1991)
Πέμπτη 13 Απριλίου: Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη (1991) Ο Μεγάλος Ερωτικός του Παντελή Βούλγαρη (1973)
Πέμπτη 4 Μαΐου: Τον Καιρό των Ελλήνων του Λάκη Παπαστάθη (1981)
Πέμπτη 11 Μαΐου: Μπάιρον, μπαλάντα για έναν δαίμονα, του Νίκου Κούνδουρου (1992)
Πέμπτη 18 Μαΐου: Ελεάτης Ξένος του Δημοσθένη Θέου (1996)
Πέμπτη 25 Μαΐου: Ταξείδι του Μέλιτος του Γιώργου Πανουσσόπουλου (1979)
ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ
Το μελόδραμα ως είδος, φιλμικό ύφος ή εκφραστικός κώδικας έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της κινηματογραφικής τέχνης σχεδόν από το ξεκίνημά της. Ειδικά στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα και ειδικά στη δεκαετία του 1950 επαναπροσδιόρισε τον κινηματογράφο του Χόλιγουντ σε τέτοιο βαθμό ώστε η επιρροή του να επεκταθεί και σε άλλες κινηματογραφίες όλα αυτά τα χρόνια. Η ανανέωση και οι διαφορετικές κατευθύνσεις που ακολούθησε τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία καταδεικνύουν την εκφραστική δυναμική του μελοδράματος, όπως έχει εμπλουτιστεί σήμερα στη μεταμοντέρνα του κατάσταση. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η κριτική επανεξέταση της δομής του, ήδη από τη δεκαετία του 1970, μέσω διαφόρων προσεγγίσεων των κινηματογραφικών σπουδών. Οι προβολές που προγραμματίζονται έχουν λοιπόν σκοπό να σκιαγραφήσουν δειγματολογικά αυτή την πορεία, εστιάζοντας καταρχήν στα μελοδράματα που γύρισε στην δεκαετία του 1950 ο Douglas Sirk και τις μετέπειτα ταινίες που φέρουν ρητές αναφορές στο έργο του. Από την άλλη μεριά, ο πλούτος της διεθνούς παραγωγής με τις διαφορετικές κατευθύνσεις και τα νέα στοιχεία που αναζωογόνησαν το είδος θα σκιαγραφηθεί με λίγα αλλά ενδεικτικά παραδείγματα, χωρίς φυσικά να εξαντλούν το θέμα.
Οι προβολές θα γίνονται κάθε Παρασκευή στις 7 μ.μ. στην Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (Ε.Τ.Ε.Κ.Τ. Βαλτετσίου 25, β όροφος). Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Για περισσότερες πληροφορίες: 2103602379, 2103615711
Τις εισηγήσεις θα κάνει ο ιστορικός κινηματογράφου Μανόλης Αρκολάκης.
Ο Sirk και η επιρροή του
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου: All That Heaven Allows (Douglas Sirk, 1955)
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου: Far From Heaven (Todd Haydes, 2002)
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου: Written on the Wind (Douglas Sirk, 1956)
Παρασκευή 13 Ιανουαρίου: Fear Eats the Soul (Rainer Werver Fassbinder, 1974)
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου: Imitation of Life (Douglas Sirk, 1959)
Παρασκευή 27 Ιανουαρίου: The Flower of My Secret (Pedro Almodóvar, 1995) Παρασκευή 03 Φεβρουαρίου: Suddenly Last Summer (Joseph Mankiewicz, 1959)
Οικογενειακό μελόδραμα
Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου: Έτσι έσβησε η ζωή μου (Χρήστος Σπέντζος, 1952)
Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου: Cat on a Hot Tin Roof (Richard Brooks, 1958)
Μελόδραμα και ομοφυλοφιλία
Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου: Reflections in a Golden Eye (John Huston, 1967)
Παρασκευή 03 Μαρτίου: Boys Don’t Cry (Kimberley Peirce, 1999)
Ευρωπαϊκό μελόδραμα
Παρασκευή 10 Μαρτίου: Brief Encounter (David Lean, 1945)
Παρασκευή 17 Μαρτίου: Les Dammes du Bois de Boulogne (Robert Bresson, 1954)
Παρασκευή 24 Μαρτίου: The Damned (Luchino Visconti, 1969)
Ασιατικό μελόδραμα
Παρασκευή 31 Μαρτίου: Tokyo Twilight (Yasujiro Ozu, 1957)
Παρασκευή 07 Απριλίου: The Cloud-Capped Star (Ritwik Ghatak, 1960)
Παρασκευή 14 Απριλίου: Purple Butterfly (Ye Lou, 2003)
Παρασκευή 05 Μαΐου: In the Mood for Love (Wong Kar Wai, 2000)
Μελόδραμα στη μεταμοντέρνα κατάσταση
Παρασκευή 12 Μαΐου: All About My Mother (Pedro Almodóvar, 1999)
Παρασκευή 19 Μαΐου: Dancer in the Dark (Lars von Trier, 2000)
Παρασκευή 26 Μαΐου: The Hours (Stephen Daldry, 2002)
Τρίτη, Ιανουαρίου 03, 2006
η Γαλέρα και οι σιωπηλάτες
Πριν απο λίγο γύρισα απο το πατάρι του Ιανού, όπου γινόταν της... γαλέρας! Κόσμος και ντουνιάς μαζεμένος, είχε ντουμανιάσει το χώρο. Αλμυράκια και γλυκάκια και κρασάκια και λογάκια και εικονίτσες στους τοίχους. Λίγο πολύ γνωριζόντουσαν όλοι μεταξύ τους κι ένοιωσα σαν τη μύγα μέσ' στο γάλα (ωπ! στη γαλέρα!) μέχρι που συνάντησα ένα ζευγάρι παλιών συμφοιτητών μου.
Πιάσαμε τη κουβέντα από κει που την είχαμε αφήσει πριν 5-6 χρονάκια που είχαμε να ιδωθούμε. Μείναμε σύμφωνοι να τηλεφωνηθούμε και να συναντηθούμε, ανταλλάξαμε κινητά. Ανατρίχιασα ελαφρώς διαπιστώνοντας ότι τα ενδιαφέροντά τους είχαν μείνει στάσιμα, μαζί με την εμφάνισή τους. Χάρηκα πολύ για τη βασική μου αλλαγή, που απέβαλα δλδ το συνήθειο να κουβαλάω τσάντα -βασίζομαι πλέον στις τσέπες του μπουφάν μου, γλιτώνοντας έτσι κι από το εφιαλτικό πρόβλημα ταιριάσματος τσάντα-παπούτσι.
Για να ομολογήσω τη μαύρη αλήθεια, πήγα μετά απο τη γαργαλιστική προσφορά που υποσχόταν η πρόσκληση, το σκιτσάρισμα των επισκεπτών δλδ, που θα γινόταν μονάχα σήμερα, στα εγκαίνια. Περιέφερα τους λαμπρούς και σπινθηροβόλους οφθαλμούς μου ένα γύρω, αλλά σκιτσαδόρος πουθενά. Περιέφερα στη σάλα επί ημίωρον (9:00-9:30) το ταπεινόν σαρκίον μου, ανεγνώρισα φάτσες που βλέπω στο δέκτη της τιβι και σε φωτο εφημερίδων, τσίμπησα ένα αλμυράκι άνευ ποτού και την έκανα.
Στο δρόμο της επιστροφής, σκεφτόμουν ένα κατακεραυνωτικό σχόλιο περί των οικοδεσποτών Γαλεραρχών, αλλά μέχρι να φτάσω σπίτι ξεφούσκωσα ως πομφόλυξ. Τι φταίνε τα παιδιά. Τόσος κόσμος και παραζάλη, χάθηκαν τ' αυγά και τα πασχάλια. Μη βλέπετε που σε δικά μου εγκαίνια τρεχαλάω γύρω γύρω σταμπάροντας τους μοναχικούς επισκέπτες και αλλάζω ένα δυο λογάκια χαρίζοντας κι απο κανα χαμογελάκι σαν αυτά που προσθέτουμε στο τέλος των σχολίων. Δε γίνεται να έχουν όλοι τη δική μου επικοινωνιακή παλαβωμάρα, ούτε τη μανία μοιράσματος.
Τεσπα, καλά ήταν, αλλά επόμενη φορά μοναχικής εξόδου αποκλείεται. Μένει μια ισχυρή γεύση θλίψης και δύσκολα θα την ξαναντέξω. Είναι βαρύτερο να είσαι μόνος ανάμεσα σε πολλούς. Τα να μένεις σιωπηλός μέσα στη βαβούρα είναι σα να ουρλιάζεις μέσα σε σιωπηλό πλήθος και μένα δε μ' αρέσουν τα αναίτια ουρλιαχτά.
Πιάσαμε τη κουβέντα από κει που την είχαμε αφήσει πριν 5-6 χρονάκια που είχαμε να ιδωθούμε. Μείναμε σύμφωνοι να τηλεφωνηθούμε και να συναντηθούμε, ανταλλάξαμε κινητά. Ανατρίχιασα ελαφρώς διαπιστώνοντας ότι τα ενδιαφέροντά τους είχαν μείνει στάσιμα, μαζί με την εμφάνισή τους. Χάρηκα πολύ για τη βασική μου αλλαγή, που απέβαλα δλδ το συνήθειο να κουβαλάω τσάντα -βασίζομαι πλέον στις τσέπες του μπουφάν μου, γλιτώνοντας έτσι κι από το εφιαλτικό πρόβλημα ταιριάσματος τσάντα-παπούτσι.
Για να ομολογήσω τη μαύρη αλήθεια, πήγα μετά απο τη γαργαλιστική προσφορά που υποσχόταν η πρόσκληση, το σκιτσάρισμα των επισκεπτών δλδ, που θα γινόταν μονάχα σήμερα, στα εγκαίνια. Περιέφερα τους λαμπρούς και σπινθηροβόλους οφθαλμούς μου ένα γύρω, αλλά σκιτσαδόρος πουθενά. Περιέφερα στη σάλα επί ημίωρον (9:00-9:30) το ταπεινόν σαρκίον μου, ανεγνώρισα φάτσες που βλέπω στο δέκτη της τιβι και σε φωτο εφημερίδων, τσίμπησα ένα αλμυράκι άνευ ποτού και την έκανα.
Στο δρόμο της επιστροφής, σκεφτόμουν ένα κατακεραυνωτικό σχόλιο περί των οικοδεσποτών Γαλεραρχών, αλλά μέχρι να φτάσω σπίτι ξεφούσκωσα ως πομφόλυξ. Τι φταίνε τα παιδιά. Τόσος κόσμος και παραζάλη, χάθηκαν τ' αυγά και τα πασχάλια. Μη βλέπετε που σε δικά μου εγκαίνια τρεχαλάω γύρω γύρω σταμπάροντας τους μοναχικούς επισκέπτες και αλλάζω ένα δυο λογάκια χαρίζοντας κι απο κανα χαμογελάκι σαν αυτά που προσθέτουμε στο τέλος των σχολίων. Δε γίνεται να έχουν όλοι τη δική μου επικοινωνιακή παλαβωμάρα, ούτε τη μανία μοιράσματος.
Τεσπα, καλά ήταν, αλλά επόμενη φορά μοναχικής εξόδου αποκλείεται. Μένει μια ισχυρή γεύση θλίψης και δύσκολα θα την ξαναντέξω. Είναι βαρύτερο να είσαι μόνος ανάμεσα σε πολλούς. Τα να μένεις σιωπηλός μέσα στη βαβούρα είναι σα να ουρλιάζεις μέσα σε σιωπηλό πλήθος και μένα δε μ' αρέσουν τα αναίτια ουρλιαχτά.
Δευτέρα, Ιανουαρίου 02, 2006
ένας κόμβος, το GNU και οι παρανοήσεις
Το GNU είναι ένα σύνολο κανόνων κάτω απο τους οποίους λειτουργούν οι περισσότερες ιστοσελίδες, καθώς και η δική μου, και τα blogs φυσικά. Σε γενικές γραμμές, επιτρέπεται η διάδοση, αντιγραφή, παραποίηση, κλπ, των κειμένων και άλλων στοιχείων που δημοσιεύονται κάτω απο την ομπρέλα του, αρκεί να αναφέρεται η πηγή απο όπου αντλήθηκαν και, στη περίπτωση παραποίησης, το πρωτότυπο. Επίσης, να μην έχει στόχο τη κερδοσκοπία.
Στην ιστοσελίδα μου, κόμβο Νετ Αρτ και λογοτεχνικών πειραμάτων, όπως δήλωνα φάτσα κάρτα, έχοντας και το GNU στη 1η σελίδα, παραπέμποντας διαρκώς σε αυτό, μάλλιασε το πληκτρολόγιό μου να γράφω και να ξαναγράφω, να δίνω το.. καλό παράδειγμα παραποιώντας και πειραματιζόμενη διαρκώς.. έγινε πριν κάτι μήνες ένα μεγάλο μπάχαλο. Με απαιτήσεις απο κάποια μέλη του κόμβου να "εγγυηθώ" για την ασφάλεια των κειμένων που έστελναν για ανάρτηση, με απαιτήσεις να μη αναδημοσιευθουν αλλού τα έργα τους, να μη παραποιηθούν, κλπ κλπ. Μα, ποια είμαι τελοσπάντων! Τόσο σημαντικός είναι ένας διαχειριστής μιας ιστοσελίδας ή, έστω, ενός κόμβου; Τόσο σημαντικό, ως θέση εξουσίας, το βλέπουν τα μέλη; Παραπάνω απο το GNU κάτω απο το οποίο λειτουργεί; Σα να ζητάμε απο το διευθυντή μιας εφορίας (ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ) να βγάλει νέους νόμους και διατάγματα που να ταιριάζουν στα γούστα μας.
Τελικά, αυτό που κατάλαβαν ήταν ότι είμαι ανεπαρκής μια και δε μπορώ να εγγυηθώ την ασφάλεια των έργων τους και απεσύρθησαν μαζί με αυτά, αφού επαιξε ένα γερό σιχτίρισμα -καθόλου κομψό- εναντίον μου, και μάλιστα πρωτοσέλιδο. Το άφησα να φαίνεται καμπόσο καιρό, μαζόχα και του λόγου μου, ε! Μετά το σιχτίρισμα, ζήτησαν τη διαγραφή τους -θέλοντας ίσως να εκβιάσουν μια παρακλητική συμπεριφορά απο μενα ίσως; δεν ξέρω, το υποθέτω απλώς, με βάση κάποιο παρόμοιο περιστατικό αλλού- και δεν κόλλησα καθόλου: Τους διέγραψα όλους τους ταραξίες. Κάποιοι εξ αυτών, μου ζήτησαν μετά τα ρέστα. Το αντιφατικό που λέγαμε...
Κατόπιν, όλοι όσοι έφυγαν διαφωνούντες και διαμαρτυρόμενοι, γράφουν σήμερα σε άλλες ιστοσελίδες με τους ίδιους κανόνες, κάτω απο την ομπρέλα του GNU πάντα, αλλά όχι τόσο εμφανώς τοποθετημένους ούτε προβεβλημένους. Χαιρετίσματα!
Και εδώ, κάτω απο την ίδια ομπρέλα εκτιθέμεθα όλοι. Οπότε, καθένας μπορεί να αντιγράψει, παραποιήσει ο,τιδήποτε υπάρχει εδώ μέσα, αρκεί να αναφέρεται η πηγή και να μην έχει στόχο την κερδοσκοπία. Εδώ μπορείτε να δείτε το GNU και να αποκτήσετε ιδίαν αντίληψιν, που λένε.
Ο χώρος μου φιλοξενεί πλέον έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, κυρίως εικαστικούς, που γνωρίζουν καλά και δέχονται να προβληθούν με αυτές τις συνθήκες, που, λίγο πολύ, είναι οι συνθήκες του διαδικτύου. Προσπαθούμε να προβάλλουμε τα έργα σε δυο τουλάχιστον γλώσσες μπας και ξεφύγουμε λίγο απο τα στενά όρια της χώρας μας. Για ποιο λόγο; Για το κέφι μας! Υπάρχει καλύτερος και πιο έγκυρος λόγος; Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε φάση σχετικής... αφασίας, επειδή ετοιμάζονται διάφορα, αλλά, πού θα πάει, θα επανακάμψομεν δριμύτεροι.
Η πλάκα είναι ότι όλα προέκυψαν μετά τη γνωριμία εκ του σύνεγγυς, δεν τους γέμισα το μάτι φαίνεται, τι άλλο να υποθέσω; Επρεπε να το παίξω "κάπως" αλλά έλα που αρνούμαι κάθε τύπου μυθοποίηση, να το κάνω με τη δική μου; Οι εικόνες που λέγαμε... Η μυθοποίηση του ιντερνέτ... Η στείρα φαντασία που ασκείται πάνω στη φαντασίωση και πέραν τουτου ουδέν... Αβυσσος η ψυχή τ' ανθρώπου, που έλεγ' η γιαγιά μου.
Στην ιστοσελίδα μου, κόμβο Νετ Αρτ και λογοτεχνικών πειραμάτων, όπως δήλωνα φάτσα κάρτα, έχοντας και το GNU στη 1η σελίδα, παραπέμποντας διαρκώς σε αυτό, μάλλιασε το πληκτρολόγιό μου να γράφω και να ξαναγράφω, να δίνω το.. καλό παράδειγμα παραποιώντας και πειραματιζόμενη διαρκώς.. έγινε πριν κάτι μήνες ένα μεγάλο μπάχαλο. Με απαιτήσεις απο κάποια μέλη του κόμβου να "εγγυηθώ" για την ασφάλεια των κειμένων που έστελναν για ανάρτηση, με απαιτήσεις να μη αναδημοσιευθουν αλλού τα έργα τους, να μη παραποιηθούν, κλπ κλπ. Μα, ποια είμαι τελοσπάντων! Τόσο σημαντικός είναι ένας διαχειριστής μιας ιστοσελίδας ή, έστω, ενός κόμβου; Τόσο σημαντικό, ως θέση εξουσίας, το βλέπουν τα μέλη; Παραπάνω απο το GNU κάτω απο το οποίο λειτουργεί; Σα να ζητάμε απο το διευθυντή μιας εφορίας (ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ) να βγάλει νέους νόμους και διατάγματα που να ταιριάζουν στα γούστα μας.
Τελικά, αυτό που κατάλαβαν ήταν ότι είμαι ανεπαρκής μια και δε μπορώ να εγγυηθώ την ασφάλεια των έργων τους και απεσύρθησαν μαζί με αυτά, αφού επαιξε ένα γερό σιχτίρισμα -καθόλου κομψό- εναντίον μου, και μάλιστα πρωτοσέλιδο. Το άφησα να φαίνεται καμπόσο καιρό, μαζόχα και του λόγου μου, ε! Μετά το σιχτίρισμα, ζήτησαν τη διαγραφή τους -θέλοντας ίσως να εκβιάσουν μια παρακλητική συμπεριφορά απο μενα ίσως; δεν ξέρω, το υποθέτω απλώς, με βάση κάποιο παρόμοιο περιστατικό αλλού- και δεν κόλλησα καθόλου: Τους διέγραψα όλους τους ταραξίες. Κάποιοι εξ αυτών, μου ζήτησαν μετά τα ρέστα. Το αντιφατικό που λέγαμε...
Κατόπιν, όλοι όσοι έφυγαν διαφωνούντες και διαμαρτυρόμενοι, γράφουν σήμερα σε άλλες ιστοσελίδες με τους ίδιους κανόνες, κάτω απο την ομπρέλα του GNU πάντα, αλλά όχι τόσο εμφανώς τοποθετημένους ούτε προβεβλημένους. Χαιρετίσματα!
Και εδώ, κάτω απο την ίδια ομπρέλα εκτιθέμεθα όλοι. Οπότε, καθένας μπορεί να αντιγράψει, παραποιήσει ο,τιδήποτε υπάρχει εδώ μέσα, αρκεί να αναφέρεται η πηγή και να μην έχει στόχο την κερδοσκοπία. Εδώ μπορείτε να δείτε το GNU και να αποκτήσετε ιδίαν αντίληψιν, που λένε.
Ο χώρος μου φιλοξενεί πλέον έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, κυρίως εικαστικούς, που γνωρίζουν καλά και δέχονται να προβληθούν με αυτές τις συνθήκες, που, λίγο πολύ, είναι οι συνθήκες του διαδικτύου. Προσπαθούμε να προβάλλουμε τα έργα σε δυο τουλάχιστον γλώσσες μπας και ξεφύγουμε λίγο απο τα στενά όρια της χώρας μας. Για ποιο λόγο; Για το κέφι μας! Υπάρχει καλύτερος και πιο έγκυρος λόγος; Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε φάση σχετικής... αφασίας, επειδή ετοιμάζονται διάφορα, αλλά, πού θα πάει, θα επανακάμψομεν δριμύτεροι.
Η πλάκα είναι ότι όλα προέκυψαν μετά τη γνωριμία εκ του σύνεγγυς, δεν τους γέμισα το μάτι φαίνεται, τι άλλο να υποθέσω; Επρεπε να το παίξω "κάπως" αλλά έλα που αρνούμαι κάθε τύπου μυθοποίηση, να το κάνω με τη δική μου; Οι εικόνες που λέγαμε... Η μυθοποίηση του ιντερνέτ... Η στείρα φαντασία που ασκείται πάνω στη φαντασίωση και πέραν τουτου ουδέν... Αβυσσος η ψυχή τ' ανθρώπου, που έλεγ' η γιαγιά μου.
wallpaper-2
Λόγω τιμής, έκλεισα 12ωρο να φτιάχνω τα εικονιδιάκια μου, παρέα με το "τίποτ' άλλο" του αραχτού. Βγήκαν εντελώς πεθαμενιά, αλλά μου αρέσουν! Οταν δουλεύω θέλω μουσική που να μου ησυχάζει τις αισθήσεις, κάτι μονότονο. Μέχρι τώρα είχα τοπ το "everybody knows" του Λέοναρντ Κοέν. Το έβαζα να παίζει συνέχεια μέχρι που ο ρυθμός του με αποκοίμιζε και λειτουργούσα σα ρομποτάκι. Σήμερα, είχα το "τίποτ' άλλο" και τη βρήκα κανονικά! Προσπάθησα να ανεβάσω ένα wallpaper να δείτε το αποτέλεσμα, αλλά δεν ανεβαίνει το ρημάδι!:-(
Πού να παραπονεθώ; Αλλά, γιατί παράπονα; Τζάμπα ο γάϊδαρος (ο γούγλης) θα κοιτάζω τα δόντια τώρα; Κάποια εργασία θα κάνουν τα παιδιά, ας περιμένω, κι αύριο μέρα είναι.
Τελικά, τα κατάφερα μετά από λίγο.. η επιμονή νικά; Χμμμ.. μπορεί. Οπότε, βρίσκεται εδώ: wallpaper-2
Πού να παραπονεθώ; Αλλά, γιατί παράπονα; Τζάμπα ο γάϊδαρος (ο γούγλης) θα κοιτάζω τα δόντια τώρα; Κάποια εργασία θα κάνουν τα παιδιά, ας περιμένω, κι αύριο μέρα είναι.
Τελικά, τα κατάφερα μετά από λίγο.. η επιμονή νικά; Χμμμ.. μπορεί. Οπότε, βρίσκεται εδώ: wallpaper-2
Κυριακή, Ιανουαρίου 01, 2006
να γράψω ή θα ενοχλήσω;
Στο ιντερνέτ απόχτησα ένα φίλο. Αληθινό φίλο, με τον οποίο αλληλογραφούσαμε πυρετωδώς για πολύ καιρό. Ανταλλάξαμε πάνω απο 900 μηνύματα ζωηρά, γεμάτα ένταση. Μετά από διαφωνίες, βρισίδια και συμβουλές, ανταλλάσσαμε συνταγές μαγειρικής. Τώρα, έχουμε χαθεί. Αν πέσει πάνω σε κανα blog μου, θα ήθελα να μου ξαναγράψει. Μου λείπει!Στα τελευταία μηνύματά του ήταν βιαστικός και αγχωμένος και διστάζω να στείλω μη και τον ενοχλήσω. Μάλλον κάνω λάθος; Πείτε μου τη γνώμη σας... παρακαλώ... Φοβάμαι μια άρνηση είναι η αλήθεια, αυτό με εμποδίζει να προσπαθήσω να ξανασυνδέσω το νήμα. Σκέφτομαι πάλι ότι είναι πιθανό να ειπώθηκαν όλα όσα ήταν να ειπωθούν και να μην έχει πλέον νόημα μια συνέχεια. Τα μηνύματα αυτά δεν είναι τυπικά δείγματα γραφής αλλά μικρά εικαστικά έργα. Οχι, δεν περιέχουν εικονίτσες εικονίτσες και λογάκια λογάκια. Ο τρόπος γραφής είναι εντυπωσιακός, η αλληλουχία των προτάσεων είναι σαν αναλογική προφορική συζήτηση. Θα ήταν ενδιαφέρον να κάνω κάτι με αυτά; Να τα κοινοποιήσω δλδ. Αλλά, γι αυτή την ενέργεια δεν θα έπρεπε να έχω τη σύμφωνη γνώμη του και μάλιστα να μοιραστούμε το τυχόν οικονομικό προϊόν; Αν τυχόν δεν τον βρω, αν δεν μου απαντήσει; Δε γνωρίζω κανένα στοιχείο του, εκτός από το νικ. Ετσι σκέφτομαι, αλλά ζητάω και μια γνώμη παραπάνω κι ευχαριστώ όποιον το σκεφτεί επίσης λιγουλάκι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)