(η εικόνα με τις χούφτες μέσα στις οποίες προσηλώνουν το βλέμμα οι άνθρωποι ειναι από θρησκευτική μουσουλμανική τελετουργία προσευχής, όπως π.χ. οι χριστιανοί σταυροκοπιούνται)
Αφού ξαναδώ το ντοκυμαντέρ 2-3 φορές και αφού σκεφτώ καλύτερα και αν δεν έχει προκύψει κάτι άλλο στο μεταξύ, θα γράψω. Το χρωστάω στον εαυτό μου.
Οταν συζητώ, δεν πολυμιλάω. Με συνεπαίρνει ο ήχος της φωνής των άλλων και μένω να παρακολουθώ με ενδιαφέρον, τόσο που ο συνομιλητής να νομίζει ότι συμφωνώ μαζί του, μέχρι να διατυπώσω ένα ερώτημα ή μια παρατήρηση εντελώς αντίθετη από τα λεγόμενά του, πράγμα που τον κάνει να με αντιπαθήσει δια βίου -αν δεν είναι καλοπροαίρετος. Με τους φίλους μου συμφωνώ σχεδόν σε όλα, οπότε δεν συζητάμε, απλώς ανταλλάσσουμε εμπειρίες και διηγούμαστε ιστορίες.
Ελεγε μια φορά κάποιος ότι ο Γκορμπατσόφ είναι ο σημαδεμένος της Αποκάλυψης του Ιωάννη και αράδιαζε, συνεπαρμένος από το λέγειν του, ένα σωρό επιχειρήματα -κατ' εκείνον επιχειρήματα. Οταν τελείωσε, σίγουρος για το ότι με είχε πείσει, διατύπωσα μια σκέψη ρωτώντας:
- Δηλαδή, όλα τα δεινά ξεκίνησαν από την απόφαση του Γκορμπατσόφ που οδήγησε στη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης;
- Ναι, βέβαια!
- Οπότε, δεν ήταν θέλημα Θεού η διάλυσή της, έτσι; ο Θεός ήθελε να διατηρηθεί ο κομμουνισμός, ναι;
- ........ (κόκκαλο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου