Οταν ήμουν μικρή, ε, ήθελα να αποκτήσω δεκαέξι παιδιά. Δεν το έπραξα και ιδού η κατάντια μας: Υπογεννητικότητα.. φθίνουμε ως χώρα και ως έθνος.. Αλλά, πώς να τα αποκτούσα δηλαδή; Με το γνωστό τρόπο, φυσικά, όμως τα παιδιά χρειάζονται ένα σωρό πράγματα.. ξεκινώντας από τις (πανάκριβες) πάνες, προχωρώντας στα (πανάκριβα) νηπιαγωγεία, πλησιάζοντας στα (πανάκριβα) φροντιστήρια και καταλήγοντας στις (πανάκριβες) σπουδές. Ηθελα να αποκτήσω δεκαέξι παιδιά λοιπόν, αλλά το όνειρο μου το έφαγαν οι λογαριασμοί: του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, της εφορίας, των κοινοχρήστων, των εισφορών κάθε είδους, των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτοί οι λογαριασμοί, είναι ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ παιδιά μου.
1 σχόλιο:
Γιατί όμως είναι οι υψηλές και μεσαίες εισοδηματικές ταξεις που δεν κάνουν πολλά παιδιά (ένα ή και κανένα)αφού δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα να τα μεγαλώσουν? Μήπως επιπλέον φταίνε τα σημερινά κοινωνικά πρότυπα - ο καταναλωτισμός και η τάση για καλοπέραση, η επιδίωξη καριέρας από τις γυναίκες και γενικότερα η τάση για αποφυγή ευθυνών που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα? Αν έδινες σε ένα άτεκνο ζευγάρι ένα εκατομμύριο ευρώ αμφιβάλλω αν η πρώτη του σκέψη θα ήταν να κάνει ένα τσούρμο παιδιά.
Δημοσίευση σχολίου