Ο,τι ξαφνιάζει ευχάριστα ή δυσάρεστα. Ο,τι δεν ξαφνιάζει καθόλου. Ο,τι έχω σκεφτεί ή χρειάζεται να το σημειώσω για να το ξανασκεφτώ. Ο,τι συμβαίνει γύρω ή μέσα ή πέρα. Πέρα βρέχει, μέσα βρέχει, έξω βρέχει και ήλιος πουθενά ή κάνω λάθος? Μπορεί, όλα είναι πιθανά.
Δευτέρα, Μαΐου 08, 2006
..γιατί να γνωρίζω κι άλλους ανθρώπους..?
Επειδή έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, χωρίς να είμαι σίγουρη ότι τους γνώρισα. Ισως γι αυτό...
Για μένα κάθε άνθρωπος που γνωρίζω είναι ένα και μια καινούργια ιστορία. Ένας νέος ενθουσιασμός, μια μικρούλα περιπέτεια. Ο καθένας με τη προσωπικότητα του, τη ζωή που κουβαλάει και τα πολλά ή λίγα που θα σου δώσει και θα του δώσεις. Καθένας σου βγάζει έναν διαφορετικό εαυτό και είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις και να ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου μέσα απο τον άλλον. Ίσως εμένα μου αρέσει να γνωρίσω ανθρώπους γιατί ουσιαστικά γνωρίσω και ένα μικρό κρυμένο κομματάκι του εαυτού μου κάθε φορά.
Γιατί σε κάθε άνθρωπο, ακόμα και σε μια φευγαλέα καλημέρα, βλέπεις κάτι - και συνήθως σου μένει κάτι. Πολύ περισσότερο αν είναι παραπάνω από μια καλημέρα :)
"..γιατί να γνωρίζω κι άλλους ανθρώπους..?" Επειδή έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, χωρίς να είμαι σίγουρη ότι τους γνώρισα. Ισως γι αυτό (να θέλω να γνωρίζω κι άλλους ανθρώπους).
Πώς φαίνεται τώρα; τώρα που η φράση συμπληρώθηκε και δεν έχει αποσιωποιητικά δηλαδή. Κατανοητό; Το ερώτημα απευθύνεται απο μένα στον εαυτό μου, αναρωτιέμαι δηλαδή και απαντώ σε μένα με την επόμενη φράση. Τα αποσιωποιητικά είναι το μυστικό. Αλλος τα λαβαίνει με χροιά αρνητική και άλλος με θετική. Ο τόνος της ερώτησης, το χρώμα της φωνής, δεν ακούγεται ώστε να γίνει κατανοητο το πού απευθύνεται το ερώτημα, έτσι η λέξη "γιατί" παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η σύντομη ματιά που πέφτει στην οθόνη είναι το κλειδί, που κάνει παρέα στο πρώτο σχόλιο, ή σε ένα από τα πρώτα σχόλια.
Ας επιχειρήσω μια μικρή ανάλυση:
Εχει ενδιαφέρον πάντα να σχολιάζουμε αυτό που νομίζουμε ότι εννοεί αυτός που γράφει. Στην ουσία απαντούμε (σχολιάζοντας) στον εαυτό μας συχνότερα παρά σε αυτό που βλέπουμε γραμμένο. Το γραπτό μας βοηθάει να αποκαλύψουμε εκείνο που έχουμε στο δικό μας νου.
Εδώ π.χ. απαντά ο Ονειρος σαν να ήταν το ερώτημα του τίτλου ερώτημα αναζήτησης της αιτίας του να γνωρίζω άλλους ανθρώπους, πρόσεξε δλδ ιδιαίτερα το "Γιατί".
Ο Λαμπρούκος έκανε μια ευχή, μάλλον επηρρεασμένος απο το προηγούμενο σχόλιο.
Ο Σανανα έβαλε μια δικη του παράμετρο, επιμένοντας και αυτός να εξηγήσει το λόγο, το "γιατί".
Η Ραφφινάτα απολογήθηκε, ως συνήθως(!!!) προσανατολιζόμενοι στη λεξη "άλλους".
Η Ντέμπυ απάντησε και αυτή στο "γιατί", εξηγώντας για ποιο λόγο.
Το κουρκουμπίνι επίσης παραμένει στην εξήγηση της αιτίας με περισσότερα αυτοαναφορικά λόγια. Πιστεύει ίσως ότι διαφωνεί με το ποστ -κάτω απο την επιρροή του Ονειρου- αλλά συμφωνεί απολύτως μαζί μου, χωρίς να το προσέξει!
Ο ιολιθικός συμφωνεί με το κουρκουμπίνι!
Ερε Ονειρε τι μού 'κανες!!!
Με δυο λογάκια, όταν λείπει ο τόνος της φωνής γίνεται εύκολα παρανόηση ενός ερωτήματος. Ηθελα από καιρό να γράψω κάτι τι σχετικό, επειδή πολύ σπάνια λαβαίνω απαντήσεις ή σχόλια που να σχετίζονται με αυτά που εκφράζω, και αυτό μάλλον θα συμβαίνει σε όλους μας, για τούτο γίνονται εύκολα παρεξηγήσεις οφειλόμενες σε παρανοήσεις.
Ελπίζω τώρα να έβαλα σε τάξη μερικά πράγματα, ελπίζοντας με όλη μου την καρδιά να μη με παρεξηγήσετε!!!
Αφού το αναλύεις λοιπόν, ας αναλύσω και γω! Διάβασα αυτό που έγραψες και νομίζω οτι κατάλαβα απόλυτα τι ήθελες να πεις καθώς και το ύφος σου. Η απάντηση μου ήταν -ακριβώς όπως είπες- αυτοαναφορική. Έθεσες το ερώτημα στον εαυτό σου, δε βρήκα καμία αρνητικότητα και δεν ήθελα να σχολιάσω πάνω στο δικό σου βίωμα ή οπτική γωνία (όπως θέλεις πέστο!), αλλά μετα το έθεσα το ερώτημα και στον εαυτό μου και είπα να ..χμ, αυτοσχολιάσω! :p Το αν συμφωνούν τελικά αυτά που λέω με αυτά που λένε οι άλλοι απο πάνω ή με οτι λες εσύ, δε το έλαβα υπόψην, όχι συνειδητά τουλάχιστον! :p μα, επιτέλους, πρέπει ο blogger να φτιάξει ένα "whisper" mode ή ένα "ο τάδε παραμιλάει" ή "μιλάει στον εαυτό του"!
Πάμε παρακάτω τώρα! Με Θεσσαλονίκη ΤΙ θα κάνουμε;;
Εμείς κλείσαμε εισιτήρια (αεροπλανικά) ΚΑΙ (κεντρικό) ξενοδοχείο!
Οχι, δεν πρέπει ο blogger να φτιάξει ένα "whisper" mode ή ένα "ο τάδε παραμιλάει" ή "μιλάει στον εαυτό του", ίσα ίσα!
..συνεννοήση μπουζούκι τελικά.. Αχχαχαχα!!!:-))
Ολοι παραμιλάμε κουρκουμπίνι μου, μονάχα που μερικοί δεν το παραδεχόμαστε. Οι παρόντες εξαιρούνται, για τούτο αποτόλμησα και την... ανάλυση!!!
ξέρεις, ώρες ώρες τρομάζω.. Δε φοβάμαι αλλά τρομάζω, εκπλήσσομαι με το δυναμικό του μέσου.. Πόσο μπορεί να επηρρεάσει και πόσο να ανατρέψει ή να αναστρέψει, παραποιήσει, κλπ κλπ
ξέρεις, πριν πολλά χρόνια (12 περίπου) είχα κλάψει μετά από μια διαδικτυακή συνομιλία.. Μια ολόκληρη νύχτα δεν έκλεισα μάτι προβληματιζόμενη για το "γιατί" και το "πώς" του συνομιλητή μου.. Πριν καταλάβω το στιγμιαίο και το απόλυτα ερμητικό των όσων διαδραματίζονται εδώ
ξέρεις, μετά έμαθα να χειρίζομαι τον εαυτό μου πρώτα και κύρια
Πριν από οκτώ χρόνια εμφάνισα όλα τα συμπτώματα του έλκους (δεν έκανα ποτέ την εξέταση πάντως), μετά από δικτυακή συνομιλία. Από τότε προσέχω περισσότερο :)
(η αρχική απάντηση διαβάζεται και σαν απάντηση στο γιατί αλλά και σαν συνέχεια των αποσιωπητικών)
14 σχόλια:
Δεν έχεις κι άδικο. Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, πάντα. Καλημέρα.
Αχ να ταν η αλήθεια σου σα ψέμα αληθίνή...
τον τελευταίο καιρό, δεν βρίσκω κανένα λόγο για νέες γνωριμίες, βαριέεεεεμαι ;))
Γιατί? Μα για την επικοινωνία... το μοίρασμα...
Για μένα κάθε άνθρωπος που γνωρίζω είναι ένα και μια καινούργια ιστορία. Ένας νέος ενθουσιασμός, μια μικρούλα περιπέτεια.
Ο καθένας με τη προσωπικότητα του, τη ζωή που κουβαλάει και τα πολλά ή λίγα που θα σου δώσει και θα του δώσεις. Καθένας σου βγάζει έναν διαφορετικό εαυτό και είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις και να ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου μέσα απο τον άλλον.
Ίσως εμένα μου αρέσει να γνωρίσω ανθρώπους γιατί ουσιαστικά γνωρίσω και ένα μικρό κρυμένο κομματάκι του εαυτού μου κάθε φορά.
Θα συμφωνήσω με το kourkoubini...
Γιατί σε κάθε άνθρωπο, ακόμα και σε μια φευγαλέα καλημέρα, βλέπεις κάτι - και συνήθως σου μένει κάτι.
Πολύ περισσότερο αν είναι παραπάνω από μια καλημέρα :)
"..γιατί να γνωρίζω κι άλλους ανθρώπους..?" Επειδή έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, χωρίς να είμαι σίγουρη ότι τους γνώρισα. Ισως γι αυτό (να θέλω να γνωρίζω κι άλλους ανθρώπους).
Πώς φαίνεται τώρα; τώρα που η φράση συμπληρώθηκε και δεν έχει αποσιωποιητικά δηλαδή. Κατανοητό;
Το ερώτημα απευθύνεται απο μένα στον εαυτό μου, αναρωτιέμαι δηλαδή και απαντώ σε μένα με την επόμενη φράση. Τα αποσιωποιητικά είναι το μυστικό. Αλλος τα λαβαίνει με χροιά αρνητική και άλλος με θετική. Ο τόνος της ερώτησης, το χρώμα της φωνής, δεν ακούγεται ώστε να γίνει κατανοητο το πού απευθύνεται το ερώτημα, έτσι η λέξη "γιατί" παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η σύντομη ματιά που πέφτει στην οθόνη είναι το κλειδί, που κάνει παρέα στο πρώτο σχόλιο, ή σε ένα από τα πρώτα σχόλια.
Ας επιχειρήσω μια μικρή ανάλυση:
Εχει ενδιαφέρον πάντα να σχολιάζουμε αυτό που νομίζουμε ότι εννοεί αυτός που γράφει. Στην ουσία απαντούμε (σχολιάζοντας) στον εαυτό μας συχνότερα παρά σε αυτό που βλέπουμε γραμμένο. Το γραπτό μας βοηθάει να αποκαλύψουμε εκείνο που έχουμε στο δικό μας νου.
Εδώ π.χ. απαντά ο Ονειρος σαν να ήταν το ερώτημα του τίτλου ερώτημα αναζήτησης της αιτίας του να γνωρίζω άλλους ανθρώπους, πρόσεξε δλδ ιδιαίτερα το "Γιατί".
Ο Λαμπρούκος έκανε μια ευχή, μάλλον επηρρεασμένος απο το προηγούμενο σχόλιο.
Ο Σανανα έβαλε μια δικη του παράμετρο, επιμένοντας και αυτός να εξηγήσει το λόγο, το "γιατί".
Η Ραφφινάτα απολογήθηκε, ως συνήθως(!!!) προσανατολιζόμενοι στη λεξη "άλλους".
Η Ντέμπυ απάντησε και αυτή στο "γιατί", εξηγώντας για ποιο λόγο.
Το κουρκουμπίνι επίσης παραμένει στην εξήγηση της αιτίας με περισσότερα αυτοαναφορικά λόγια. Πιστεύει ίσως ότι διαφωνεί με το ποστ -κάτω απο την επιρροή του Ονειρου- αλλά συμφωνεί απολύτως μαζί μου, χωρίς να το προσέξει!
Ο ιολιθικός συμφωνεί με το κουρκουμπίνι!
Ερε Ονειρε τι μού 'κανες!!!
Με δυο λογάκια, όταν λείπει ο τόνος της φωνής γίνεται εύκολα παρανόηση ενός ερωτήματος. Ηθελα από καιρό να γράψω κάτι τι σχετικό, επειδή πολύ σπάνια λαβαίνω απαντήσεις ή σχόλια που να σχετίζονται με αυτά που εκφράζω, και αυτό μάλλον θα συμβαίνει σε όλους μας, για τούτο γίνονται εύκολα παρεξηγήσεις οφειλόμενες σε παρανοήσεις.
Ελπίζω τώρα να έβαλα σε τάξη μερικά πράγματα, ελπίζοντας με όλη μου την καρδιά να μη με παρεξηγήσετε!!!
σμουτς!;-)
Αλομβάρδε, και συ τέκνον μου..?
(την πάτησες δλδ)
ωχ! διπλό σμουτς!;-)
Κι όμως! η σειρά μου να την πατήσω, επειδή ο αλομπάρ42 εξέφρασε δική του γνώμη, σχολιάζοντας τη μεσαία πρόταση "Επειδή.. κλπ"
σόρρυ για την παρανόηση.
τριπλό σμουτς!
Αφού το αναλύεις λοιπόν, ας αναλύσω και γω!
Διάβασα αυτό που έγραψες και νομίζω οτι κατάλαβα απόλυτα τι ήθελες να πεις καθώς και το ύφος σου.
Η απάντηση μου ήταν -ακριβώς όπως είπες- αυτοαναφορική. Έθεσες το ερώτημα στον εαυτό σου, δε βρήκα καμία αρνητικότητα και δεν ήθελα να σχολιάσω πάνω στο δικό σου βίωμα ή οπτική γωνία (όπως θέλεις πέστο!), αλλά μετα το έθεσα το ερώτημα και στον εαυτό μου και είπα να ..χμ, αυτοσχολιάσω! :p
Το αν συμφωνούν τελικά αυτά που λέω με αυτά που λένε οι άλλοι απο πάνω ή με οτι λες εσύ, δε το έλαβα υπόψην, όχι συνειδητά τουλάχιστον!
:p
μα, επιτέλους, πρέπει ο blogger να φτιάξει ένα "whisper" mode ή ένα "ο τάδε παραμιλάει" ή "μιλάει στον εαυτό του"!
Πάμε παρακάτω τώρα! Με Θεσσαλονίκη ΤΙ θα κάνουμε;;
Εμείς κλείσαμε εισιτήρια (αεροπλανικά) ΚΑΙ (κεντρικό) ξενοδοχείο!
Οχι, δεν πρέπει ο blogger να φτιάξει ένα "whisper" mode ή ένα "ο τάδε παραμιλάει" ή "μιλάει στον εαυτό του", ίσα ίσα!
..συνεννοήση μπουζούκι τελικά.. Αχχαχαχα!!!:-))
Ολοι παραμιλάμε κουρκουμπίνι μου, μονάχα που μερικοί δεν το παραδεχόμαστε. Οι παρόντες εξαιρούνται, για τούτο αποτόλμησα και την... ανάλυση!!!
ξέρεις, ώρες ώρες τρομάζω.. Δε φοβάμαι αλλά τρομάζω, εκπλήσσομαι με το δυναμικό του μέσου.. Πόσο μπορεί να επηρρεάσει και πόσο να ανατρέψει ή να αναστρέψει, παραποιήσει, κλπ κλπ
ξέρεις, πριν πολλά χρόνια (12 περίπου) είχα κλάψει μετά από μια διαδικτυακή συνομιλία.. Μια ολόκληρη νύχτα δεν έκλεισα μάτι προβληματιζόμενη για το "γιατί" και το "πώς" του συνομιλητή μου.. Πριν καταλάβω το στιγμιαίο και το απόλυτα ερμητικό των όσων διαδραματίζονται εδώ
ξέρεις, μετά έμαθα να χειρίζομαι τον εαυτό μου πρώτα και κύρια
:-)
Πριν από οκτώ χρόνια εμφάνισα όλα τα συμπτώματα του έλκους (δεν έκανα ποτέ την εξέταση πάντως), μετά από δικτυακή συνομιλία. Από τότε προσέχω περισσότερο :)
(η αρχική απάντηση διαβάζεται και σαν απάντηση στο γιατί αλλά και σαν συνέχεια των αποσιωπητικών)
?....................................?
Δημοσίευση σχολίου