Αέρας, το ζητούμενο της Καθαρής Δευτέρας

Σήμερα φυσάει! Ο,τι πρέπει για το πέταγμα του αετού. Τις χρονιές που ο αέρας απεργεί, μαύρη θλίψη επικρατεί. Οι αετοί σέρνονται στα χαμηλά, όλο φέρνουν τούμπες παραιτημένοι, αρνούνται να πετάξουν. Σήμερα είναι η χαρά των αετών. Δυνατούτσικος ο αέρας όμως, καρεκλοσούρτης, πολλές καλούμπες θα σπάσουν, πολλοί αετοί θα βρουν τη λευτεριά τους. Παλιά, για να ελέγξουμε τη δύναμη του αέρα, δέναμε σε μια καρέκλα την άκρη της καλούμπας και, αν ο αετός τράβαγε την καρέκλα, τον λέγαμε καρεκλοσούρτη τον αέρα. Καμιά φορά ψιχάλιζε και έπεφτε μαυρίλα στην παρέα -άλλη μια Καθαρή Δευτέρα χαμένη. Κάποτε, έκανε πολύ κρύο και τα δάχτυλα πάγωναν, βοηθούσης και της ακινησίας, ξεμάτωναν κολλημένα σφιχτά στην καλούμπα. Δε γινόταν να φορέσεις γάντια, γιατί γλίστραγε ο σπάγγος κι ο αετός ξέφευγε, στο πι και φι τον έβλεπες να μικραίνει και να χάνεται, μια ψειρίτσα να γίνεται στα δυσθεώρητα ύψη του ουρανού. Σήμερα όμως είναι τέλειος ο καιρός. Φυσάει αέρας δυνατός, έχει συννεφιά -καλό για να μη στραβώνει ο ήλιος τα μάτια που κοιτάζουν ψηλά- χωρίς να ψιχαλίζει, δεν κάνει πολύ κρύο και τα δάχτυλα δεν παγώνουν. Ο πατέρας μου είχε μάθει, αν και κορίτσι, κι έφτιαχνα μόνη μου τον αετό μου με σκισμένα καλάμια και κόλλες γλασέ χρωματιστές -κόλλες αετού τις λέγανε. Ολα τα μυστικά τα ήξερα για τα ζύγια, την αλευρόκολλα, το μήκος και το βάρος της ουράς, ανάλογα με τον αέρα. Μια χρονιά που ο αέρας ήταν καρεκλοσούρτης, ο δείκτης του δεξιού χεριού μου είχε βγάλει μια τεράστια φουσκάλα από την πίεση του σπάγγου και, αν και με πόναγε πολύ, τον αετό δεν τον άφησα να φύγει. Σήμερα λοιπόν, που ο καιρός είναι τόσο τέλειος, πιο τέλειος δε γίνεται για το πέταγμα του αετού, θα...

_____________________
ΣΗΜ. Από νωρίς ήθελα να στείλω αυτό το ποστ, αλλά οι επισκευές του σέρβερ με χασομέρησαν.