Σύλλογοι προς διάδοση της Τέχνης, κύριοι και κυρίες (ως κυρία, είμαι ευγενής και τοποθετώ τους κυρίους πρώτα) δημιουργούν διάφορα, απο ποίηση και άλλα λογοτεχνικά είδη μέχρι έργα ζωγραφικής και άλλα εικαστικά.
Ανέκαθεν διατηρούσα την πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε εν δυνάμει καλλιτέχνες. Αυτό όμως που παρατηρώ τον τελευταίο καιρό και "απο τα έσω" με έχει αφήσει άναυδη -για την ακρίβεια, ξερή!
Πρόκειται για μια φοβερά εκτεταμένη δημιουργική επιδημία. Μια λοιμώδη ασθένεια. Πυρετός! Σέρνεται γρίππη, πώς το λένε; Κι απο κοντά, φυσικά, τα διάφορα τρωκτικά να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και ψυχούλες.
Γκαλερίστες παντογνώστες, καταπιεστικοί μάνατζερς ενθαρρυντές ή τυπάδες εγώ_τα_ξέρω_όλα_και_μη_φοβάσαι, κλπ κλπ. Εκθέσεις ανοιγοκλείνουν, κάθε γειτονιά και εκθετήριο, Αίθουσα Τέχνης, πακέτο με τα αδυνατιστήρια και τα κομμωτήρια πάνε αυτά.
Είναι πιο ανώδυνοι αυτοί οι Σύλλογοι και οι Ενώσεις απο κάτι άλλα συλλογικά που υπήρχαν παλιότερα, για τούτο και δεν ενοχλούν. Και δίνουν και μια πρέτζα αισιοδοξίας, τώρα που αυξάνεται το όριο για τη συνταξιοδότηση και τα μηνιάτικα είναι της πείνας...
Ας γράψουμε λοιπόν φίλτατοι, ας ζωγραφίσουμε! Ολα εδώ πληρώνονται!
Με τις υγείες μας. :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου