Τερατώδη προσωπεία και χαμογελαστά πρόσωπα

Μα την αλήθεια, γουστάρω με χίλια τη μάσκα του Lordi, ιδίως όταν σκέφτομαι χαμόγελα όπως του πλανητάρχη ή της κοντοΛίζας. Μου αρέσει το σκληρό ροκ, το μεταλλικό, αλλά από ένα πανευρωπαϊκό πανηγύρι περίμενα (απο την αρχή του) να δείξουν, να ανταλλάξουν, να μοιραστούν οι λαοί τα δικά του τραγούδια καθένας και τις συνήθειες, να είναι αυτό το πανηγύρι μια ευκαιρία για γνωριμία και αλληλοεκτίμηση. Αντί γι αυτό, συναγωνίζονται στο ποιος θα εκφράσει καλύτερα τον παγκοσμιοποιημένο ήχο του ροκ. Τι να γίνει; Τα αγγλικά είναι η γλώσσα, το ροκ είναι ο ήχος σήμερα. Ισως ίσως το ροκ να είναι κατά βάθος ο ήχος του ανθρώπου, μονάχα που σε κάποιους εκφραζόταν με καραγκούνες και τσιφτετέλια και σε άλλους με ταραντέλλες και μενουέτα. Οπως και να είναι, ηχεί πολύ καλύτερα από ομοβροντίες κανονιών και ρίψεις μπαζούκας. Αν το σκεφτώ και εμπορικά το πράγμα, θα πρέπει ταχύτατα να ανοίξω βιοτεχνία παραγωγής προσωπείων αλά Lordi, οι απόκριες δεν αργούν. Μπορώ όμως να προτείνω και τα κοστούμια του συγκροτήματος που θα μας εκπροσωπήσει του χρόνου.. ή όχι..; Μπα, καλύτερα μάσκες. Τα κοστούμια τα αφήνω για τους υπευθύνους της κρατικής τιβι.

Ακουσα να λένε ότι η νεολαία (αχ, αυτή η νεολαία πια!) θα ξεσαλώσει εκφραζόμενη με τον άγριο τρόπο που δείξανε ο Lordi και το συγκρότημά του και είπα -από μέσα μου- ΜΑΚΑΡΙ! Γιατί όχι; Προτιμά κανείς τον ήρεμο και γλυκό τρόπο των στρατόκαυλων; Τον τρόπο-αφασία (και μη ταράζετε τα νερά) των καλόκαρδων νοικοκυραίων μήπως;

Το ξαναγράφω: Τα αγγλικά είναι η γλώσσα, το ροκ είναι ο ήχος σήμερα. Αυτή είναι η μοναδική προσφορά της αυτοκρατορίας προς την ανθρωπότητα, να το θυμάμαι αυτό.